Αν γυρίσουμε στα χωριά, πώς θα ζήσουμε;

Αγαπητοί μου φίλοι, θέλω ν' ανοίξω ένα πολύ μεγάλο θέμα: ξέρουμε πώς ήταν παλιά η ζωή στα χωριά, ξέρουμε πώς είναι τώρα. Πώς θα είναι η ζωή μας αν κάποιοι αποφασίσουμε να γυρίσουμε στα χωριά από τα οποία καταγόμαστε; Πώς θα είναι η ζωή μας αν γενικά επιστρέψουμε στην ύπαιθρο, όσοι τουλάχιστον το θέλουμε; Μπορεί να τα βγάλει πέρα με τα καθημερινά προβλήματα ένας κάτοικος της πόλης, όταν βρεθεί στο χωριό;

Κάποτε οι έλληνες, καλώς ή κακώς, παράτησαν τα χωριά τους και πήραν των οματιών τους. Μπορούν να επιστρέψουν; Πρέπει να επιστρέψουν; Θα ήταν καλύτερα από πριν;

Κι ένας που έχει γεννηθεί στην πόλη, και μεγάλωσε στην πόλη , μπορεί να πάει να ζήσει σ' ένα χωριό; Το προβλήματα κατά τη γνώμη σας θα συναντήσει; Και μη μου πείτε μόνον τα ευχάριστα.

Σιγά σιγά θα ξεδιπλώσω κι εγώ τις δικές μου απόψεις και παρατηρήσεις. Όχι πως έχω ξεκαθαρίσει τι ακριβώς σκέφτομαι!

Το καλά που θα ήταν να πάω να ζήσω στο χωριό, με σχολείο, με ανέσεις, με φίλους, με γιατρούς, με τεχνίτες, με όλα τα μέσα. Και φυσικά με γρήγορο ίντερνετ.

Άντε να με βοηθήσετε να καταλάβω τι γίνεται μέσα στο μυαλό μου. Κυοφορώ κάτι ή είναι ... ιδέα μου;

Αυτα που σκεφτεσαι ειναι και στο μυαλο πολλων αλλων κατοικων που ζουν στις πολεις και σιγουρα αν δεν υπηρχαν αντικειμενικα προβληματα(δουλεια,,σπουδες των παιδιων,ενα σπιτι για να μεινεις)
σιγουρα οι πολεις, ετσι οπως εχουν καταντησει θα ηταν ερημες.
Η πολιτεια με τις εκαστοτε κυβερνησεις της δεν βοηθησε
και δεν βοηθαει προς αυτη την κατευθυνση.Αλλα δεν μασανε.
...Ολο και περισσοτεροι αφηνουν τις πολεις για να ζησουν στα χωρια που ειναι αλλωστε και το φυσικο τους περιβαλλον.
Και οταν εχουν ξεπερασει ολα τα εμποδια και φτανουν στο χωριο, εχουν κανει κατα τη γνωμη μου,
το μεγαλυτερο αλμα που χρειαστηκε να κανουν για να αφησουν τη μιζερια της πολης
και να περασουν σε μια αλλη ποιοτητα ζωης.

Kαλησπερα νομιζω πως πολλα πραγματα εχουν αλλαξει απο την εποχη που οι ανθρωποι εγκατελειψαν τα χωρια τους .
Νομιζω πως το να επιστρεψει καποιος εκει μονο καλο μπορει να ειναι
Ρωτας αν οι ανθρωποι που μεγαλωσαν στις πολεις μπορει να ζησει σε χωριο ?
Λες να δυσκολευεται να προσαρμοστη που θα μπορει να παρκαρει ευκολα ? που θα αναπνεει καθαρο αερα ισως και θαλασσα? λες να μην μπορει να ζει χωρις την βασανιστικη ζεστη της Αθηνας ?
Λες να μην μπορει να ζησει χωρις το κλουβι που λεγεται διαμερισμα ? και αλλα τοσο ασχημα πραγματα που εχει η Αθηνα ?
Αναμετροντας πια θετικα και αρνητικα νομιζω πως τα θετικα ειναι υπερ της επαρχιας διοτι η Αθηνα καταφερε να γινει αρνητικη οπως ηταν παλια η επαρχια και αναγκασε τους ανθρωπους να την εγκαταλειψουν

Ναι. Παρακάτω όμως τι γίνεται. Τα θετικά είναι περισσότερα. Τι γίνεται με τα αρνητικά; Δεν υπάρχουν; Η μόνιμη διαμονή δε νομίζω να μην έχει αρνητικά αποτελέσματα. Πού θα πηγαίνουν σχολείο τα παιδιά; Τα περισσότερα σχολεία της υπαίθρου έχουν κλείσει. Οι νέοι πώς θα διασκεδάζουν; Θέλει οργάνωση. Οι μικρές κοινωνίες στα χωριά έχουν πλέον αποσαθρωθεί. Όταν ήμουν μικρός τη δεκαετία του πενήντα και εξήντα στο χωριό είχε κοινότητα, αγροφύλακες, νεροπούλο αρμόδιο για την ορθολογική χρήση του νερού του ποταμού για τις αρδεύσεις κτλ. Π.χ. κάθε άνοιξη όλοι ήταν υποχρεωμένοι να καθαρίζουν τ' αυλάκια που περνούσαν στην κορυφή των χωραφιών τους. Αν κάποιος δεν μπορούσε πλήρωνε έναν εργάτη και το έκανε. Δεν κυκλοφορούσαν ελεύθερα κοπάδια στα κτήματα. Σήμερα ένα κοπάδι γίδια από το διπλανό χωριό τριγυρνάει όλο το καλοκαίρι ελεύθερο σε μια μεγάλη περιοχή. Ο βοσκός το συγκεντρώνει μια φορά την ημέρα ή δύο, και δεν το φυλάει. Το φθινόπωρο μαζεύει τα καρύδια από τις καρυδιές σα να είναι δικά του. Ένας γνωστός μου καλλιέργησε πατάτες ποτίζοντας με μια μικρή αντλία από το ποτάμι. Μια μέρα πήγε και του είχαν πάρει την αντλία και είχαν μαζέψει τις πατάτες! Είχαν σκάψει όλο το χωράφι. Πού να το καταγγείλει; Πού να παραπονεθεί;
Κάποιοι που έχουν μείνει πίσω όλο αυτό το διάστημα έχουν βολευτεί έτσι. Αλλά και οι ίδιοι παθαίνουν τεράστιες ζημιές από την παραβατικότητα που θυμίζει άγρια δύση.
Είδα κάποιον που δουλεύει σκληρά και καλλιεργεί ντομάτες κολοκύθια και άλλα κηπευτικά. Όταν ένα βράδυ, το σούρουπο, φόρτωσε το φορτηγό του και έφυγε, επισκέφτηκε το κτήμα του ένα μεγάλο κλειστό φορηγό με κλειστά φώτα. Ένας γείτονας μου είπε ότι είναι μανάβης κλέφτης, κάνε ότι δεν είδες τίποτα. Αν το πεις στον νοικοκύρη μπορεί να φυλάξει άλλο βράδυ και να γίνει φονικό. Είναι τρομερό. Ο κλέφτης μανάβης μάζευε τη νύχτα κολοκυθάκια και ντομάτες με ολόκληρο συνεργείο, δίπλα στο ποτάμι με τα θεόρατα πλατάνια. Για να δεις έπρεπε να πας πολύ κοντά, πράγμα επικίνδυνο.

Στα χωριά έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση ανάλογη με τις πόλεις. Πρέπει να προστατεύεις το κτήμα σου, να το φυλάς, ν' αντιμετωπίσεις προβλήματα, ελλείψεις. Μιλάω για τον κορμό των δραστηριοτήτων στην ελληνική ύπαιθρο που είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία κι ένα κύκλο εργασιών γύρω απ' αυτό.
Αν είσαι συνταξιούχος και απλά μένεις στο χωριό, δεν αντιμετωπίζεις αυτά τα προβλήματα. Αν οι οικονομικές δραστηριότητές σου έχουν μεταφερθεί όλες στο χωριό, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

Σαφως δεν ειναι απλα τα πραγματα και μηπως στην πολη ειναι πιο ευκολα τα πραγματα ποσες δυσκολιες αλλου τυπου υπαρχουν με την συμαντηκοτερη την υποβαθμιση της ζωης μας ?
Αν και βεβαια θα ελεγα πως δεν ειναι αναγκη να πας στα ορη και τα βουνα μπορει καποιο να επιλεξει να μεταφερθη κοντα σε μερος που να εχει τα απαραιτητα οπως σχολειο και τα υπολοιπα δεν ειναι αναγκη να παει στο τελευταιο χωριο της Ελλαδας , αυτη θα ηταν μια μεγαλη αλλαγη και πραγματικα θα ηταν δυσκολο ενω σε μια επαρχιακη ας πουμια πολη θα ηταν καλυτερα και πιο ευκολη η προσαρμογη

Κι εμένα με απασχολεί το θέμα φυγής από την Αθήνα και μετεγκατάστασης στην επαρχία.
Φοβάμαι όμως ότι στην παρούσα φάση έχω περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις.

Νομίζω ότι υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες αυτών που θέλουν να πάνε επαρχία.
α) Αυτοί που έχουν βγει σε σύνταξη, έχουν κάποιο κομπόδεμα και αναζητούν καλύτερη ποιότητα ζωής.
β) Αυτοί που είναι ενεργοί επαγγελματικά και θέλουν να πάνε στην επαρχία, αλλά να ασκήσουν και μία επαγγελματική δραστηριότητα.

Οι προβληματισμοί μου αφορούν κυρίως τη δεύτερη ομάδα.

ΠΟΥ
Σε ποιό μέρος να πας; Σε νησί ή σε περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας;
Με ποιά κριτήρια θα επιλέξεις το μέρος; Πόσο ασφαλής θα είναι η επιλογή σου; Τι πρέπει να προσέξεις; Ποιός θα σου δώσει αξιόπιστες απαντήσεις;

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Με τι θα απασχοληθείς στην επαρχία; Θα καλλιεργείς; Θα κάνεις κάποια άλλη κύρια δουλειά και απλά θα έχεις το μποστάνι σου; Ποιά θα είναι αυτή η κύρια δουλειά; Αυτή που κάνεις στη μεγάλη πόλη ή κάτι εντελώς νέο;

ΚΟΣΤΟΣ
Πόσο θα κοστίσει η μετακόμιση (όχι το να μεταφέρεις τα πράγματα, αλλά όλη η ιστορία); Ποιά είναι τα ελάχιστα κριτήρια που θα πρέπει να καλύψεις ώστε να είναι επιτυχής η μετακόμιση; Πόσο κοστίζει η γη; Πόσο κοστίζει να κτίσεις ή να νοικιάσεις; Πόσο κοστίζει να καλλιεργήσεις; Πόσο χρόνο θα πρέπει να μπορείς να αντέξεις μπαίνοντας μέσα οικονομικά μέχρι να ορθοποδήσεις;

ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η ιδανική εικόνα που έχει ο άνθρωπος της πόλης, τουρίστας της επαρχίας, ισχύει και όταν μένεις μόνιμα εκεί; Τι πρέπει να κάνεις για να σε αποδεχθεί η τοπική κοινωνία; Τι δεν πρέπει να κάνεις για να μη σε αποβάλει η τοπική κοινωνία; Πώς προστατεύεις την περιουσία σου; Ποιός μπορεί να προστατεύσει την περιουσία σου; Μη ξεχνάμε ότι θα είσαι "ο ξένος" σε όποιο μέρος και να πας.

ΥΠΟΔΟΜΕΣ
Υπάρχουν κοντά νοσοκομεία; Υπάρχουν σχολεία; Υπάρχουν αξιόπιστες τηλεπικοινωνιακές υποδομές (π.χ. γρήγορο internet); Υπάρχει τακτική συγκοινωνία (πλοίο. τραίνο, αυτοκινητόδρομοι);

Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματά μου ως αρχή. Έχω πολλά περισσότερα σε πιο εξειδικευμένους τομείς.

Υ.Γ.
Κράνιος, ωραίο θέμα.

Απο τα μεχρι τωρα λεχθεντα να κρατησω το ΞΕΝΟΣ.Ειναι το πρωταρχικο συναισθημα που νοιωθει καποιος μετα τη μετακομοιση.Αυτο ειναι ειναι ενα δυσκολα αξεπεραστο συναισθημα και αν υπαρχει καποιος που το εχει ξεπερασει να μου πει και μενα να εμπλουτισω τις γνωσεις που τοσο πολυ τις εκτιμω.

Χαιρετώ σας μικρούς και μεγάλους.

Μεγάλο θέμα ανοίξατε παιδιά και θαρρώ πώς εύκολη απάντηση δεν υπάρχει. Την ταπεινή μου γνώμη μόνο θέλω να εκθέσω.

Πρώτα πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε να πάμε να ζήσουμε σε χωριό. Χωριά υπάρχουν και σε απόσταση 40 λεπτών από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη καθώς και πολλά που βρίσκονται στον Έβρο, την Κρήτη, την Ευρυτανία ή ακόμα και σε κάποιο νησάκι του Αιγαίου.
Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα είναι και λίγο υποκειμενικά. Όταν ας πούμε υπάρχει οικογένεια με παιδιά, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα επειδή θα είναι μάλλον δύσκολο να συμφωνήσει όλη η οικογένεια σε μια τέτοια απόφαση (ειδικά η νέα γενιά μάλλον θα αντισταθεί σφόδρα επειδή σκέφτεται και εκφράζεται σε άλλο μήκος κύματος).
Επίσης πρέπει κάποιος να ξεκαθαρίσει πλήρως τι είναι αυτό που πραγματικά τον ενοχλεί ή τον βαραίνει και θέλει να πάρει μια τέτοια απόφαση. Ακόμα πρέπει να έχει πλήρη γνώση για το τι θα συναντήσει στην καινούργια του ζωή. Αν δεν είναι σίγουρος για την καινούργια του ζωή, καλύτερα να κάτσει στ ‘ αυγά του.

Υπάρχουν δυσκολίες σίγουρα, όπως η επαγγελματική ενασχόληση, η εύκολη πρόσβαση σε υπηρεσίες κοινωνικής μέριμνας, οι επιλογές σε δραστηριότητες αθλητικές, πολιτιστικές κ.λ.π, όμως γίνονται πράγματα και στην επαρχία φτάνει να τα ψάξουμε και λίγο.
Βέβαια η ζωή στην επαρχία δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήταν πριν από 20 ή 30 χρόνια. Ένα στοιχείο επίσης σημαντικό είναι ότι πολλές πόλεις που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια έχουν ενσωματώσει αρκετά χωριά κι έτσι το να ζει κανείς σε χωριό, είναι σαν να μένει στην άκρη της πόλης.

Είχα την τύχη να γεννηθώ και να μεγαλώσω σε ορεινό χωριό της Κρήτης κι έζησα το θέρισμα με τα δρεπάνια, το αλώνισμα και τις γεμάτες αστέρια καλοκαιρινές βραδιές σε υψόμετρο 1100 μ.
Βρέθηκα στην Αθήνα έζησα αρκετά (πραγματικά ωραία) χρόνια, όμως τα τελευταία 8 χρόνια ζω μόνιμα σε ένα χωριό 20 λεπτά από την Πάτρα. Ήταν μια συνειδητή απόφαση που πήραμε επειδή νοιώθαμε ότι η ζωή στην πόλη όλο και μας βάραινε περισσότερο.
Πιστεύω ότι πέρα από κάποιες δυσκολίες όντως σημαντικές, πρέπει να κάνει κάποιος και μια ‘’ανατροπή’’ στη σκέψη του για να πάρει μια τέτοια απόφαση.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα πάρει κάμποσο καιρό για να νοιώσει τα πραγματικά πλεονεκτήματα της επιλογής του.

Γεια σου ΣΤΑΥΡΟΣ, χαίρεται καλοί μου φίλοι. Ας ανοίξω περισσότερο το θέμα μας. Όχι για να πλατιάσουμε, αλλά για να δούμε από λίγο πιο μακριά, να κάνουμε μια επισκόπηση. Ας δούμε λοιπόν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα θέλαμε να ζήσουμε στο χωριό, στην ύπαιθρο. Μάλιστα στην αρχή είπα να δούμε πώς θα ήταν αν γυρίζαμε στα χωριά της καταγωγής μας. Δεν νομίζω να μην έχουμε όλοι μας μια τουλάχιστον αναφορά σε χωριό. Κι ο Λουί Αραγκόν, ο μεγαλύτερος γάλλος ποιητής, είχε γράψει μια ποιητική συλλογή με γενικό τίτλο: «Το χωριό μου το Παρίσι». Χωριό είναι ύπαιθρος αλλά και ένα οικοσύστημα στ’ ανθρώπινα μέτρα, κάπως μικρό, όχι κατώτερο από την πόλη σε καμιά περίπτωση.
Για να βοηθήσω, να αποσυμπιέσω την κατάσταση που είναι προφανώς πολύ συναισθηματικά φορτισμένη, για να κάνω πιο γενική τη συζήτηση και όχι πλήρη προσωπικών αναφορών και συναισθημάτων, θα αναφέρω την Κοινότητα της Ανάβρας Μαγνησίας. Η Ανάβρα Μαγνησίας είναι ένα χωριό πρότυπο, που κατ’ αρχήν δεν πιστεύει κανένας ότι υπάρχει στην Ελλάδα. Γράψτε Ανάβρα Μαγνησίας και κάνετε αναζήτηση. Κατά βούληση. Είναι μια ανάσα αισιοδοξίας αυτό που θα συναντήσετε. Πιθανόν πολλοί από σας να ξέρετε περισσότερα από μένα. Δεν έχω πάει ποτέ, δεν κατάγομαι από κει. Έχω καταλάβει ότι είναι έργο ενός ανθρώπου κοντά στον οποίο εργάστηκε και συστρατεύτηκε σιγά σιγά μια στρατιά ανθρώπων. Δείτο το. Ανάβρα Μαγνησίας. Υπήρχαν βεβαίως πολλές προϋποθέσεις. Τα περισσότερα χωριά της Ελλάδας έχουν ανάλογες προϋποθέσεις. ΣΤΑΥΡΟΣ, κι εγώ έτσι θυμάμαι τις καλοκαιρινές νύχτες, ένα παιδί που μετρούσε τ’ αστέρια ήμουν. Η πατρίδα μας είναι ένας ευλογημένος τόπος, ένα περιβόλι. Γι αυτό τριγύρισα, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα ν’ απομακρυνθώ πολύ.

Ενταξει,σιγουρα απλοποιουνται καταστασεις της καθημερινης ζωης στην επαρχια οταν οι ριζες σου ειναι απο κει,
και εχεις περασει καποτε ενα
διαστημα μεγαλωνοντας.Ειναι ομως διαφορετικα οταν βρεθεις σε ενα περιβαλλον αγνωστο με αλλη νοοτροπια που δεν εχει σχεση
με την αποξενωμενη ζωη της πολης.
Στην επαρχια ειναι διαφορετικα,
και απευθυνομαι σε κεινους που δεν εχουν ζησει στην επαρχια παρα μονο στις διακοπες τους οπως εγω και θα ηθελαν πολυ
να αλλαξουν τροπο ζωης ο καθενας για τους δικους του λογους
που λιγο πολυ συγκλινουν μεταξυ τους.
Τα εμποδια ειναι πολλα και ιδιαιτερα τα θεσμικα που χαρακτηριζουν μια διαφορετικη αντιμετωπιση της ζωης των ανθρωπων της επαρχιας με εκεινων της πολης.
Αυτα εμενα προσωπικα με κανουν να νοιωθω οτι ακομα δεν εχω ενσωματωθει
αλλα παιρνοντας την"αισιοδοξη πλευρα μου σαν μαχητης της ζωης"ελπιζω με το καιρο να καταλαβω.
Μαχη ειναι δεν ξερεις το αποτελεσμα.Αν και ειμαι αντιθετος με πολεμικες καταστασεις.Γι αυτο εξαλλου δεν συμπαθω
το ποδοσφαιρο και την πολιτικη και πολλες φορες
λυπαμαι
που γινονται αντικειμενο πολλων καταστασεων που μας φερνουν απεναντι.
Αλλα αυτα ειναι ευσεβεις ποθοι και η πραγματικοτητα ειναι αλλη.

Αυτη τη πραγματικοτητα εγω αρνουμαι να τη βιωσω και ισως εκει να βρισκεται και η δυσκολια στη προσαρμογη μου.