Γράψε ένα μικρό ποίημα με αφορμή το πληκτρολόγιο

Και για να συνεχίσω το σκεπτικό μου για το Karma... που έχει αντανάκλαση στα "αξιώματα".

Αυτοί που σχεδίασαν το λογισμικό του forum ήταν καλοπροαίρετοι άνθρωποι -συνήθως οι προγραμματιστές ανοικτού κώδικα είναι- και δε φαντάζονταν ότι κάποιος θα βαθμολογεί μέσω του karma αρνητικά ή θετικά με κριτήριο άλλο πέραν της συμβολής στην κοινότητα.

Αντίστοιχα, τα αξιώματα του forum δημιουργήθηκαν ως "επιβράβευση" σε αυτούς που συμμετέχουν ενεργά σε μία κοινότητα-forum.

Δε μπορούσαν να φανταστούν οι δημιουργοί του λογισμικού ότι κάποιος που συμμετέχει σε ένα forum με πολλές απαντήσεις, ότι οι απαντήσεις του δε θα είχαν νόημα και ουσία (δεν αναφέρομαι στις δικές σου που πληρούν αυτό το όραμα).

==========================
Το λογισμικό σχεδιάστηκε από δυτικούς με τη δική τους λογική (There is a rule for everything). Χρησιμοποιείται όμως και από ανατολικούς με τη δική τους λογική (I follow the rules that fit me).

Τί κάνουν οι δυτικοί όταν κάποιος δεν ακολουθεί τους κανόνες της λογικής τους;
Τον κάνουν ban και τελειώνουν με αυτόν.

Εμείς ως ανατολικοί ακολουθούμε δυτικό λογισμικό με ανατολική νοοτροπία.

Δεν κάνουμε ban για πλάκα και δίνουμε πολλές ευκαιρίες. Εκεί ξεκινά και το μπέρδεμα με όσους θέλουν να τους συμπεριφέρονται ως ανατολικοί αλλά αντιμετωπίζουν τους άλλους ως δυτικοί.

==========================

Ελπίζω με τις 4 τελευταίες παραγράφους να σε κάλυψα. Ανάγεται σε πολλές συμπεριφορές σε πολλά επίπεδα, πέρα και πάνω από αυτό το ασήμαντο forum. Έξυπνος άνθρωπος είσαι!!!!

Φίλε Ηλία,

Τι είναι το ban? Επίσης δεν μπορούν να μπούν φίλτρα που να μην έχει κάρμα και πρόσβαση σε αυτό κάθε μέλος με κάτω απο Χ δημοσιεύσεις. Επίσης θα μπορούσε ο ελάχιστος χρόνος για την διαμόρφωση του Κάρμα να γίνει απο 6 σε 72 ώρες?

BAN είναι ο αποκλεισμός. Η κατάργηση του λογαριασμού μέλος και η στέρηση της δυνατότητας συμμετοχής στην κοινότητα.

"Antilogos: δεν μπορούν να μπούν φίλτρα που να μην έχει κάρμα και πρόσβαση σε αυτό κάθε μέλος με κάτω απο Χ δημοσιεύσεις. Επίσης θα μπορούσε ο ελάχιστος χρόνος για την διαμόρφωση του Κάρμα να γίνει απο 6 σε 72 ώρες?"

Τα πάντα είναι δυνατά antilogos.

Το θέμα είναι το ΚΟΣΤΟΣ που έχουν οι λύσεις σε ΧΡΟΝΟ και ΧΡΗΜΑ και ποιος το επωμίζεται.

Αυτό το site είναι στημένο σε λογισμικό ανοικτού κώδικα.
- Κάποια τμήματα του κώδικα είναι ελεύθερα και δωρεάν.
- Κάποια άλλα είναι ελεύθερα και επί πληρωμή (αγορασμένα).

Δεν είναι όμως μόνο το κόστος η παράμετρος που καθορίζει τις επιλογές.

Σημαντική παράμετρος είναι η δυνατότητα αναβάθμισης.

Η δυνατότητα δηλαδή να μπορείς να αναβαθμίσεις χωρίς απώλεια δεδομένων στις νεώτερες εκδόσεις του λογισμικού. Οι νεώτερες εκδόσεις αντιμετωπίζουν θέματα ασφάλειας και λειτουργικότητας.

Αν κάνεις τροποποιήσεις στο λογισμικό, τότε χάνεις τη δυνατότητα αναβάθμισης με χαμηλό κόστος σε ΧΡΟΝΟ και ΧΡΗΜΑ.

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη -Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας
Ριγώνοντας μ’ αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

Μα πού γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου 'λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
Ή πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ’ ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων -Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα
Ήταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του
Όπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας

Άκουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
Ή για να πας καβάλα στο μαΐστρο.
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

(Οδυσσέας Ελύτης)‪

Όταν πεθάνω θα χάσω αυτά που έζησα
κι όχι εκείνα που θα ζούσα στο μέλλον.
Η ζυγαριά μου στέκεται στα ίσια.
Από μια κλωστή κρέμεται το νόημα του χρέους.
Αν η ζωή μου όλη είναι το χρέος μου
ας ζήσω σε βάρος όλων.
Αν με το θάνατό μου σας τα επιστρέφω
να περιμένετε παρακαλώ
δεν έχω ακόμα μαζώξει τόσες απαιτήσεις.
Δεν τις έχω καν διαβάσει.

Εσείς έχετε γράψει τη μοίρα μου.
Εγώ θα πω την τελευταία λέξη.
Θα δούμε.
Κι αν κάποτε νεκροί συναντηθούμε
θα γελάσουμε και θα τρομάξουν στον ύπνο τους
οι χρηματιστές εκεί που κοπανίζουν αέρηδες.

Ελάτε και χτυπάτε απάνω μου
Στο στήθος μου.

Ελάτε απάνω μου.

Δε μπαζαρεύουμε τίποτα.
Το τίποτα διακυβεύεται πάντονε.
Ποτέ μου δε μπαζάρεψα.
Δεν έχετε τίποτα που να θέλω.

Ονομάζομαι Μουχαμάντ Χαμί και ο θεός δεν με λυπάται…

«Με λένε Μουχαμάντ Χαμί, είμαι από το Κομπάνι της Συρίας και ο θεός δεν με λυπάται. Γιατί αν με λυπόταν θα με άφηνε να πεθάνω στα 75 μου χρόνια εκεί που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ήμουν οδηγός λεωφορείου, είχαμε ένα ωραίο σπίτι, ζούσαμε καλά, παράπονο δεν είχα.

Ο θεός δεν με λυπάται, αφού μετά από 52 χρόνια κοινής ζωής με την γυναίκα μου, Ζαίντα, μου την πήρε με τον πιο φρικτό τρόπο. Ένα πρωινό πριν οχτώ μήνες ήμουν στη λαϊκή και γυρνώντας βρήκα το σπίτι μας ισοπεδωμένο από ρουκέτα Τζιχαντιστών. Η Ζαίντα νεκρή κάτω από τις πέτρες. Δεν πρόλαβα ούτε να την θρηνήσω. Αν ήθελα να σωθώ, έπρεπε να φύγω άμεσα.

Ο θεός δεν με λυπάται γιατί έχω έξι παιδιά και αυτή την στιγμή δεν ξέρουν ότι είμαι στην Ελλάδα και προσπαθώ να σωθώ. Η μια μου κόρη είναι στο Κουρδιστάν, η άλλη στη Δαμασκό και η τρίτη στην πόλη Χαλίπο της Συρίας. Ο ένας μου γιος έμεινε πίσω στο Κομπάνι να πολεμήσει για την τιμή των Κούρδων, ο άλλος είναι στο Ιράκ και ο τρίτος στην Δανία. Στη Δανία θα προσπαθήσω να φτάσω και ο γιος μου δεν το ξέρει…

Ο θεός δεν με λυπάται, γιατί αν με λυπόταν δεν θα έχανα στη βάρκα από την Κω για Αθήνα τα 1.000 ευρώ, τα 200 δολάρια και τις 200 λίρες Τουρκίας. Τώρα δεν έχω τίποτα άλλο, παρά μόνο ένα σακίδιο με δυο ρούχα.

Ο θεός δεν με λυπάται, γιατί αν με λυπόταν δεν θα με άφηνε να κλαίω από την ώρα που πάτησα το πόδι μου στον ξένο αυτόν τόπο και άφησα πίσω την αγαπημένη μου πατρίδα.

Ο θεός δεν με λυπάται, γιατί αν με λυπόταν δεν θα μου έδινε όλο αυτόν τον πόνο. Την ύστατη αυτή στιγμή τον παρακαλώ να με λυπηθεί και λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου τον εκλιπαρώ να με αφήσει να φτάσω στο γιο μου στη Δανία…».

Υ.Γ. Γνώρισα τον Μουχαμάντ Χαμί σήμερα στην πλατεία Βικτωρίας. Εκεί όπου καθημερινά φτάνουν δεκάδες Κούρδοι, όσοι γλιτώσουν από τους Τζιχαντιστές. Κομπάνι, Τουρκία, Κως, Αθήνα. Ο Μουχαμάντ είναι παράξενα αξιοπρεπής μέσα στην ταλαιπωρία του. Φορά σακάκι, ρολόι και την βέρα του. Το πρόσωπο χαραγμένο από τις ρυτίδες, με κοκκαλιάρικα χέρια που χτυπούν το μέτωπο σε έναν ατελείωτο θρήνο για το κακό που τον έχει βρει σε αυτή την ηλικία. Έκλαιγε και κάπνιζε. Έκλαιγε και κάπνιζε. Έκατσα αμίλητη δίπλα του, ακούγοντας αυτόν τον θρήνο επί τρεις ώρες.

Ο πατέρας μου έχει την ίδια ακριβώς ηλικία με τον Μουχαμάντ Χαμί. Χθες είχε ένα λιποθυμικό επεισόδιο και τα τρία του παιδιά πέσαμε πάνω του να τον βοηθήσουμε, μην τυχόν τον χάσουμε.

Ο Μουχαμάντ έχει έξι παιδιά και κανένα δεν γνωρίζει ότι ο θεός δεν λυπάται τον πατέρα τους…

Γράφει: Μαρία Δουρουδή
στο www.aixmi.gr/index.php/onomazmxamtheosden/

Μαρίνα, ήρθα να δω το πρόσωπό σου.
Είναι σαν αστραπή χωρίς ήχο όπως πάντα.
Σαν αστραπή είναι τα μάτια σου.
Μέσα στη βροχή των δακρύων σου.
Είμαι ο βοριάς και θα φυσήξω για λίγο την ψυχή σου.
Χοντρές σταλούσες θ' αποθέσω στα χέρια σου.
Δες με.
Το σύννεφο δεν με περιμένει.
Φεύγω μαζί του όπως πάντα.