Ουδείς τον ελέγχει για εγκαταστάσεις, απαιτούμενα κεφάλαια και μεταφορικά μέσα. Πολύ συχνά, χωρίς παραστατικά μια και η φοροδιαφυγή στα αγροτικά προϊόντα, είναι η μεγαλύτερη από κάθε άλλο κλάδο.
Κυνηγάμε τον ψιλικατζή που δεν έκοψε απόδειξη και αφήνουμε τους αγροτικούς μεγαλοκαρχαρίες να αλωνίζουν. Να διαμορφώνουν τις τιμές όπως θέλουν και οι αρμόδιοι Υπουργοί άλλοτε να περιφέρονται στις λαχαναγορές με τηλεοπτικά συνεργεία, άλλοτε να απευθύνουν εκκλήσεις για συγκράτηση των τιμών ή να εξαγγέλλουν δεκάδες ανεπαρκή μέτρα. Με τελευταία εφεύρεση την παραπομπή στον Πόντιο Πιλάτο (Επιτροπή Ανταγωνισμού).
Οι Λαχαναγορές Αθηνών και Θεσσαλονίκης έχουν διακοσμητικό ρόλο. Από την Λαχαναγορά του Ρέντη περνά μόνο το 20% των οπωροκηπευτικών που καταναλώνεται στην Αττική. Από τις άλλες επτά παράνομες λαχαναγορές που εντόπισαν δημοσιογράφοι, αλλά αδυνατούν να εντοπίσουν κρατικές αρχές!, διακινείται το 80% της κατανάλωσης στα οπωροκηπευτικά. Αν δείτε τον τρόπο διακίνησης (ασυσκεύαστα σε βρωμερά τελάρα) δεν θα διαπιστώσετε διαφορά από Ανατολίτικα παζάρια.
Η ευθύνη των αγροτών
Η ευθύνη των αγροτών είναι μεγάλη. Δεν μπόρεσαν τόσα χρόνια να οργανωθούν. Το Συνεταιριστικό κίνημα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο ιστορικά. Οι πετυχημένοι συνεταιρισμοί είναι η εξαίρεση. Το ίδιο μεγάλη είναι και η ευθύνη της Πολιτείας. Υπάρχει τεράστιο θεσμικό κενό. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς τη διάσπαση των παραγωγών, δημιουργεί το κλίμα μέσα στο οποίο επιβιώνουν οι αετονύχηδες.
Αν όμως οι παραγωγοί αδυνατούν να συλλάβουν τα πραγματικά τους προβλήματα και να διεκδικήσουν τη λύση τους, τί κάνουν οι καταναλωτές που είναι και αυτοί θύματα της ψαλίδας τιμών παραγωγού-καταναλωτή;
Μια ψαλίδα που μεταφράζεται σε ένα συντελεστή 4 ή και μεγαλύτερο. Τριάντα λεπτά τα ροδάκινα στον παραγωγό, 1,5 και 2 Ευρώ στον καταναλωτή. Οι καταναλωτές πρέπει μέσα από τις οργανώσεις τους να πιέσουν για ριζική αλλαγή. Ο καταναλωτής οφείλει να απαιτήσει από την Πολιτεία να του εξασφαλίσει υγιεινά προϊόντα, συσκευασμένα και τυποποιημένα με δυνατότητα ιχνηλάτισης. Η σημερινή οργάνωση των Ελληνικών αγορών δεν ανταποκρίνεται σε βασικούς κανόνες ασφαλείας.
Η Λύση
Η επίλυση του προβλήματος χρειάζεται δύο απλά μέτρα.
Πρώτον, απαγόρευση της πώλησης στο χωράφι.
Δεύτερον, όλα τα προϊόντα να πωλούνται με δημοπρασία. Με διαφάνεια και παραστατικά να είναι γνωστά στους πάντες τα πάντα (τιμή, ποσότητα, ποιότητα, ταυτότητα αγοραστή και πωλητή). Αυτό είναι και το μόνο ουσιαστικό μέτρο για να μην επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο οι αγροτικές κινητοποιήσεις και οι χάρτινες επιταγές.
Καλά θα κάνει ο κ. Υφυπουργός συν τη Επιτροπή Ανταγωνισμού και χείραν να κινήσει.
Να διαμορφώσει το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο που θα καταστήσει αδύνατες τέτοιες πρακτικές ελέγχου της αγοράς σε βάρος των αδυνάτων και των πολλών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2019.kalliergo.gr
Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται στο 2019.kalliergo.gr με την άδεια του κ. Γεώργιου Δαουτόπουλου, Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε το 2010, αλλά δυστυχώς παραμένει επίκαιρο.
