Υπάρχωωωωωωω. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Σκλάβος της ανοησίας άρχω. Κι ας έχουμε πάρει τους δρόμους και τους ατραπούουουουουουουουςςςς.
Υπάρχεις. Δες τα μάτια μου πώς κλαίνε. Δες τ’ αυτιά μου πόσο καίνε. Και θ’ ακούς και θα υπάρχεις και θ’ ακούουουουουουουουουουουςςςς.
Ταρατάμμμ, ταρατάμμμμ, ταρατάμμμ.....
Είμαι ( παρεπιπτόντως: είμαι ωραίος ε; Χαχαχαχαχαααα.... )
εεεεεεε, της ζωής σου ο εκατοστός πρώωωωωω....τοοοοοοοοοοοος.
δε με επισκιάζει ο Τσακαλώωωωωωωωωω....τοοοοος.
Κι αν με άλλους γερνάς (Χωρίς να μιλάς δε μιλάς. Μόνο ρεμβάζεις κι ελαφρώς αναχαράζεις και ξεφυσάς. Να φύγει μια μύγα από το φρύδι σου.... )
κι ώρες ώρες χασκογελάς
και τα παλούκια με εναέριες κυβιστήσεις υπερπηδάς
κατά πλάτος πονάς
γιατί σκέφτεσαι εσένααααααα.... (Εσένα. Τι; Εμένα θα σκεφτόσουν; )
Είμαι ( τι ποιος είμαι )
εεεεε,,,
και αρχή και το τέεεεε-λιοοοοοοοοοοος
ο Γουλιέλμος ο σΤέλιος
πώς να κάνει σεισμό
μες σε λίγο γκαιρό
θα σταματήσει γιατί ι Ι ι Ι ι Ι ι Ι ι ιιιιιιιιιιιιι....
θα τον φρενάρω εγώωωωωωωω..... (Εγώ! Το λέω και γεμίζει ο στόμας ζμου).....
Ο μεγάλος Έλληνας λαϊκός τροβαδούρος αναλύει το γιατί και το πώς δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από τον κακό μας εαυτό, το εγώ και το εσύ, έχοντας μια καψούρα κι απάνω ένα κεφάλι σαν καζάνι που σιγοβράζει κι ανεβάζει πίεση να πετάξει το καπάκι ....
Αλλά αν δε θέλει κάποιος να κλαίει σα γυναικούλα που της έδωσε τα
παπούτσα στο χέρι
ευρωπέος, φεύγει από το εγώ του κι από το εγώ της αλληνής και τ' αλλουνού κι αρχίζει να χτίζει πρωτόνιο πρωτόνιο τον αληθινό του και καταδικό του κόσμο.
