Μια ιστορία θα σας πω…

Καλησπέρα καλησπέρα
Χαθήκαμε λιγάκι, ομως ελπίζω να ειστε ολοι καλά.

Μιας και μιλάμε για κεφαλικούς φόρους και εισφορές κα παρακρατήσεις

Μια ιστορία θα σας πω…..
Το μέρος που πέρασα τα παιδικά μου καλοκαίρια ιδιαίτερο από κάθε άποψη. Σε υψόμετρο 1100 μέτρα, χωρίς ηλεκτρικό(ίσον ανεξαρτησία!!) ακόμα και σήμερα, με κλιματολογικές συνθήκες μοναδικές(βραδινός ύπνος με 2 κουβέρτες καλοκαιριάτικα σε απόσταση 35 λεπτά από τη θάλασσα ;
Αυτό το μέρος είχε και ένα ιδιαίτερο ιδιοκτησιακό-φορολογικό καθεστώς.
Στο οροπέδιο όπου ζούσαν τα καλοκαίρια περίπου 200 οικογένειες διάσπαρτες σε ακτίνα 7 χιλιομέτρων, οι μόνοι που είχαν δικαιώματα(κατοικίας, καλλιεργειών κλπ) ήταν οι κάτοικοι από 2 χωριά, το δικό μου κι άλλο ένα. Επίσης δεν είχε κανείς το δικαίωμα να πουλήσει οτιδήποτε(σπίτι ή χωράφι) σε κάτοικο άλλου χωριού.
Λόγω του υψομέτρου και των συνθηκών υπήρχε σημαντική παραγωγή σε διάφορα προϊόντα (σιτηρά, κηπευτικά, σταφύλια) αλλά και σημαντική ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Τότε να βλέπατε βιολογικά προϊόντα !!!
Κάθε Μάιο γινότανε μια διαδικασία (κάτι σαν πλειστηριασμός) στο κοινοτικό γραφείο. Γινότανε μια εκτίμηση για την αξία της παραγωγής(καλή ή κακή χρονιά) που θα είχε φέτος το οροπέδιο και στην συνέχεια με τη διαδικασία του πλειστηριασμού κατακυρωνότανε σε αυτόν που θα έδινε τα περισσότερα χρήματα ανάμεσα σε αυτούς που θα εκδήλωναν ενδιαφέρον.
Αυτός λοιπόν ( ο λεγόμενος ενοικιαστής ) πλήρωνε αυτό το ποσό στην κοινότητα και στη συνέχεια είχε σαν έργο του όλο το καλοκαίρι να γυρίζει με το μουλάρι ή το γαϊδούρι από αλώνι σε αλώνι κι από κήπο σε κήπο και να μαζεύει το 4 τοις εκατό της παραγωγής.
Αν δηλαδή έβγαζε κάποιος 500 κιλά σιτάρι, 700 κιλά πατάτες ή 300 κιλά σταφύλια έπρεπε να δώσει στον ενοικιαστή 20 κιλά σιτάρι, 28 κιλά πατάτες ή 12 κιλά σταφύλια. Όσον αφορά τα κοπάδια η φορολογία γινότανε σε ποσό ανά κεφαλή.
Θα μου πείτε βέβαια τόσες ποσότητες τι τις έκανε αυτός ο άνθρωπος ;;
Υπήρχε μια μεγάλη αποθήκη όπου τις μάζευε και στη συνέχεια τις εμπορευότανε για να βγάλει το ποσό που είχε πληρώσει στην κοινότητα αλλά και να του μείνει κάποιο κέρδος (ητανε ενός είδους εποχιακή απασχόληση). Ητανε μια φυσιολογική διαδικασία (κρατούσε από την εποχή της Τουρκοκρατίας ) και κατά βάση σχεδόν κανένας δεν σκεφτότανε να κρύψει μέρος της παραγωγής ή να ξεγελάσει τον ενοικιαστή.

Άλλο παράδοξο: αν κάποιος είχε στο χωράφι του μια αχλαδιά για να μαζέψει τα αχλαδιά έπρεπε να την ‘’νοικιάσει ‘’ από την κοινότητα να πληρώσει δηλαδή ένα ποσό ανάλογα με την παραγωγή της για να έχει το δικαίωμα να μαζέψει τα αχλάδια.

Επίσης όποιος είχε ένα χωράφι ( σε ακτίνα μεγαλύτερη από 150 μέτρα από το σπίτι του) και το άφηνε ακαλλιέργητο για τρία χρόνια, μπορούσε κάποιος άλλος να το καλλιεργήσει και να το κάνει δικό του χωρίς να υπάρχει καμία παρεξήγηση από τον πρώην ιδιοκτήτη. Με τέτοιο τρόπο μπορώ να πω ότι κι εμείς έχουμε χάσει χωράφι ή έχουμε πάρει από άλλους αντίστοιχα.

***Φαντάζεστε τον Βενιζέλο με τον Πάγκαλο καβάλα σ ένα μουλάρι να γυρνάνε την επικράτεια για την είσπραξη της έκτακτης εισφοράς;;
Εκείνα τα φουκαριάρικα τα ζώα λυπάμαι.

Την καλησπέρα μου
καλά να περνάτε και κουράγιο (ειναι λίγο το ξέρω....)

Στη σύγχρονη και άνετη ζωή που ζούμε μεταξύ άλλων απολαμβάνουμε από τον καναπέ μας διάφορα ντοκιμαντέρ που βλέπουμε στην τηλεόραση (και μάλιστα σε εικόνα HIGH DEFINITION)

Μια ιστορία θα σας πω……
Όλοι θαχετε ακουστά για τον γύπα ένα είδος αρπακτικού (δεν έχει βέβαια την ομορφιά του αετού) που τρώει μόνο ψοφίμια και θεωρείται ο σκουπιδιάρης των βουνών. Ελάχιστοι τέτοιοι εχουνε απομείνει στα βουνά της Κρήτης
Στα βουνά λοιπόν που ζούσαμε, πολλές φορές τύχαινε κάποιο ζώο είτε να τραυματιστεί κάπου στο δάσος είτε να κρεμαστεί από ένα δένδρο και χωρίς βοήθεια να υποκύψει στα τραύματα του.
Μια φορά λοιπόν όπως ήμασταν στον κήπο και βοηθούσαμε τη μάνα μου βλέπουμε στον ουρανό πάνω στην πλαγιά σμήνος από τέτοια πουλιά να πετούν σε κυκλική τροχιά, απόδειξη ότι κάπου υπήρχε κάποιο ζώο πεθαμένο. Φεύγουμε γρήγορα εγώ κι ο αδελφός μου και πάμε προς το σημείο που υπολογίζαμε ότι θα υπήρχε το ψοφίμι. Φθάνοντας εκεί (σε απόσταση 20 μέτρα) το θέαμα που αντικρίσαμε δεν περιγράφεται. Θατανε 40 ή 50 γύπες και άλλα δεκάδες πιο μικρά πουλιά(κοράκια κ. α) όπου γινότανε ένας πανζουρλισμός για το ποιος θα προλάβει να αρπάξει. Κρυμμένοι σε ένα θάμνο μείναμε για πολλή ώρα μαγεμένοι με το μοναδικό τούτο θέμα(να μην είχα τότε μια κάμερα !!!).
Μετά από λίγες μέρες που έτυχε να περάσουμε από το σημείο εκείνο, βρήκαμε το κουφάρι από το ζώο να μην έχει ούτε ίχνος από σάρκα, δέρμα ή άλλο μαλακό στοιχείο. Τέτοιο καθαρισμό ούτε ο καλύτερος χειρούργος δεν θα έκανε.

Αυτή είναι η φύση που τόσο σοφά έχει φροντίσει για όλα.

ligakaikala.blogspot.com/2011/12/blog-post_22.html

Κάποια Χριστούγεννα ο Παπαδιαμάντης....


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης -Ένα αληθινό περιστατικό !

Πήγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στα γραφεία της εφημερίδας «Ακρόπολις» για να παραδώσει ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα. Ο Σταμάτης Σταματίου (Στάμ Στάμ) δεν τον αναγνώρισε και μάλιστα σχημάτισε την εντύπωση ότι ήταν κάποιος άπορος που πήγε να πάρει τις δέκα δραχμές για τα Χριστούγεννα, όπως όλοι οι φτωχοί της εποχής. Ο Παπαδιαμάντης τις πήρε, αλλά ήθελε να δώσει και το κείμενό του. Ακολουθεί ο χαρακτηριστικός διάλογος , όπως τον κατέγραψε ο Στ. Σταματίου:
«-Κι αυτά τι να τα κάμω; Δεν τα θέλετε;
Και μου έδειχνε κάτι χαρτιά. Νόμισα πως ήταν πιστοποιητικά απορίας.
–Κράτησέ τα, του είπα, εμάς δεν μας χρειάζονται.
Εσείστηκε, λυγίστηκε ολίγο, έκανε, σκυφτός να φύγη, ξαναγύρισε.
–Τότε αφού δεν σας χρειάζονται αυτά, εγώ με τι δικαίωμα θα πληρωθώ;
–Δεν πειράζει, αρκούμεθα εις τον λόγον σας. Χριστούγεννα είναι τώρα.
–Ναί, αλλά αν δεν πάρετε αυτά, εγώ δεν μπορώ να πάρω χρήματα.
–Μα δεν τα παίρνετε εσείς τα χρήματα, σας τα δίνουμε εμείς!...
–Ε, τότε, πάρτε κι εσείς ετούτα που μου τα ζητήσατε.
Και τα άφησε σιγά και μαλακά απάνω στο τραπέζι. Εσκέφθηκα, μήπως του ζήτησε τίποτα πιστοποιητικά το λογιστήριο.
–Μα τι είναι, επι τέλους αυτά, του λέω, που πρέπει απαραιτήτως να τα πάρουμε;
–Το διήγημα των Χριστουγέννων, που μου εζητήσατε.
–Το διήγημα των Χριστουγέννων... και ποιός είσθε σείς;
–Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης!
–Ο ίδιος;
–Ο ίδιος και ολόκληρος!
Επεσε το ταβάνι κα μέ πλάκωσε, η πέννα έφυγε απο τα χέρια μου, όλα εκεί μέσα, εικόνες, καρέκλες, βιβλία, εφημερίδες, σαν να στροβιλίσθηκαν γύρω μου και έκανα ώρα να συνέλθω.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης! Αυτός ο πρίγκηψ των Ελλήνων λογογράφων, που τον φανταζόμουνα ακτινοβολούντα, γελαστόν, ωραίον, καλοντυμένον, ευτυχή, γεμάτον εγωϊσμόν, αέρα και μεγαλοπρέπεια, αυτός!... Αυτός ο μαλακός, ο καλός, ο δειλός, ο φοβισμένος, και τσαλακωμένος άνθρωπος, που στεκότανε με συστολή μαθητού επιμελούς, εκεί ενώπιόν μου!... Αυτός, που μας έδωκε γλύκες πνευματικές και συγκινήσεις ψυχικές, που ανιστόρησε κόσμους θαλασσινούς, κι᾿ εζωντάνεψε, εμπρός μας, ανθρώπους μακρυνούς κι᾿ αγνώστους, που τούς έκαμε δικούς μας, εντελώς δικούς μας, σαν να περάσαμε μιά ζωή μαζί, αυτός σε μιά τέτοια κατάστασι, εκεί ενώπιόν μου!... Του έσφιξα το χέρι χωρίς να ημπορώ ούτε μιά λέξι να προφέρω. Απο την ταραχή μου και τη σαστιμάρα μου ούτε το φώς δεν άναψα. Αισθάνθηκα ένα τρεμουλιαστό χέρι να σφίγγη το δικό μου και τον έχασα μέσα εις το σκοτάδι... Εμεινε όμως πίσω μια μοσχοβολιά κηριού που λυώνει εμπρός στις άγιες εικόνες, κάτι από του καντηλιού το σβύσιμο, κάτι από θυμιατού πέρασμα μακρυνό, μακρυνό πολύ...».

Θα σας πω και εγώ μια ιστορία. Αφορά ένα ζευγάρι που πήγε να φτιάξει το σπίτι του και του έκλεψαν 470χιλ. ευρώ.
Αύγουστος 2007. Βρήκαν το οικόπεδο (μετά από αναζήτηση 1 χρόνου) και ξεκίνησαν τις κλασσικές διαδικασίες, Έλεγχος τίτλων, συναντήσεις με τον ιδιοκτήτη, διαπραγματεύσεις. Όλα με δικηγόρους. Μόνο που δεν σκέφτηκαν να ελέγξουν ταυτότητες και ταυτοπροσωπίες. Για θέμα πλαστότητας.
ΤΕΣΠΑ ο «ιδιοκτήτης» τους έδωσε συμβόλαια, τους έδωσε ταυτότητες, τους έδωσε Ε9, φορολογικές ενημερότητες και ότι γενικά παραδίδεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ο «ιδιοκτήτης» γέρος, 72 χρονών, ένα ρετάλι, είχε μόνο μια απαίτηση: τα λεφτά τα ήθελε μετρητά για να τα μοιράσει στα ανίψια του. Οι γέροι έχουν παραξενιές και έτσι το ζευγάρι δέχτηκε αυτό τον όρο.
Έτσι ένα πρωινό υπογράψανε τα συμβόλαια, πήγανε στη τράπεζα και παραδώσανε ½ εκατ. Ευρώ.
Μετά από λίγες μέρες πήγανε στο υποθηκοφυλακείο Κηφισιάς να το μεταγράψουν. Μέσα σε 1 ώρα από τη μεταγραφή τους πήρε η συμβολαιογράφος τηλέφωνο. Κάποιος ήταν στο γραφείο της, με το ίδιο όνομα με τον πωλητή ο οποιος ισχυριζόταν ότι ήταν ο πραγματικός ιδιοκτήτης. Και άρχισε ο εφιάλτης.
Ατελείωτες ώρες στη ΓΑΔΑ να βλέπουν φωτογραφίες για αναγνώριση. Καταθέσεις. Κυνηγητό για το βίντεο της τράπεζας. Ιδιωτικοί ερευνητές, παρακολουθήσεις.
Αποτελεσμα: Μετά από πολλούς μήνες ο φάκελος με τα στοιχεία (ονόματα, παρακολουθήσεις κινητών, καταθέσεις εμπλεκομένων) παραδόθηκε από την ασφάλεια στον εισαγγελέα. Και από τότε. Τίποτα καμιά ενέργεια.
Το ζευγάρι δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα. Γράμματα στον Υπουργό Δικαιοσύνης, στον Γενικό Γραμματέα, οχλήσεις στο Υπουργείο. Φεύγει με μετάθεση ο πρώτος ανακριτής και αναλαμβάνει άλλος. Τουλάχιστον αποκτούν πρόσβαση στον φάκελο και σε ονόματα. Αλλά η δικαιοσύνη από τότε μέχρι σήμερα δεν έκανε τίποτα. Δεν κάλεσε κανένα, δεν συνέλαβε κανένα.
Γιατί βλέπετε τώρα η δικαιοσύνη είναι απασχολημένη με αυτούς που χρωστάνε 5χιλ στο Ελληνικό Δημόσιο. Και τα σαίνια κυκλοφορούν ελεύθερα. Για να κάνουν «μπίζνες». Γιατί ένα πράγμα που έμαθε το ζευγάρι της ιστορίας, εκ των υστέρων, ήταν ότι δεν ήταν οι μόνοι που την πάτησαν. Ότι υπηρχαν και χειρότερα με ανθρώπους που έχτισαν το σπίτι τους και το έχασαν με αυτό τον τρόπο.
Την ιστορία αυτή, που είναι η ιστορία η δικιά μου και του άντρα μου, αναλυτικά την κατέγραψα εδώ: www.diotima-diotima.blogspot.com/
Κάποια στιγμή και εμείς αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Να δώσουμε πάλι τον αγώνα μας και να φτιάξουμε τη ζωή μας, από την αρχή. Γιατί η ιστορία μας αρρώστησε. Και την αφήσαμε πίσω μας. Που και που, 3-4 φορές τον χρόνο, βρισκόμαστε με τον δικηγόρο και ενημερωνόμαστε. Για τις μη εξελίξεις.
Το καλό είναι ότι ο Θεός μας λυπήθηκε και από εκεί και πέρα μας βοήθησε αρκετά. Με αγωνα και σκληρή δουλειά καταφέραμε να μαζέψουμε πάλι κάποια χρήματα και να πάρουμε ένα χωραφάκι να χτίσουμε το σπίτι μας. Ευτυχώς προλάβαμε, γιατί αν ξεκινάγαμε σήμερα, με αυτή τη κρίση, ούτε σπίτι για κατοικίδιο δεν θα φτιάχναμε.
Αλλά το καλύτερο μας το φύλαγε για το 2010, που έμεινα έγκυος πρώτη φορά και γέννησα το Ηλεκτράκι μας. Και τώρα είμαι έγκυος στον πολυμήχανο Οδυσσέα.
Τι να κάνουμε, αυτή είναι η ζωή και ευτυχώς συνεχίζεται.
Καλά Χριστούγεννα!

Ρέα....εκπληκτικό....αυτό που συνέβει τρομερό...το γεγονός ότι δεν σας γονάτισε αλλά βγήκατε νικητές από αυτή την περιπέτεια είναι που κάνει την ιστορία σας πολύ ξεχωριστή.Θα έρθει η ώρα να τιμωρηθούν αυτοί που σας πλήγωσαν και σας κορόιδεψαν έτσι....έχε πίστη....Ευλογηθήκατε με τα καλύτερα...την αγάπη σας, τα παιδάκια σας και τα όνειρά σας.
Υποκλίνομαι μπροστά στη δύναμη της ψυχής σας....και συμφωνώ απόλυτα...ευτυχώς η ζωή συνεχίζεται....
Καλά Χριστούγεννα

Αυτα που συμβαινουν ειναι απιστευτα!!!!Πως εχουμε καταντησει ετσι....

Ευχαριστώ πολύ Χωριάτισσα!

Θα συμφωνήσω κι εγώ με την Χωριάτισσα ότι η Ρέα είναι παράδειγμα δύναμης ψυχής.
Εύχομαι απ' την καρδιά μου ο Θεός να σας δίνει όλα αυτά που πραγματικα χρειάζεται για να είστε υγιείς και ευτυχισμένοι.
Πραγματικά η ιστορία σας μας δίνει δύναμη για να αντιμετωπίσουμε κι εμείς τις δικές μας δυσκολίες.

Καλές Γιορτές

Ρέα
Χρονιά Πολλά
Ηρωίδα είσαι εσύ κι η οικογένεια σου !!!
Το μόνο που εχω να σου πώ, τα μωρά σου και τα μάτια σου !!!!
Αυτά είναι πλέον ολη σας η ζωή και είναι ανεκτίμητης αξίας.
Να τα χαίρεστε !!!!

Aγαπητη Ρεα μου θυμησες πολυ μια ιστορια που ζουν καποιοι πολυ δικοι μου ανθρωποι
Τα παιδια αυτα δουλεψαν σκληρα και ειχαν μαζεψη καποια χρηματα και προσπαθουσαν να τα επενδυσουν καπου .
Μεσω ενος γνωστου και εμπιστου δικου του γνωρισαν εναν μεσιτη μα μεσιτικα γραφεια ,με εκθεση αυτοκινητων κτλπ
Τους ειπε πως κανει αγορες ακινητων που βρησκει σε καλες τιμες και εκεινος εχει τις καταλληλες γνωριμιες ωστε να πουληθει αυτο το ακινητο σε πολυ καλυτερη τιμη οποτε θα προεκειπται ενα καλο κερδος απο αυτην την αγοροπωλησια και τους επεισε να επενσυσουν 300000 ευρω σε αυτην την επενδυση .
Οι φιλοι μου σκευτηκαν πως ακομα και αν δεν απεδειδε οσα τους ειπε θα τους εμενε κανενα χωραφι εστο και στη Λεστινιτσα αυτο το σκευτηκε η γυναικα που ειχε και σοβαρες ενστανσεις για αυτην την επενδυση που ειχε ενθουσιασει τους ως συνηθως αμυαλους αντρες .
Τα χρηματα τα εδωσαν και την συνεχεια την φανταζεστε νομιζω το τραγικο ηταν πως ουτε χωραφη υπηρξε πουθενα και εκει ξεκινησε ο αγωνας που περιγραφεις και η ανακαλυψη πως δεν ηταν οι μονοι επενδυτες να δει το ματι σου που ετρεχαν και δεν εφταναν .
Ξεκινησε ενας δικαστηκος αγωνας απο ανακριτη σε ανακριτη απο καταθεσεις σε καταθεσεις και απο δικαστηριο σε δικαστηριο μεχρι στιγμης εχουν χαλασει αλλα 12000 ευρω σε δικαστηρια γιατι βλεπεις η ελληνικη πολιτεια για να πιασει τους κλεφτες πρεπει να σε εξουθενωση οσο μπορει ωστε να το σκευτεις πολυ να κυνηγησεις απατεωνες .

Αν τελικα καταδικαστουν θα πρεπει να καταθετη και ενα σεβαστο ποσον για την παραμονη τους στη φυλακη θα πληρωνουν δηλαδη οι παθοντες για να τους ταιζουν στη φυλακη .
Αυτη ειναι η ελληνικη δικαιοσυνη και φυσικα κανεις δεν τους εμποδιζει να συνεχειζουν ακομα τις επενδυσεις τους με αλλους αθωους ανθρωπους .