Ενδιαφέρον για μελλισοκομία

Leo de Xait έγραψε: ....Ωραία λοιπόν ερώτηση άσχετου Νο1 :
Μπορώ με κάποιο τρόπο να ''προσομοιώσω'' την λειτουργία ενός μελλισιού, φτιάχνοντας μια μίνι κατασκευή-μικρογραφία αυτού, έτσι ώστε να δω τις βασικές λειτουργίες, τόσο αυτού όσο και της μέλλισας ??
Δηλαδή να φτιάξω ένα μικρό π.χ. τελαράκι, πλαίσιο ή όπως αλλιώς λέγετε όπου οι αδέσποτες τριγύρω μέλλισες να δημιουργήσουν μια μικρή κερύθρα?

Αυτό δε γίνεται. Ούτε να το πεις σε μελισσοκόμο, γιατί το μυαλό του θα πάει σε κλοπή μελισσών, πράγμα που γίνεται σήμερα, κι έχει πάρει απειλητικές διαστάσεις. Κλέβουν μέλισσες. Δεν υπάρχουν αδέσποτες μέλισσες.

Θέλει πολύ διάβασμα και ταυτόχρονα επαφή με μελισσοκομείο. Και η προσέγγιση πρέπει να είναι προσεκτική για να μην υπάρξουν παρερμηνείες. Οι μελισσοκόμοι είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμοι άνθρωποι. Είναι ήρεμοι γενικά και πρακτικοί άνθρωποι. Δεν θα σε πάρουν στα σοβαρά όμως, αν τους λες ό,τιδήποτε σκέφτεσαι. Θα πας κοντά σε μελισσοκόμο, αλλά δε θα του κάνεις προτάσεις και δεν θα του λες ιδέες. Θα τον ακούς, κι όχι να σ' ακούει. Και οι απορίες σου θα πρέπει να είναι επικεντρωμένες στο πώς το κάνει αυτός, όχι στο πώς πιθανόν γίνεται αλλού ή πώς θα το ήθελες εσύ. Έτσι θα επωφεληθείς τα μέγιστα.
Αλλά και ο μελισσοκόμος θα σε θέλει να σε παίρνει μαζί του. Πρέπει να του αποδίδεις δηλαδή ένα σεβασμό, όπως θα έκανες με το δάσκαλό σου.
Αλλά και κάθε φορά θα πρέπει να τον βοηθάς. Όχι να τον δυσκολεύεις. Κανονικά θα έπρεπε να τον πληρώνεις που σε μαθαίνει. Αντίθετα, ο μελισσοκόμος θα σου δώσει και μέλι, αφού θα του κάνεις παρέα. Πρέπει να το χειριστείς σωστά.

Μα, για μια πρώτη ιδέα, δεν είναι ακατόρθωτο να σε δεχτεί δοκιμαστικά ένας μελισσοκόμος. Πολλοί μελισσοκόμοι ψάχνουν και για εργάτες και δε βρίσκουν. Δεν πάει ο καθένας σε τέτοιες δουλειές, μια μεταφορά πχ μελισσοκομείου.

Αποκλείεται να σε δει κάποιος μελισσοκόμος ανταγωνιστικά;

Φίλε Leo de Xait,
Ερωτάς γιά νά ασχοληθής ερασιτεχνικά μέ τά μελίσσια, νά βγάζης καί κερί...
. Ο φίλος ο Κράνιος σού ένανε κάποιες υποδείξεις, ως πρός τήν κατεύθυνσι, νά δής νά γνωρίσης πρώτα. Θά συμφωνήσω απόλυτα σέ αυτό, (... σέ αυτό, γιατί σέ πολλά άλλα ... δέν τόν πιάνεις!).
. Γιά τά τετριμμένα, ... τσιμπήματα, θέσις, εξοπλισμός, ... δέν αξίζει συζήτησις.
. Επί τής εφαρμογής, ό,τι θά σού είπουν οι λοιποί, ό,τι μάθης καί ό,τι θά είδης, θά είναι σέ στύλ "επαγγελματικής καλλιέργειας".
.... Καί υπάρχουν "μεσσικομικά" sites πολύ πιό εξειδεικευμένα, άν θέλης περισσότερα τέτοια.
Εγώ, τί νά σού είπω; ... από μιάν άλλην εποχή, όπου η σημερινή "καλλιέργεια" τών μελισσιών μάς ήταν ξένη...

. Έζησα μιάν άλλην εποχή όπου τά μελίσσια, όπως καί άλλα πλάσματα τής φύσεως, αφθονούσαν ελεύθερα στήν φύσι. Στήν περιοχή μου, (άν καί δέν ήταν η μόνη), τά περισσότερα μελίσσια (καί δέν ήσαν λίγα) έπιαναν στά βράχα, στά ζωνάρια τών κορυφογραμμών καί στίς σφήνες τους, στίς κουφάλες τών κορμών καί τής `ρίζας τών δένδρων, ακόμη καί τελείως στό χώμα -χώμα. Στά βράχια εδιάλεγαν μόνον τά προσήλια, ενώ στά δένδρα προτιμούσαν μέν τά προσήλια, αλλά καί γενικώτερα έπιαναν παντού, ακόμη καί σέ ανήλιαγες λαγκαδιές καί βορεινές πλαγιές. Από τά χαμηλώτερα έως κάι πάνω από τά 700 μ. Πολλές φορές συνέβαινε νά χτίζουν καί καί νά κρέμωνται έξω, (κυρίως στά βράχα).
Οι χωρικοί, κατά κανόνα , άνοιγαν κάποια, στήν θέσι όπου ήσαν, καί τά "έκοβαν" (= έπερναν ένα μέρος από τίς κυρήθρες μέ μέλι). Όπου τους εβόλευε καί χωρίς νά θέτουν σέ κίνδυνο τήν παραπέρα πορεία τους καί τήν διατήρησί τους. Λιγώτεροι ήσαν εκείνοι, οι τής "συστηματικής εκμεταλεύσεως", πού έκοβαν τό κομμάτι αυτό καί τά έπερναν μέ τόν κορμό τους, τά λεγόμενα "κουβέλια", ή, ' μάζευαν όλο τό μελίσσι καί τό έβαζαν σέ κουβέλια από κουφαλιασμένους κορμούς, επιδέξια ξεπελεκημένα.
Η πιό προχωρημένη έκδοσις τού κουβελιού ήταν κασσέλες από τίποτα τάβλες πού ευρίσκαμε! Αλλού, όπου δέν διέθεταν τέτοια ξύλα, τό κουβέλι τους ήταν ένα κοφίνι καταλλήλως επιχρισμένο. Μεγάλες πλάκες χάμω, έναν σταυρό λίγο πιό πάνω από τήν μέση (κάτω από τόν οποίο δέν αφαιρούσαν κερήθρα), καί κάποιες σανίδες στήν σκεπή (γιά νά τό ανοίγουν). Έτσι, οι πιό προχωρημένοι είχαν 5-10 τέτοια κουβέλια, γιά τό μέλι τους (καί γιά τούς γειτόνους πού δέν είχαν!).

. Σέ αυτούς,τούς "συστηματικούς" προστεθήκαμε καί εμείς από τά τέλη τής 10ετίας τού '60, παιδιά τότε, 15-16 χρονών. Μέσα σέ 1-2 χρόνια, συνειδητοποιήσαμε όλες τίς λεπτομέρειες, (πώς, πότε θά τό μαζέψουμε, .... ), καί οι ζημιές - απώλειες ήσαν ελάχιστες. Μετρούσαμε πολύ καί τόν καιρό γιά τό πώς θά επήγαινε. Στίς δύσκολες χρονιές εκόβαμε λίγο μέλι καί μόνον από τά πολύ δυνατά.Στοίβαβε τό μέλι καί λιώναμε τό κερί.
. Μάς άρεσε, τό αγαπούσαμε αυτό τό χόμπι καί απολαμβάναμε τά πλάσματα αυτά, περισσότερο καί από τό μέλι τους!
. Στίς αρχές τού '80, είχαμε καμμιά 30αριά σέ κουβέλια καί καμμιά 20αριά σέ δένδρα - πέτρες - `ρζιμιά κ.λ.π. Τότε, όμως ήλθε καί τό ακάρι - τό τσιμπούρι τής μέλισσας, μιά ψείρα πού τήν βυζαίνει καί τήν διαλύει. Εκεί, τά μελίσσια αποδεκατίσθηκαν έως εξωλωθρεύθηκαν! Ήταν καί η εποχή όπου καί εμείς, φευγάτοι γιά τίς δουλειές μας στήν πόλι, επηγαίναμε όλο καί πιό αραιά στό χωριό. Αποκαρδιωθήκαμε τελείως! τέτοια καταστροφή!
. Μετά, δέν ηθελήσαμε νά ασχοληθούμε ξανά. Εξ άλλου, τότε ανοίχθηκαν οι δρόμοι καί οι μελισσάδες τής σημερινής γενιάς έφθασαν καί ώς εκεί! Ερχόταν εποχή πού εμέτραγες στούς δρόμους 100άδες μελίσσια - κυψέλες. Ο λόγος καί τό μέλλον είναι πιά σέ αυτούς. Εγώ, δέν επεχείρησα πιά.

. Θά ήθελα, όμως, πρίν άν κλείσω, νά κάνω κάποιες σκέψεις - ερωτηματικά, ή καί διευκρινίσεις:
- Ασθένειες, καί δή σέ έξαρσι, υπήρξαν πάντοτε. Σέ όλο βασίλειο τής Γής. Παράλληλα, όμως, ανεπτύχθησαν καί αντοχές, καί, ό,τι σέ κάποια φάσι επαρουσίαζε έξαρσι, μετά από κάποιο καιρό έσβηνε. Τό μελίσσι είναι ευαίσθητο σέ ασθένειες, οι οποίες ποτέ καί κατά καιρούς δέν έλλειπαν. Αλλά, πάντοτε υπήρχε καί μιά προσαρμογή -αντοχή γιά τήν συνέχεια τού είδους. Αυτό μέ τό ακάρι, ...δέν τό κατανοώ. Εδώ καί 30 χρόνια, σχεδόν, οι μελισσάδες τό παλεύουν μέ φάρμακα γιά νά συντηρήσουν τόν γόνο.
Διερωτώμαι,
: άν δέν υπήρχε αυτή η συστηματική καί διαρκής καταπολέμησις στίς κυψέλες, (όπως καί η εκμετάλλευσις), τό αυτόχθον είδος στήν φύσι, όπως είχε επιβιώσει μέχρις τότε, θά είχε εξαφανισθή;
: μήπως η μεταφορά καί τά ταξείδια τού πληθυσμού τών μελισσάδων, σέ κάθε γωνιά , διασπείρουν τήν ασθένεια καί εκεί όπου, από τήν φύσι τους, κάποια πράγματα θά ημπορούσαν νά ισορροπήσουν;
: ποία είναι η κατεύθυνσις στήν λογική - τήν φιλοσοφία τών βιολόγων ερευνητών γιά τήν ασθένεια αυτή;

. Τό μέλι σήμερα μάς είναι ασύγκριτα πιό άφθονο, (μικρά παιδιά εβάζαμε τήν μιά καρέκλα 'πάνω στήν άλλη γιά τό φθάσουμε στήν τάβλα, όπως καί τήν ζάχαρι!).
Σήμερα τρυγάνε τά μελίσσια 2-3 φορές τόν χρόνο. Εμείς, τότε, μιά. Πολύ επιλεκτικά, κάποια καί πολύ λίγο, στό τέλος τού Ιουνίου γιά τό θυμάρι. "Κανονικά", (καί ανάλογα μέ τόν καιρό), στίς αρχές τού Νοέμβρη, στό κοκκινόρεικο. Τό τελυταίο ήταν πολύ πιό βαρύ μέλι, ζαχάρωνε γρήγορα καί εγινόταν σάν κέρινη αλοιφή. Οι "καταναλωτές" σήμερα άν ίδουν τέτοιο μέλι θά σού 'πού ότι έχει ζάχαρη!! Τόσον γνωρίζουν... καί δέν ξέρουν ότι άν τό μείξης μέ γλυκόζη, ή πευκόμελο, δέν ζαχαρώνει! Ούτε κατανοούν ότι μελίσσι, προσανατολισμένο γιά νά βγάλη τόν μακρύ χειμώνα, θά βάλη πρίν αυτόν μέλι μέ τήν πιό συμπεπυκνωμένη "δύναμι"! Τό πρώϊμο μέλι τής ανοίξεως σέ σχέσι μέ εκείνο τού φθινοπώρου είναι σάν νερό!

. Οι μελισσάδες στήν περιοχή μου, τώρα, έχουν περισσότερα μελίσσια απ' όσα υποθέτω ότι υπήρχαν συνολικά στήν πρό απ' αυτούς εποχή.
Γιατί ανησυχώ, τότε;

- Τά ελεύθερα μελίσσια, αυτά πού επιβιώνουν μόνα τους, όπως πρώτα, ... ελάχιστα. Πολύ ελάχιστα,... μετρημένα ... καί στόν πιό απόμερο τόπο. Καί δέν γνωρίζω γιά πόσον χρόνο επιβιώνουν. Ούτε καμμιά σκέψις γιά τά κόψω!

. Εμείς παλιά, δέν 'ξέραμε ούτε νά τά ταΐσουμε τόν χειμώνα μέ συμπληρωματική τροφή.
Κάποια, πολύ αδύνατα τότε, μέ τόν βαρύ καί παρατεταμένο χειμώνα, εψοφούσαν. Αλλά, είχαμε καί μελίσσια πού, καί μέ πέντε δάχτυλα πάγο τόν χειμώνα, καί σέ μέρη σκιερά, ανέμιζαν πρωΐ - πρωΐ! Καί δέν νομίζω ότι τό έκαναν γιατί είχαν ξεθεωθή από τήν πείνα. Ήσαν από τά πιό δυνατά.
. Ούτε, τήν άνοιξι, ξέραμε νά τά "βατεύουμε" κάθε λίγο καί λιγάκι, νά χαλάσουμε βασίλισσες, βασιλοκέλλια, κηφήνες, γόνους, ..., άν θά βάλη κούμπερη, νά βάλη μέλι, ... τό πού καί πώς θά χτίση... κ.λ.π. Όλα αφιερωμένα στήν παραγωγή καί οι εργάτριες καί βασίλισσες γιά τήν μεγίστη απόδοσι σέ προϊόν! Κλαδεύουμε τό κλήμα καί γιά καρπό καί γιά νά δυναμώση . Όχι μόνο γιά καρπό. Καί έτσι τό ηύραμε από αιώνων. Αυτοί, τώρα, ποία φιλοσοφία, γιά τίς ισορροπίες τών δυνάμεων, ανεκάλυψαν καί πράττουν έτσι; ...Δέν γνωρίζω, ... μόνον γιά τό μέλι.

. Πολλά κουβέλια μας δέν είχαν κ'άν τόν χώρο τής μιάς μονής κυψέλης. Όμως, τά σμάρια, τά πουλιά όπως ΄λέγαμε πού αμολούσαν τήν άνοιξι, ήσαν ασύγκριτα μεγαλύτερα από εκείνα τών σημερινών κυψελλών μέ τίς εκσυγχρονισμένες πρακτικές καί επεμβάσεις. Τού'λάχιστον 5-πλάσια! Καί ό,τι έμενε πίσω, στό κουβέλι, άν καί γιά λίγο αδύνατο - λιγοστό, γρήγορα επολλαπλασιάζετο καί δέν είχε ποτέ πρόβλημα. Σέ ποίους νόμους τής φύσεως, γιά τήν ισορροπία καί τήν διατήρησι τού είδους, εβασίσθηκε ο άνθρωπος , (π.χ "μελισσοκόμος"), καί προβάλλει οδηγίες γιά τήν καταστολή τής "Σμηνουργίας"; Μόνον γιά περισσότερο μέλι! Καί άν είδατε τό σμάρι στήν φωτογραφία τής σχετικής αναρτήσεως, τίς προάλλες στόν παρόντα ιστότοπο, ... επρόκειτο γιά ένα λάθος τής φύσεως - ένα έκτρωμα, όχι γιά σμάρι!

. Είδα σέ σχετική μελέτη ότι η βασίλισσα καί η φρουρά της δέν προσβάλλονται από τήν ψείρα αυτήν! Σέ εμάς τίποτα δέν λέγει αυτό;

. Δέν αιτιώμαι τούς μελισσάδες. Αντιθέτως, μού είναι ιδαίτερα συμπαθείς καί τούς βοηθώ - εξυπηρετώ. Μή τε έγραψα τά ανωτέρω ως πρόκλησι γιά πάρω κάποιαν απάντησι. Δέν θά αποκριθώ κ'άν σέ συνέχεια τής συζητήσεως.
Τήν σοφία αναζητώ. Από προβληματισμό, καί όχι μόνον γιά τά μελίσσια.
Στά τελευταία 25-30 χρόνια δέν είδα μόνον τά ελεύθερα μελίσσια νά περιορίζωνται στό 5%. Σέ ανάλογο ποσοστό καί τά ελεύθερα θηράματα, ζώα καί πουλιά, (μέ εξαίρεσι τούς χοίρους καί τίς κίσσες, αλλά καί τά κοτσύφια στίς πόλεις!). Όσον γιά τά ψαράκια καί τά χέλια πού παλεύαμε νά πιάσουμε τά μεσημέρια τού καλοκαιριού στά λαγκάδια, ... τώρα, ... ούτε τά λαγκάδια δέν έχουν πιά νερό! Καί οι παντοίοι "αναπτυξιακοί" ... πανηγυριζέτωσαν!

PALIOS

Babis@ έγραψε: Αποκλείεται να σε δει κάποιος μελισσοκόμος ανταγωνιστικά;

Τίποτα δεν αποκλείεται. Όμως τη γνώση σ' αυτούς θα την αναζητήσεις. Τις γενικές γνώσεις, τις θεωρητικές, θα τις βρεις παντού. Η μελισσοκομία είναι επιστήμη, αλλά τέχνη κυρίως. Θα δουλέψεις παράλληλα.
Ο ανταγωνισμός υπάρχει. Είναι η κατάντια της εποχής μας.
Μελισσοκόμος μου είπε ότι συνάδελφός του του έκλεισε τα πορτάκια σε συγκεκριμένες κυψέλες του, και τα μελίσσια του "έσκασαν", ψόφησαν! Του τα σκότωσε! Επειδή πλησίαζαν στα δικά του κι ενοχλήθηκε! Δεν του είπε τίποτα. Τι να του πει; Πώς να το αποδείξει;
Ψάξε για τον καλό άνθρωπο. Πάρε το φανάρι του Διογένη και ψάξε γι άνθρωπο.

"...Μιά φορά και ένα καιρό .... ξεκίνησαν οι διαδικτυακές μελισσοκομικές σελίδες , με πρωτοπόρο το bees του Κώστα , ευγενικό παιδί με καλή γνώση ΗΥ κάτι που φαίνεται από το καλαίσθητο μπλόκ του αλλά και το ύφος των αναρτήσεων του... Δειλά δειλά ακολούθησαν 10 - 15 ακόμη , σε λίγο προστέθηκαν και άλλοι και άλλοι... Τα πράγματα είχαν μια εξέλιξη προσωπικών αναζητήσεων , πειραματισμών & προβληματισμών....Ώσπου: Εμφανίσθηκαν και οι αυτόκλητοι <<σωτήρες>> της Μελισσοκομίας (!). 2 -3 άσχετοι ως προς την ουσία της μελισσοκομικής τέχνης , οι οποίοι όμως είχαν προλάβει να διαβάσουν διάφορα θέματα από τις αναρτήσεις των παλαιότερων μπλοκάδων , να διαβάσουνε κανα-δυό βιβλία μελισσοκομίας και τσουπ.......: Εδώ η καλή η γνώση, εδώ η βοήθεια για τους νέους μελισσοκόμους!!!
Λυπάμαι που κάποιοι με ευκολία μιλάνε για μεθόδους , για θεραπείες , για χίλια δυό όταν δεν έχουν εφαρμόσει τίποτε από αυτά! Όταν δεν γνωρίζουν αλλά έχουν το θράσος να παριστάνουν τους γνώστες ... και όλα αυτά επειδή θέλουν να κάνουν το <<δάσκαλο>>..."

Πηγή melissologia.great-forum.com/t2075-topic

Μπορεί κανείς να βρίσκει στο ίντερνετ πάρα πολλά για τις μέλισσες και τη μελισσοκομία. Το σημαντικότερο είναι να εντοπίζει τα ουσιοδέστερα. Ένα τέτοιο που βρίσκω και το υπογραμμίζω, είναι η άποψη ότι: Για να γίνεις καλός μελισσοκόμος πρέπει να βρεις και να διαβάσεις τα καλύτερα βιβλία των καλυτέρων συγγραφέων. Διάβασμα πολύ και διαρκές, κι όχι ό,τι ό,τι βιβλίο. Αν δε μάθεις τη φυσιολογία της μέλισσας, οδεύεις στα τυφλά.

Στην αρχή αρχή έχω σημειώσει ότι το ενδιαφέρον μου για τις μέλισσες ξεκίνησε, πριν αρκετά χρόνια, από ένα καλό βιβλίο, ενός Γάλλου συγγραφέα. Δυστυχώς το έχω χάσει. Μου το κράτησε κάποιος και, με διάφορες δικαιολογίες, δε μου το επέστρεψε ποτέ. Αυτό το βιβλίο είμαι βέβαιος ότι έγινε ο καθημερινός οδηγός ενός νέου, τότε, μελισσοκόμου! Του ευχήθηκα, από τότε, καλά μέλια!
Κι ένα μόνον βιβλίο δε λέει!
Πολλά και καλά βιβλία και διάβασμα! Αν δεν έχεις τη δυνατότητα να αγοράζεις βιβλία, ψάξε με επιμονή και υπομονή, να εντοπίσεις τα καλύτερα βιβλία, για να μην πετάς τα λεφτά σου. Προσωπικά δεν αγόρασα ποτέ βιβλίο, πριν το διαβάσω και διαπιστώσω ότι θα ήθελα να το διαβάζω και να το συμβουλεύομαι διαρκώς. Αν ήταν να το διαβάσω μια φορά και μόνον, αυτό μπορούσα να το κάνω ... επιτόπου! Δε χρειαζόταν να το αγοράσω.
Προσοχή! Το διάβασμα και μόνον δε σε κάνει μελισσοκόμο! Ενώ θα διαβάζεις θα πηγαίνεις και κοντά σε μελισσοκόμο. Αυτός θα είναι ο δάσκαλός σου.
Αν είσαι τυχερός κι έχεις καλό δάσκαλο μελισσοκόμο, θα προκόψεις.
Αλλά χωρίς διάβασμα εντατικό και σχολαστικό, μην περιμένεις τίποτα ουσιώδες.
Το έχω ξαναγράψει αλλά θα το επισημάνω και πάλι :<< Νέε μελισσοκόμε πήγαινε και πάρε ένα μελισσοκομικό βιβλίο , μόλις το κατανοήσεις , πάρε και άλλο... μην ανέχεσαι να διαβάζεις παραφρασμένα εκείνα που διάβασε κάποιος ανεύθυνος πονηροχαζούλης από το βιβλίο που εσύ δεν έχεις.>>

Απο εδω μπωρεις να ενημερωθεις για τα παντα και να κανεις και πρακτικα σεμηναρια εγω εχω 5 μελισια μονο σαν χομμι γιατι μου αρεσαν και εχω ενημερωθει απο εδω.....

www.ellinikomeli.gr/

Ασχολείται ο πατέρας μου συστηματικά τα τελευταία 3 χρόνια.
Είναι απλά συναρπαστικό!!! Κατά την άποψη μου ξεφεύγει κατά πολύ
από την κτηνοτροφία ή οτιδήποτε άλλο.

Τα μελίσσια είναι στην περιοχή του Ελικώνα, Κωπαϊδας και Β. Εύβοιας ανάλογα με την περίοδο.

Την μελισσοκομία την θεωρώ επιστήμη
Ξεκίνησε με 7 στην αρχή και είχε φτάσει τα 50 (μέχρι και αγροτικό πήρε....)
όπου φέτος τον χειμώνα έμειναν 27.

Γενικά πάντως διαβάζει πολύ, προτιμάει τις καλύτερες τροφές, φάρμακα κλπ, κλπ.
και δεν τον ενδιαφέρει τόσο πολύ η παραγωγή όσο η ποιότητα (οι οικογενειακές απαιτήσεις, εγγόνια, φίλοι έχουν υπερκαλυφθεί). Σιγά σιγά θα ασχοληθεί και με βασιλικό πολτό, γυροπαγίδες και άλλα προϊόντα.

Απαιτεί πάρα πολύ χρόνο ειδικά το καλοκαίρι. Να φανταστείτε από μέσα Μαϊου πηγαίνει κάθε Σαβ/κο από την Αθήνα στην Κωπαϊδα για να τα ελέγχει (κόστος μετακίνησης).

Στην αρχή πάντως συνάντησε πολλές δυσκολίες ειδικά από τους παλαιότερους σε θέματα γνώσεων (δεν έλεγαν...) και συνάντησε πολλή μυστικοπάθεια.

Ελπίζω να μην σας κούρασα, πάντως στην αρχή θέλει λίγες κυψέλες, καλό δάσκαλο, άπειρες ώρες και συνέχεια όρεξη για μάθηση γιατί όπως έχω καταλάβει είναι πάρα πολύ ευαίσθητο έντομο. Μετά την 5-7ετία αποκτάς πείρα......

Αλλά το αποτέλεσμα σε δικαιώνει όσο δεν φαντάζεστε....αναφέρεται στις μέλισσες σαν να είναι παιδία του

παδια καλως σας βρηκα. Η μελισσοκομια ειναι κατι που προσπαθουμε και εμεις να ασχοληθουμε και συνανταμε πολλες και διαφορες δυσκολιες. Απο τα λιγα πραγματα που γνωριζω ειναι πως καλο ειναι καποιος νεος μελισσοκομος να παρακολουθησει σεμιναρια μελισσοκομιας απο εμπειρα ατομα. Τετοια σεμιναρια δινει το ΑΠΘ κατα διαστηματα. Στο ΑΠΘ βρισκεται και ο καθηγητης Ανδρεας Θρασυβουλου που κανει πολυ καλη δουλεια. Εχει γραψει και το βιβλιο Πρακτικη Μελισσοκομια, το εχω και το βρισκω ενδιαφερον.

ενα κλασσικο λαθος που κανουν πολλοι νεοι και παλιοι μελισσοκομοι ειναι να διαιρουν ευκολα και γρηγορα τα μελισσια τους με αποτελεσμα ειτε να μην παιρνουν μελι, ειτε να τα χανουν!! Θελει υπομονη και γνωση για το ποτε θα πρεπει να γινει κατι τετοιο. Ακομα την γνωση δεν την εχω.

προς το παρον, εχουμε αγορασει μια διωροφη κυψελη με 20 πλαισια. Σε λιγες μερες θα παρουμε και τις πρωτες μας μελισσες. Ενδεικτικα ενα πληρης μελισσι, δηλαδη κυψελη με 10 πλαισια και τις μελισσες εχει περιπου 100Ε.

καλη συνεχεια σε ολους....

Το τυποποιημένο μέλι που δε ζαχαρώνει είναι "βρασμένο". Για να αρέσει ... στα μάτια των καταναλωτών. Όλοι οι σχετικοί συγγραφείς το γράφουν. Έτσι το μέλι πεθαίνει...
Οι μελισσοκόμοι δεν θα το παραδεχτούν δημοσίως...
Θα σου απαντήσουν ότι το μέλι που ζαχαρώνει ... έχει ζάχαρη και κουραφέξαλα.

Για να πουληθεί το μέλι πρέπει να είναι συσκευασμένο σε όμορφη συσκευασία, να είναι διαυγές, να γράφει από πια λουλούδια ή φυτά προέρχεται, να έχει πάντα την ίδια γεύση, την ίδια σύσταση (?), και να μη ζαχαρώνει! Έλεος.

Το μέλι παιδιά ζαχαρώνει. Και μερικά μέλια ζαχαρώνουν εύκολα. Αυτό είναι το γνήσιο μέλι.
Μια σκύλα γεννημένη με είχε παρμάξει. Ήμουν μικρός και με γλύτωσε από τα δόντια της ένας γείτονας. Ακόμα θυμάμαι τους εφιάλτες μου τα βράδια. Και μου πέρναγαν μ' ένα μεγάλο κουτάλι μέλι ελατίσιο. Με ξυπνούσαν δίνοντάς μου μέλι. Κι ήταν ζαχαρωμένο, τι να κάνουμε. Αλλά η γεύση του, όσο κι αν έψαξα αργότερα να τη βρω, έχει εξαφανιστεί από την αγορά...

Αν όχι κάτι άλλο, αξίζει να γίνω ένας μικρός ερασιτέχνης μελισσοκόμος, με λίγα μελίσσια σταθερά, σ' ένα μέρος. Ας τρέχουν οι μελισσοκόμοι οι άλλοι με τα φορτηγά κουβαλώντας τα μελίσσια τους μέσα στη νύχτα... από το ένα χωράφι στο άλλο. Θα βάλω τα μελίσσια μου σ' ένα μέρος, και γύρω θα το κάνω παράδεισο από μελισσοκομικά φυτά. Ε, θα βγάζω το μέλι για μένα και τους γείτονες...

Καλημέρα και από εμένα...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για το θέμα του "ζαχαρώματος" στο μέλι. Το αγνό μέλι πάντα ζαχαρώνει (σε άλλο βαθμό μεταξύ τους εννοείται). Εγώ το βάζω σε χλιαρό νερό, όχι πάνω από 35 βαθμούς (μπεν μαρί) για να λιώσει. Για ένα δίκιλο βάζο θέλω περίπου 4 ώρες μπορεί και παραπάνω.

Με αφορμή αυτό, το μέλι στα ράφια των καταστημάτων, θα ήθελα να θίξω και το θέμα με το βιολογικό μέλι που το πουλάνε στα "ειδικά" μαγαζια προς 20€ το κιλό.
Πως είναι δυνατόν να μπορείς να περιορίσεις ένα έντομο με ακτίνα δράσης 4-5km???
Η βιολογική πιστοποίηση νομίζω είναι μόνο για τις τροφές, τα αντιβιωτικά κλπ,κλπ

Δηλαδή, αν εγώ είμαι μελλικόμος που χρησιμοποιώ όντως βιολογικά σκεύασματα αλλάέχω ταράξει το μελλίσι στο "σιρόπι" για να έχω πολύ παραγωγή αυτόματα βγάζω βιολογικό μέλι??

Το τραγικότερο από όλα είναι ότι σε ορισμένες ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ συσκευασίες βιολογικού μελίου στα ψιλά γράμματα από πίσω γράφει "Μέλι παραγώμενο στην Ε.Ε"!!!!

Ειλικρινά σου εύχομαι να μπορείς να δημιουργήσεις το δικό σου μεγάλο κτήμα για να μπορείς να έχεις τα μελλίσια σου στατικά. Ιδανικό μέρος για τέτοιου είδους μελισσοκομία είναι μέρη σαν το Πήλιο.

Σου εύχομαι καλή αρχή