Γράψε ένα μικρό ποίημα με αφορμή το πληκτρολόγιο

Το παρακάτω ποιηματάκι μου το έδειξε κάποτε ένας δάσκαλος. Το είχε γράψει μέσα στην τάξη ένα κοριτσάκι που πήγαινε στη Δευτέρα του Δημοτικού, κάπου στον Πειραιά. Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Όταν μπορεί ένα παιδάκι να γράψει ένα τέτοιο διαμαντάκι, που ξεχειλίζει ενθουσιασμό μπροστά στην αναγέννηση της φύσης την άνοιξη, όλοι όσοι γνωρίζουν γραφή μπορούν να το κάνουν. Εκτός κι αν μεγαλώνοντας χάνουμε πράγματα και ικανότητες, όταν γύρω μας δε δίνει το περιβάλλον καμιά προσοχή. Ένας φιλόγογος μου έλεγε ότι οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν τον ποιητικό λόγο πρώτα, το ρυθμό, την ομοιοκαταληξία , και τον έντυναν με μουσική. Ο πεζός λόγος είναι περισσότερο σύνθετος, δύσκολος και μεταγενέστερος. Είναι κι αυτή μια άποψη. Μήπως πρέπει ν’ ανακαλύψουμε το παιδί που έχουμε κρύψει βαθιά στο ασυνείδητό μας; Ας απολαύσουμε το παιδικό ποίημα που έγραψε αυτό το παιδάκι. Το είχα κρατήσει όπως μου το έδειξε ο δάσκαλος. Δεν του έκανα καμία παρέμβαση.

Ήρθε η άνοιξη με τα λουλούδια.
Τι ωραία μυρωδιά!
Ζήτω παιδιά!

Άνοιξαν οι παπαρούνες
άνοιξαν κι άλλα πολλά.
Ζήτω παιδιά!

Υ.Γ. Αντιγόνη, αυτό είναι. Καλώ κι άλλους. Ζήτω παιδιά!

Τραγούδι για τη μεγάλη καρυδιά

Μάνα μεγάλη καρυδιά π’ απλώνεις στον αέρα
και σαν αϊτός ελεύθερη στον ουρανό πετάς
κοιτάζοντας τη θάλασσα την Παλιοβούνα πέρα
και το χωράφι γύρω σου στον ίσκιο σου κρατάς

και παίζεις τον καράγιαλη με την παληκαριά σου,
πε μου πού πάν’ οι ρίζες σου; Σε βράχο; Σε πηγή;
Πώς μεγαλώνεις όμορφα τα λυγερά κλαριά σου;
Και τι σου δίνουν οι θεοί να τρως από τη γη;

Βγηκε ο βασιλικος περιπατο και μοσχοβολυσε ο τοπος μυρισαν και τα παιδια και τρεξανε κοντα του
Βασιλικε μου ομορφε πως μοσχοβολας και παντα την προσοχη ξερεις να τραβας

Κι αν το παιδάκι σας δεν τρώει το σαλιγκαράκι το ψητό στη θράκα, θα του λέτε το παρακάτω τραγουδάκι που συνέθεσα ακριβώς για τούτη την περίσταση:

Σαλιγκαράκι πονηρό
θες μαρούλι θες νερό
για να γίνεις τρομερό
να σε φάω να χαρώ! (δις)

Γίναμε θέατρο, δηλαδή ξεφτίλα


Εφιάλτης στη Γκουζίνα του Κράνιου

(Κάπου στην Ελλάδα την εποχή της Τρόικας, ο Κράνιος, ένας αναξιοπαθής αντιτροϊκανός προσπαθεί να ξεγελάσει τη μπείνα του. Στο τέλος η γυναίκα του, η συμπαθεστάτη Αντραμουπάη, τον σώζει δίνοντάς του να πιει ένα κράνο με λίγο νερό. Είναι ένας αληθινός, ναι καλά!, εφιάλτης που είδε χτες το βράδυ ο κανονικός, αυτή τη φορά, Κράνιος. Ναι καλά!)

Προσοχή: το κράνο που πίνει στον εφιάλτη του ο αντιήρωας του έργου, δεν είναι λικέρ. Είναι ο καρπός της κρανιάς. Μην επιχειρήσετε κάτι τέτοιο χωρίς τη συνταγή γιατρού.

Κράνιος:Τι θα φάμε σήμερα;
Αντραμουπάη: Να δω αν έχει τίποτα στο ψυγείο.
Κράνιος: Για κοίτα. Έχει μείνει καθόλου σπανακόριζο!
Αντραμουπάη: Σώπα χριστιανέ μου! Είκοσι μέρες σπανακόριζο θα τρώμε; Το πέταξα!
Κράνιος: Ψωμί έχουμε;
Αντραμουπάη: Αφού κανένας δεν τρώει ψωμί. Πού το θυμήθηκες;
Κράνιος (δυνατά): Και κείνα τα ξεροκόμματα; Δεν είπες ότι φυλάς τα ξεροκόμματα απ’ της Παναγίας; Δε μπιστεύω να τα πέταξες;
Αντραμουπάη: Μάτια μου, σα να μυρίζανε. Είχανε μουχλιάσει. Μη μπάθουμε και δηλητηρίαση.
Κράνιος: (με αγωνία): Πού τα πέταξες γαμώ τη Μπείνα μου, ου, ου, ου; Θες να πάθω νευρική αφαγία;
Αντραμουπάη: Ανορεξία. Μακάρι. Θα μαζεύαμε και καναευρώ!
Κράνιος: Ανορεξία δεν είχα ποτέ. Αφαγία θα πάθω μου φαίνεται. Το στομάχι μου το βρίσκω στην πλάτη. Θα με ξεκάνεις εσύ... τρόικα, ε τρόικα! Εσύ παλιά δεν ήσουνα έτσι. Πώς κατάντησες; Δε μπιστεύω νάπαθες πασόκ; Οι γείτονες στη γωνία, τάμαθες, γίνανε ξαφνικά πασόκ και κείνοι. Όλοι γίνανε πρώτα κίτρινοι, μετά πράσινοι, και μέχρι να ρθει το ρημάδι το στενοφόρο, οι άνθρωποι γυρίζανε σα μπλατό σε παλιό γραμμόφωνο. Σα δίσκος του Νεύτωνα ένα πράμα. Ζαλιστήκανε και πέσανε όλοι ξεροί. Τους παίρνανε τηλέφωνο και δεν το σήκωνε κανείς. Είπανε θα το καταργήσανε... Αλλά για καλή τους τύχη, πέρασε ένας εισπράχτορας για το δάνειο, και τους βρήκε, κι έβαλε τις φωνές, οι γείτονες οι άλλοι τον πήρανε στο κυνήγι, πιάστε τον, σκότωσε τους ανθρώπους... Άστα! Έτσι σωθήκανε την τελευταία στιγμή.
Αντραμουπάη: Σε ποια γωνία χριστιανέ μου; Ποιοι γείτονες; Ποιοι σωθήκανε; Έπαθες ψυχολογικό; Εδώ γύρω φύγανε όλοι στο χωριό τους... Πάς να με μπερδέψεις να σου δώσω να φας; Είπαμε: Ό,τι φάμε μόνο από άγρια χόρτα. Άντε κάπου έχω κρύψει ένα μήλο.
Κράνιος: Ποιο μήλο.Το κόκκινο; Το φάγανε το πρωί τα παιδιά. Τους τόδωσα. Με πιάσανε την ώρα που το ξετρύπωνα.
Αντραμουπάη: Έλα άντραμου, μη γκάνεις έτσι. Έχω κάτι κράνα σ’ ένα βάζο. Τα φύλαξα από τότε που φτιάξαμε λικέρ.
Κράνιος: Γαμώ τη μπείνα μου, τώρα θυμήθηκα, δε φτιάξαμε κράνο φέτος! Η μαρμελάδα κορόμηλο μας τελείωσε κι αυτή; Μη μου το πεις! Μη ντο πεις!
Αντραμουπάη: Αφού δεν είχαμε κονιάκ... Ναι. Το κορόμηλο το φάγανε τα παιδιά.
Κράνιος: Κράνη! Λιμός, σεισμός, καταποντισμός, μπείνα και των γονέων,...
Αντραμουπάη: Έλα, πάρε ένα κράνο. Πιές το με λίγο νερό μη σου σταθεί. Είδες, η χοληστερίνη σου έχει πέσει.
Κράνιος: Πού το είδες ρε συ; Η χοληστερίνη φαίνεται; Με δουλεύεις; Μήπως εννοείς τίποτ’ άλλο; Αααα! Ωραίο το κράνο! Να πιω κι άλλο ένα; Άμα είχαμε και παγωμένο νερό! Αλήθεια, το ψυγείο δε δουλεύει;! ! Και το σπανακόριζο;;;; Έβαζες το σπανακόριζο στο ψυγείο χωρίς ηλεκτρικό; ! Τρελαθήκαμε; Γυναίκα κα κα κα κα ααααα α α α αααααα......

Νεολογισμοί στον εφιάλτη αυτό:

Μπείνα=ύπουλη αρρώστια που σου γίνεται συνήθεια
άντραμου= ο άντρας της
ντο=το,
κράνη=μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή εξ αιτίας της παρατεταμένης ανομβρίας,
εισπράχτορας=μαντρόσκυλο
μπλατό=πλατό
στενοφόρο=επειδή περνάει από τους στενούς δρόμους
τρόικα=Σαγράδα φαμίλια
καναευρώ=από την περίοδο των παχέων αγελάδων
μπάθουμε=πάθουμε πλάκα
μπιστεύω=πιστεύω και ... δεν πιστεύω
μπείνα και των γονέων=καραμπείνα( καραμπίνα= ανεκδιήγητη πείνα )
γκουζίνα=κουζίνα χωρίς φαγώσιμα
γκάνεις=μην κάνεις γκα

Τα πάντα τα μαζεύω
τα πάντα τα τιμώ
δώρα μας δίνει η φύση
Απλόχερα πολύ

Φίλη θα κάνουμε ξανά τη γη
μάνα, κόρη και αδερφή

Μα πρέπει να τα βλέπω
να ξέρω να θωρώ
αυτή μπορεί να είναι η λύση
στην πείνα τη χολερή

Φίλη θα κάνουμε ξανά τη γη
μάνα, κόρη και αδερφή

Μα μπορεί να είναι
και μιαν άλλη αρχή
καλύτερη από την πρώτη
που απογοήτευσε πολύ

Φίλη θα κάνουμε ξανά τη γη
μάνα, κόρη και αδερφή

Όσοι θα κάνετε φίλη τη γή
θα βρεθείτε σε κατάσταση καλή
σπείρτε, σκαλίστε, ασχοληθείτε
τη γη περιποιηθείτε

Φίλη θα κάνουμε ξανά τη γη
μάνα, κόρη και αδερφή

«Οι ποιητές είναι λαπάδες»
Αυτό το ηχηρό είχε δηλώσει δημόσια ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος κυβερνητικού κόμματος, ονόματι Κούβελας, θεσσαλονικιός. Πάνε αρκετά χρόνια. Σήμερα δεν ξέρω πού βρίσκεται. Αυτή είναι η επίσημη άποψη της εξουσίας για τους πραγματικούς διανοούμενους. Κάποιος τον είχε ενοχλήσει. Τι ακριβώς δηλώνει ούτε ο ίδιος ξέρει. Μάλλον ζήλεια και μίσος.

Βλέπεις, Ηλία, οι ποιητές δεν κρατάνε όπλα, δε σκοτώνουν, δεν είναι κανίβαλοι. Είναι λαπάδες!
Αν είμαι ποιητής, δεν έχω καβαλήσει το καλάμι ούτε έχω πουλήσει την ψυχή μου. Παραμένω ένας απλός άνθρωπος ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Ένας πραγματικός ποιητής γράφει όχι μόνο με την πένα του, γράφει με την καθημερινή του ζωή, γράφει με την καρδιά του. Δε χρειάζεται καμία ιδιαίτερη εκπαίδευση, δε χρειάζεται παρά μόνο τη μητρική του γλώσσα.

Ηλία, είναι μια ευχάριστη έκπληξη το ποίημα που έγραψες. Δεν υπάρχουν άλλα κριτήρια για να κρίνουμε την ποίηση, παρά μόνο της ειλικρίνειας. Ζητάμε να είναι ειλικρινής ο ποιητής, και μόνον τότε αυτό είναι προσφορά. Μπορεί να μη σε γράψουνε στους ποιητές, θα γλυτώσεις και την ταμπέλα του Κούβελα. Να ξέρεις όμως ότι όσοι δεν έχουν χάσει την χάρη να συγκινούνται με τα αληθινά πράγματα στη ζωή, μπορούν να χαρούν, να γελάσουν, να απολαύσουν κάτι που οι άλλοι δε μπορούν.

Είναι τόσες οι χαρές που μας προσφέρει η ζωή απάνω στη γη. Είναι τόσο συναρπαστική η περιπέτεια της ζωής. Είναι τόσα τα ερεθίσματα, που πρέπει να έχουμε την ευαισθησία να τα συλλάβουμε, κάθε στιγμή. Η αντίδραση στο παραμικρό ερέθισμα καθιστά τον καλλιτέχνη γενικά, και ειδικά τον ποιητή, εξαιρετικά ευάλωτο.

Για να αντιμετωπίσει ο ποιητής τους χοντρόπετσους, λιμάρει τις λέξεις, τις κάνει κοφτερές. Κάνει το λόγο του ερμητικό, επιβλητικό, γυαλιστερό, επιδεικτικό. Όμως μπορεί ο ποιητικός λόγος να είναι κάλλιστα απλά ρυθμικός, πρωτόγονος, παιδικός. Το κριτήριο είπαμε είναι η ειλικρίνεια. Μοιάζει μ’ ένα χαμόγελο ενός ευτυχισμένου ανθρώπου. Μοιάζει με το κλάμα ενός ανθρώπου που πραγματικά πονάει. Είναι το χαμόγελο ή το κλάμα. Είναι ακόμα πιο σύνθετα πράγματα.

Το ποίημα είναι η προσπάθεια να πούμε πράγματα που ξεφεύγουν από το συντακτικό της γλώσσας, φεύγει από την ορθογραφία.

Με αφορμή το πληκτρολόγιο έγραψες κάτι που δεν είναι άμεσα χρήσιμο. Μοιάζει με μια βόλτα στο περιβόλι, μοιάζει με μια ξάπλα στο χορτάρι.
Εγώ απόλαυσα το ποίημα σου. Χάρηκα και για σένα. Γράψε πάλι. Είναι τόσο εύκολο να γράψεις: Έχεις το πληκτρολόγιο. Μη σε φρενάρει τίποτα. Το ποίημα πάντα δουλεύει.
Μπράβο Ηλία. Ζήτω Ηλία. Ζήτω παιδιά!
Ευχαριστώ την Αντιγόνη και τον Ηλία που με κάνουν να συνεχίζω αυτό το θέμα. Μην ξεχνάτε ότι γενικά όλοι εδώ γράφουμε και διαβάζουμε. Είμαστε άνθρωποι των γραμμάτων!
Δημόσια επαινώ την Αντιγόνη και τον Ηλία. Με εκτίμηση και αγάπη, Κράνιος

Η στριμμένη δασκάλα Αντρατησπάη, που πήρε φέτος την τάξη του Τοτού, δε μοίρασε βιβλία. Από τον αγιασμό κατ’ ευθείαν άρχισε τις φωτοτυπίες.
Η κυρία Αντρατησπάη
του Τοτού τη σπάει,
γιατί δεν ξέρει πού το πάει
( αν τον αγαπάει
ή στο τέλος ... θα τις φάει! ).

Να η πρώτη φωτοτυπία που μοίρασε σήμερα, με το καλημέρα σας:


Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Γαλατικό χωριό
3ο Καλλικρατικό Σχολείο
Τμήμα Δημοσκοπήσεων
Μάθημα: Κράνιος για αρχάριους

Τάξη Β(1+2+3)
Όνομα τ' επώνυμο μαθητή/τριας .................................................
Κωδικός πρόσβασης στα μύχια της ψυχής σου ................................


Παρακαλώ συμπληρώστε τα κενά στο παρακάτω ποιηματάκι μόνοι σας ή με τη βοήθεια των φίλων σας. Μην ξεχάσετε τον τέταρτο στίχο της τέταρτης στροφής (κατά εκατόν ογδόντα μοίρες).


Η τρόικα

Η τρόικα μας έλειπε.
Τρέχουμε δω τρέχουμ’ εκεί,
να της χορτάσουμε τη μπείνα
θα μείνουμε χωρίς _ _ _ _ _ .

Σκοτώστε το παλιόπραμα
που μας απειλεί,
μην ψάχνετε να βρείτε
κανέναν _ _ _ _ _ _ .

Και όποιος το ταΐζει
ετούτο το καταραμένο φίδι
να ξέρει εγώ δε δίνω
ούτε ένα ... _ _ _ _ _ _ .

Απ' τη μεγάλη μπείνα
ο κόσμος έχει αρχίσει
να ψάχνει το δίκανο και την καραμπίνα
...................................................................................... .

Ευχαριστούμε. (Αποτελέσματα: Τρόικα-Έλληνες 100-0)

Ο Τοτός πρόσεξε ότι ο βαθμός του είναι εξ' αρχής άριστα δέκα, και για τούτο συμπλήρωσε ό,τι τον διασκέδαζε. Μπράβο στο Ντοτό.

Ο Ήλιος δίνει χρώματα στα τσετσέκια

Ελάτ’ εδώ κοντά μου μικρά τσετσέκια,
γιατί κλαίτε;
Ποιος κακός άνθρωπος σας μάλωσε;
Τι; Σας κατούρησε ο Φιντέλ; !
Αποκλείεται! Αυτός πηγαίνει μόνο στο φρεσκοσκαμμένο χώμα.

Εσύ, γιατ’ είσ’ έτσι κατσιασμένο;
Είσαι νάνο;! Έλα, πιες λίγο νερό.
Θα σου φέρω και φουσκάκι χωνεμένο.
Θέλεις να σου προσφέρω τη μεγάλη γλάστρα;
Δεν είσαι νάνο! Θα δεις σε δέκα μέρες το πολύ
θα σηκώσεις τ’ ανάστημά σου και θα σε θέλουν όλοι φίλο.

Τσετσεκάκια μου μικρά, θέλετε να μου κάνετε παρέα στο μπαλκόνι;
Θα μου χαρίζετε την υπέροχη μυρωδιά σας
κι εγώ θα σας λέω ιστορίες της Αντιγόνης, του Ηλία, του Σταύρου και της Βασιλικής.
Ποια είν’ η Αντιγόνη;! Δεν ξέρετε την Αντιγόνη;!
Όλοι αυτοί είναι φίλοι μου.

Εσύ, γιατ’ είσαι τέτοιο κίτρινο; Είναι το χρώμα σου;!
Α, τότε καλά. Τι χρώμα μ’ αρέσει; Όλα τα χρώματα.
Μ’ αρέσουν όλα τα χρώματα που έχουν τα λουλούδια κι οι πεταλούδες.
Όχι. Οι πεταλούδες δεν αγοράζουν χρώματα από τα λουλούδια.
Τότε σεις από πού τ’ αγοράζετε;
Ναι καλά! Και δε σας παίρνει λεφτά;
Θα μου πείτε, τι να τα κάνει τα λεφτά ο Ήλιος, ένας βασιλιάς!

Και ξαφνικά εκ πρώτης όψεως βλέπω το τέρας .

Εμφανίζεται ένα κείμενο στα αγγλοπολωνέζικα και του κάνω καπάκι μετάφραση γκούγκλ!
( Εντάξει Google! Αααααα...! ). Διαβάζω:

« Η η καλύτερη επιλογή κίνηση της εταιρείας να μην σας προσφέρουν μια ιδέα πάνω από την κορυφή του μυαλού τους. Είναι πρόκειται να επιμείνουν για την απόκτηση ενός βασικού τεστ, μετά τα πράγματα για να διευθετηθεί, και πληροφορείται από ότι απλά απάντηση σε πολλά αιτήματα. Σύμφωνα με το που θα δημιουργήσουν σίγουρα μια προσφορά και στη συνέχεια να τονίσουν μεταβλητές. Αυτός πιθανότατα θα είναι ανεκτική επίσης να διευκρινίσει σίγουρα την ποσότητα που χρειάζεστε σε συνδυασμό με ό, τι δεν μπορεί πραγματικά. Λέει πράγματα που πρέπει να ξέρετε για πακέτα ασφάλισης, ολόκληρη η προσέγγιση κλάσης, προσωρινής αποθήκευσης, θα εξασφαλίσει και ούτω καθεξής. Το δικαίωμα κίνησης πρόκειται να απολαύσετε κατ 'οίκον βασισμένη επιχείρησή σας για να μην αναφέρουμε τις ευθύνες δείχνουν ότι φαίνεται.»
Και πάει λέγοντας στον κατήφορο το μάτι του τ’ αλλήθωρο....

Τα ποιήματα σε γλώσσας μηχανής είναι προ των πυλών. Κι όποιος αντέξει.

Ο Κράνιος πάντως,... λυπάμαι! ... δε γίνεται! ... σας παρακαλώ! ... ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ!!!! ... Θα σας καθυστερήσω χωρίς λόγο. ... Αφήστε με, εδώ καλά είναι, ... μην ανησυχείτε ..., ναι καλά!

ΥΓ. εκ πρώτης όψεως βλέπω το τέτας= φράση του Τραμπάκουλα, αντιήρωα του Χάρυ Κλυν.