Φυσικά σπίτια

www.coinsmania.gr/cm/guide/coins_treasure/piratec.gif

.

Με τέτοιο ήλιο που έχουμε ποιος έχει ανάγκη τη ΔΕΗ ?




Αν πιάνουν τα χέρια σας μην κάθεστε ...εμπρός ..δουλειά !!!!

[/b]
news247 Ιούλιος 10 2012 14:15

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε στην εφημερίδα "Αυγή" ο δήμαρχος της Μαριναλέντα, Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο.

Ο δήμαρχος, που επανεκλέγεται αμεσοδημοκρατικά επί 33 χρόνια, βρέθηκε στην Ελλάδα για πολλοστή φορά, δήλωσε "πούρος μαρξιστής" και εξήγησε το πώς λειτουργεί ένας τόπος όπου "η γη ανήκει σε όλους" και "δεν αγοράζεται", όπου όλοι έχουν τον ίδιο μισθό ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν, όπου το ωράριο εργασίας δεν ξεπερνά τις εξήμισι ώρες. Για τους 2.700 κατοίκους της Μαριναλέντα, η στέγαση, η εκπαίδευση, η εργασία, η υγεία και ο πολιτισμός αποτελούν δικαιώματα.

[/b]

Σοσιαλισμός, κομμουνισμός, ουτοπία, αγροτική κολεκτίβα; Τι απ' όλα αυτά είναι εν τέλει η Μαριναλέντα, ερωτήθηκε ο δήμαρχος της κοινότητας των 2.700 κατοίκων. "Είναι λίγο απ' όλα... στόχος μας είναι να πραγματοποιούμε τα όνειρα των ανθρώπων χωρίς να περιμένουμε να έρθει ο σοσιαλισμός. Πιστεύουμε πως τα υλικά αγαθά, η γη, τα μέσα παραγωγής πρέπει να ανήκουν στους πολίτες που τα δουλεύουν.

Από τον κόσμο, για τον κόσμο δηλαδή... Πιστεύουμε πως η στέγαση και το να έχει κανείς ένα σπίτι είναι δικαίωμα, δεν μπορεί να μπλέκεται σε αυτά η αγορά, και έτσι λειτουργούμε στον τόπο μας... Πιστεύουμε στην άμεση δημοκρατία, έτσι οι συνελεύσεις στην γειτονιές είναι το πιο σημαντικό όργανο για τη λήψη αποφάσεων.

Θεωρούμε πως η ηθική είναι το σημαντικότερο συστατικό της πολιτικής, γι' αυτό και έχουμε υπογράψει συμφωνία με την οποία αναλαμβάνουμε την ευθύνη να επιλύουμε τα προβλήματα που εμφανίζονται και δεσμευόμαστε πως θα είμαστε οι τελευταίοι που θα έχουν λαμβάνειν. Θα είμαστε οι πρώτοι στη μάχη, αν, για παράδειγμα, θέλει ένας αντιδήμαρχος σπίτι, να είστε σίγουροι πως θα είναι ο τελευταίος στη λίστα.
Είμαστε αντίθετοι στη συγκέντρωση του πλούτου, όποιος συγκεντρώνει μεγάλες εκτάσεις γης να είναι σίγουρος πως θα πάμε να τις καταλάβουμε. Το ίδιο κάνουμε και με τις τράπεζες, που θεωρούμε πως ευθύνονται για την κρίση που βιώνουμε", απάντησε.
"Οι συνελεύσεις ρυθμίζουν τα πάντα", συνέχισε, απαντώντας στο πως ρυθμίζονται τα θεσμικά και νομικά ζητήματα. "Για να καταλάβετε, όταν θέλουμε να συμφωνήσουμε τον προϋπολογισμό της Μαριναλέντα, πηγαίνουμε από δρόμο σε δρόμο και από γειτονιά σε γειτονιά και αποφασίζουμε από κοινού. Το ίδιο ισχύει και για τις εκλογές, ο δήμαρχος, το συμβούλιο κλπ. εκλέγονται μέσα από αυτές τις συνελεύσεις. Σε ό,τι αφορά τη νομοθεσία, θεωρούμε πως η υπάρχουσα νομοθεσία, όπως έχει διαμορφωθεί, εξυπηρετεί τους ηγέτες και την ελίτ, εμείς διεκδικούμε άλλη νομοθεσία, πιο δίκαιη".

Οι νόμοι της Ισπανίας ισχύουν μεν, ωστόσο όπως λέει ο Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, το χωριό αποφασίζει για το ποιοι νόμοι θα εφαρμοστεί ανάλογα με το αξιακό πλαίσιο της κοινότητας.

Το μεγαλύτερο αγροτικό συνδικάτο στον κόσμο, στην Ανδαλουσία

Είναι απομονωμένο το χωριό από την υπόλοιπη Ισπανία, ή υπάρχει διάδραση, ήταν η επόμενη ερώτηση. "Ανήκουμε στο μεγαλύτερο αγροτικό συνδικάτο στον κόσμο, το οποίο έχει την έδρα του στην Ανδαλουσία. Η Ανδαλουσία έχει 8.000.000 κατοίκους. Σε συνεργασία με αυτούς έχουμε συγκροτήσει ένα ισχυρό μέτωπο που μάχεται την οικονομική κρίση.

Το 50% των γαιοκτημόνων στην Ανδαλουσία προέρχονται από τίτλους του Μεσαίωνα, εμείς είμαστε κατά της συγκέντρωσης πλούτου στα χέρια λίγων και τασσόμαστε εναντίον τους. Κάνουμε καταλήψεις στη γη τους, έρχεται η αστυνομία, μας διώχνει κι εμείς ξαναπάμε. Σε ό,τι αφορά την κρίση, θέλουμε να κηρυχθεί το χρέος επαχθές και να μην αποπληρωθεί από τους πολίτες, δεν ευθύνονται οι πολίτες για την κρίση, αλλά οι τράπεζες, ας το πληρώσουν αυτές λοιπόν", δήλωσε σχετικά ο κ. Γκορντίγιο.

[/b]

"Σαφώς", απαντάει ο δήμαρχος του, "αλλά όχι τόσο όσο έχουν επηρεαστεί άλλες περιοχές της χώρας. Αντιμετωπίζουμε κυρίως τις συνέπειες της κρίσης, μια εκ των οποίων έχει να κάνει με την επιστροφή κάποιων νέων που εργάζονταν σε άλλες περιοχές, σε οικοδομές για παράδειγμα, και τώρα δεν έχουν δουλειά και επιστρέφουν. Επίσης, έχουμε πρόβλημα και με τις τράπεζες που δεν έχουν ρευστότητα και κατά συνέπεια περιοριζόμαστε. Προσπαθούμε ωστόσο να βρούμε λύση μέσα από συνεργασίες με άλλες χώρες". Σε ότι αφορά την ανεργία, αντιμετωπίζεται με αύξηση της αγροτικής παραγωγής.

[/b]

Τις δυσκολίες του να ακολουθηθεί το μοντέλο του χωριού υπογράμμισε ο Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, κάνοντας αναφορά σε δύο απόπειρες δολοφονίας του. "Το μοντέλο της Μαριναλέντα σημαίνει πως θες να κολυμπήσεις ενάντια στο ρεύμα. Προσωπικά, έχουν γίνει δύο απόπειρες δολοφονίας μου από την Ακροδεξιά, έχω μπει δεκάδες φορές στην φυλακή, εκκρεμούν εντάλματα εναντίον μου και κατά άλλων συναγωνιστών... έχω ποινές φυλάκισης 53 ετών...

Για να καταλάβετε, στο συνδικάτο στο οποίο ανήκω, περισσότεροι από 400 σύντροφοι έχουν δίκες που εκκρεμούν εναντίον τους... Παρ' όλα αυτά, προσπαθούμε να εφαρμόσουμε το μοντέλο μας και σε άλλα μέρη, όπως, για παράδειγμα, στην Ανδαλουσία, που είναι πιο φιλικά διακείμενη σε εμάς. Προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την εμπειρία μας στις συνθήκες της κάθε περιοχής.

Πολιτικά ανήκουμε σε μια αντικαπιταλιστική συνιστώσα, την "Colectivo de Unidad de los Trabajadores" (Συλλογικότητα της Ένωσης των Εργατών) που υπάγεται στην Τerra Unida (Ενωμένη Γη). Στην ουσία, αποτελούμε την ακροαριστερή συνιστώσα τής Terra Unida".
Ο μόνος τρόπος για να εφαρμοστεί σε μεγαλύτερα μέρη, είναι ισχυρή πολιτική βούληση
"Δεν υπάρχει λύση στην κρίση αν τα μέσα παραγωγής δεν ανήκουν στους εργαζόμενους, όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουν τόσο πιο κοντά θα είναι η λύση. Πρέπει να μοιραστούμε και τη δουλειά και τα κέρδη. Ακόμη και στην Αθήνα θα μπορούσε να εφαρμοστεί, αν ο δήμαρχος επιθυμούσε να το επιχειρήσει, αλλά από ό,τι έχω ακούσει, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση", λέει ο κ. Γκορντίγιο. Και κάνει εν συνεχεία "άνοιγμα" σε όσους θέλουν να ζήσουν μαζί του στη Μαριναλέντα. "Δεν έρχεται πολύς κόσμος, πολλοί από αυτούς που έρχονται όμως και προσαρμόζονται στον τρόπο ζωής μας μένουν για μια ζωή", δηλώνει χαρακτηριστικά.

[/b]

Απαντώντας σε ερώτηση σχετική με την αξιωματική αντιπολίτευση και την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, ο Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο ανέφερε πως η κοινότητα παρακολουθούσε με μεγάλο ενδιαφέρον τις ελληνικέ εκλογές και είχε εναποθέσει πολλές ελπίδες στον ΣΥΡΙΖΑ.

"Είχαμε μια ελπίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ και στεναχωρηθήκαμε πολύ... Χρειαζόταν κάποιος ικανός να ορθώσει το ανάστημά του στη διαφθορά και στις τράπεζες, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε. Η οικονομική κρίση είναι πλασματική, οι αγορές έβαλαν τα κράτη να πληρώσουν τα σπασμένα και τα κράτη τα έριξαν στους πολίτες.

Είναι τρομοκρατία αυτό... Πιστεύουμε πως ο αγώνας είναι ό,τι σημαντικότερο έχουμε και εμείς και οι Έλληνες και εναποθέσαμε, όπως και συνεχίζουμε να εναποθέτουμε, τις ελπίδες μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Είδαμε την τρομοκρατία των ΜΜΕ, που λειτούργησε υπέρ της Δεξιάς. Δεν βγήκε χαμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα έκανε το μπαμ στην Ευρώπη αν του δινόταν η ευκαιρία... συμπαρασύροντας ολόκληρη την ήπειρο προς την αλλαγή", καταλήγει.

[/b]

Πολλά άρθρα έχουν ήδη γραφτεί για το "χωριό της ουτοπίας". Ένα από αυτά των N.Y. Times, κάνει εκτενή αναφορά και παρουσίαση της κοινότητας περιγράφοντας το πως λειτουργεί. Οι κάτοικοί της, αναφέρει, εδώ και τριάντα χρόνια χτίζουν σπίτια δωρεάν, χωρίς δάνεια και υποθήκες, καλλιεργούν τη γη με ίση αμοιβή για όλους, εξαφάνισαν την ανεργία, προσφέρουν εθελοντική εργασία, δεν έχουν αστυνομία, λειτουργούν τοπικό τηλεοπτικό κανάλι και ραδιόφωνο, υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους και τους νομάδες της Δυτικής Σαχάρας και παίρνουν όλες τις αποφάσεις στις συνελεύσεις των κατοίκων του χωριού.
Όσοι εργάζονται στα χωράφια και στο εργοστάσιο έχουν τον ίδιο μισθό, 46 ευρώ τη μέρα και τα κέρδη επενδύονται και πάλι στο συνεταιρισμό και για να καλυφθούν κοινωνικές υπηρεσίες. Ο δήμος χτίζει επίσης σπίτια με προσωπική εργασία των κατοίκων, ενώ το νοίκι για ένα σπίτι 90 τετραγωνικών είναι 15 ευρώ το μήνα και το κόστος για τον παιδικό σταθμό 12 ευρώ.

Ήδη από το 2009 και μετά, ο δήμος έχει χτίσει πάνω από 400 σπίτια μέχρι σήμερα και το πλάνο είναι να οικοδομηθούν ακόμα 250 για να καλύψουν τις ανάγκες των κατοίκων και όσων έρθουν για να εργαστούν και να μείνουν στο χωριό. Οι γηγενείς μάλιστα, απαγορεύεται να πουλήσουν τις κατοικίες τους, για να αποφευχθεί η εμπορική εκμετάλλευση του τόπου.

www.dailymotion.com/video/xs2ul7_marinaleda_news?start=2


[/b]

Δε μ' ενδιαφέρει αν είναι κομμουνιστικό εκείνο το χωριό ή όχι. Εκείνο που μ' ενδιαφέρει είναι αν δουλεύει το σύστημα κι αν οι άνθρωποι εκεί ζουν ευχάριστα και δεν τους εκμεταλεύεται κανείς.
Πάντως, ό,τι κι αν είναι, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τους πειράζει. Η αυτοδιαχείριση των ανθρώπων είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα ισοδύναμο με την ίδια τη ζωή. Αφού αυτοί έτσι θέλουν να ζουν, μπράβο τους. Είναι ένα υπέροχο παράδειγμα. Ας το 'κανε και το ΚΚΕ για τα μέλη του. Ας έφτιαχναν έστω μια κοινότητα, κι ας έδειχναν τι εννοούν κι αν το εννοούν. Ας το 'κανε όποιος ισχυρίζεται ότι πιστεύει στην κοινοκτημοσύνη. Όλοι μπορούν να συστήσουν ένα συνεταιρισμό και να αυτοδιαχειριστούν με βάση ένα καταστατικό γη, ακίνητα, μέσα παραγωγής κτλ. Γιατί δεν το κάνουν;
Ας το κάνουν όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να συνεργάζονται με βάση ένα κοινό σκοπό. Ας το κάνουν οι παπάδες που ισχυρίζονται ότι είναι πάνω από τα υλικά αγαθά. Ας το κάνει μια γειτονιά, ένα χωριό, μια πόλη. Ας το κάνουν οι εργάτες ενός εργοστασίου. Γιατί δεν το κάνουν;

Το κάνουν οι τράπεζες, οι βιομήχανοι, οι εταιρίες... Το κάνουν όλοι όσοι εκμεταλλεύονται τους αμόρφωτους και υποταγμένους ανθρώπους.
Το κάνουν όμως κι οι άνθρωποι αυτοί, και το απολαμβάνουν. Μέχρι να μπει και σ' αυτούς το μικρόβιο της μεγάλης ζωής, των ευκαιριών, της εκμετάλλευσης των συνανθρώπων τους. Κι έτσι, το μισιακό γαϊδούρι στο τέλος θα το φάει ο λύκος.

Οι άνθρωποι δεν κάνουν το σωστό γιατί το κακό υπόσχεται σ' όλους μια ευκαιρία για δύναμη κι εξουσία πάνω στους άλλους. Η ελευθερία μας προϋποθέτει την άρνησή μας να εξουσιάζουμε τους άλλους. Αν ονειρευόμαστε να καταπατήσουμε, να παρακάμψουμε τους άλλους, διαλέγουμε τον τρόπο ζωής που μας δίνει μια πιθανότητα να το πετύχουμε. Έτσι πάντα ένας μικρός αριθμός ανθρώπων το πετυχαίνουν κι οι άλλοι είμαστε τα θύματά τους κι οι νεροκουβαλητές τους...

Ας λουστούμε λοιπόν αυτό που διαλέξαμε, κι ας μην κλαίμε για τ' αδιέξοδα και τη στυγνή εκμετάλλευση. Ποιος ξέρει. Στην άλλη ζωή, εκείνη από την οποία δεν επέστρεψε κανένας να μας πει κάτι σχετικό, στην άλλη ζωή λοιπόν θα τα ... καταφέρουμε να 'χουμε το πάνω χέρι.


Υστερόγραφο:Τελικά στο χωριό αυτό γίνεται αυτοδιαχείριση. Δεν έχει καμιά σχέση με τον κουμουνισμό. Κι η αυτοδιαχείριση προϋποθέτει αλληλοσεβασμό και δικαιοσύνη μέσα στην κοινότητα. Όταν ο δήμαρχος δεν θα μπορεί πια, κάποιος άλλος στη θέση του θα πουλήσει όλη την κοινότητα ... Εκτός κι αν η κοινότητα δεν το επιτρέψει να παραδοθεί σε κάποιον πονηρό.

Κράνιος έγραψε:

Κράνιος:

[/b]

Η αυτοδιαχείριση των ανθρώπων είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα ισοδύναμο με την ίδια τη ζωή.

Ας το 'κανε και το ΚΚΕ για τα μέλη του. Ας έφτιαχναν έστω μια κοινότητα, κι ας έδειχναν τι εννοούν κι αν το εννοούν. Ας το 'κανε όποιος ισχυρίζεται ότι πιστεύει στην κοινοκτημοσύνη.

Ας το κάνουν οι παπάδες που ισχυρίζονται ότι είναι πάνω από τα υλικά αγαθά. Ας το κάνει μια γειτονιά, ένα χωριό, μια πόλη. Ας το κάνουν οι εργάτες ενός εργοστασίου. Γιατί δεν το κάνουν;



Οι άνθρωποι δεν κάνουν το σωστό γιατί το κακό υπόσχεται σ' όλους μια ευκαιρία για δύναμη κι εξουσία πάνω στους άλλους. Η ελευθερία μας προϋποθέτει την άρνησή μας να εξουσιάζουμε τους άλλους.

Ας λουστούμε λοιπόν αυτό που διαλέξαμε, κι ας μην κλαίμε για τ' αδιέξοδα και τη στιγνή εκμετάλλευση.

Υστερόγραφο:Τελικά στο χωριό αυτό γίνεται αυτοδιαχείριση. Δεν έχει καμιά σχέση με τον κουμουνισμό. Κι η αυτοδιαχείριση προϋποθέτει αλληλοσεβασμό και δικαιοσύνη μέσα στην κοινότητα.

Κράνιος έγραψε:

Η ελευθερία είναι μια έννοια που οι άνθρωποι διαρκώς προσπαθούν να προσδιορίσουν

[/b]
Η αιτία αυτής της προσπάθειας βρίσκεται στο γεγονός ότι η ελευθερία είναι μια δυναμική κατάσταση: Ποτέ δεν μπορεί κάποιος να πει ότι οριστικά πλέον είν' ελεύθερος. Όποιος εφησυχάζει τη χάνει. Όποιος προσπαθεί να την κρατήσει με το ζόρι, κλείνεται στην απομόνωση και τη μιζέρια της μοναξιάς και καταλήγει ανελεύθερος.
Κι ακόμα πιο πολύ τα πράγματα γίνονται δύσκολα για τον προσδιορισμό της έννοιας της ελευθερίας διότι είναι έννοια σχετική με τους άλλους ανθρώπους. Όταν οι άλλοι αλλάζουν, όταν το περιβάλλον αλλάζει, όταν οι συνθήκες αλλάζουν, αλλάζει και η έννοια της ελευθερίας.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν μπορείς να βιώσεις την ελευθερία μόνος σου. Και για τούτο πάντα ήταν ένα συλλογικό αίτημα. Και πάντα θα είναι συλλογικές οι επαναστάσεις και οι αγώνες για την ελευθερία.

Ο χώρος επίσης, ο ζωτικός χώρος ενός ελεύθερου ανθρώπου, πρέπει να αναζητηθεί στο φυσικό χώρο κι όχι τον καταπατημένο από τους άλλους ανθρώπους.

Αναζητώ πάντα δικό μου χώρο. Στις λύσεις των προβλημάτων μου, το τι έχουν κάνει οι άλλοι μ' ενδιαφέρει μόνο σαν πληροφορία. Ποτέ δεν προσπάθησα ν' αντιγράψω κάτι. Δεν μ' ενδιαφέρει καν τι έκανα χθες για να λύσω κάποιο πρόβλημά μου. Τι θα κάνω σήμερα έχει νόημα. Ο χρόνος του χθες δεν μου ανήκει πλέον. Την ελευθερία μου θα πρέπει να την επεκτείνω από το σήμερα στο αύριο.
Δεν μ' ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, τι κάνουν οι πολλοί, για να λύσω τα προβλήματά μου. Αν κινηθώ προς το τι κάνουν οι πολλοί, χάνω ένα μεγάλο μέρος της ελευθερίας μου. Η δική μου πρόταση για τη λύση κάποιου προβλήματος πρέπει να είναι εντελώς καινούρια. Όχι καινοφανής. Καινούρια. Για να βιώσω ελευθερία όσο γίνεται σε μεγαλύτερο βαθμό.

Να κάνω τώρα μια περίληψη: Για να κινηθεί ένας άνθρωπος προς την ελευθερία πρέπει
1. να την επιδιώξει μαζί μ’ άλλους ανθρώπους
2. να συνεργαστεί και να ζήσει σε κοινωνία μ’ άλλους
3. να την υπερασπιστεί μαζί με τους συνανθρώπους του
4. να την ασκήσει σ’ έναν δικό του φυσικό χώρο, ακαταπάτητο από τους άλλους
5. να την επεκτείνει διαρκώς στο μέλλον
6. να ψάχνει διαρκώς στο σύμπαν των ιδεών του τις λύσεις των αναγκών του κι όχι ν’ ακολουθεί την πεπατημένη των έτοιμων λύσεων

Όλοι θέλουν ν’ ανήκουν κάπου

Πρακτικά όλα τούτα σημαίνουν ότι για να είσαι ελεύθερος φίλε μου πρέπει να μην περιμένεις από κανέναν και τίποτα. Στην πραγματικότητα δεν είναι κανένας υποχρεωμένος ν’ ασχοληθεί μαζί σου (να σου λύνει τα προβλήματα), πέραν από τη ενστικτώδη ανάγκη που έχουμ’ όλοι μας να ζούμε κοντά ο ένας στον άλλο και να ικανοποιούμε με τον τρόπο αυτό τις κοινωνικές μας ανάγκες. Και η σημαντικότερη κοινωνική ανάγκη είν’ η ελευθερία μας αυτή καθ’ εαυτή. Και τούτη, σαν κοινωνική ανάγκη πρέπει να τη χτίσεις μαζί με τους άλλους. Το μαζί, το συλλογικό, είναι μια παραχώρηση που θα κάνεις, μια συνεισφορά σε μια κοινότητα, σε μια ομάδα, σε μια οικογένεια. Η πλέον αναρχική ιδέα σήμερα είναι η κοινότητα, η ομάδα, η οικογένεια! Σήμερα κι από πάντα. Και για πάντα.
Στην κοινότητα, στην ομάδα και στην οικογένεια, έχεις πρόσωπο. Έχεις προσωπικότητα.
Η κοινότητα έχει τέτοιο μέγεθος που όλοι μπορούν να σε ξέρουν κι όλους να τους ξέρεις.
Την ατομική σου ελευθερία πρέπει να τη ζήσεις εκεί. Μέσα στην κοινότητα, την ομάδα, την οικογένεια. Και κοντά στη φύση. Για να βρεις ένα δικό σου φυσικό ζωτικό χώρο. Εκεί δεν υπάρχει καταπίεση, υπάρχουν υποχρεώσεις και παραχωρήσεις συνειδητές, για να έχεις τα δικαιώματά σου σαν άνθρωπος. Όσοι νοιώθουν καταπίεση στην ομάδα, αν η ομάδα δεν τους καταπιέζει, είναι γιατί αυτοί θέλουν να καταπιέσουν την ομάδα (ή να την εκμεταλλευτούν).


Το κείμενο αυτό το έγραψα σαν μια εισαγωγή σε τούτο το θέμα. Για να παρατηρήσω σωστά τις κινήσεις των ανθρώπων για ελευθερία και αυτάρκεια. Σ’ αυτές τις κινήσεις κυριαρχεί η ομαδικότητα και η φύση.[/b]


Αυτά έγραψα στην αρχή αυτής της συζήτησης. Και πιστεύω ότι βρίσκομαι μέσα στο θέμα μου διαρκώς. Κάθε φίλος μπορεί να πει τη γνώμη του. Προσωπικά κάθε τι που γράφω το έχω περάσει μέσα από τη ζωή μου και τη δικιά μου αλήθεια.
Έως τώρα αυτό που προτείνουν είναι η κατάκτηση της ελευθερίας με τη βία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η βία υπονομεύει την ελευθερία. Η βία για την κατάκτηση της ελευθερίας είναι η έσχατη κίνηση, όχι η έσχατη λύση. Σαν έσχατη λύση περιέχει όλα τα ελαττώματα μια τέτοιας λύσης. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί να φτάνουν εκεί τα πράγματα. Όταν όμως φτάνουν εκεί, είναι μια κίνηση απελπισίας και κρατάει "το δίκιο της", το δίκιο των απελπισμένων κι αδικημένων. Δεν θα πρέπει όμως κανένας να υπερασπίζεται το δίκιο της βίας. Δεν υφίσταται δίκαιο της βίας κατ' ουσίαν.
Οι επαναστάτες λοιπόν μπορεί να έχουν δίκιο αφού αδικούνται και καταπιέζονται. Δεν μπορούν όμως να περάσουν στις συνειδήσεις των ανθρώπων την άποψη ότι ο ένοπλος αγώνας, το αίμα και η εκδίκηση, αποτελούν έκφραση δικαιοσύνης. Δε μπορεί να μπαλώσεις τη ζωή με το θάνατο.
Των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.
Για να μη φτάνουν οι άνθρωποι σ' επαναστάσεις θα πρέπει να φροντίζουν πολύ νωρίτερα, να λύνουν τα προβλήματα, να ρυθμίζουν τις διαφορές τους, να συνεργάζονται ή να συναγωνίζονται, να αίρουν τις αδικίες ώστε να μη συσωρρεύονται.

Το ΚΚΕ θα μας έπειθε αν μάζευε τους οικοδόμους να χτίσουν τα σπίτια τους κι όχι το μέγαρο του κόμματος.
Η Εκκλησία θα μας έπειθε αν δεν ασκούσε φιλανθρωπία αλλά οργάνωνε κοινωνικές ομάδες να ζήσουν σε κοινοκτημοσύνη, όπως τότε στην αρχή της. Τα φιλάνθρωπα μέλη, οι παπάδες και οι δεσποτάδες να τρώνε μαζί με τους ανθρώπους που βοηθάνε, μαζί να μαγειρεύουν, μαζί να καλλιεργούν τη γη, μαζί να μοιράζονται τα πάντα.
Δε μ' αρέσει οι άνθρωποι να μαζεύονται και να οργανώνονται μόνον όταν πρόκειται να πολεμήσουν, να υπερασπιστούν με τα όπλα τον τόπο τους ή να τον απελευθερώσουν.
Δε μ' αρέσει να τα δίνουμε όλα, να τα απεμπολούμε όλα, κι ύστερα να πολεμάμε να τα πάρουμε.
Δεν πρέπει ν' αφίνουμε για τα παιδιά μας και τους απογόνους μας μόνο την έσχατη λύση, την πιο επώδυνη, την πιο βάρβαρη, που σαν λύση απελπισίας δεν είναι λύση. Το ελευθερία ή θάνατος είναι κραυγή, δεν είναι λογική και δεν περιέχει ούτε ψίγμα εξυπνάδας. Στην περίπτωση αυτή ο άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος μ' όλα του τα λάθη και τα λάθη των προγόνων του. Κι η αξιοπρέπειά του έχει τελείως γυμνωθεί και λάμπει τρομακτική κι απόκοσμη.
Δε θέλω ποτέ να οδηγήσουμε τους Έλληνες, και κανέναν, φίλο ή εχθρό, στο έσχατο αυτό σημείο της έκφρασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για αξιοπρέπεια και ζωή που να διαφέρει από τα ζώα.

Κάνω το καθήκον μου γράφοντας, μιλώντας, ζώντας έτσι. Τίποτα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει. Αλλά αυτό είναι κι αρκετό. Όταν ζορίζουμε τις καταστάσεις, μοιάζει με δάνειο που θα ξοφληθεί από τη μοίρα μας, εκείνη που προδιαγράφουμε κάθε φορά με τις επιλογές μας και τις πράξεις ή παραλήψεις μας.

Κι εγω θεωρητικα ειμαι κατα της βιας γιατι συμπτωματικα η ζωη μου δεν ξεπερασε τα ορια.Στην αντιθετη περιπτωση, δεν ειμαι σε θεση να γνωριζω με τι τροπο θα αντιδρουσα.

Και μαλλον, ολοι αυτοι που βρεθηκαν στο χειλος του γκρεμου απο οικονομικη ανεπαρκεια, δεν θα ειχαν σκεφτει να χρησιμοποιησουν βια στον εαυτο τους ή σε αλλους που θεωρουν υπευθυνους.
Οταν δεν εχεις ενα κομματι ψωμι θα κλεψεις ακομα και θα σκοτωσεις τον εαυτο σου και τους αλλους.Δεν ακουγεται σωστο,αλλα αυτο συμβαινει σε μεγαλο μερος της κοινωνιας και οχι μονο της χωρα μας.
Η κοινωνικη ανισοτητα ειναι η αιτα και η βια ειναι το αποτελεσμα.
Αν δεν υπηρχαν αντικρουομενα οικονομικα συμφεροντα δεν θα ειχε λογο υπαρξης.
Ενας αλλος λογος ειναι οτι, τα συμφεροντα αυτα εχουν πολιτικους αντιπροσωπους και δυστυχως η αμαθεια που εχει πολλες μορφες στα κοινωνικα στρωματα,ακομα σε πολλες περιπτωσεις η αδιαφορια για αποκτηση γνωσης και παιδειας,αφηνουν λειψη την ικανοτητα για την αναγνωριση τους.
Η εξουσια του κυβερνωντος κομματος χρησιμοποιει ολα τα μεσα που διαθετει για να διατηρει αυτη την κατασταση.
Η ιδεολογικη προπαγανδα διαστρεβλωσης των θεσεων των αντιπολιτευομενων κομματων και ιδιαιτερα εκεινου που θεωρει περισσοτερο σαν κυρια απειλη,ειναι το αγαπημενο κομματι της πολιτικης τακτικης του.Ειναι μια μορφη βιας.
Τα μηνυματα απευθυνονται σε πολιτες που δεν εχουν αλλη σχεση με την ενημερωση,παρα μονο με τα ελεγχομενα ΜΜΕ και τους συμπορευομενους δημοσιογραφους των.

Σε μια κοινοβουλευτικη δημοκρατια υπαρχει η δυνατοτητα οι θεσμοι να ευρισκονται σε αρμονια με την κοινωνια, καθοσον η ελευθερια εναλλαγης των κομματων στην εξουσια ειναι απολυτα εξαρτημενη απο την ατομικη και συνολικη βουληση των ψηφοφορων.
Ειναι προϋποθεση ομως να λειτουργει η δημοκρατια με την αναλογικη εκπροσωπηση των κομματων και οχι με νομους που ευνοουν το εκαστοτε κυβερνων κομμα.
Επισης οι πολιτες ειναι αναγκαιο να μην εφησυχαζουν περιμενοντας τις επομενες εκλογες χωρις να συμμετεχουν με καθε τροπο στην ασκηση της δημοκρατικης νομιμοτητας.
Κυβερνηση και πολιτες,ειναι απαραιτητο να ευρισκονται σε αρμονικη συνεργασια και να μην εκτρεφουν με εκατερωθεν προκλησεις φαινομενα βιας,τα οποια αναπαραγουν διαφορες κοινωνικες ομαδες αλλα και κομματα.
Η βια ακομη και στις πιο απλες μορφες της ειναι προπυργιο του φασισμου,ειναι μια αρχικη ιδεα για την εκκινηση πολλων αλλων νεων μορφων καταπατησης των δημοκρατικων ελευθεριων οι οποιες δεν εχουν δοθει,εχουν κατακτηθει με κοινωνικους αγωνες.

Ενα χαστουκι στο συστημα εκεινο που προβαλει και υιοθετει τη βια ειναι η διαφυλαξη των δημοκρατικων σχεσεων μεταξυ των ατομων που συνθετουν την κοινωνια χωρις να λογαριαζει την καταγωγη τους και την διαφορετικοτητα τους.

[/b]

«'Ο,τι ήταν δυνατόν να εφευρεθεί, έχει ήδη εφευρεθεί».
Charles Duell, Διευθυντής της υπηρεσίας ευρεσιτεχνιών των ΗΠΑ, 1899.

«Οι μετοχές έφτασαν σε ένα σταθερό ύψος που φαίνεται να είναι ένα μόνιμο πλατό"
Irving Fisher, καθηγητής οικονομικών, Yale University, 1929, λίγο πριν από το κραχ των χρηματιστηρίων..

«O Mozart και ο Beethoven είναι ξεπερασμένοι και ξεχάστηκαν ήδη μόλις πέθαναν».
'Αγνωστος μουσικοκριτικός σε άρθρο του σε εφημερίδα της Βιέννης το 1830.

«Ποτέ δεν θα έχουμε αρκετά αυτοκίνητα για να γεμίσουμε αυτούς τους δρόμους».
Charles Scott, συγκοινωνιολόγος, στη δεκαετία του 1940 για τις λεωφόρους του Los Angeles.

«Δεν μας αρέσει αυτός ο ήχος και η μουσική κιθάρας δεν έχει έτσι κι αλλιώς ζήτηση στον κόσμο».
Απορριπτική απάντηση της εταιρίας δίσκων DECCA στους Beatles το 1962.

«Το κουτί που παίζει ασύρματα μουσική, δεν φαίνεται να έχει εμπορική αξία.
Ποιος θα πλήρωνε για μηνύματα που στέλνονται στον αέρα;»
Ο David Sarnoff στη δεκαετία του 1920, όταν του ζητήθηκε να συμμετάσχει
σε εταιρία κατασκευής ραδιοφώνων.

«Δεν είναι δυνατόν να πετάξουν μηχανές με μεγαλύτερο βάρος από τον αέρα»
Ο William Thomson, αργότερα λόρδος Kelvin, πρόεδρος της Royal Society, το έτος 1895.

«Δεν βλέπω απολύτως κανένα λόγο να χρειάζεται κάποιος ένα υπολογιστή στο σπίτι του».
Ken Olson, Ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρίας Digital Equipment, 1977.

«Ποιος μπορεί να ενδιαφέρεται να ακούει τους ηθοποιούς να μιλάνε;»
H.M.Warner, της εταιρίας Warner Brothers, 1927, οπαδός του βωβού κινηματογράφου.

«Θάλασσα, παντού θάλασσα!»,
Ο Vasco Nunez de Balboa (1475-1519) ανακάλυψε τον Ειρηνικό Ωκεανό και δεν το κατάλαβε ...
Έφτασε το 1513 σε ακτή του σημερινού Παναμά στην Κεντρική Αμερική και, αφήνοντας πίσω
τους συνταξιδιώτες του, προχώρησε στην ξηρά δυτικά για να βρει κάποια από τις γνωστές πόλεις των Ινδιών. Όταν επέστρεψε αρκετές εβδομάδες αργότερα δήλωσε απογοητευμένος στους αναμένοντας φίλους του ότι δεν βρήκε τις Ινδίες παρά «Θάλασσα, παντού θάλασσα».

«Ναι, αλλά πού μπορεί να χρησιμεύσει αυτό το πράγμα;»
'Ενας τεχνικός της IBM για τον πρώτο μικροεπεξεργαστή,1968.

«Δεν θα υπάρξουν ποτέ πάνω από 1000 αυτοκίνητα στην Ευρώπη, δεν θα βρεθούν τόσοι σωφέρ
να τα οδηγήσουν».
Ο υπεύθυνος τύπου της εταιρίας Daimler Benz, κατασκευάστριας των αυτοκινήτων Mercedes, το έτος 1928.

«Γεωτρήσεις για πετρέλαιο; Εννοείς να κάνουμε τρύπες στη γη για να βρούμε πετρέλαιο; Είσαι τρελός!». Γεωτρυπανιστές το έτος 1859, όταν τους ζητήθηκε να κάνουν γεωτρήσεις για πετρέλαιο αντί για νερό.

«Οι θεωρίες του Pasteur για τα μικρόβια είναι γελοίες φαντασιώσεις».
Pierre Pachet, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Toulouse, 1872.


«... όσα βιβλία κι αν τυπωθούν, η καλλιτεχνική γραφή δεν θα υποχωρήσει ποτέ,
γιατί τα έντυπα βιβλία δεν θα μπορέσουν να συναγωνιστούν σε ποιότητα τα χειρόγραφα ...»
Τζιοβάνι Τριτέμιο (1492), λίγο μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας.

«Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να πάει ποτέ άνθρωπος στο φεγγάρι, είναι πολύ δύσκολο».
Richard Wooly, Βρετανός αστρονόμος, 1957.

«640 KB RAM είναι αρκετά για όλες τις εφαρμογές».
Bill Gates, Ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Microsoft, 1981.


«Οι υπολογιστές δεν θα ζυγίζουν στο μέλλον πάνω από 1,5 τόνο»
Το περιοδικό Popular Mechanics, το 1949, στις προβλέψεις του για την εξέλιξη της τεχνολογίας.

«Τα αεροπλάνα είναι ενδιαφέροντα παιχνίδα, αλλά δεν έχουν στρατιωτική σημασία»
Στρατάρχης Ferdinand Foch, 1917, καθηγητής στρατηγικής, Ecole Superieure de Guerre.


Κράνιος:
Τέτοιες μπαρούφες έχουμ’ ακούσει κι ακούσει από τους Φωστήρες και τους Υπευθύνους. Κι άλλοι πολλοί προβλέπανε ότι ο κομμουνισμός θα επικρατούσε, είναι το μέλλον λέγανε. Τώρα έχουν καβαλήσει το καλάμι οι άλλοι, οι καπιταλιστές. Μα εγώ πιστεύω ότι κανένας μας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, πόσο μάλλον να το σχεδιάσει.
Κάποτε σ’ ένα συνέδριο για τ’ αναλυτικά προγράμματα στην Αμερική, ένας εκπαιδευτικός είπε, απευθυνόμενος στους εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου: «Πείτε μας τι ακριβώς ανάγκες θα έχει ο κόσμος της εργασίας μετά από δέκα χρόνια, κι εμείς θα σχεδιάσουμε την εκπαίδευση έτσι ώστε να ικανοποιήσουμε αυτές τις ανάγκες». Το ακροατήριο έβαλε τα γέλια. Η απάντηση ήταν ότι, κύριε δεν ξέρουμε αν θα υπάρχουμε ούτε σ’ ένα χρόνο, πόσο μάλλον να ξέρουμε τι ανάγκες θα υπάρχουν σε δέκα χρόνια.
Αν η ζωή δεν ήταν έτσι, πολύ θα τη βαριόμουν.

Εκείνο που με κάνει να συγκλονίζομαι δεν είναι τα νοήματα που καταγράφονται με τις λέξεις. Ο δίσκος αυτός είναι ένα αριστούργημα. Ο αέρας που σηκώνει η φωνή του Τουρνά, νεαρού τότε και πολύ αισιόδοξου, .... ο αέρας που σηκώνουν ορισμένες λέξεις κλειδιά, τα ακόρντα, η ποικιλία αλλά και η ενότητα της συνταρακτικής αυτής μουσικής....., το δέσιμο των ρυθμών με τους ρυθμούς και της φωνής του τραγουδιστή, ο τίτλος του, κι ένα ακαθόριστο άρωμα από όνειρο....
Απολαύστε το κομμάτι αυτό του βινυλίου... Το αφιερώνω στις ελεύθερες ψυχές, στους ανθρώπους π' αγαπούν τ' απέραντα χωράφια και τους ανοιχτούς ορίζοντες.... Το αφιερώνω στους φίλους μου στο kalliergo, στα μέλη της ομάδας "ο κύκλος των χαμένων ποιητών του kalliergo", ...

((Παιδί έτρεχα με τη φοράδα την τσίλια και νόμιζα ότι πετούσα. Μυρωριές από σχοίνα, μυρτιές, ασφόδειλους, κι απειράριθμα αγριολούλουδα, .... Δεν είναι μόνο το Πολυτεχνείο, δεν είναι μόνο το πολιτικό τραγούδι εκείνων των χρόνων. Δεν είναι μόνον η αγωνία για το μέλλον του τόπου μας που χαρακτήρισε εκείνη την εποχή. Υπήρχε μι' αναζήτηση, μια αισθητική, που συνέτριψαν τα κακόγουστα σκυλοτράγουδα και τα δήθεν τραντίσιοναλ, αλλά και το εμπόριο και τα συμφέροντα)).