Γονιμότητα ή Θρέψη
Ο όρος “γονιμότητα” αναφέρεται στη φυσική ικανότητα του εδάφους να παρέχει θρεπτικά συστατικά στα φυτά, στις αναγκαίες ποσότητες και αναλογίες. Ο όρος “θρέψη”, αναφέρεται στα αλληλοσυνδεόμενα βήματα μέσω των οποίων ένας ζωντανός οργανισμός αφομοιώνει την τροφή και τη χρησιμοποιεί για να αναπτυχθεί. Προηγούμενα, όταν αναφερόμασταν στην ανάπτυξη των φυτών, σκεφτόμασταν τη γονιμότητα του εδάφους ή πόσο λίπασμα θα έπρεπε να προστεθεί ώστε να αυξηθούν οι αντίστοιχες ποσότητες των ανόργανων ορυκτών. Τα περισσότερα λιπάσματα αναπτύχθηκαν ώστε να αντιμετωπίζουν ελλείψεις ανόργανων ορυκτών στο χώμα. Η χρήση μιγμάτων από χώματα, η έντονη έρευνα σε μίγματα θρεπτικών συστατικών και στην υδροπονική, αλλά και οι εξελίξεις στην ανάλυση του ιστού των φυτών, μας έχουν οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση της διαδικασίας θρέψης των φυτών. Η θρέψη των φυτών είναι ένας όρος που λαμβάνει υπόψη του την αλληλεξάρτηση ανάμεσα στα ανόργανα θρεπτικά συστατικά στο χώμα ή σε καλλιέργειες χωρίς χώμα (υδροπονική) και το ρόλο τους στην ανάπτυξη των φυτών. Αυτή η αλληλεξάρτηση περιλαμβάνει μία σύνθετη ισορροπία ορυκτών θρεπτικών συστατικών που είναι ουσιώδη και άλλων που είναι ευεργετικά για τη βέλτιστη ανάπτυξη των φυτών.
Ουσιώδη vs ευεργετικά στοιχεία
Ο όρος ουσιώδες ορυκτό στοιχείο (ή ορυκτό θρεπτικό) προτάθηκε από τους Arnon και Stout το 1939. Συμπέραναν ότι θα πρέπει να πληρούνται τρία κριτήρια για να θεωρηθεί ένα στοιχείο ως ουσιώδες. Τα κριτήρια είναι:
- Ένα φυτό δε θα μπορεί να ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής του αν λείπει αυτό το θρεπτικό στοιχείο.
- Η λειτουργία του στοιχείου δε θα πρέπει να είναι αντικαταστάσιμη από άλλο ορυκτό στοιχείο.
- Το στοιχείο θα πρέπει να σχετίζεται άμεσα με το μεταβολισμό του φυτού.
Αυτά τα κριτήρια είναι βασικές κατευθυντήριες γραμμές, αλλά αποκλείουν τα ευεργετικά ορυκτά στοιχεία.
Τα ευεργετικά στοιχεία είναι αυτά που μπορούν να αντισταθμίσουν τα τοξικά αποτελέσματα άλλων στοιχείων ή μπορούν να αντικαταστήσουν ορυκτά θρεπτικά συστατικά σε άλλες λιγότερο συγκεκριμένες λειτουργίες όπως η οσμωτική πίεση.
Η παράληψη των ευεργετικών στοιχείων στην εμπορική παραγωγή και καλλιέργεια, μπορεί να σημαίνει ότι τα φυτά δεν αναπτύσσονται όσο πραγματικά μπορούν, αλλά μόνο σε ένα επίπεδο που εξασφαλίζει τη συντήρησή τους. Σε αυτό το άρθρο, θα αναφερθούμε τόσο στα ουσιώδη, όσο και στα ευεργετικά στοιχεία για τα φυτά.
Ποιά είναι τα ορυκτά στοιχεία;
Υπάρχουν 20 ορυκτά στοιχεία που είναι ωφέλιμα για την ανάπτυξη των φυτών.
O άνθρακας (C) το υδρογόνο (H) και το οξυγόνο (O), παρέχονται από τον αέρα και το νερό. Τα φυτά χρειάζονται σε μεγάλες ποσότητες τα έξι μακρο-θρεπτικά στοιχεία άζωτο (N), φώσφορος (P), κάλιο (K), ασβέστιο (Ca), μαγνήσιο (Mg) και θείο (S). Τα υπόλοιπα θρεπτικά στοιχεία (μικρο-θρεπτικά στοιχεία) χρειάζονται σε μικρές ποσότητες από τα φυτά. Τα μικρο-θρεπτικά στοιχεία είναι: βόριο (B), χλώριο (Cl), χαλκός (Cu), σίδηρος (Fe), μαγγάνιο (Mn), νάτριο (Na), ψευδάργυρος (Zn), μολυβδαίνιο (Mo) και νικέλιο (Ni). Στα ευεργετικά ορυκτά στοιχεία περιλαμβάνονται το πυρίτιο (Si) και το κοβάλτιο (Co).
Τα ευεργετικά στοιχεία μπορεί να είναι χρήσιμα μόνο για ορισμένα φυτά και όχι για όλα. Ο διαχωρισμός ανάμεσα σε ουσιώδη και ευεργετικά στοιχεία είναι συχνά δύσκολος για κάποια από αυτά. Για παράδειγμα, το κοβάλτιο είναι ουσιώδες στα όσπρια για την πρόσληψη αζώτου. Το κοβάλτιο επίσης μπορεί να αναστείλει δημιουργία αιθυλενίου (Samimy, 1978) και να επεκτείνει τη ζωή των κομμένων τριαντάφυλλων (Venkatarayappa et al., 1980). Το πυρίτιο, συσσωρευόμενο στα τοιχώματα των κυττάρων, έχει βρεθεί ότι βελτιώνει την ανθεκτικότητα στη ζέστη και την ξηρασία και αυξάνει την αντίσταση στα έντομα και τις μυκητιακές προσβολές. Επίσης το πυρίτιο, ενεργώντας ως ευεργετικό στοιχείο, μπορεί να βοηθήσει στην αντιστάθμιση τοξικών επιπέδων του μαγγανίου, του σιδήρου, του φωσφόρου, του αλουμινίου, αλλά και στην έλλειψη ψευδαργύρου.
Μια πιο ολιστική προσέγγιση στη θρέψη των φυτών, δε θα περιοριζόταν στα θρεπτικά στοιχεία που είναι ουσιώδη για την επιβίωση, αλλά θα περιελάμβανε ορυκτά θρεπτικά στοιχεία που είναι ευεργετικά για τη βέλτιστη ανάπτυξη.
Τα ορυκτά στοιχεία στην παραγωγή των φυτών
Μέχρι το 1960, η χρήση χώματος στα θερμοκήπια ήταν κοινή πρακτική. Σήμερα, μόνο λίγοι παραγωγοί χρησιμοποιούν ακόμη χώμα. Ο μεγάλος όγκος της παραγωγής γίνεται με μείγματα που δεν περιέχουν χώμα. Τα μείγματα που δεν περιέχουν χώμα θα πρέπει να παρέχουν υποστήριξη στα φυτά, αερισμό, θρεπτικά στοιχεία και διατήρηση της υγρασίας, ότι δηλαδή κάνει το χώμα, με διαφορετική όμως προσθήκη λιπασμάτων και θρεπτικών στοιχείων. Πολλά μείγματα χωμάτων περιέχουν ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορο, θείο, άζωτο, κάλιο και κάποια μικρο-θρεπτικά, ενσωματωμένα σε αυτά ως λίπασμα. Παρ' όλα αυτά, κατά τη διάρκεια της παραγωγής θα πρέπει να προστίθενται άζωτο και κάλιο. Η δυσκολία στη σωστή και ομοιογενή ανάμιξη των θρεπτικών συστατικών, μπορεί να οδηγήσει σε ανομοιόμορφης απόδοσης καλλιέργειες ή ακόμη και σε συγκεντρώσεις τοξικού επιπέδου σε ορισμένα σημεία.
Τα μείγματα χωμάτων που χρειάζονται την επιπλέον προσθήκη από τον αγρότη, μίκρο και μάκρο θρεπτικών στοιχείων με τη μορφή υγρών διαλυμάτων, παρέχουν καλύτερο έλεγχο της καλλιέργειας στον αγρότη. Για να επιτύχει τη βέλτιστη παραγωγή, ο καλλιεργητής μπορεί να ρυθμίσει τα θρεπτικά στοιχεία ώστε να αντισταθμίσει τις όποιες επιδράσεις από το περιβάλλον. Η απορρόφηση των ιόντων των ορυκτών θρεπτικών στοιχείων, εξαρτάται από μία σειρά από παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των καιρικών συνθηκών. Αυτές οι παράμετροι περιλαμβάνουν την ικανότητα ολικής ανταλλαγής κατιόντων ( cation exchange capacity – CEC), το pH (δείτε το άρθρο σχετικά με το pH) και την ολική αλκαλικότητα του νερού που χρησιμοποιείται για την άρδευση.
Ικανότητα Ολικής Ανταλλαγής Κατιόντων ή CEC
Η ικανότητα ολικής ανταλλαγής κατιόντων, αναφέρεται στην ικανότητα του αναπτυσσόμενου μέσου να κρατά ανταλλάξιμα ορυκτά στοιχεία μέσα στη δομή του. Τα κατιόντα περιλαμβάνουν άζωτο αμμωνίου, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, μαγγάνιο, ψευδάργυρο και χαλκό. Η τύρφη σφάγνων και τα μείγματα που περιέχουν φλοιούς δέντρων, πριονίδι και άλλα οργανικά υλικά, όλα έχουν το ίδιο επίπεδο ικανότητας ολικής ανταλλαγής κατιόντων.
pH. Τι σημαίνει;
Δείτε το σχετικό άρθρο στο 2019.kalliergo.gr σχετικά με το pH.
Οι περισσότερες καλλιέργειες, χρειάζονται το pH του εδάφους να είναι μεταξύ 5,5 και 6,2 ή με άλλα λόγια ελαφρά όξινο. Σε αυτά τα επίπεδα pH, εμφανίζεται η μέγιστη διαθεσιμότητα των ουσιωδών θρεπτικών στοιχείων προς τα φυτά. Αυξομειώσεις του pH, ή μεγαλύτερες ή χαμηλότερες τιμές του pH του χώματος οδηγούν σε αναποτελεσματική απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων ή ακόμη και σε τοξικότητα.
Τα στοιχεία για πλήρη θρέψη των φυτών
Ακολουθεί ένας σύντομος οδηγός για το ρόλο των ουσιωδών και ευεργετικών ορυκτών θρεπτικών συστατικών που είναι σημαντικά για την ανάπτυξη. Η έλλειψη κάποιων από αυτά, θα έχει ως αποτέλεσμα τη μη φυσιολογική ανάπτυξη των φυτών, συμπτώματα έλλειψης ή αδυναμία αναπαραγωγής.
Μακροθρεπτικά στοιχεία
Άζωτο
Το άζωτο είναι κύριο συστατικό των πρωτεϊνών, των ορμονών, της χλωροφύλλης, των βιταμινών, των ενζύμων που είναι απαραίτητα για τη ζωή των φυτών. Ο μεταβολισμός του αζώτου είναι ουσιαστικός για την ανάπτυξη των μίσχων και των φύλλων (ανάπτυξη λαχανικών). Το υπερβολικό άζωτο μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη των ανθών και των καρπών. Η έλλειψη του αζώτου μπορεί να μειώσει την παραγωγή, να οδηγήσει σε κιτρίνισμα των φύλλων και να καθυστερήσει την ανάπτυξη.
Πηγές αζώτου για τα φυτά
Κοπριά, ουρία (ούρα υγιών ανθρώπων), ψυχανθή που ανακατεύονται με το χώμα πριν ανθίσουν (π.χ. φακή, κουκιά), κομπόστ, λιπάσματα (οργανικά και ανόργανα)
Φώσφορος
Ο φώσφορος είναι απαραίτητος για τη βλάστηση των σπόρων, τη φωτοσύνθεση, τη δημιουργία πρωτεϊνών και σχεδόν σε ότι έχει να κάνει με την ανάπτυξη και το μεταβολισμό των φυτών. Ο φώσφορος είναι απαραίτητος για τη δημιουργία των ανθών και των φρούτων. Οι χαμηλές τιμές pH στο έδαφος (<4), έχουν ως αποτέλεσμα ο φώσφορος να εγκλωβίζεται στα οργανικά στοιχεία του εδάφους. Τα συμπτώματα της έλλειψης φωσφόρου είναι μοβ χρώμα στους μίσχους και τα φύλλα, καθυστερημένη ωριμότητα και ανάπτυξη. Οι σοδειές των φρούτων και των λουλουδιών είναι μικρές. Πρόωρη πτώση των φρούτων και των λουλουδιών. Ο φώσφορος θα πρέπει να εφαρμόζεται κοντά στις ρίζες των φυτών ώστε να μπορέσει το φυτό να τον αξιοποιήσει. Μεγάλες ποσότητες φωσφόρου χωρίς επαρκή επίπεδα ψευδαργύρου, μπορούν να οδηγήσουν σε έλλειψη ψευδαργύρου.
Πηγές φωσφόρου για τα φυτά
Οστεάλευρα, ιχθυάλευρα, ορυκτό φωσφορικό άλας, κομπόστ, κοπριά.
Κάλιο
Το κάλιο είναι απαραίτητο για το σχηματισμό σακχάρων, αμύλων, υδατανθράκων, σύνθεση πρωτεϊνών και κυτταρική διαίρεση στις ρίζες και σε άλλα μέρη του φυτού. Βοηθά στην προσαρμογή της ισορροπίας του νερού, βελτιώνει την ακαμψία των μίσχων και την ανθεκτικότητα στο κρύο, βελτιωμένη γεύση και χρώμα στα φρούτα και τα λαχανικά, αυξάνει την περιεκτικότητα σε έλαια στα φρούτα και είναι σημαντικό για τα λαχανικά στα οποία τρώμε τα φύλλα. Η έλλειψη καλίου έχει ως αποτέλεσμα χαμηλή παραγωγή, κυρτωμένα φύλλα με στίγματα, ή φύλλα με όψη καμένου.
Πηγές καλίου για τα φυτά
Κομπόστ, στάχτη από ξύλα, φυκάλευρο, χλωριούχο κάλιο, θεϊκό κάλιο, σκόνη γρανίτη
Θείο
Το θείο είναι δομικό συστατικό των αμινοξέων, των πρωτεϊνών, των βιταμινών και των ενζύμων και είναι απαραίτητο για την παραγωγή χλωροφύλλης. Επηρεάζει τη γεύση σε πολλά λαχανικά. Η έλλειψη θείου γίνεται ορατή στα φύλλα που αποκτούν ανοικτό πράσινο χρώμα. Το θείο χάνεται από το έδαφος με την έκπλυση και θα πρέπει να προστίθεται με τη χρήση βελτιωτικών. Δεν αποκλείεται και το νερό που χρησιμοποιείται για το πότισμα να περιέχει θείο και να αναπληρώνει αυτό που χάνεται από το έδαφος με την έκπλυση.
Πηγές θείου για τα φυτά
Γύψος, λιπάσματα που περιέχουν τη λέξη 'sulfate'
Μαγνήσιο
Το μαγνήσιο είναι κρίσιμο δομικό συστατικό του μορίου της χλωροφύλλης και είναι απαραίτητο για τη λειτουργία των ενζύμων του φυτού ώστε να παράγουν υδατάνθρακες, σάκχαρα και λίπη. Χρησιμοποιείται για τη δημιουργία των φρούτων και των ξηρών καρπών. Είναι ουσιώδες για τη βλάστηση των σπόρων. Τα φυτά που πάσχουν από έλλειψη μαγνησίου εμφανίζονται χλωρωτικά, εμφανίζουν κιτρινίσματα ανάμεσα στις φλέβες των παλαιότερων φύλλων και μπορεί να πέφτουν και τα φύλλα τους. Το μαγνήσιο εκπλύνεται με το πότισμα και θα πρέπει να προστίθεται με βελτιωτικά. Μπορεί να εφαρμοστεί και με τη μορφή σπρέι απευθείας στα φύλλα.
Πηγές μαγνήσιου για τα φυτά
Sul-Po-Mag, ασβεστιτικός ασβεστόλιθος, δολομιτικός ασβεστόλιθος, άλας του Epsom, υδατοδιαλυτά μείγματα ιχνοστοιχείων
Ασβέστιο
Το ασβέστιο ενεργοποιεί τα ένζυμα, είναι δομικό στοιχείο της κυτταρικής μεμβράνης, επηρεάζει την κίνηση του νερού στα κύτταρα και είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των κυττάρων και τη διαίρεσή τους. Κάποια φυτά πρέπει να έχουν ασβέστιο για να απορροφήσουν άζωτο και άλλα ορυκτά. Το ασβέστιο εκπλύνεται εύκολα κατά το πότισμα. Το ασβέστιο, από τη στιγμή που θα αποτεθεί στον ιστό των φυτών δεν μετακινείται, άρα θα πρέπει να υπάρχει συνεχής τροφοδοσία με ασβέστιο ώστε να υπάρχει ανάπτυξη. Η έλλειψη ασβεστίου οδηγεί σε διακοπή της ανάπτυξης των μίσχων, των λουλουδιών και των ριζών. Ανάμεσα στα συμπτώματα της έλλειψης ασβεστίου είναι η μειωμένη ανάπτυξη, μαύρες κηλίδες στα φύλλα και τα φρούτα. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί και κιτρίνισμα των άκρων των φύλλων.
Πηγές ασβεστίου για τα φυτά
Γύψος, Soft-rock phosphate (colloidal phosphate ), ασβεστόλιθος, άλας του Epsom
Μικροθρεπτικά στοιχεία
Σίδηρος
Ο σίδηρος είναι απαραίτητος για πολλές από τις λειτουργίες των ενζύμων και δρα ως καταλύτης για τη σύνθεση της χλωροφύλλης. Είναι ουσιώδης για τα νεαρά αναπτυσσόμενα μέρη των φυτών. Συμπτώματα της έλλειψης σιδήρου είναι τα χλωμά νέα φύλλα που στη συνέχεια κιτρινίζουν. Ο σίδηρος εκπλύνεται από το έδαφος με το πότισμα και συγκρατείται στα κατώτερα στρώματα του εδάφους. Αν το pH του εδάφους είναι υψηλό (αλκαλικό έδαφος), τότε ο σίδηρος δε μπορεί να απορροφηθεί από τα φυτά. Στα αλκαλικά εδάφη μπορεί να υπάρχει πληθώρα σιδήρου, αλλά αυτός να μην είναι απορροφήσιμος από τα φυτά. Η εφαρμογή ενός όξινου βελτιωτικού υγρού που περιέχει χηλικό σίδηρο μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα.
Πηγές σιδήρου για τα φυτά
Χηλικός σίδηρος, θειϊκός σίδηρος, οξείδια του σιδήρου, υδατοδιαλυτά μείγματα ιχνοστοιχείων
Μαγγάνιο
Το μαγγάνιο εμπλέκεται στη δραστηριότητα των ενζύμων για τη φωτοσύνθεση, την αναπνοή και το μεταβολισμό του αζώτου. Η έλλειψη μαγγανίου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση στα νεαρά φύλλα ενός δικτύου από πράσινες φλέβες σε ανοικτό πράσινο υπόβαθρο. Το σύμπτωμα αυτό είναι παρόμοιο με την έλλειψη σιδήρου. Σε προχωρημένα στάδια έλλειψης μαγγανίου, τα ανοιχτόχρωμα μέρη του φυτού γίνονται λευκά και τα φύλλα πέφτουν. Μπορεί να εμφανιστούν καφέ, μαύρες ή γκρίζες κηλίδες δίπλα στις φλέβες. Σε ουδέτερα ή αλκαλικά εδάφη, τα φυτά συχνά εμφανίζουν συμπτώματα έλλειψης μαγγανίου. Σε όξινα εδάφη, το μαγγάνιο μπορεί να υπάρχει σε τέτοια περιεκτικότητα που καθίσταται τοξικό για τα φυτά.
Πηγές μαγγανίου για τα φυτά
Υδατοδιαλυτά μείγματα ιχνοστοιχείων
Βόριο
Το βόριο είναι απαραίτητο για το σχηματισμό της κυτταρικής μεμβράνης, την ακεραιότητα της μεμβράνης, την απορρόφηση ασβεστίου και μπορεί να βοηθήσει στην κυκλοφορία των σακχάρων. Το βόριο επηρεάζει τουλάχιστον 16 λειτουργίες στα φυτά. Αυτές οι λειτουργίες περιλαμβάνουν την άνθιση, τη βλάστηση της γύρης, την παραγωγή φρούτων, τη διαίρεση των κυττάρων, τη κίνηση των ορμονών και τη κυκλοφορία του νερού. Το βόριο πρέπει να είναι διαθέσιμο καθ όλη τη διάρκεια της ζωής του φυτού. Δε μετατοπίζεται και εκπλύνεται εύκολα από τα εδάφη. Η έλλειψη βορίου σκοτώνει τους τερματικούς οφθαλμούς. Τα φύλλα είναι παχιά, κυρτά και εύθραυστα. Τα φρούτα, οι κόνδυλοι και οι ρίζες χάνουν το χρώμα τους, εμφανίζουν ρωγμές και είναι διάστικτα με καφέ κηλίδες.
Πηγές βορίου για τα φυτά
Υδατοδιαλυτά μείγματα ιχνοστοιχείων, βόρακας, βορικό οξύ, τετραβορικό νάτριο, υγρό βόριο
Ψευδάργυρος
Ο ψευδάργυροςείναι ένα συστατικό των ενζύμων ή λειτουργικός συμπαράγοντας ενός μεγάλου αριθμού ενζύμων συμπεριλαμβανομένων των αυξίνων (φυτικές αυξητικές ορμόνες). Ο ψευδάργυρος είναι σημαντικός για το μεταβολισμό των υδατανθράκων, τη σύνθεση των πρωτεϊνών και τη μεσογονάτια επιμήκυνση (ανάπτυξη μίσχων). Τα φυτά που πάσχουν από έλλειψη ψευδαργύρου έχουν διάστικτα φύλλα με ανομοιόμορφα χλωρωτικές περιοχές. Η έλλειψη ψευδαργύρου, οδηγεί σε έλλειψη σιδήρου οπότε τα φυτά παρουσιάζουν και τα συμπτώματα της έλλειψης σιδήρου. Η έλλειψη ψευδαργύρου εμφανίζεται σε διαβρωμένα εδάφη και είναι λιγότερο διαθέσιμος σε τιμές pH από 5,5 έως 7,0. Το χαμήλωμα του pH κάνει περισσότερο διαθέσιμο τον ψευδάργυρο, σε βαθμό που μπορεί να καταστεί τοξικός για το φυτό.
Πηγές ψευδάργυρου για τα φυτά
Υδατοδιαλυτά μείγματα ιχνοστοιχείων, φυκάλευρα
Χαλκός
Ο χαλκός συγκεντρώνεται στις ρίζες των φυτών και παίζει ρόλο στο μεταβολισμό του αζώτου. Είναι συστατικό διαφόρων ενζύμων και μπορεί να είναι μέρος των συστημάτων των ενζύμων που χρησιμοποιούν υδατάνθρακες και πρωτεΐνες. Η έλλειψη χαλκού έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο των νέων άκρων και την ανάπτυξη καφέ κηλίδων στα τερματικά φύλλα. Ο χαλκός δεσμεύεται έντονα στην οργανική ύλη και μπορεί να υπάρχει έλλειψη ακόμη και σε εδάφη με πολλά οργανικά στοιχεία. Δύσκολα χάνεται από το έδαφος, αλλά συχνά μπορεί απλά να μην είναι διαθέσιμος. Ο χαλκός σε μεγάλες αναλογίες, μπορεί να αποβεί τοξικός.
Πηγές χαλκού για τα φυτά
Υδατοδιαλυτά μείγματα ιχνοστοιχείων, θεϊικός χαλκός
Μολυβδαίνιο
Το μολυβδαίνιο είναι δομικό συστατικό των ενζύμων που μειώνουν τα νιτρικά σε αμμωνία. Χωρίς το μολυβδαίνιο, μπλοκάρεται η σύνθεση των πρωτεϊνών και σταματά η ανάπτυξη των φυτών. Τα βακτήρια του κόνδυλου της ρίζας (αζωτοβακτήρια – βακτήρια που δεσμεύουν το άζωτο) χρειάζονται επίσης το μολυβδαίνιο. Εάν υπάρχει έλλειψη μολυβδαινίου μπορεί η σπόροι να μην αναπτυχθούν πλήρως και μπορεί να εμφανιστεί έλλειψη αζώτου. Συμπτώματα της έλλειψης μολυβδαινίου είναι τα χλωμά φύλλα με άκρα που στρέφουν προς τα μέσα.
Πηγές μολυβδαίνιου για τα φυτά
Υδατοδιαλυτά μείγματα ιχνοστοιχείων, κομπόστ
Χλώριο
Το χλώριο εμπλέκεται στην όσμωση (η κίνηση νερού ή διαλυτών ουσιών στα κύτταρα), την ιονική ισορροπία που είναι απαραίτητη στα φυτά για να πάρουν θρεπτικά ορυκτά στοιχεία και στη φωτοσύνθεση. Τα συμπτώματα της έλλειψης χλωρίου περιλαμβάνουν μαρασμό, κοντόχοντρες ρίζες, χλώρωση και μπρουτζίνωμα. Οι οσμές σε κάποια φυτά μπορεί να μειωθούν. Το χλωρίδιο, η ιοντική μορφή του χλωρίου που χρησιμοποιείται από τα φυτά βρίσκεται συνήθως σε διαλυτές μορφές και χάνεται με την έκπλυση. Αν τα επίπεδα του χλωρίου είναι υψηλά, κάποια φυτά μπορεί να εμφανίζουν σημάδια τοξικότητας.
Πηγές χλωρίου για τα φυτά
Κομπόστ, το νερό της πόλης που είναι χλωριωμένο
Νικέλιο
Το νικέλιο κέρδισε πρόσφατα τον χαρακτηρισμό ως ουσιώδες στοιχείο για τα φυτά, σύμφωνα με το Agricultural Research Service Plant, Soil and Nutrition Laboratory στην Ιθάκη της Νέας Υόρκης (http://www.ars.usda.gov/main/site_main.htm?modecode=19-07-05-05). Χρειάζεται ώστε το ένζυμο ουρεάση να διασπάσει την ουρία και να απελευθερώσει το άζωτο σε μία αξιοποιήσιμη μορφή για τα φυτά. Το νικέλιο χρειάζεται και για την απορρόφηση του σιδήρου. Οι σπόροι χρειάζονται το νικέλιο για να βλαστήσουν. Τα φυτά που μεγαλώνουν χωρίς επιπλέον νικέλιο, θα εμφανίζουν συμπτώματα έλλειψης όταν φτάσουν στο στάδιο της ωρίμανσης και της παραγωγής καρπών. Εάν υπάρχει έλλειψη νικελίου, τα φυτά δε θα παράγουν σπόρους που είναι βιώσιμοι.
Πηγές νικελίου για τα φυτά
Δε βρήκα κάτι σχετικό
Νάτριο
Το νάτριο εμπλέκεται στην οσμωτική (κίνηση υγρών) και ιονική ισορροπία στα φυτά.
Πηγές νατρίου για τα φυτά
Κομπόστ, κοπριά
Κοβάλτιο
Το κοβάλτιο χρειάζεται στη δέσμευση του αζώτου στα ψυχανθή και στα οζίδια των ριζών των μη ψυχανθών φυτών. Η ανάγκη για κοβάλτιο είναι μεγαλύτερη για τη δέσμευση του αζώτου από ότι για τη θρέψη με αμμώνιο. Η έλλειψη κοβαλτίου οδηγεί σε έλλειψη νατρίου και εμφανίζει τα συμπτώματα της έλλειψης νατρίου.
Πυρίτιο
Το πυρίτιο βρίσκεται ως συστατικό των κυτταρικών μεμβρανών. Τα φυτά που έχουν πρόσβαση σε διαλύσιμο πυρίτιο, παράγουν δυνατότερες και ανθεκτικότερες κυτταρικές μεμβράνες, με αποτέλεσμα να δημιουργούν μία φυσική ασπίδα στα είναι πιο ανθεκτικά στα μυζητικά έντομα. Επίσης αυξάνει η ανθεκτικότητα του φυτού στη ζέστη και τη ξηρασία. Ο ψεκασμός των φύλλων με πυρίτιο, αποδείχτηκε επίσης ωφέλιμος καθώς μείωσε τον πληθυσμό των αφίδων. Δοκιμές επίσης έδειξαν ότι το πυρίτιο εναποτίθεται από τα φυτά στα σημεία μίας μόλυνσης από μύκητα ώστε να πολεμήσει την διείσδυση των κυτταρικών μεμβρανών από τον επιτιθέμενο μύκητα. Θετικά αποτελέσματα του πυριτίου στα φυτά είναι η ενδυνάμωση των μίσχων και η πρόληψη ή καταστολή της τοξικότητας από σίδηρο ή μαγγάνιο. Το πυρίτιο, δε χαρακτηρίζεται ως ουσιώδες στοιχείο για τα φυτά, αλλά μπορεί να είναι επωφελές σε πολλά από αυτά.
Πηγές
WHAT IS PLANT NUTRITION?
Plant nutrition - Wikipedia, the free encyclopedia
