Γράψε ένα μικρό ποίημα με αφορμή το πληκτρολόγιο

Καλησπέρα σε όλους.

Γεια σου Ηλία. Είμαι καλά, μια χαρά. Τον υπολογιστή μου τον ανοίγουν και δικά μου πρόσωπα. Ο μικρότερός μου γιος μάλιστα διαβάζει το kalliergo, κι είναι φαν. Μπαίνοντας στο ίντερνετ ανοίγει και το kalliergo. Φαίνεται ότι είμαι εγώ ο Κράνιος, είναι όμως το παιδί του Κράνιου! Τον εμπιστεύομαι, διαβάζει δε γράφει, είναι τζέντελμαν. Κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτός μέλος, όταν εκείνος θέλει. Τώρα έχει κι αυτός δουλειές με φούντες. Πηγαίνει Τρίτη Λυκείου. Καταλαβαίνετε όλοι.
Μου είπε ότι απάντησες εδώ και συμπέρανε ότι στενοχωρήθηκες. Όχι, είμαι μια χαρά παιδιά. Θα είμαι πάντα μαζί σας και θα επανέλθω με καινούρια σοβαρά κι αστεία κείμενα. Δεν τρέχει τίποτα, αλήθεια. Το έγραψα διότι ήθελα να μη χαθώ για ένα διάστημα χωρίς να πω κάτι. Δε θέλω να βγάζω τη δική μου καθημερινότητα εδώ. Θέλω να κοιτάζω και να σχολιάζω, να καταθέτω τις απόψεις μου, να κάνω διάλογο επιπέδου, να ψάχνομαι μαζί με άλλους, όχι μόνος μου. Δεν είναι κανένας μόνος του. Ίσως δεν έπρεπε να πω τίποτα.

Απλά πρέπει να κάνω κάποια πράγματα που πρέπει να συγκεντρώσω και το μυαλό μου, και να διαθέσω πολλές ώρες καθημερινά. Και πολλές ώρες το εικοσιτετράωρο θα τρέχω από δω και από κει. Αν δεν είμαι στην τρύπα μου, αν είμαι ψόφιος από την κούραση, αν δεν έχω μαζί μου τον υπολογιστή μου, αν αν αν,,, δε μπορώ να σας παρακολουθήσω. Αυτό είναι όλο. Τεσπα. Εντάξει, δεν καταρρέω οικονομικά. Είμαι και άνθρωπος του ... πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.

Εγώ Ηλία μου δεν έκλεψα ούτε κορόιδεψα. Εκτός εάν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι αδήλωτο εισόδημα να επισκευάζεις με προσωπική εργασία το σπίτι των γονιών σου, να καλλιεργείς περιβολικά στο διπλανό οικόπεδο και να ποτίζεις με σταγονίδια από το νερό του δικτύου, να ταβανώνεις το εξοχικό του φίλου σου όταν πιάνουν τα χέρια σου, να εκτρέφεις λίγα κοτόπουλα με τον αδερφό σου για οικογενειακή κατανάλωση, να βάζεις το κρασί σου κτλ. Δεν έγραψα υπερωρίες, δεν διαχειρίστηκα καν δημόσιο χρήμα, δεν πήρα επιδότηση ποτέ, δεν χρωστάω στην εφορία, δεν έχω ούτε είχα ποτέ πιστωτική κάρτα, δεν αγόρασα ποτέ με δόσεις, δεν δεν δεν ... Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι. Οι αμερικανοί τραπεζίτες, διάβασα πριν από πολλά χρόνια, τέτοιους ανθρώπους τους ονομάζουν ναυάγια! Στ’ αγγλικά τους βεβαίως. Άκου ναυάγια! Επειδή ένας τραπεζίτης, ένας τοκογλύφος, δεν μπορεί να βάλει στο χέρι έναν τέτοιον άνθρωπο, δεν μπορεί να βγάλει τίποτα απ’ αυτόν. Κι αυτόν που έχει δάνειο και πληρώνει τις δόσεις του εγκαίρως, ναυάγιο τον λένε. Έχουν κι οι τραπεζίτες χιούμορ! Μπλακ χιούμορ!

Ε, λοιπόν εγώ, ένα ναυάγιο, κάποιον άνθρωπο δικό μου βοήθησα. Αυτός έχει πρόβλημα και το πρόβλημα έγινε δικό μου! Δεν πρέπει να πω τίποτ’ άλλο, ούτε δημόσια ούτε αλλιώς. Δεν είναι τραγικά τα πράγματα. Όμως επειδή δεν είμαι της θεωρίας μόνο αλλά και της πράξης, το όλοι μαζί το εννοώ. ΟΚ;

Αν δεν έχουμε προβλήματα υγείας σοβαρά, είναι ντροπή και ύβρις να παραπονιόμαστε. Δεν πρέπει να χάνουμε το κέφι μας, τη χαρά μας, η ζωή είναι μια συναρπαστική περιπέτεια. Αλλά και τα προβλήματα υγείας πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με δύναμη και να μη καταβάλουν το ηθικό μας.
Είμαι λοιπόν εδώ, ζητώ μια άδεια άνευ αποδοχών! Στα κλεφτά θα ρίχνω μια ματιά και θ’ απαντώ ευκαιριακά. Κοιτάζω και βλέπω να συγκαταλέγομαι στους παλιούς! Όχι, παλιοί είναι οι παλιοί, κι όχι όσοι γράφουν πολύ! Βλέπω άλλους πολύ παλιότερους στο kalliergo.

Ειλικρινά, χαίρομαι να διαβάζω οποιαδήποτε γωνιά του kalliergo. Και σας μαθαίνω σιγά σιγά. Ποτέ δεν θα γνωριστούμε όλα τα μέλη, ο αριθμός είναι μεγάλος και θα εκτοξευτεί όπως εκτιμώ, χωρίς να κατέχω ασφαλώς. Έτσι δεν είναι;

Καλό βράδυ σ’ όλους.

Κράνιο άσμα ασμάτων

( Στοιχειώδεις οδηγίες για να διευκολύνουμε τον επίδοξο αναγνώστη
που θα θελήσει να απαγγείλει αυτό το Κράνιο τερατούργημα:

Τρέχεις ένα μαραθώνιο φορτωμένος ασπίδα, ακόντιο,
αλεξίσφαιρο κι όλα τα αγχαίμαχα όπλα ετούτης της αρχαίας εποχής,
κράνος απαραιτήτως -όχι εκείνο το κατρούτσι του θείου-
και ... φτάνοντας, δίνεις αναφορά πάραυτα.
Όπου έχει αριθμό παίρνεις βαθιά αναπνοή
και κάνεις νόημα να σου φέρουν νερό! ... )


1
Έχουν μπλοκάρει τα πάντα,
δρόμους, στενά περάσματα (βλέπε διόδια)
και όποιος επιχειρήσει να περάσει με το έτσι θέλω
του κόβουν τα πόδια!
2
Ξεσπούν σε κάθε έλληνα
ανεξάρτητα από φύλο, πολιτικό φρόνημα και ηλικία
τη γλυτώνεις μόνο αν είσαι τροϊκανός από κούνια
βουλευτής και συνάμα σε δέρνει η μα..κία.
3
Τη στήνουν σε αεροδρόμια, λιμάνια,
και πιάνουν ανθρώπους με παγίδες,
πιάνουν νοικοκυραίους μιστωτούς πειναλέους
και τους ροκανίζουν μέχρι τέλους σαν τις ακρίδες.
4
Συλλαμβάνουν –πάρα πολύ εύκολο!-
όλους όσους κρατάνε πατερίτσα ή μαγκούρα
κι άμα δεν πληρώνουν
τους μαυρίζουν τον κώλο με μια λούρα!
5
Έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στην κακοποίηση
ατόμων με ειδικές ανάγκες
κι όταν βλέπουν κάποιον άρρωστο άνθρωπο
τον πετάνε στον καιάδα, γιατί ‘ναι μάγκες.
6
Εντοπίζουν καθημερινά
εκατοντάδες χιλιάδες αξιολύπητα γερόντια
και τους φορολογούν τη μασέλα
αλλά κυρίως τα γερά δόντια.
7
Κι όταν χτυπήσει ο ταχυδρόμος
ότι και καλά έφερε τη σύνταξη του Ογά,
εμφανίζεται ο Βενιζέλος και
παίρνει με το ζόρι δικαιώματα για τον Αγά.
8
Την πέφτουν στους λεχρίτες του δημοσίου
τους παίρνουν τα σώβρακα και τους πετάνε στο δρόμο
κι αν διαμαρτύρονται αυτοί γελάνε
επικαλούμενοι της τρόικας τον τελευταίο νόμο.
9
Όποιος δεν κυκλοφοράει μη νομίζετε ότι
θα κρύβεται για πολύ στη φωλιά του,
περικυκλώνουν το σπίτι του
του κόβουν φως νερό τηλέφωνο και πάει καλιά του.
10
Άμα είσαι μικρό παιδάκι
που πρόκειται να γεννηθεί τα επόμενα χρόνια,
κόβουν του πατέρα σου τ’ απ’ αυτά!!!
... οι σκιζοφρενείς τροϊκανοί με τα πριόνια!
11
Τώρα, αν σε λένε Κράνιο(;;;... what?)
και γράψεις στίχο που ξεφεύγει απ’ το τροχαϊκό μέτρο
και είναι ατημέλητος, χωρίς ομοιοκαταληξία (ο στίχος)
θα σε στείλουνε να κάνεις παρέα με τον Άγιο Πέτρο!
12
και συνεχίζουμε κατά βούληση εις το διηνεκές! ......

Με φιλικούς χαιρετισμούς και την επιφύλαξη της άσκησης παντός νομίμου δικαιώματός μου εναντίον των ... φιλελλήνων! Κράνιος

Τ Σ Υ

Άνεργος ετών πενήντα έξι
που κοντεύει το στομάχι του να φέξει...


Στο παλιόσπιτό μας κάθε κεραμίδι στάει
κι τηλεόραση για ένα χαράτσι που θα πληρώσουμε μιλάει,
η γυναίκα μου τώρα στη δουλειά, την απολύκανε, δεν πάει,
κι από την γκρίνια της η ψυχή μου ξέρει τι τραβάει...

Είχα λεφτά, δούλευα σαν το σκυλί στο ξερό τομάρι(!)
κι έδινα, ό,τι ήθελε η γυναίκα μου μπορούσε να πάρει,
τώρα, τι έχεις αγάπη μου; μου λέει: κάνε μας τη χάρη!
μουλάρι, έ μουλάρι!

Τα παιδιά μας ήδη την κάνανε στη Γερμανία
και μένα μ΄ έχει πιάσει μια μανία
να κάτσω εδώ, να τρώω ξερό ψωμί και καμιά φασολάδα
μέχρι να φύγει η τρόικα κι όλο της το σόι απ’ την Ελλάδα(?).

Λέω να πάω στο χωριό να κάνω γίδια
αλλά η αγάπη μου βάζει τις φωνές! Πάλι τα ίδια και τα ίδια;
Καλά θα τη βγάζαμε, θα τρώγαμε τουλάχιστον αγραπίδια.
Τώρα δε βρίσκω τίποτα εδώ, ούτε στα σκουπίδια.

Μου λένε να μην το βάλω κάτω, οι έλληνες είναι παληκάρια,
μου λένε να καλλιεργήσω τον κήπο, να βάλω σαλιγκάρια,
να γίνω νέος αγρότης , να σπείρω βιολογικά καλαμπόκια και στάρια
και να τιγκάρω στο χωριό το αχεροκάλυβο με αμπάρια!

Λέτε να γέρασα; Κάθε βράδυ με πιάνουν στην πλάτη κάτι πόνοι!
Εσείς τι λέτε να κάνω. Η ακινησία με σκοτώνει.
Τα βάζω με το Σημίτη, τον Καραμαλή, το Γιώργο, τον Αντώνη.
Αυτοί τρώνε καλά, κι εμένα ο κώλος μου σουφρώνει!

Ύστερα από 1 χρόνο κι 9 μήνες:

Έλα κατ’ ευθείαν σε μένα
είπε ο Αγαμέμνων στον Ξενογιάννη το φίλο του

Οι βουλευτές είναι καλοί άνθρωποι, τι κάνετ’ έτσι;
Πεινάτε; Ε, πάτε να κλέψετε κανα κοτέτσι!
Κι άμα δεν έχετε ψωμί να τρώτε παντεσπάνι.
Τι φωνάζετε; Σκάστε ρε! Μας έχετε κουφάνει!

Τα κόμματα είναι μπαμ! Κι οι άρχοντες όλοι!
Κι εσείς θέλετε να τους πάρετε το πορτοφόλι!
Τους κοιτάτε συνέχεια με γουρλωμένα μάτια!
Ρε δε μου πάτε παλιοχωριάτες στα κομμάτια!

Οι συνδικαλιστές μας;! Δεν έχουν ωραία μούρη;
Τι θέλεις εργαζόμενε σκυφτέ παλιοκαμπούρη;
Έχεις και γνώμη τώρα; Θέλεις να μιλήσεις;
Εσένα περιμέναμε! Αφού... έχουμε τις λύσεις!

Μην πιάνεις στο στόμα σου τους ευρωπαίους!
Τι είπες; Έχουν τη μορφή του πέους;
Ποιος γύφτος ανθρωπέ μου και ποια κλώσσα;
Πρόσεχε, γιατί θα σου την κόψουμε τη γλώσσα!

Ποιος σου έφταιξε. Καλό δεν ήτανε το δάνειο;
Να το ξοφλήσεις μόνος σου, μην περιμένεις απ’ τον Κράνιο.
Ούτε στους τοκογλύφους. Να ρθεις κατ’ ευθείαν σε μένα.
Έχω να δανείζω. Γιατί;! Σου βρωμάνε τα κλεμμένα;

Δεν είσαι εντάξει βρε ζωή
δεν είσαι εντάξει.
Άλλους κερνάς φτηνό κρασί,
σ'άλλους φοράς μετάξι.
Κι όποιος πετά σαν τον αητό,
... τον σημαδεύεις στο φτερό,,
να μην ξαναπετάξει.

Αντιγόνη καλημέρα. Σ' ευχαριστώ ρε ελληνίδα!


Προσθήκη: Ύστερα από 1 χρόνο κι 9 μήνες, Αντιγόνη σου αφιερώνω από το περιθώριο που μ' έβαλαν οι αξιότιμοι φίλοι μου, ένα τραγούδι που μιλάει για κηδεία. Με σκοτώσανε αλλά δε με θάψανε.

Την καλημέρα μου σας στέλνω συνοδοιπόροι

Παράξενα γυρίσματα έχει η ζωή η ψεύτρα
μα μόνο λίγο να σκεφτείς κι ύστερα κάτσε μέτρα

Ωσάν τα πάθη του Χριστού οι πιο πολλοί τραβούμε
κι απ΄το πηγάδι των παθών πότε ξανά θα βγούμε ;;

Καθένας μεσ’ στη ζήση του πολλά έχει τραβήξει
και για να βρει παρηγοριά με άλλους έχει σμίξει

Για μια καλύτερη ζωή φύγαμε απ΄τα χωριά μας
για προκοπή πασχίζαμε για εμάς και τα παιδιά μας

Όλοι μας καλομάθαμε σε ανέσεις κι ευκολίες
και τώρα ζοριστήκαμε με τόσες δυσκολίες

Μα ποιος το λόγιαζε ποτέ να ρθούν τα πάνω κάτω
κι απ΄την κορφή που ήμασταν, εφθάσαμε στον πάτο

Σαράντα χρόνια δούλεψης σαράντα χρόνια κόποι
που πήγανε μωρέ παιδιά, τι πάθαμε οι ανθρώποι !!

Σαράντα κλέφτες κι άρχοντες, το στάρι και το λάδι
μας κλέβανε και κάνανε τη ζήση μας ρημάδι

Τα χρόνια πούρθαν σκέφτομαι και κείνα που θαρθούνε
ωσάν τα μαύρα τα πουλιά στον ουρανό πετούνε

Κοιτώ ζερβά κοιτώ δεξά, βλέπω σκυφτούς ανθρώπους
να κλαίνε για τη μοίρα τους και τους χαμένους κόπους

Τις νύχτες μόνος ξαγρυπνώ, ψάχνω να βρω ποιος φταίει
έχω και τη φαμίλια μου που κάθεται και κλαίει

Φταίμε κι εμείς φταίτε κι εσείς ή μήπως φταίνε οι άλλοι ;;
με τόση σκέψη του μυαλού θα σπάσει το κεφάλι

Ο τόπος είχε άρχοντες τώρα σαράντα χρόνια
μόνο που εκείνοι στρώνανε μεταξωτά σεντόνια

Οι άρχοντες κι οι προεστοί διαλύσανε τον τόπο
εφάγαν τα κεφάλαια και βάλανε και τόκο !!!

Πείτε μου ποιός τους ψήφιζε, ποιος τους χαϊδολογούσε
και ποιος με το γαϊδούρι του νερό τους κουβαλούσε ;;

Να πίνουν να δροσίζονται κι αυτοί και τα παιδιά τους
κι εμάς γραμμένους ειχανε πάντοτε στ΄αχαμνά τους

Με σημαιάκια και πανό ποιος έτρεχε στους δρόμους
κι όλη την ώρα αγκαλιά με κλέφτες κι αστυνόμους ::

Ποιος τα παιδιά του μάθαινε να βάφονται με χρώμα
κι από την τάξη του σχολειού να τρέχουνε στο ΚΟΜΜΑ ;;

Κοπάδι γίνανε πολλοί κι ήταν ευτυχισμένοι
γιατί κι αυτοί αρπάξανε κι ητανε βολεμένοι

Ποιος φώναζε συνθήματα τάχα μου για να ρίξει
στάχτη στα μάτια των πολλών κι ύστερα για να γλείψει ;;

Πολλοί ητανε που θέλανε να γλείψουν την κουτάλα
κι όσοι δεν τα κατάφεραν εμείναμε μπουκάλα

Τα χρόνια επεράσανε και τρείς δεκαετίες
σηκώναμε στην πλάτη μας άλλων τις αμαρτίες

Μέρες καλές μας τάξανε οι ψεύτες κι οι μασόνοι
το ψέμα τους εχάψαμε μα η ώρα τους σιμώνει

Κλέφτες και ψεύτες γέμισε τούτος ο ερμος τόπος
κι όσοι φτωχοί πασχίζανε χαμένος πήγε ο τόπος

Υπομονή κι υπομονή μου λέγανε να κάνω
να δείξω ήθος κι αρετή στον κόσμο τον απάνω

Και τα γαϊδούρια στα χωριά υπομονή εκάναν
μα απ΄το πολύ το φόρτωμα στο τέλος τα ξακάναν

Μα σαν κλωτσήσει ο γάιδαρος και φύγει το σαμάρι
πάνε τα χαλινάρια του πάει και το γομάρι

Και τα γομάρια τούτα δώ που μας εφορτωθήκαν
να πάνε στον αγύριστο και από κεί που ήρθαν

Μονάχος είμαι μα θαρρώ μονάχοι σαν εμένα
υπάρχουν κι είναι μπόλικοι φτάνει να γίνουμε ένα

Του καναπέ τη θαλπωρή πρέπει να την αφήσεις
Γιατί με αφράτο πισινό πως θες να πολεμήσεις ;;

Η γλώσσα πρέπει να λυθεί κι όποιος τηνε κατέχει
όπλο σπουδαίο πάνω του στον πόλεμο θα έχει

Τούτα τα λόγια τα φτωχά από καρδιάς σας δίνω
κι ύστερα μες στη σκέψη σας ήσυχους σας αφήνω.

**Για όσους έχουν γνώσεις ζωολογίας ο γάιδαρος είναι το πιο καθαρό, άκακο κι ευγενικό ζωντανό.

Ήταν πρωί, άνοιξη και μέρα βροχερή,
ο Μήτσος ήθελε τον καφέ του να χαρεί.
Ας πήγαινε στο καφενείο. Τι τον ήθελε στο σπίτι;
ένα αρνί του τον έβγαλ’ απ’ τη μύτη!

Πλησίαζε το Πάσχα και τις μέρες εκείνες
είχε φέρει στο κατώι τις προβατίνες,
να τις φροντίζει η μάνα του κι η μικρότερη αδερφή,
έτσι κι αλλιώς αυτουνού δεν του καιγότανε καρφί.

Στον κήπο η γούβα του καμπινέ είχε πλημμυρίσει,
μια τάβλα είχε υποχωρήσει,
και τ’ αρνάκι του το καλοθρεμμένο, ένα πράμα σιτευτό,
βρέθηκε να κολυμπάει στο σκατό!

Ξαφνικά στο σπίτι του Μήτσου έπεσε πανικός!
Όπως γράφει ο Κράνιος, εκείνης της εποχής ιστορικός,
τό σωσε ο Μήτσος το πράμα με αυτοθυσία,
όμως η Βρώμα ανιχνεύτηκε την άλλη μέρα... στην Κυπαρισία!

1. Αυτή είναι η καλύτερη και πιο λεπτομερής έμμετρη αναφορά για το παράξενο αυτό περιστατικό, δείγμα της αρκαδικής και βουκολικής διάθεσης των αρχαίων ελλήνων. Βρισκόμαστε περί το έτος 1968+-1 μΧ.
2. Για την ακρίβεια: Πηγή για το ποίημα αυτό το εσκατολογικό είναι το τρίτομο έργο «Πράματα και θάματα», του ιστορικού και φυσιοδίφη Κράνιου, μεταγενέστερου του Παυσανία.
3. Όπου μέσα στο ποίημα γράφει Κράνιος, μπορείτε να βάλετε το δικό σας όνομα!
4. Το συνέθεσε ποιητής εκ του προχείρου, σύγχρονος του Κράνιου, ή κατ’ άλλους ο ίδιος ο Κράνιος. Τω καιρώ εκείνω ξέσπασε διαμάχη, ο Κράνιος το πλάσαρε για δικό του, ενώ κυκλοφόρησε από πολλούς. Παρ’ όλ’ αυτά ο λαός δια βοής το έχει από τότε κατακυρώσει στον Κράνιο. Ίσως διότι ευφυώς ισχυρίζεται ότι είχε βρεθεί εκεί κοντά και είχε καταλάβει τι εστί ΤΣΕΡλοΜπίλ ! Πολύ βρώμικο ρεπορτάζ!
5. Στο αρχείο του Κράνιου, που φυλάσσεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Μαρτόπολης, υπάρχει πολύ υλικό που είχε συλλέξει. Αναφέρουμε ειδικά μια σειρά έγχρωμες φωτογραφίες που δείχνουν το Μήτσο με το αρνί σε διάφορες φάσεις, καθώς, όχι το λαγκάδι στα πλατάνια ... ούτε ο Νιαγάρας δε μπορούσε να ξεπλύνει τον άνθρωπο και το πράμα του!
6. Πράμα= ζώο, συνήθως το πρόβατο ή το κατσίκι, στην Πελοπόννησο τα αρχαία χρόνια. Ίσως προέρχεται από τη λαϊκή φράση «πράμα του Θεού». Είναι λέξη ιδιαίτερα αόριστη, και για τούτο τη βρίσκουμε συχνά στα κείμενα του Παυσανία και του Κράνιου, που αρέσκονται αμφότεροι στις αοριστολογίες.

Σπουργίτια εκσφενδονίζονται
και τα σύννεφα τρέχουν.
Αστραπές κατακλύζουν
πλατανόφυλλα μεταναστεύουν.
Και γω μικρός μια ψίχα
περιμένω τη βροχή.
Είναι το άρωμα
που αναδίνει τούτο το χώμα.
Είναι το στέρφο ποτάμι
που θα κατεβάσει πάλι.
Είναι το σφύριγμα στην αστράχα
τα δρύινα κούτσουρα.
Και γω μικρός μια ψίχα
μαθαίνω τις εποχές και τους μήνες
διαβάζοντας το φεγγάρι
διαβάζοντας τις φωλιές των μυρμηγκιών.
Σε κούπες βελανιδιών τακτοποιώ
τα πρώτα ευρήματα.
Καταγράφω τους ήχους και τις εικόνες
και τις πρώτες ύλες αποθηκεύω.
Μικρός μια στάλα.

Είναι ένα ποίημα από το αρχείο του Κράνιου. Για τους απαιτητικούς. Για δύναμη. Δυναμωτικό για τις φοβισμένες ψυχές. Εγώ μικρός μια στάλα δίνω κάτι τις σαν αντίδωρο στους καλούς μου φίλους που δεν τους έχω τρομάξει με τους στίχους. Ένα δώρο στο Βαγγέλη, στη Χωριάτισσα, στον Ηλία, στη Βασιλική, στον sunrise, στο Σταύρο σε όλους. Τέτοια καλούδια φυλάω σε κούπες βελανιδιών, τακτοποιημένα.

Ακου καλε μου να σου
εγω λευτα δεν εχω
την κριση εγω την εφτιαξα
πεσμου να το κατεχω ?