Ο ΝΕΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ

Δευτέρα, 25 Ιουνίου 2012
Άνθρωπος της Mosanto ο νέος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης;

Στο παρακάτω άρθρο ο Αθανάσιος Τσαυτάρης – καθ.Γενετικής και βιοτεχνολογίας στο Α.Π.Θ και νέος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων!!! τάσσεται ευθέως και ευθαρσώς υπέρ των μεταλλαγμένων!

Δίαιτα: Μεταλλαγμένα τρόφιμα: Μύθοι και κινδυνολογία: Η άλλη άποψη...

Ο πληθυσμός της Γης προβλέπεται να ξεπεράσει σύντομα τα 10 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Εκτιμάται ότι, με τα σημερινά δεδομένα, η αύξηση του πληθυσμού στον πλανήτη κάθε μήνα ισοδυναμεί με τον αριθμό των κατοίκων της Νέας Υόρκης, κάθε χρόνο με τον πληθυσμό του Μεξικού και κάθε δεκαετία με τον πληδυσμό της Κίνας.
Χωρίς τη βοήδεια νέων μεδόδων, υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ, αλλά και της εξειδικευμένης σε θέματα βιοτεχνολογίας εταιρείας Monsanto,θα αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε για την παραγωγή τροφής διαβρωμένα εδάφη αλλά και δασικές εκτάσεις.
Αυτό μπορεί, προσωρινά, να δώσει κάποια λύση στο πρόβλημα αλλά η κληρονομιά που δα αφήσουμε πίσω μας θα είναι μια άγονη, αφιλόξενη γη.
Μπροστά στο πρόβλημα της πείνας από το οποίο υποφέρει °ημερα το 1/3 του πληθυσμού της Γης, το δίλημμα γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα για όλους ή τροφή για αυτούς που αντέχουν να την πληρώσουν μοιάζει σχεδόν αστείο.
Η θέση εκπροσώπων πολυεθνικών εταιρειών που δημιουργούν βιοτεχνολογικά προϊόντα φαντάξει σωστή σχεδόν από κάδε άποψη: Η συνεχιζόμενη έρευνα εστιάζεται στο πώς δα βρεδεί ένας συνδυασμός αγρονομικών ωφελημάτων για τους καλλιεργητές και ποιοτικών πλεονεκτημάτων για τους επεξεργαστές τροφίμων και τους καταναλωτές.
Στον κατάλογο των προϊόντων της βιοτεχνολογίας περιλαμβάνονται πυκνότερης σύστασης πατάτες που απορροφούν λιγότερο λάδι κατά τη διάρκεια του τηγανίσματος, βαμβάκι με φυσικούς χρωματισμούς, ελαιοκράμβη και σπόρους σόγιας σχεδιασμένους να περιέχουν έλαια με χαμηλά κεκορεσμένα.
Στο εμπόριο, ήδη, κυκλοφορεί ελαιοκράμβη και σόγια ανδε-κτικές στα ζιζανιοκτόνα, όπως και ποικιλίες βαμβακιού ανθεκτικές σε έντομα.
Περιορισμένης έκτασης θεωρούνται οι κίνδυνοι που προκύπτουν τόσο από την καλλιέργεια όσο και από την κατανάλωση των μεταλλαγμένων τροφίμων.
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται διακεκριμένοι γεωπόνοι, όπως, για παράδειγμα, ο καδηγητής γενετικής των φυτών Αθ.Τσαυτάρης.
Στην πλειοψηφία τους, οι φόβοι των οικολογικών οργανώσεων όπως και του καταναλωτικού κοινού στηρίζονται στο μύδο που δημιούργησε η προκατάληψη και ο φόβος για το άγνωστο.
Ο κίνδυνος που υπάρχει σε ό,τι αφορά την καλλιέργεια μεταλλαγμένων φυτών απορρέει από τη διασπορά γυρεόκοκκου στο φυσικό περιβάλλον.
Ακόμη περισσότερο, ο κίνδυνος μεγαλώνει όταν αυτός ο γυρεόκοκκος καταφέρει να απελευθερωθεί από τα μεταλλαγμένα είδη που καλλιεργούνται και να γονιμοποιήσει άλλα φυτά, όπως, για παράδειγμα, τα αυτοφυή φυτά.
Ακόμη κι αν συμβεί αυτό, τα αυτοφυή φυτά θα αποκτήσουν …
ευεργετικές ιδιότητες, όπως για παράδειγμα θα μετατραπούν σε φυσικά εντομοαπωθητικά, αφού πολλά από τα γονίδια των μεταλλαγμένων φυτών έχουν τέτοιου είδους ιδιότητες.
Για να μεταφερθεί γυρεόκκοκος σε φυτά από μια καλλιέργεια μεταλλαγμένων, θα πρέπει τα φυτά να ανήκουν στο ίδιο είδος με το είδος που καλλιεργείται, θα πρέπει, δηλαδή, να καλλιεργούμε εδώ στην Ελλάδα μεταλλαγμένο καλαμπόκι και στη χώρα μας να υπάρχουν ντόπια είδη καλαμποκιού.
Στο Περού, για παράδειγμα, που υπάρχει ήδη καλαμπόκι δεν υπάρχει λόγος να καλλιεργείται μεταλλαγμένο.
Το καλαμπόκι, όμως, και το βαμβάκι είναι ξενόφερτα είδη στον τόπο μας.
Είναι είδη που εισήχθησαν και εξελίχθηκαν εδώ και δεν υπάρχουν ντόπιες ποικιλίες, εξηγεί ο κ. Τσαυτάρης.
Ένα χωράφι που καλλιεργείται δεν έχει καμία σχέση με το φυσικό περιβάλλον.
Η εντατική καλλιέργεια δημιουργεί ειδικές συνθήκες για την ανάπτυξη των φυτών, γεγονός που δεν συμβαίνει στο ελεύδερο περιβάλλον.
Τα φυτά που καλλιεργούνται σε χωράφια με εντατική καλλιέργεια δεν μπορούν να αναπτυχθούν οπουδήποτε.
Το ίδιο, φυσικά, συμβαίνει με τα μεταλλαγμένα φυτά.
Έτσι, ακόμη κι αν υπάρξει διασπορά του μεταλλαγμένου γυρεόκκοκου με τον αέρα, είναι σπάνιο -για να μην το χαρακτηρίσουμε απίθανο- να αναπτυχθούν από μόνα τους μεταλλαγμένα φυτά ελεύθερα στη Φύση ακριβώς λόγω αυτής της διασποράς του γυρεόκκοκου.
Μια μεγάλη κατηγορία φυτών που δεν πρόκειται να επηρεαστούν από τη διασπορά γυρεόκοκκου είναι τα λεγόμενα αυτογο-νιμοποιούμενα, αυτά δηλαδή που πολλαπλασιάζονται από μόνα τους, όπως, για παράδειγμα, με τις παραφυάδες.
Ανεπηρέαστα από τη μεταφορά γυρεόκοκκου μένουν και τα ανδρόστειρα.
Άρα, οι πιδανότητες μεταφοράς -κυρίως μέσω του αέρα-γενετικού υλικού από τα καλλιεργούμενα γενετικά μεταλλαγμένα φυτά σε άλλα είδη μειώνονται σημαντικά, υποστηρίζουν πολλοί γενετιστές.
Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις που δα μπορούσε να φέρει στον ανθρώπινο οργανισμό η κατανάλωση μεταλλαγμένων φυτών, η μόνη ίσως ειλικρινής απάντηση που μπορεί σήμερα να λάβει κανείς είναι: Δεν ξέρουμε.
Το πιο εφιαλτικό σενάριο γύρω από την υπόδεση της καλλιέργειας -αλλά περισσότερο ίσως της κατανάλωσης μεταλλαγμένων τροφίμων- είναι ότι δεν έχουμε, στην πραγματικότητα, ιδέα για τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που δα μπορούσε να φέρει στον ανδρώπινο οργανισμό -αλλά και στη Φύση γενικότερα- η χρήση τους.
Οι διαφοροποιήσεις στο γενετικό υλικό ενός οργανισμού από την εισαγωγή ενός ξένου γονιδίου είναι τεράστιες, πολύπλοκες και ουσιαστικά αδύνατον να προβλεφδούν παραδέχονται οι επιστήμονες.
Τα μεταδετικά γονίδια, άλλωστε, που πρόσφατα ανακαλύ-φδηκαν, δημιουργούν, κάδε λεπτό που περνάει, άπειρες διαφοροποιήσεις στο γονιδίωμά μας.
Αυτά τα σημεία στίξης με τα οποία έχουν παρομοιαστεί τα μεταδετικά γονίδια αντιδρούν διαφορετικά και προφανώς αλλάζουν ολόκληρη τη σύνδεση του γενετικού υλικού ενός οργανισμού στην περίπτωση που εισάγεται μέσα σε αυτόν ένα καινούριο στοιχείο.
Αν κάνουμε προσεκτικά βήματα θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις αντιδράσεις που δημιουργούνται σε έναν οργανισμό και σε ένα μεγάλο βαθμό ίσως να τις προβλέψουμε.
Δεν ξέρουμε πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο, αλλά, μέχρι τότε, αξίζει τον κόπο να κλείσουμε τα μάτια στην εξέλιξη μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν υποψίες και προκαταλήψεις; Αυτήν τη στιγμή δεν γνωρίζουμε τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει -αν πραγματικά έχει- η χρήση των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων…
ισχυρίζονται ορισμένοι που απηχούν, κυρίως, τις απόψεις των βιομηχανιών τροφίμων και συνηδίζουν να δέτουν τέτοιου είδους …
διλήμματα.
Σε ό,τι αφορά την κατανάλωση των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, εκείνο που τονίζουν όσοι συντάσσονται με την πρακτική αυτήν είναι ότι, στην πραγματικότητα, κυρίως στο παρελθόν έχουμε φάει ακόμη πιο επικίνδυνες ουσίες…
Ο βάκιλος ΒΤ που περιέχεται πλέον στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα φυσικό εντομοκτόνο.
Χρησιμοποιείται κατά κόρον στη γεωργία ως οικολογικό εντομοκτόνο.
Είναι ένας βάκιλος που, για τον παραγωγό, είναι δαπανηρός, διότι πρέπει να καλλιεργηθεί, να αναπτυχθεί και, στη συνέχεια, να ραντιστεί και ο οποίος ψεκάζεται πάνω σε ολόκληρο το φυτό.
Τα γενετικά τροποποιημένα φυτά έχουν δημιουργηθεί έχοντας ενσωματωμένο το βάκιλο, ο οποίος δεν αναπτύσσεται σε ολόκληρο το φυτό παρά μόνο στα φύλλα του.
Όπως είναι κατανοητό, ο καταναλωτής δεν τρώει τα φύλλα της ντομάτας παρά μόνο τον καρπό, άρα, με αυτήν την έννοια, το μεταλλαγμένο προϊόν δεν εισήγαγε κάποια νέα ουσία στον ανθρώπινο οργανισμό.
Άλλωστε, σε ότι αφορά το βάκιλο ΒΤ, οι επιστήμονες μας διαβεβαιώνουν ότι τον έχουμε φάει κατά κόρον από τους ψεκασμούς που γίνονταν χρόνια τώρα στις εντατικές καλλιέργειες….
Σε ότι αφορά τις νέου τύπου αλλεργίες που αναμένεται να εμφανιστούν από την κατανάλωση των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων, οι επιστήμονες επισημαίνουν πως τα ποσοστά αλλεργικής αντίδρασης στα τρόφιμα είναι, συνήθως, πολύ μικρά και πως, σταδιακά με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δα δοθεί λύση στο πρόβλημα…
Η πιο άμεση επίπτωση των μεταλλαγμένων οργανισμών στον ανθρώπινο οργανισμό είναι η εμφάνιση νέων αλλεργιών από τις οποίες, σε πολλές περιπτώσεις, κινδυνεύει άμεσα η ζωή μας.
Ωστόσο, οι γενετιστές είναι και εδώ καδησυχαστικοί: «Οι καταναλωτές έχουν εδώ και δεκαετίες εκτεθεί σε γονίδια φυτών που μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες», τονίζουν.
Εκείνο που αποφεύγουν να πουν οι επιστήμονες είναι ότι τα μεταδετικά γονίδια μπορούν, κάνοντας άπειρους συνδυασμούς και με το ξένο γονίδιο που εισάγεται στα μεταλλαγμένα τρόφιμα, να δημιουργήσουν ένα «εκρηκτικό» για τον ανθρώπινο οργανισμό μίγμα.
Αυτή που, στην πραγματικότητα, γίνεται η πιο επικίνδυνη από όλες τις προοπτικές είναι η ίδια η άγνοια των επιστημόνων για το πώς μπορεί να εξελιχθεί το μεγαλύτερο πείραμα στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.
Της δημιουργίας και κατανάλωσης μεταλλαγμένων οργανισμών.
diaita-express.com μέσω logioshermes.

Αγαπώ τη γλώσσα.

Ωστόσο, ...

...ας μου επιτραπούν γι' αυτή, τη μία φορά, οι κάτωθι εκφράσεις, παρακαλώ.

Τα έχω πάρει στο κρανίο, λέμε, σήμερα. Μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι και -πράος άνθρωπος κατά τα άλλα- δεν μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα.

Διάβαζα τα παραπάνω και αλλού, προηγουμένως. Διάβαζα κι άλλα, για "άδειες" και "πρόστιμα" και άλλες τέτοιες βλακείες. Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο ανόητοι; Μα ΤΟΣΟ ανόητοι πια;;;

"Taste the waste", ντοκυμανταίρ (ναι, προτιμώ τη γαλλική γραφή, πειράζει; ) για την παραγόμενη τροφή μας, το έχετε δει;

Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο άπληστοι; Κι άλλο κέρδος; Πόσο κέρδος; Για τι; Και όταν κρατάς το χέρι του παιδιού σου που πεθαίνει από καρκίνο, τι θα του πεις; Sorry παιδί μου, αλλά βόλευε την παραγωγή μου να τα μεταλλάξω λιγάκι;

Και οι "εκλεγμένοι δημοκρατικά" -μην πω καμιά κουβέντα και είμαι και κυρία και δεν αρμόζει- εκπρόσωποί σου; Γιατί συμφωνούν με αυτές τις άδειες και με τα πρόστιμα; Και τι σε νοιάζει εσένα, !#@&! το φελέκι μου τι κάνω εγώ στον κήπο μου, στην ταράτσα μου, στις γλάστρες μου;

Και συ, καημένε, κακόμοιρε, δυστυχή, θλιβερέ και ανάξιε συμπολίτη, τι ζόρι τραβάς εσύ και παραπονιέσαι τώρα; Δική σου δεν είναι η ευθύνη;

Δική σου και δική μου είναι, πανάθλιε.

Φταίω όταν δεν μιλάω.
Φταίω όταν μπορώ να αλλάξω και δεν το κάνω.
Φταίω όταν δεν ξέρεις και δεν σου επιτρέπω να γνωρίσεις.
Φταίω και όταν αγνοώ και δεν αποζητώ να μάθω.
Φταίω όταν ντρέπομαι να κάνω αυτό το μισό βήμα που χρειάζεται αλλά μένω ακίνητος.
Φταίω όταν δειλιάζω να είμαι διαφορετικός.

Δική σου και δική μου είναι η ευθύνη, πανάθλιε.

Αναφορικά μέ τήν υπόστασι καί τήν στάσι τού νέου υπουργού αγροτικής πολιτικής (δέν δέχομαι κ'άν τόν όρο "ανάπτύξεως"), επιτρέψατέ μου νά τοποθοτεθώ. Όχι προσωπικά - ατομικά, αλλά γενικώτερα.

Λέγετε ότι πρόκειται γιά καθηγητή -ερευνητή τής γεννετικής. Δέν έχω καμμιά προκατάληψι ως πρός τό συγκεκριμένο αντικείμενο τής επιστήμης, ως έρευνας γιά τόν σκοπό αυτόν. Η κατανομή τών πόρων γιά τήν έρευνα είναι άλλο θέμα καί αντανακλά τίς προτεραιότητες τής πολιτείας. Άλλο έρευνα καί άλλο εφαρμογή στήν οικονομία καί τήν κοινωνία.
Η έρευνα θά πρέπη νά είναι ανεξάρτητη καί δέν ημπορεί νά περιορίζεται. Η έρευνα επίσης, καί κυρίως η πρωτογενής, είναι από τήν φύσι της αποσπασματική. Ακόμη καί αυτή η εφηρμοσμένη, άν καί πιό "απτή", θά αναφέρεται σέ πιό περιωρισμένο χώρο τής τεχνολογίας, τής οικονομίας , τής κοινωνίας. Σαφώς, σέ κάθε περίπτωσι υπάρχουν κριτήρια αριστοποιήσεως. Αυτά πού προβάλλονται είναι εμφανή. Οι παράμετροι, όμως, οι μεταβλητές, οι (αλληλ-)επιδράσεις στό ευρύτερο σύστημα από τήν εφαρμογή τών πορισμάτων, συνήθως αποτελούν αντικείμενο έρευνας εκ τών υστέρων, πρός τήν αντίθετη κατεύθυνσι!
Σήμερα χρηματοδοτείται (έχει σημασία καί από ποίους!) η έρευνα γιά τά γεννετικά μεταλλαγμένα. Δέν υπάρχει χρηματοδότησις γιά τήν έρευνα τών ανισορροπιών πού μπορεί νά προκαλέση η εφαρμογή τών γεννετικώς τροποιημένων. Σέ όποια έκτασι προβάλλεται, από τούς υποστηρικτές τών μεταλλαγμένων, ως άν τεκμηριωμένο καί καθησυχαστικά κάτι τέτοιο, δέν μπορεί νά αποτελή παρά ad hock δικαιολογία.
Ας μήν αυταπατώμεθα. Τό πιό φρόνιμο είναι νά περιορισθούν οι ερευνητές στήν (εργαστηριακή τους) έρευνα, ενώ η εφαρμογή τών πορισμάτων,( είς όποιαν έκτασι κρίνεται ασφαλές, ή δόκιμο), νά αφεθή στούς πολιτικούς.

Ο ερευνητής πρέπει νά στέκει μέ σύνεσι μπρός στά εργαλεία του καί τά επιτεύγματά του καί ό `ρόλος τού Καθηγητή έχει καί τήν κοινωνική του διάστασι. Ενθυμούμαι έναν παλιό Καθηγητή - "δάσκαλο", πόσον απαξιωτικά ομιλούσε γιά συναδέλφους του πού άφηναν τήν έρευνα καί τήν διδασκαλία γιά νά προσφέρουν καί νά αναλωθούν στήν πολιτική. Επέμενε στό ηθικά ασυμβίβαστο αυτών τών δύο.
Οι επιστήμονες σήμερα δέν είναι οι πανεπιστήμονες τού πάλαι. Είναι πολύ πιό εξειδευμένοι όσον καί μονομερείς. Δέν ημπορή νά είσαι καί ερευνητής - βιολόγος - γεωπόνος καί οικονομολόγος καί κοινωνιολόγος καί περιβαλλοντολόγος καί μάνατζερ καί πολιτικός! Τό ένα δέν συνεπάγεται τό άλλο. Καί τόσον χαρισματικός! Καί άν νομίζης ότι τίποτε δέν σού λείπεται απ' αυτά, τότε, ... τό σίγουρο είναι ότι σού λείπεται η σοφία! Είσαι μάλλον επικίνδυνος γιά τήν κοινωνία.
Φαντασθείτε νά είχαμε έναν Αϊνστάϊν, σήμερα, καί νά τού αναθέταμε τό "υπουργείο άμυνας", ή , στούς ψυχο-ερενητές τού Χίτλερ, τό "υπουργείο τής ανθρώπινης αναπτύξεως"! Μέ πειραματικό εργαστήριο τήν κοινωνία καί τό περιβάλλον!

Τόν συγκεκριμένο υπουργό, ούτε τόν γνωρίζω κ'άν, μή τε θά τόν κρίνω γιά τό έργο του καί τίς υποθετικές σας προθέσεις του. Ως αρχή, όμως, εξακολουθώ νά υποστηρίζω ως ηθικά ασυμβίβαστο καί προκλητικό τό γεγονός ότι απεδέχθη (άν δέν επέδίωξε) νά υπηρετήση σέ μιά τέτοια θέσι. Άν καί διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις, δέν δύναμαι νά τίς υποστηρίξω.


Γιά τούς προϋπηρετήσαντες, όμως, σέ αυτό τό πόστο, η εκτίμησίς μου μόνο μέ εκτίμησι δέν συνάδει.
Η μόνη "γοητεία" τήν οποίαν ήσκησαν οι υπουργοί γεωργίας, τίς τελευταίες σχεδόν δύο 10-ετίες, ήταν νά μάχονται γιά νά εξασφαλίσουν πρωτίστως επιδοτήσεις στηρίξεως καί αποζημιώσεις καί δευτερευόντως νά τρέχουν πίσω από προγράμματα "αναπτυξιακά" καί μείζονος τζίρου. Ο πολύς ο κόσμος αυτά βλέπει, αυτά επικροτεί. Καί αυτοί τούτο μόνο διαφημίζουν. Κανείς δέν διερωτάται τί παραχωρήσαμε γιά νά πάρουμε όλα αυτά. Καμαρώνει ο λαγός μπροστά στά βατράχια!

Είδατε κανένα απ' αυτούς νά σηκώση ανάστημα (όπως εσήκωνε γιά τίς επιδοτήσεις) γιά τήν διατήρησι καί εκμετάλλευσι τού όποιου συγκριτικού πλεονεκτήματος καί όπου διαθέτει η Χώρα μας ;
Ενώ, προηγουμένως, αποφεύγουν νά συζητήσουν τίς προδιαγραφόμενες τάσεις, χαρακτηρίζοντάς τες ως εικασίες καί κινδυνολογίες! ...
στήν συνέχεια... τίς αποφάσεις πού οδηγούν σέ:
εκμηδενισμό τού συγκριτικού πλεονεκτήματος, στόν περιορισμό τού ελευθέρου δικαιώματος νά ασχοληθή κάποιος μέ ό,τι βούλεται στόν τομέα αυτόν (ενώ κόπτονται γιά τό άνοιγμα τών κλειστών επαγγελάτων!), στήν υιοθέτησι (έως επιβολή θά έλεγα) τών "παραγωγικών" ποικιλιών έως τού σημείου τού αφανισμού τών αυτοχθόνων- προσηρμοσμένων, καί στήν συνέχεια στό παντεντάρισμα τού πολλα-πλασιαστικού υλικού, ... τίς αντιπαρέρχονται μέ μιά φράσι: "Μ.μ..ά ... αυτό είναι απόφασις τής Ε.Ε." ! ....
Όσον έχουν καί δίνουν- παραχωρούν γιά νά εξασφαλιζουν επιδοτήσεις καί τά τοιαύτα, οι αγρότες, σάν τά "εκτρεφόμενα ζώα" τούς αποκρίνονται "ήμερα". Σταδιακά, όχι απότομα, μέχρις νά συνιθίσουν καί νά γίνουν ελάχιστοι καί πολύ μεγάλοι, "αγρότες - επιχειρηματίες"! Μετά, μέ αυτούς, ίσως προσδοκούν νά τά βρίσκουν στά σαλόνια καί όχι στούς δρόμους. Από τήν ελευθερία τής επιλογής τού ατόμου στό "είτε τήν γλώσσα σου, ή τήν θρησκεία σου", στήν συνέχεια μόνον τίς "παραγωγικές" ποικιλίες τών 5-6 πολυεθνικών καί μετά, (μή μάς ξεφύγει καί τίποτα πού θά έθετε σέ κίνδυνο τήν βάσι αναφοράς καί τήν "υγεία" τήν δική σου), ούτε καλλιέργεια στό παρτέρι σου!

Η αίσθησις, όμως γιά 'μένα είναι ότι πρόκειται μάλλον γιά "ανδρείκελα" τών κολάκων καί τών ισχυρών συμφερόντων. Καί όταν μάλιστα, ό,τι εφαρμόζεται σήμερον, είχε κουβεντιασθή 20 χρόνια πρίν, κατανοώ ότι ο υπουργός γεωργίας δέν χαράσει πολιτική, αλλά υπηρετεί τήν χαραγμένη έξωθεν. Δέν ξέρω τί πρεσβεύουν, κρίνω καθως βλέπω, αλλά πολύ φοβάμαι ότι έχουν μπλέξει τίς έννοιες τού τζίρου - τής μεγενθύσεως (growth) μέ εκείνη τήν δυναμική τής αναπτύξεως,(development) καί τής ευημερίας, (welfare) , όπως καί εκείνες τού "παραγωγικού- τού φθηνού" μέ τό συγκριτικό πλεονέκτημα. Καί άν τό πιστεύουν έτσι, τόσον τό χειρότερο.

Καί νά ήθελα, ... δέν μπορώ νά ελπίζω σέ αυτούς. Λυπάμαι, αλλά είθε τά μέλλοντα νά μέ διαψεύσουν. -

PALIOS

Θα συμφωνήσω στα περισσότερα σημεία με τη θέση του PALIOS.

• Οπωσδήποτε η έρευνα είναι ένα θέμα. Η αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της ένα τελείως διαφορετικό. Και σίγουρα αυτά τα δύο δεν το κρίνω σώφρον να είναι αντικείμενο της ίδιας ομάδας -μεταλλαγμένων- ανθρώπων. Όλο αυτό μου θυμίζει εκείνες τις ατελείωτες συζητήσεις περί της έρευνας για την πυρηνική ενέργεια. Δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ζημιογόνο να γνωρίζεις τις δυνατότητες. Ίσα-ίσα που, με την δέουσα εκμετάλλευσή τους μπορεί κάποιος να προάγει τον τρόπο που ζούμε. Το να επιλέξεις, όμως, να εφαρμόσεις τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας σε ανθρώπους-πειράματα (ή και έθνη-πειράματα, καθώς αποδεικνύει η ιστορία, ακόμα και μετά το πέρας ενός πολέμου), είναι μια επιλογή κατακριτέα, πιστεύω, από το σύνολο των στοιχειωδώς αξιοπρεπώς σκεπτόμενων ανθρώπων.
• Επίσης δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω στα περί ενστερνισμού των "χαραγμένων έξωθεν" πολιτικών εκ μέρους της πλειονότητας των εκπροσώπων μας. Αποδέχομαι τον χαρακτηρισμό "ανδρείκελα" ως τουλάχιστον επιτυχή.

Σύμφωνη με βρίσκουν ακόμα και δηλώσεις του τύπου "το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού τελεί σε συνθήκες έλλειψης τροφής". Εάν το σκεφτούμε, αυτό σημαίνει ότι, σε μια τριμελή οικογένεια, το ένα της μέλος θα χαθεί από την αδυναμία σίτισης!
Όμως μόνο να εξοργίζομαι μπορώ, όταν, για τη λύση αυτού ακριβώς του ζητήματος, το επιχείρημα είναι να αυξήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε την παραγωγή.

Λες και το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει επάρκεια τροφής...

Μόνον ότι επιχειρούν να με περάσουν για ανόητη μπορώ να συμπεράνω με τέτοιου είδους κινήσεις.

Έχουμε σκεφτεί ποτέ ότι, εάν αυτό που ονομάζουμε "δυτικός κόσμος" ζούσε πιο εξορθολογισμένα, χωρίς υπερβολές, απληστία και αναίτιες σπατάλες, τότε αυτό το 1/3 δεν θα ήταν καν τόσο;

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ τι αντίκτυπο έχουν οι καθημερινές μας συνήθειες; Εάν αυτές τις δυο κουταλιές φαγητό από την κατσαρόλα που πετάμε επειδή "ποιος θα τις φάει, μωρέ", εάν αυτήν την ελάχιστη ποσότητα φαγητού που για πολλούς δεν σημαίνει τίποτε, εάν τη συγκεντρώναμε, όλοι, για ένα χρόνο λόγου χάριν, αυτό δεν θα αποτελούσε ικανή τροφή για ανθρώπους που στο επόμενο λεπτό θα χαθούν από ασιτία;
Κι όμως. Ζούμε στη φούσκα του "δεν μπορώ εγώ να κάνω κάτι γι' αυτό, δεν με φτάνουν οι δυνάμεις μου, δεν με φτάνουν τα χρήματά μου".
Μας βολεύει. Ηρεμεί τις ενοχές.

Το τρόφιμο που έληξε χθες και το πετάμε (προστατεύοντας την υγεία μας, δήθεν), έχουμε αναρωτηθεί ποτέ εάν είναι όντως ακατάλληλο για κατανάλωση; Και μετά τρέχουμε πάλι στο σούπερ μάρκετ διότι .."μας τελείωσε", ενισχύοντας και πάλι το φαύλο κύκλο της υπερκατανάλωσης, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση μιας ποιότητας αγαθών που, αλίμονο, εάν πραγματικά γνωρίζαμε τι καταναλώνουμε, τότε θα είχαμε πάρει συλλήβδην τα βουνά.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω για χίλια τέτοια θέματα. Αλλά όλοι, λιγότερο ή περισσότερο, γνωρίζουμε. Όλοι έχουμε αντίληψη του τι συμβαίνει. Τη σκέψη μου απασχολεί περισσότερο αυτές τις μέρες το τι μπορείς να κάνεις εσύ κι εγώ γι' αυτό το παράλογο τσίρκο.

Μέχρι, λοιπόν, νεωτέρας, ας μου επιτρέψουν οι αμιγώς ελληνομαθείς την παράθεση λίγων αγαπημένων στίχων που ταιριάζουν, νομίζω, γάντι στους ανθρώπους "εκείνους", που πάντα στο τρίτο πληθυντικό παραμένουν:

Hot and cold, bought and sold
A heart as hard as gold
Are you satisfied?

All the wants you waste
All the things you've chased

Then it all crashes down
And you break your crown
And you point your finger
But there's no one around
Just want one thing
Just to play the king
But the castle's crumbled
And you're left with just a name

Where's your crown, King Nothing?
Where's your crown?

η πείνα δεν οφείλεται στο οτι πετάμε τις τελευταίες πηρουνιές φαγητού από το πιάτο μας. Οι χώρες όπου χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα και αρρώστιες είναι στην πραγματικότητα πολύ πλούσιες και θύματα εκμετάλλευσης ντόπιων και ξένων συμφερόντων που πυροδοτούν εμφυλίους πολέμους, εμπαργκο, φανατισμούς, ενώ τα κοράκια τους κλέβουν τον πλούτο. Πολιτικοί, τραπεζίτες, φαρμακευτικές εταιρίες, πολυεθνικές είναι η αιτία τις παγκόσμιας πείνας (και δίψας).

"Τό πιό φρόνιμο είναι νά περιορισθούν οι ερευνητές στήν (εργαστηριακή τους) έρευνα, ενώ η εφαρμογή τών πορισμάτων,( είς όποιαν έκτασι κρίνεται ασφαλές, ή δόκιμο), νά αφεθή στούς πολιτικούς."

Μήπως το πιο φρόνιμο θα ήταν να αποφασίζουν οι λαοί και όχι οι πολιτικοί? Επιτέλους πρέπει ο κόσμος να αποκτήση άποψη για το πως θέλει να ζη και οι πολιτικοί οφείλουν να δώσουν στους λαούς την θεσμική δυνατότητα να εκφράζουν την άποψη τους και να αποφασίζουν για την ποιότητα της ζωής τους.

πήγα να δημοσιεύσω ένα λινκ για ένα περιστατικό στο Τέξας όπου αγελάδες πέθαναν ξαφνικά (δηλητηρίαση από υδροκυάνιο) τρώγοντας μεταλλαγμένο χορτάρι,και με μπλόκαραν και μου έκαναν αναφορά!!!!!!!!! Το λίνκ είναι το παραπάνω. Κάτω από το βίντεο έχει όλο το σχετικό κείμενο

FIVI έγραψε: η πείνα δεν οφείλεται στο οτι πετάμε τις τελευταίες πηρουνιές φαγητού από το πιάτο μας. Οι χώρες όπου χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα και αρρώστιες είναι στην πραγματικότητα πολύ πλούσιες και θύματα εκμετάλλευσης ντόπιων και ξένων συμφερόντων που πυροδοτούν εμφυλίους πολέμους, εμπαργκο, φανατισμούς, ενώ τα κοράκια τους κλέβουν τον πλούτο. Πολιτικοί, τραπεζίτες, φαρμακευτικές εταιρίες, πολυεθνικές είναι η αιτία τις παγκόσμιας πείνας (και δίψας).

Δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο με όσα γράφεις, FIVI. Προφανώς και δεν ισχυρίζομαι ότι είναι αυτή η στάση στην οποία οφείλεται η πείνα. Ισχυρίζομαι, ωστόσο, ότι αυτή είναι στάση (μία από χίλιες) η οποία συντηρεί και "ταΐζει" το πρόβλημα.

Εκτιμησή μου είναι, πάντως, ότι κανένας μας δεν έχει τη δυνατότητα να "πολεμήσει" με άμεσο τρόπο τους τραπεζίτες, τις φαρμακευτικές εταιρείες, τις πολυεθνικές κτλ. Όπως επίσης εκτίμησή μου είναι ότι απλώς και μόνο η διαπίστωση ότι τέτοιες δυστυχίες οφείλονται στις κινήσεις που περιγράφεις, είναι ένα πρώτο βήμα, μεν, αλλά δεν ωφελεί πρακτικά σε τίποτε απολύτως. Θέλω να πω, είτε το λέμε είτε όχι, είτε το ξέρουμε είτε όχι, είτε παραπονιόμαστε είτε όχι, η πείνα και η δίψα πολύ απλά θα εξακολουθήσουν να υφίστανται.

Δεν είναι καιρός να ψάχνουμε για τις αιτίες. Οι αιτίες είναι γνωστές δεκαετίες τώρα.

Είναι όμως καιρός να πράξουμε, αυτό το λίγο ή πολύ που μπορεί καθένας. Να αφήσουμε τον καναπέ και τις φλυαρίες και τα "κοίτα πόσο κρίμα είναι" και "τι άσχημα που αποφασίζουν" και τα τοιαύτα.

Στο μέτρο της δύναμής μας, τι κάνουμε; Απλώς κατακρίνουμε και αποδοκιμάζουμε; Και τι αντιπροτείνουμε; Γιατί όλοι ξέρουμε να μιλάμε. Πόσοι όμως πράττουμε;

Πέρα από αιτίες που είναι εκτός της δικής μας προσέγγισης, οι πολυεθνικές (λόγου χάριν) έγιναν πολυεθνικές γιατί κάποιος τις στήριξε. Κάποιος αγόραζε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους. Κάποιος τους προσέφερε δύναμη με αυτόν τον τρόπο. Ας μη γελιόμαστε. Εσύ κι εγώ, εμείς, είμαστε αυτοί.

Ναι, οι άλλοι φταίνε, αυτοί οι πάντοτε απροσδιόριστοι, οι χωρίς ταυτότητα. Και ποιος ο δικός μας ρόλος σε αυτό; Ποια η δική μας ευθύνη; Και, κυριότερα, ποια η ΛΥΣΗ που προτείνουμε;

Εγώ ένα πράγμα αντιλαμβάνομαι: Ότι όταν υπερκαταναλώνουμε προϊόντα που ούτε πραγματικά ανάγκη τα έχουμε αλλά που, κυρίως, υπάρχουν πολύ φυσικότερα και ανώτερης ποιότητας προϊόντα, τότε πολύ απλά συντηρούμε τα άνωθεν.
Γιατί στο παιδί σου θα δώσεις γάλα σε σκόνη της Χ τεράστιας εταιρείας; Επειδή είναι εμπλουτισμένο με ασβέστιο και βιταμίνες σε σχέση με άλλα; Να βάλω τα γέλια τώρα;

Όταν, λοιπόν, (και μιλώ προσωπικά τώρα) κάνω την προσπάθεια όχι να είμαι αυτάρκης (διότι στις εποχές που ζούμε κάτι τέτοιο θα ήταν απλώς ουτοπικό) αλλά τουλάχιστον να μην ξοδεύω, να κάνω σωστό υπολογισμό των αναγκών μου, του σπιτιού μου, επιτυχγάνω το εξής:

Προφανώς μου περισσεύουν χρήματα. Ένα φεγγάρι, προ ετών, είχα υπολογίσει το κόστος αυτών των ελάχιστων πεταμένων πιρουνιών μας. Ήταν τέτοιο που, την επόμενη χρονιά, αυτό το ποσό με πήγε 9 μέρες διακοπές στη Μήλο. Γιατί, λοιπόν, αυτό το ποσό που πλασματικά θεωρούμε ότι δεν υπάρχει, να μην το χρησιμοποιήσουμε για κάποιον που έχει ανάγκη; Ή, αν ο εγωισμός μας μας αποτρέπει από αυτό, γιατί να μην το χρησιμοποιήσουμε για τη δική μας ευχαρίστηση, αλλά αντίθετα το δίνουμε σε μαγαζιά, εταιρείες κλπ άκριτα αγοράζοντας όλο και περισσότερα;

Έχουμε σκεφτεί ότι, εάν σκεπτόμασταν έτσι συλλογικά, τότε θα ήταν εφικτή και μια προσπάθεια που, λόγου χάριν, θα έστελνε αυτήν την τροφή ή αυτά τα χρήματα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη;

Παρ' όλ' αυτά, προτιμούμε να ζούμε στη φούσκα μας και επιμένω σε αυτό και ας είμαι η μόνη μέσα στο σύμπαν που σκέφτομαι έτσι.

Προτιμώ να αισθάνομαι ότι βάζω, στο μέτρο των δυνάμεών μου, το λιθαράκι μου στον εξορθολογισμό αυτού του παράλογου τσίρκου, παρά να κάθομαι στον καναπέ μου και να κατηγορώ πάντα αυτούς τους "άλλους", που ποτέ δεν έχουν όνομα και ταυτότητα.

"

Μήπως το πιο φρόνιμο θα ήταν να αποφασίζουν οι λαοί και όχι οι πολιτικοί?

"

Όταν λέγω "πολιτικοί", αγαπητή Φοίβη, εννοώ τού πολιτικούς πού καί γιά τόν λόγο αυτόν τούς εξέλεξε ο λαός. Τό πρόβλημα δέν είναι η δημοκρατία αλλά η ίδια η διαδικασία τής ετοιμυγορίας όπως θέλουν νά τήν επιβάλουν.
Σαφώς δέν εννοώ πολιτικούς σάν δ'αύτους πού κυβερνούν σήμερα. Οι πολλοί απ' αυτούς βλέπουν τήν πολιτική ως ένα παιχνίδι , ή παρασύρονται καί παίζουν ΄ενα παιχνίδι.
Προβάλλουν ηχηρά τό τί "δώσουν", τό 1/3 τής αλήθειας , καί κρύβουν επιμελώς τά υπόλοιπα 2/3, τό τί θά "πάρουν". Καί όταν σέ αυτό πού "δίνουν" βαφτίζουν τό "μαύρο" ως άν "άσπρο", έ, .. τότε τό ποσοστό τής αλήθειας περιορίζεται έτι περαιτέρω!
Τό έχω ξανά'πεί, γιά τέως πρωθυπουργό, ως άνθρωπο, άμεμπτο καί ακαδημαϊκό. Όταν προεκλογικά τόν ηρώτησαν γιά τό πώς θά πετύχη όλα αυτά χωρίς άλλους φόρους, είπε ότι δέν θά έβαζε νέους φόρους. Μετεκλογικά, "διευκρίνισε" απολογούμενος, ότι δέν έβαλε νέους επώνυμους φόρους, αλλά ότι ηύξησε τούς συντελεστές στούς ήδη υπάρχοντες!
Είναι νά προβληματίζεσαι γιά τήν κατάντια τών πολιτικών, ακόμα καί γιά τούς πιό σοβαρούς (αλλά όχι ακέραιους) ανθρώπους. Πού μπορεί νά φθάσουν μέ τήν πολιτική αυτήν!

Η δημοκρατία θά έπρεπε νά προβλέπη διαδικασίες καθαιρέσεως τού πολιτικού πού κοροϊδεύει, πού φέρεται ανακόλουθα μέ τόν λόγο του, ό,τι υποσχέθηκε νά πράξη καί νά τηρήση. Εδώ, αυτοί πού ορκίζονται ότι θά τηρήσουν τούς νόμους, θά αλλάξουν τούς νόμους όταν δέν βολεύονται. Όχι πώς θά έπαιρναν καί όρκο ότι θά τηρήσουν τόν λόγο τους απέναντι στό λαό! Δυστυχώς, οι διαδικασίες καί πρακτική τής εφαρμοζομένης σήμερον δημοκρατίας, τείνουν νά καταντήσουν τήν δημοκρατία μόνον κατ' επίφασιν.
Αλλά, καί πάλιν δυστυχώς, άν είναι προκύχη τί καλύτερο, θά πρέπη νά προκύψη μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες.

PALIOS