Κρεμμύδι (ξερό) - Συγκομιδή και διατήρηση

Τι πρέπει να κάνετε/προσέξετε πριν τη συγκομιδή του κρεμμυδιού

Γύρω στόν ένα μήνα περίπου πρίν τό βγάλετε, θά πρέπη νά τού κόψετε τό πότισμα. Τό ποτίζατε, (καί τούτο μέ μέτρο), μόνον εφ’ όσον αναπτύσσετο τό φύλλο καί ο βολβός. Σταδιακά έχετε περορίσει τήν ποσότητα τού νερού έως καί τήν πλήρη στέρησι. Τό κρεμμύδι δέν είναι υδρόφιλο, μή τε θά ανάψη από τήν ζέστη στήν αποτισιά.

Πρακτικά, όμως καί ως πρός αυτό τό σημείο, τό πρόβλημα μέ τό κρεμμύδι είναι αλλού:

Τά κρεμμύδια (κυρίως από κροκκάρι) δέν συγχρονίζονται όλα στόν ίδιο βαθμό αναπτύξεως/ωριμάνσεως. Κάποια γίνονται πιό νωρίτερα καί αρχίζει η κάμψις τού φύλλου των, ενώ άλλα συνεχίζουν νά αναπτύσσωνται. Άν τό πότισμα στήν φάσι αυτή είναι γενικό, ή βρέξη αρκετά, τότε τά “ώριμα” φυτά ξαναμουντεύουν καί πετάνε καινούργια φύλλα, δημιουργώντας άλλον κύκλο πρός τήν ωρίμανσι. Ειδικά οι βολβοί αυτοί είναι πολύ επιρρεπείς στό νά σαπίσουν, άν δέν στεγνώσουν πολύ καλά. Άν βγάλετε κρεμμύδια ενωρίς, μόλις πού αρχίζει νά “σπάη” τό φύλλο τους, οι βολβοί τους θά κρατήσουν περισσότερον από εκείνους τούς ξαναμουτεμένους.

Ο λόγος είναι απλός καί μπορείτε εύκολα νά διαπιστώσετε τό τί συμβαίνει σέ έναν βολβό πού τόν φυτεύσατε πρίν από λίγο καιρό. Καθώς τό φυτό προσανατολίζεται νά εκπτύξη τό στέλεχός του - τά φύλλα του, η σάρκα του γύρω από τήν καταβολή αυτήν “σαπίζει”.

Γιά τούτο, όταν βγάζετε τό κρεμμύδι, φυτά μέ τέτοια συμπτώματα τά αφήνετε νά φρυγανιάσουν στό έδαφος. Δέν παθαίνουν τίποτα όσον είναι στό έδαφος, (απλώς θά τά ψάχνετε μετά νά τά εύρετε). Μιά πρακτική λύσις είναι νά τά αφήσετε όλα νά ξεραθούν, νά στραγγίξουν καλά καί μετά νά τά βγάλετε, αργά.

Διευκρινίζω καί επαναλαμβάνω, εδώ, ότι τό ξερικό -άνυδρο κρεμμύδι πού έχετε βάλει σέ τόπο όχι μαλακό, (μπορεί νά πληγώνεται καθώς ανοίγει τό έδαφος γιά νά μεγαλώση) καί σέ καινουργιά, θά τό βγάλετε όταν τά φύλλα του “στρίψουν”. Αυτό δέν μπορείτε νά τό παρατείνετε.

Κατά τό βγάλσιμο, άν οι βολβοί δέν είναι επιφανειακά ώστε νά βγούν εύκολα μέ τό χέρι, τότε, μέ ένα δικέλι χτυπάτε πλατειά από τήν ρίζα καί ανασηκώνετε τό έδαφος μέ τόν βολβό. Νά μή κτυπηθή ο βολβός πιεζόμενος από τά χώματα.

Σέ πολλές περιπτώσεις, αναλόγως τής δομής τού εδάφους καί τού ποτίσματος, οι βολβοι στήν ανάπτυξί τους ωθούν καί ανοίγουν τό έδαφος, σέ βαθμό πού φθάνει έως καί τήν παραμόρφωσί τους. Η παραμόρφωσις δέν συνιστά κάν πρόβλημα. Τό πιθανόν πρόβλημα εδώ είναι νά “ζουπιχθή” ο βολβός από τήν πίεσι πού ασκείται στό χώμα κατά τό σκάψιμο.

Κάποιοι ευρηματικοί, 1-1,5 μήνα πρίν τό βγάλουν, βρέχουν μέ ένα λάστιχο τό χώμα γύρω από τήν ρίζα ώστε νά αδειάση - νά αποδυναμώση όσον γίνεται τό χώμα γύρω από τήν κεφαλή. Δέν γνωρίζω άν τούτο πλεονεκτή, αλλά καί η εφαρμογή του προϋποθέτει ανάλογο χώμα καί θέσι.