Φυσικά σπίτια

DAVIS έγραψε: Μάλον Κράνιε ηθελημένα ή άθελά σου ανακάλυψες την τρόμπα της ΑΝΩΣΗΣ.!!!!!! Τη δοκιμάζω στο πηγάδι και δημοσιεύω αποτελέσματα. Μου έφτιαξες τη μέρα ΕΛΛΗΝΑΡΑ!!!!!!!!!!!!111

Αν δουλεύει με νερό θα δουλέψει και με κρασί. Άντε να δούμε. Οψόμεθα που λένε και οι παπάδες.

Χρήστο, τυχαίο; Δε νομίζω!
Σ' ευχαριστώ φίλε μου.

Τι επάγγελμα να επιλέξω; Κιθαρίστας ή ντράμερ; Χαχαχαχαααα... Για την ώρα, μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Αλλά και το σπαθί του Κολοκοτρώνη δε θα με χάλαγε.

Εδώ διάβασα:

...Mumbo Jumbo στην αγγλική καθομιλουμένη δείχνει προς ένα μίγμα ανοησίας και δοξασίας. Η φράση προφανώς έχει τις ρίζες της στις επαφές των Αγγλων με τις τελετές σαμάνων και μάγων πρωτόγονων φυλών.

Ομως το Mumbo Jumbo κάνει την παρουσία του αισθητή και σε συζτητήσεις για τα όπλα, τα σκυλιά και τα θηράματα, σε ελληνικά κυνηγετικά στέκια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν μια διάλεξη προς αδαείς που έδωσε ένας παλιός οπλουργός.

Οι μαγεμένοι ακροατές του άκουγαν άναυδοι πως οι Αγγλοι οπλουργοί μάζευαν τα μεταχειρισμένα καρφιά από πέταλα αλόγων. Τα καρφιά είχαν υποστεί συνεχές σφυροκόπημα στα πέταλα και έτσι το σίδερο, διότι τα καρφιά πετάλων είναι από σίδερο, ψηνόταν και γινόταν πιο καθαρό. Στη συνέχεια αυτά τα καρφιά έλιωναν σε ειδικό κλίβανο και γίνονταν ατσάλι για κάννες και η ιστορία ακουγόταν όντως μαγευτική.

Αλλος παραμυθάς μας είχε πει ότι όταν γίνεται η σκλήρυνση της βάσης στα αγγλικά όπλα, ο μάστορας έβγαζε το κεφάλι από την πόρτα του και έβλεπε τον καιρό. Μόνό όταν η ατμόσφαιρα είχε την κατάλληλη θερμοκρασία γινόταν η σκλήρυνση και τότε ο μάστορας έβαζε μια μετζοσόλα από παλιά παπούτσια στο μαντεμένιο δοχείο μαζί με την βάση του όπλου που μετά έχωνε σε αναμμένα κάρβουνα.

Στοπ! Λίγο φως! Αν τα καρφιά όντως καθάριζαν από το συνεχές ποδοβολητό των αλόγων, όταν έλιωναν δεν θα έχαναν την όποια καθαρότητα αφού το λιώσιμο παίρνει το μέταλλο πίσω στην αρχική του μορφή; Βέβαια θα γίνοταν αυτό, αλλά ήταν τόσο πειστικός ο....ειδικός και τόσο ευπειθείς οι ακροατές που η ιστορία έγινε δεκτή χωρίς καμία αντίρρηση ή τουλάχιστον ερώτηση. ...

Και πάλι Εδώ διάβασα:

...Ευτυχώς όμως, κάποτε φτάνει η αναλυτική προσέγγιση και ο ορθολογισμός για να ανατρέψουν τις δοξασίες.

Το καλύτερο σύγχρονο ατσάλι είναι αυτό που λιώνει σε ελεγχόμενες συνθήκες και ειδικά αυτό που λιώνει σε κενό αέρος και έτσι αποκλείεται κάθε πιθανότητα οξείδωσης και σχηματισμού του άχρηστου "αφρού" που μπορεί να παγιδευτεί στο ατσάλι και να δημιουργήσει φυσαλλίδες.

Το στερεοποιημένο μέταλλο περνά από έλεγχο με υπέρηχους για να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα φυσαλλίδων. Στην μαλακή μορφή το ατσάλι είναι έτοιμο για κοπή.

Παλιά η κοπή γινόταν με το χέρι και με λίμες. Προς τα τέλη του 19ου αιώνα οι εργαλειομηχανές ανέλαβαν τις βαριές δουλειές. Σήμερα οι μηχανές CNC με ακρίβεια κοπής μικρότερη του ενός μικρού, ενός χιλιοστού του χιλιοστού, ξεπέρασαν τα ανθρώπινα χέρια.

Και όταν γίνει η κοπή και η διαμόρφωση του ατσαλιού τότε περνά από θερμική επεξεργασία κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες σε κλειστούς κλίβανους. Η θερμική επεξεργασία ενίοτε περιλαμβάνει και βύθιση σε χαμηλές θερμοκρασίες μέχρι και μείον 200 βαθμούς για ομαλοποίηση της μοριακής δομής του ατσαλιού.

Η μετζοσόλα που ανέφερε ο παραμυθάς ήταν μια δική του παραφθορά της μεθόδου σκλήρυνσης με την χρήση οργανικόυ άνθρακα, συνήθως ανθρακοποιημένα οστά ή δέρματα, που εκτός από σκληρή επιφάνεια έδιναν και τα χρώματα της ταρταρούγας στο μέταλλο. Σήμερα, ο Doug Turnbull στην Αμερική κάνει σκλήρυνση ταρταρούγας σε τόσο ελεγχόμενες συνθήκες που μπορεί να δώσει ότι χρώμα θέλει ο πελάτης σε κάθε σημείο του όπλου. Αυτό βέβαια για όσους αγαπούν την ταρταρούγα και θέλουν αυτό το μίγμα μπλε και καφέ στο όπλο τους. Οι σχεδιαστές που μελετούν τους χρωματικούς συνδυασμούς θα σας πουν ότι το μπλε με το καφέ είναι παράταιρα, όμως η ταρταρούγα συνεχίζει να γοητεύει σε βαθμό που εργαστήρια όπως του Turnbull να βγάζουν καλά λεφτά από αυτό το φινίρισμα....


Κράνιος:
Τι παρατηρώ και πώς σχολιάζω; Μα κατ' αρχήν ο ... παραμυθάς αυτός που γράφει αυτά τα τόσο ηχηρά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν έχει ιδέα τι εστί τεχνολογία. Ξέρει για το ατσάλι και το σίδερο, όσα ήξερε κι ο παππούς μου για τον εκκεντροφόρο επικεφαλής. Και βρίζει τον άνθρωπο που τους έλεγε για τα καρφοπέταλα των άγγλων.
Ότι δεν ξέρει τι του γίνεται του ανθρώπου που μας μιλάει για το καλύτερο ατσάλι και κενό αέρος και πομπώδη άλλα, το κατάλαβα από το γεγονός ότι δεν αναφέρει πουθενά για το πώς φτιάχνουμε το ατσάλι. Τι, το αγοράζουμε και το 'χουμε;;
Δεν ξέρει ότι οι αρχαίοι μαστόροι έκαναν χυτεύσεις που σήμερα μόνο στο διάστημα μπορούν να γίνουν, απουσία βαρύτητας. Διότι δεν έχει βρεθεί τρόπος να χυτευτούν περίπλοκες μορφές, κούφιες, πάχους κάτω του χιλιοστού, με βαρύ μέταλλο. Το λιωμένο βαρύ μέταλλο μπαίνοντας στο καλούπι το καταστρέφει.
Δεν ξέρει ότι κανένας σήμερα δεν μπορεί να φτιάξει τα σπαθιά και τα γιαταγάνια που φτιάχνανε στην Περσία. Έχουν μάλλον χαθεί οι πληροφορίες.
Μας μιλάει για την κοπή και γενικά την επεξεργασία του ατσαλιού. Αλλά ο κύριος που μιλούσε για τα καρφιά μιλούσε για το πώς μπορεί κάποιος να βρει ατσάλι, να φτιάξει ατσάλι με επιθυμητές ιδιότητες.
Δεν ξέρει ότι αν ο Αθανάσιος Διάκος είχε περσικό σπαθί δεν τονε πιάνανε. Καλό σπαθί είχε ο Κολοκοτρώνης κι ο Καραϊσκάκης. Ο Διάκος ήτανε φτωχός, γι αυτό του 'σπασε το σπαθί.
Το Καρά Κορασάν ατσάλι φίλε μου γινόταν μ' ατέλειωτη δουλειά μαστόρων που γνώριζαν μυστικά που ούτε υποψιάζεσαι. Κι έκοβε μετάξι στον αέρα, άλογο στη μέση, κολώνα σιδερένια με μια σπαθιά. Και κοίτα μην τσακιστείς σε καμιά στροφή εκεί που τρέχεις με τις ζάντες που νομίζεις ότι δεν έχουν φυσαλίδα αέρα ή άλλο ελάττωμα, επειδή σου είπαν ή διάβασες ότι όλα ελέγχονται από την τρομερή τεχνολογία του σήμερα.
Η τεχνολογία του σήμερα είναι τρομερή, θα συμφωνήσω. Αλλά πόθεν εξάγεις το συμπέρασμα ότι οι παλιοί ήταν απλώς γύφτοι (σιδεράδες); Αντιγράφοντας από δω κι από κει δεν μπορείς να πληροφορήσεις σωστά. Πόσο μάλλον να καταδικάσεις την παλιά τεχνολογία.

Μπουχάρα, Τασκένδη, Σίβα, Κιρμάν, Κοκάνδη, Κουμ, Καρζί, ... Περσία δηλαδή για ατσάλι.
Σφυρηλατώντας το σίδερο το καθαρίζεις από τον άνθρακα, κι επιπλέον πλέκεις τις δομές των μορίων του. Σήμερα, άντε να το χτυπήσουμε σε πρέσσες τεράστιες, άντε να βγάλουμε ατσάλι καθαρό κοντά στο εκατό τοις εκατό. Ποιος θ' ασχοληθεί να πλέξει με διαδοχικές σφυριλατήσεις τα μόρια; Ποιος θα διπλώσει και θα ξαναδιπλώσει λάμες και θα τις σφυριλατήσει για να τις ενώσει; Ποιος θα το κάνει και γιατί; Κοίτα να γράφεις κείμενα φινιρισμένα και εντυπωσιακά και άσε τους παππούδες στην ησυχία τους. Κοντεύεις να μας αντιμετωπίσεις όλους σα σκυλιά μιλώντας και εξυμνώντας το DNA και τις ράτσες... Α μα πια...

www.ftiaxno.gr/2012/06/blog-post_1543.html

Από δω πήγα στις ιχθυοκαλλιέργειες. Κι ύστερα στα ψάρια. Κι ύστερα στους κυπρίνους. Κι ύστερα στους γουλιανούς. Είναι το νοστιμότερο ψάρι που έχω φάει. Γουλιανός στο φυλάκιο στο Δίλοφο στον Έβρο. Τους πιάναμε στον Έβρο μόνοι μας. Οι περισσότεροι λόγω μεγέθους μας πέρνανε τ' αγκίστρια ( δεμένα σε καναβίδια μιλάμε ). Οι χωρικοί μας λέγανε για το μεγαλύτερο που είχανε πιάσει, 120 κιλά, όταν η στάθμη του ποταμού ανέβηκε - κατέβηκε, και το τέρας αυτό του Λοχνές παγιδεύτηκε σε μια προσωρινή λίμνη.
Χαχαχαχααααα....
Γουλιανός. Είναι ένα είδος γατόψαρου. Ο γίγαντας των ευρωπαϊκών ποταμών. Φτάνει τα 4 μέτρα μήκος. Το δε βάρος του υποθέστε μόνοι σας.

Κουβάλησα μ' ένα φίλο μου έναν γουλιανό, τρεις ώρες. Μέσα στον ήλιο. Κι ύστερα τονε ρίξαμε σε μια στέρνα περίπου ένα κυβικό. Εκεί το ψάρι ζωντάνεψε. Το κρατήσαμε μια βδομάδα κι ύστερα το φάγαμε. Αναπνέει από το δέρμα του. Το ξέρατε; Όπως ο Κράνιος βλέπει πχ από την πλάτη.

www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=2098772

Τι θα κάνουμε; Πώς θα τη βγάλουμε; Αν δε μας αρέσει ο τράγος; Αν δε μπορούμε να εκθρέψουμε γουρούνι με βελανίδια διότι είμαστε ανίδεοι και καλοαναθρεμμένοι;

Στο βιβλίο της Πέρλ Μπακ "Δράκου γέννα" διάβασα πριν 30 και χρόνια για την εκτροφή κυπρίνων από τους χωρικούς στην Κίνα. Ένα "ιπτάμενο καράβι", ένα γιαπωνέζικο βορβαδιστικό, έριξε μια βόμβα σ' ένα χωράφι δίπλα στο χωριό. Κι όλοι καλοτυχίζανε τον άνθρωπο που του έφτιαξε δωρεάν μια μεγάλη στέρνα να μεγαλώνει τους κυπρίνους του... Χαχαχαχααααα.....

Λονδίνο
Ξεκινά η μαζική παραγωγή ενός νέου υλικού που αναπτύχθηκε από πολτό ξύλου και έχει εντυπωσιακές ιδιότητες και πολλές εφαρμογές. Πρόκειται για τη νανοκρυσταλλική κυτταρίνη (NCC) η οποία έχει εξαιρετικά χαμηλό κόστος παραγωγής.

Φτηνό και θαυματουργό

Το νέο υλικό είναι εξαιρετικά ελαφρύ, έχει πολύ μεγάλη ανθεκτικότητα και είναι αγώγιμο. Πάνω από όλα όμως έχει πολύ χαμηλό κόστος παραγωγής αφού είναι απλό και εύκολο να δημιουργηθεί πολτός ξύλου. Μάλιστα σύμφωνα με τους ειδικούς δεν χρειάζεται να καταστρέφεται ένα ολόκληρο δέντρο αλλά κάποια κλαδιά του ενώ αρκεί και λίγο πριονίδι για να φτιαχτεί ο πολτός από τον οποίο θα προκύπτει.

Οι εφαρμογές του νέου υλικού είναι πολλές (εξαρτήματα για υπολογιστές, εύκαμπτες οθόνες, πλαστικά μέρη αυτοκινήτων, κ.α.) και ήδη μεγάλες εταιρίες όπως η IBM και η Pioneer ανακοίνωσαν ότι θα το χρησιμοποιήσουν στην παραγωγή των νέων προϊόντων τους.

Το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής της νανοκρυσταλλικής κυτταρίνης βρίσκεται στο Ουισκόνσιν και οι υπεύθυνοί του αναφέρουν ότι θα ξεκινήσει άμεσα μαζική παραγωγή του υλικού. Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι το 2020 γύρω από την νανοκρυσταλλική κυτταρίνη θα έχει αναπτυχθεί μια βιομηχανία αξίας 600 δισ. δολαρίων.

www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=471800

Υστερόγραφο: Ε, αφού κανένας δε σχολιάζει, θα σχολιάσω μόνος μου. Λοιπόν, έχουμε και λέμε
Σπίτια, χώμα, άχυρα.... φύκια. Θα φτιάξω μια πρέσσα να βγάζω τούβλα από φύκια. Χωρίς κόλλες και τέτοια. Συμπίεση και τσουπ, να ένα τούβλο. Και με τέτοια τούβλα θα φτιάξω το κοτέτσι μου εν πρώτοις (χι χι χι, ... Χο χο χο). Ύστερα θα το σοβατίσω με γλίνα από τον πολιόκηπό μου που μ' έχει σκάσει με τον πηλό του. Λέω.
Μπορεί να το κάνω κι αλλιώς. Μπορεί και να μην το κάνω καθόλου. Μπορεί να κάνω κάτι άλλο. Μπορεί οι φίλοι μου να πάρουν μπροστά και να μου δώσουν ιδέες. Μια ιδέα δε χρειάζεται να την πατεντάρω ούτε να την πουλήσω. Δική μου είναι και τη χαρίζω σ' όλους.
Ορέ μάγκες, δεν έχετε ιδέες; Ή τις πατεντάρετε; Τα φύκια δεν παίρνουνε φωτιά μου λένε. Να φτιάξουμε καμιά αντιπυρική ζώνη ή να φύγω για το "Ζω μόνος μου" , το "Επιβιώνω μόνος μου" , το "Τη βρίσκω μόνος μου", κτλ...
Βρήκα κόλλα για τα φύκια... βρήκα κόλλα για τα φύκια:
www.ftiaxno.gr/2012/05/blog-post_28.html

[/b]

Αλλά φίλοι μου, όσοι έχετε παρακολουθήσει την ανορθόδοξη (μάλλον) προσέγγιση της ελευθερίας και ανεξαρτησίας μας, το θέμα της αντλίας κράτησε αρκετά. Όποιος το βαρέθηκε ας το αφήσει για λίγο. Εγώ επιμένω να το πλασάρω αφού θέλω να πάω νερό πάνω από τη δεξαμενή, πάνω από το ποτάμι, πάνω από την οροφή που βάζει η κοινή λογική.
Άντε πάλι!
Για δείτε:
www.ftiaxno.gr/2012/05/ram-pump.html

Φυσικά σπίτια είναι και τα βουνά. Τι είναι ελευθερία; Τι είναι ψυχή; Πώς μπορούν απλοί άνθρωποι να μην είναι κούφιοι; Τι 'χαν οι καουμπόυδες παραπάνω; Ο τραγοπόδαρος Κράνιος ξαναχτυπά, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να επαναπροσδιορίσει τις έγνοιες που του βουρλίζουν το μυαλό και το αίμα του.

www.tokmakkonukevi.com/eng/index.php?opt...icle&id=16&Itemid=19