Καυτερές πιπεριές σε βεράντα.

Φίλε μου bookimam, γεια σου.
Μέ προβλημάτισες πολύ. Μέχρι τώρα κάνω τα εντελώς αντίθετα. Ολη μέρα στον ήλιο και πολύ υγρασία. Σκέφτηκα οτι αυτό είναι το σωστό μια που οι σπόροι μου είναι απο τον Παναμά. Οι κλιματικές συνθήκες εκεί, τις οποίες ξέρω και έζησα λίγο, είναι συνθήκες περιβάλλοντος rain forest, δηλ. αποπνικτική ζέστη και υπερβολική υγρασία. Οι ντόπιοι, αστειευόμενοι, λένε "αν πετάξεις στο δρόμο ένα κομάτι καυσόξυλο, σε μιά βδομάδα θα φυτρώσει δέντρο". Οι σπόροι μου λοιπόν προέρχονται απο φυτά που ζουν σε τέτοιες συνθήκες, γιαυτό κι εγώ τα συμπεριφέρομαι έτσι.
Τί να πώ...ίσως κάνω λάθος.
Πάντως εγώ δεν έχω διαφορές στη θερμοκρασία μέρας-νύχτας. Το μπαλκόνι-κήπος που δημιούργησα (βλ. φωτο) εξασφαλίζει τέλεια μόνωση, διατηρεί τη νύχτα την ίδια θερμοκρασία. Διπλά τζάμια, ανοιγόμενα πάνελ και παράθυρα, πολύ καλα κουφώματα. Εκθεση νοτιοανατολική, όλη μέρα στον ήλιο.
Το γεγονός οτι οι σπόροι βλαστήσαν πιό γρήγορα απ'οτι περίμενα, με ενθάρρυνε πολύ. Τώρα παρατηρώ μια στασιμότητα που με στεναχωρεί.
Ρώτησα τον Παναμέζο φίλο και η απάντησή του ήταν η αναμενόμενη: Εμείς εδώ προφανώς τα έχουμε στις συνθήκες που ξέρεις.
Θα περιμένω ακόμα μιά εβδομάδα και θα δω μετά αν χρειστεί να αλλάξω τακτική.
Δες το μπαλκόνι μου και πες τη γνώμη σου.
Σ' ευχαρισττώ πολύ'
Τάσος.

καλησπερα ...καλα πως το καταφερες και εβγαλες φωτο απο το απεναντι σπιτι???
ολα καλα ,ειχα την εντυπωση οτι τα σπορεια τα ειχες σε εξωτερικο περιβαλλον .δεν πειραζει ο τροπος που σου ανεφερα ,,,,μεσω της υγρασιας που δημοιουργειται στο εσωτερικο του μπουκαλιου θα τα βοηθησει
ελπιζω ολα να πανε καλα
ερωτηση στου Αη Γιαννη Ρεντη περιοχη κοντα εισαι???

Δε γνωρίζω πως έβγαλε ο φίλος μας φωτογραφία από απέναντι, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι όλα είναι τακτικά.
Αν δεν έβλεπα τα μπαλκόνια δίπλα, θα υπέθετα ότι πρόκειται για εικόνα από τη βόρεια Ευρώπη.

Φίλοι μου,
αυτό το μπαλκόνι που διαμόρφωσα σε κήπο είναι στο "πίσω" μέρος του σπιτιού, βλέπει δηλαδή στον ακάλυπτο χώρο της οικοδομής. Πώς κατάφερα και το φωτογράφησα..? Απλά δεν είμαι μαλωμένος με τον κάτοικο του απέναντι σπιτιού. Πίνουμε καφέ και μπύρες σε καθημερινή βάση, τα παιδιά μας ήταν απο μικρά φίλοι, όταν λείπω για μέρες μου ποτίζει τα φυτά, τέτοια απλά πράγματα.
Χαίρομαι πολύ αν σας άρεσε γιατί το έφτιαξα με πολύ μεράκι και μου κόστισε πολύ περισσσότερα απ'οτι η διαμόρφωση των "καλών" μπαλκονιών του σπιτιού.
Σημείωση:
Και βέβαια ειναι αλήθεια οτι τα scorpion και τα reaper τα χειρίζονται με γάντια. Και τους σπόρους. Οι σπόροι του Carolina reaper δεν πρέπει να έλθουν σε επαφή με το δέρμα. Αν με βλέπατε πώς τα έσπειρα...ήμουν για πολύ γέλιο: κράνος full-face της μηχανής και γάντια. Και είναι πραγματικά δύσκολο να πιάνεις ένα-ένα σποράκι με τα γάντια...
Γιαυτό απορώ με τους τρελλούς τύπους ( ) που τρώνε αυτές τις πιπεριές. Αξίζει να δείτε το βιντεάκι.

Πολυ Καλό το βιντεακι
Όσο για την ανάπτυξη των φυτών ,είμαι σίγουρος οτι φταιει ο καιρός δεν έχουν πιασει ακόμα οι ζεστες!

Γειά σας φίλοι των καυτερών.
Ενημέρωση για όσους πιθανόν να ενδιαφέρονται για την πορεία της προσπάθειάς μου.
Οι σημερινές (21/5/15) φωτογραφίες δείχνουν πολύ καθαρά τα εξής:
Εσπειρα τις τρείς ποικιλίες σπόρων την ίδια μέρα, 27/4/15. Πέρασαν 25 μέρες με συνθήκες απόλυτα ίδιες και για τις τρείς. Βλέπουμε οτι οι Habaneros ξεχωρίζουν σαφώς, Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο κανονικός ρυθμός ανάπτυξής τους, όμως υπάρχει οπωσδήποτε ανάπτυξη, Φυτρωτικότητα 100%.
Απο τις άλλες έχουμε μία Trinidad scorpion σε κατάσταση καλούτσικη (μη βλέπετε την πρώτη, είναι μάλλον αγριόχορτο που έπνιξε την πιπεριά), έχουμε ακόμα και μιά Carolina reaper σε πολύ καλή κατάσταση και μία πολύ ζαλισμένη, δεν τη βλέπω να επιβιώνει. Η φυτρωτικότητα λοιπόν αυτών των δύο είναι πολύ μειωμένη.
Εχω πολλές ελπίδες, βλέποντας τις περσινές Cayenne (2 τελευταίες φωτο). Αυτές πιάνονται και χωρίς γάντια. Βαθμολογούνται με 60-70.000 scoovile ενω αυτές που προσπαθώ φέτος φτάνουν τα 2.000.000.
Αυτά για την ώρα, ελπίζω σε καλύτερα νέα την επομένη φορά.

Καλημέρα σε όλους
Θα αναφερθώ στις δικές μου εμπειρίες με τις καυτερές πιπεριές. Είχα την τύχη να μου φέρει ένας φίλος πριν ενάμιση χρόνο διάφορα σποράκια από πιπεριές της Νότιας Αμερικής, η πλειονότητα τους ήταν διάφορες μικρομεσαίες καυτερούλες πιπερίτσες οι οποίες ζουν ακόμη και τις οποίες χρησιμοποιώ για σάλτσες και ωμές σαλάτες.
Η επιτυχία μου ήταν ότι μου έφερε ένα και μοναδικό μαύρο σπόρο πιπεριάς που όπως ανακάλυψα ήταν η πορτοκαλί Rocoto Manzano που φύεται κατά κόρον στην Χιλή στο Περού και στη Βολιβία και προσπαθούν να το κάνουν παραγωγή και στο Μεξικό.
Βέβαια αυτά τα ανακάλυψα ένα χρόνο μετά την φύτευση του αφού μου το είχε φέρει αρκετά αργά μέσα Ιουλίου και απλώς το φύτεψα απευθείας στο χώμα κοντά σε μια λεμονιά που την πότιζα περίπου μια φορά την εβδομάδα, κατά τα τέλη του
Σεπτέμβρη είδα να πετάγεται ένα βλαστάρι πολύ μαλακό και χνουδωτό με αντίστοιχης υφής φυλλαράκια το οποίο σε μια εβδομάδα έβγαλε τρία τέσσερα μικρά μωβ ανθάκια πανέμορφα, δεδομένου των όμορφων ανθών και έχοντας ξεχάσει πλέον ότι είχα φυτέψει εκεί τον σπόρο δεν το ξερίζωσα και είπα να το αφήσω σαν λουλούδι, οπότε αρχές Νοέμβρη ανακαλύπτω ότι τα ανθάκια είχαν μετατραπεί σαν μικρά μηλαράκια στο μέγεθος μικρής φράουλας αλλά δεν τα δοκίμασα να δώ τι ήταν γιατί το ήταν ήδη μαραζωμένα.
Την επόμενη άνοιξη (2014) λοιπόν το βλαστάρι έχει αρχίσει να γίνεται αραιό θαμνάκι περίπου ενός μέτρου με πανέμορφα χνουδωτά φύλλα τον δε Μάιο αρχίζει να γεμίζει με τα ανθάκια του και τέλη Ιούνη αρχίζουν να μετατρέπονται σε πράσινες και κατόπιν πορτοκαλί πιπεριές με σχήμα μήλου στο 1/3 του μεγέθους των πράσινων κλασικών πιπεριών μας, από εκείνη την στιγμή άρχισα να ψάχνω για την πιπεριά αυτή δεδομένου ότι είχα και άλλο φίλο ο οποίος διέμενε χρόνια στο Μεξικό μου βρήκε της απαντήσεις μου.
Τώρα το ωραίο του θέματος είναι ότι κατοικώ στην Μονεμβασιά σε υψόμετρο 1 το πολύ μέτρου και αρκετά ζεστή περιοχή, μιλώντας λοιπόν ο φίλος μου με μεξικάνους μέσω Skype και όταν τους έδειξε την πιπεριά οι άνθρωποι τρελάθηκαν όταν τους είπε ότι το φυτό έπιασε στην Μονεμβασιά γιατί χρειάζεται το λιγότερο 700 μέτρα υψόμετρο για να ευδοκιμήσει.
Φέτος έχει ξεκινήσει εδώ και ένα μήνα τα άνθη και είδη έχει 10 καρπούς περίπου 2 εκατοστά διάμετρο.
Τώρα στο θέμα μας περί καυτερότητας είναι πολύ νόστιμη και αρκετά καυτερή όταν περιμένουμε επισκέπτες για φαγητό δεν χρησιμοποιώ πάνω από ¼ της πιπεριάς ενώ σαν οικογένεια αντέχουμε και την μισή, παραπάνω σε νορμάλ καταστάσεις είναι πολύ κλάμα....
Τώρα άλλη χρήση που της κάνω εκτός να τις μοιράζω σε ανθρώπους που μπορούν να τις φάνε, τις κόβω λεπτά κομματάκια και τις ρίχνω στο ελαιόλαδο που χρησιμοποιούμε στις σαλάτες, τις κόβω κατακόρυφα σε λωρίδες περίπου 9 έως 16 κομμάτια ανάλογα το μέγεθος και τις κλείνω σε αεροστεγές τάπερ το οποίο τοποθετώ στην κατάψυξη χωρίς να τις διπλώσω με χαρτί ή κάποιο άλλο υλικό απλά μετά 3 – 4 ώρες ταρακουνάω το τάπερ για να ξεκολλήσουν και παραμένουν λες και είναι φρέσκιες και όποτε θελήσω βγάζω τα κομματάκια που χρειάζονται στο μαγείρεμα. Μία άλλη χρήση που προσωπικά μου έχει πετύχει είναι ότι φτιάχνω κηραλοιφή για κράμπες και μυϊκούς πόνους.
Αυτά τα λίγα για τώρα πάντως φέτος φύτεψα 10 σποράκια σε σπορείο και αυτή την στιγμή είναι και τα δέκα περίπου 20 εκατοστά με τρία ζεύγη φύλλων, ελπίζω να μην σας κούρασα.

Επανέρχομαι με την φετινή μου σπορά, αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι φυτά του νότιου ημισφαιρίου και το μικροκλίμα κάθε περιοχής διαφέρει και ας είναι τροπική ζώνη. Δηλαδή πιστεύω άλλη η υγρασία και άλλο το πολύ πότισμα όπως και το φώς με την απευθείας έκθεση στον ήλιο.
Φέτος την σπορά την έκανα βάζοντας 2 – 3 σπόρους σε πλαστικά γιαουρτιού 1 κιλού με το διαφανές καπάκι τα οποία είχα τρυπήσει με πυρωμένο καρφάκι 2 χιλιοστά από τον πάτο και περιφεριακά μισό πόντο κάτω από το κλείσιμο του καπακιού στο δε καπάκι έκανα τρυπούλες στα ψηλότερα σημεία του ώστε να μην περνάει πολύ νερό σε περίπτωση βροχής, είχα τοποθετήσει για μισό πόντο λεπτή ψηφίδα με λίγη μαρμαρόσκονη στην αρχή και μετά χώμα από κομπόστ παραγωγής μου και χωνεμένη περσινή κοπριά μέχρι τα ¾ του μπώλ, έβαλα τα σποράκια και από πάνω 1 εκατοστό από το ίδιο μίγμα. Στην αρχή πότισα όλο το μπωλ σιγά σιγά μέχρι να νοτίσει καλά και τα έκλεισα με το καπάκι τους τα τοποθέτησα σε σκιερό ηλιόλουστο στεγάκι και πρόσεχα να μην μένει χωρίς υγρασία το καπάκι του μπωλ οπότε τα ξαναπότιζα με ψεκαστήρι, μόλις τα φυτά έφτασαν στο ύψος του καπακιού το αφαίρεσα και τους έφτιαξα ένα μεγαλύτερο διαφανές από ναύλον στέγαστρο και το επόμενο βήμα ήταν να τα μεταφυτέψω σε γλαστρούλες, μέχρι έδω έχω μείνει γιατί πάλι λείπω από το σπίτι και τα φροντίζει η οικογένεια μου, περισσότερα σε 2 εβδομάδες.

Ωραία και βιωματική περιγραφή monemvasios!
Αν και δεν έχω επιχειρήσει ποτέ να καλλιεργήσω εξωτικές καυτερές πιπεριές, η περιγραφή σου με κέρδισε. Αισθάνθηκα σα να ήμουν δίπλα σου και να έβλεπα όσα έβλεπες.

Ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο φίλο monemvasios !
Εξαιρετική περιγραφή και πολύ χρήσιμες πληροφορίες για μας, τους "άρρωστους" με την καψαικίνη..
Με χαρά να δώσω κι εγώ μερικές πρόσθετες πληροφορίες για τη θαυμάσια πιπεριά του φίλου μας:
Πρόκειται για το φυτό Capsicum pubescens (λατινικά pubescens=χνουδωτός), κοινώς Rocoto manzano orange. Το γεγονός οτι ευδοκιμεί σε τεράστιο εύρος Γεωγραφικού Πλάτους, απο Κεντρική Αμερική μέχρι ολόκληρη τη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής - μέχρι το νότιο άκρο της Χιλής - αποτελεί αντικείμενο έρευνας. Είναι μιά πολυετής πιπεριά, ζει μέχρι 14 χρόνια, στο δικό της κλιματεδαφικό περιβάλον, αξίζει βέβαια να δούμε πώς θα πάει και στη Μονεμβασιά. Γίνεται αρκετά μεγάλο δεντράκι, μέχρι και 4 μ. Οσον αφορά την καυστικότητα, στην κλίμακα scoville βαθμολογείται μέχρι και 250.000 μονάδες, είναι δηλαδή στα επίπεδα της Habanero. Κάποιες πικιλίες της όμως (δεν ξέρω τις ονομασίες τους) βαθμολογούνται με 60.000 μονάδες, δηλ. επίπεδο Cayenne. Ο monemvasios έχει προσωπική εμπειρία και μπορεί να κρίνει για τι καυστικότητα πρόκειται.
Θερμή παράκληση: Κράτα μας ενήμερους για την πορεία της καλλιέργειας αυτής της καταπληκτικής πιπεριάς.
Και πάλι ευχαριστώ,
Τάσος.