Παρασκευή, 08 Φεβρουαρίου 2013 00:24

Και Τώρα;

Γράφτηκε από τον 

 

Ήτανε πίσω στο 1985 όταν ρωτούσα: “ΟΚ μας δανείζουν. Δανείζουν μία χώρα της οποίας οι εξαγωγές (έσοδα) δεν επαρκούν για να καλύψουν τις δαπάνες της (έξοδα). Τι βάζουμε ως ενέχυρο για να μας δανείσουν;”.

Φυσικά απάντηση δεν έπαιρνα. Ήμουν γραφικός και κόντρα στο ρεύμα της ευδαιμονίας. Λεφτά υπήρχαν! Όλοι ήθελαν να μπουν στο δημόσιο ώστε να εξασφαλιστούν.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Μανάδες και πατεράδες συνωστίζονταν σε πολιτικά γραφεία για να εξασφαλίσουν μία θέση στα παιδιά τους. Δεν τους κατηγορώ. Ποιος γονιός δε θέλει το καλύτερο για το παιδί του; Και πολλοί από αυτούς δικαιώνονταν, με αντάλλαγμα, με αντάλλαγμα μερικούς ψήφους. Κι έτσι μόνο όσοι υπόσχονταν πολλά και έδιναν περισσότερα, πάντα με δανεικά χρήματα-όχι δικά τους μας εκπροσωπούσαν στη Βουλή των Ελλήνων.

Και πολλοί από αυτούς που διορίζονταν στο δημόσιο δούλευαν μαύρα ανταγωνιζόμενοι πραγματικούς επαγγελματίες. Και κάποιοι από αυτούς ίδρυσαν εταιρείες συμβούλων εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και γύρω από το δημόσιο τομέα αναπτύσσονταν δραστηριότητες, προμηθευτές και παροχείς υπηρεσιών. Η επιτυχία και ο πλουτισμός ήταν εγγυημένα. Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει. Είχαν τους δικούς τους ανθρώπους στη νομοθετική και εκτελεστική υπηρεσία. Ό,τι ήθελαν, ό,τι τους συνέφερε, νομοθετούνταν.

Όλα νόμιμα. Ηθικά ήταν; Ποιός νοιάζεται για την ηθική;

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και έγιναν τα δεκαπενταμελή στα σχολεία. Και όλοι έγιναν ίσοι και όμοιοι. Διδάσκαλοι και διδασκόμενοι όλοι ίσοι. Μία ψήφος η ισότητα. Και χάθηκε ο σεβασμός και η μάχη της παιδείας. Και οι νέοι Έλληνες έβγαιναν έτοιμοι να κατασπαραχτούν. Αμόρφωτοι και άβουλοι.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και έγιναν κανάλια... πολλά κανάλια, εφημερίδες, ποδοσφαιρικές ομάδες, περιοδικά για να υποστηρίξουν και να υπάρχουν όταν και αν χρειαστούν ως μέσο πίεσης. Όλως τυχαίος από όσους είχαν σχέση με το δημόσιο και τις δημόσιες προμήθειες.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και δημιουργήθηκαν οι συνδικαλιστές και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που ήταν όμως κομματικά παρακλάδια. Όχι υπέρ των εργαζομένων, αλλά υπέρ των κομμάτων που εκπροσωπούν. Και ω το θαύμα, οι συνδικαλιστές γίνονται βουλευτές.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και γίνονται απεργίες με αιτήματα. Αυξήσεις τα αιτήματα. Και συμμετέχουν μόνο οι του δημοσίου εργαζόμενοι. Όχι οι του ιδιωτικού τομέα. Και κολλάμε Σαββατοκύριακο με την απεργία και έχουμε άδεια από το πουθενά.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και αυξάνουμε τις διαδικασίες και αυξάνουμε τη γραφειοκρατία, τις υπογραφές, τις σφραγίδες, τους νόμους, τις αποφάσεις για να δικαιολογούμε την ύπαρξη του δημόσιου τομέα που μας στηρίζει και μας ψηφίζει.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και στραγγάλισαν με νόμους, διατάξεις, αποβάσεις, Κώδικα Βιβλίων Στοιχείων, ό,τι έξω από το δημόσιο. Ό,τι έξω από το δημόσιο... Ό,τι έξω από τον έλεγχό μας.  Ό,τι όμως μπορούσε να δημιουργήσει υγιή έσοδα.

Και δε βλέπουνε τι ισχύει στις άλλες χώρες, Πόσο εύκολο είναι να επιχειρείς εκεί. Πόσο εύκολο είναι να έχεις τη δική σου επιχείρηση. Πόσο εύκολο και απλό είναι να προσφέρεις έσοδα στο κράτος.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και έρχονταν οι ελεγκτές του υπουργείου οικονομικών και βασιζόμενοι σε απίθανες διατάξεις του ΚΒΣ εκβίαζαν τον κάθε αυτοαπασχολούμενο ή επιχειρηματία. Έτσι προέκυψε ο κανόνας 4-4-2.

Και έλεγε ο αυτοαπασχολούμενος ή επιχειρηματίας, αφού θα μου τα πάρουν έτσι κι αλλιώς, ας κερδίσω για την πάρτι μου ότι μπορώ περισσότερο. Και το ονόμασαν αυτό φορολογικές παραβάσεις και φοροδιαφυγή.

Και πλούτιζαν οι ελεγκτές και επαιτούσε το κράτος. Και πλούτιζαν αυτοί που πουλούσαν τις θέσεις στους ελεγκτές.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και νομοθετήθηκε η μη φορολογία των αγροτών. Η έκδοση τιμολογίων σε όποιο ύψος ήθελαν. Νομοθετήθηκε η επιστροφή ΦΠΑ βάσει των τιμολογίων που εξέδιδαν.

Και έλεγε ο άγνωστος μεσάζων: “Αγοράζω ακριβά, πουλώ ακριβά”.

Και ανέβηκαν οι τιμές. Κέρδιζε ο αγρότης από την επιστροφή του ΦΠΑ, κέρδιζε και ο άγνωστος μεσάζων. Πληρώναμε όλοι εμείς.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και έγιναν κλειστά επαγγέλματα ώστε να κερδίζουν μηχανικοί και δικηγόροι.

Και νομοθετήθηκαν νόμοι ώστε να μη μπορείς να νοικιάσεις, πουλήσεις ή να αγοράσεις χωρίς την εμπλοκή μηχανικού ή/και δικηγόρου.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Και έκλεισαν τα μάτια στο πάρτι της υγείας.

Και δεν έβλεπαν τις μίζες και τις προμήθειες. Τους ιατρικούς επισκέπτες, την υπερσυνταγογράφηση, τα ταξίδια των γιατρών, τα φακελάκια, τα υπέρογκα έξοδα για την υγεία.

Δεν έβλεπαν ον άτυχο που έπρεπε να πουλήσει το χωράφι του για να σώσει το γονιό του.

Δεν έβλεπαν αυτόν που ζητούσε από τον άτυχο να πουλήσει το χωράφι του για να χειρουργήσει το γονιό του.

Και βέβαια οι δανειστές δάνειζαν αυτή τη χώρα γιατί όλα ήταν καλά.

Ποιος φταίει για όλα αυτά;

Πίσω από όλα αυτά είναι άνθρωποι. Άνθρωποι που έχουν τοποθετηθεί σε μία θέση εξουσίας. Μικρή ή μεγάλη θέση εξουσίας, δεν έχει σημασία. Με αφορμή αυτή τη θέση προβάλλουν τη μισαλλοδοξία τους.

Λειτουργούν ως μονάδες και όχι ως μέρος ενός συνόλου. Κανείς δεν τους έμαθε/επέβαλε ότι είναι κύτταρα ενός οργανισμού και όχι Ο οργανισμός.

Δε θα μπορούσαν όμως να λειτουργήσουν αν δεν υπήρχαν πολλοί άλλοι άνθρωποι που έχουν μάθει να υποτάσσονται και να προσκυνούν τους παραπάνω. Άνθρωποι που είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα για την ικανοποίηση μίας μικρής, προσωπικής τους επιθυμίας.

Δυστυχώς λειτουργούμε ως μονάδες και όχι ως σύνολο. Ο καθένας υπέρ πάρτης και όχι υπέρ πατρίς.

Με το παρόν περιβάλλον δεν υπάρχει ελπίδα. Οι ηγέτες που μας οδήγησαν σε αυτό το χάλι, είναι αυτοί που και σήμερα έχουν τις θέσεις εξουσίας και καλούνται να μας βγάλουν από αυτό.

Ακόμη και αν το θέλουν πραγματικά, το νομικό οπλοστάσιο που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει είναι τέτοιο που δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας. Όπως έστρωσαν, κοιμόμαστε.

Και βέβαια οι δανειστές επέβαλαν τους όρους τους γιατί όλα δεν ήταν τελικά καλά.
Το ήξεραν από την αρχή, δεν ήταν χαζοί. Τώρα ήρθε η ώρα της πληρωμής.

Και τώρα;

Και τώρα θα συνεχίσουμε με τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες πρακτικές;

Διαβάστηκε 5057 φορές Τελευταία τροποποίηση στις Τρίτη, 01 Οκτωβρίου 2013 23:04
ilias

Ιστότοπος: www.altermarket.com
Συνδεθείτε για να υποβάλετε σχόλια