Κινημα Κουράγιου Καλλιεργητών (ΚΚΚ ή 3Κ)

Αυτή η ιστοσελίδα που ο αγαπητός Ηλίας είχε τη σοφή ιδέα να στήσει, εκτός από τόπος πλήθους πληροφοριών σχετικά με την ενασχόληση των καλλιεργειών είναι και μια κοινωνία ανθρώπων. Άνθρωποι σαν εσάς, σαν εμένα, με κοινό τόπο τη μεγάλη μας αγάπη για τα φυτά, τα λουλούδια, τον κήπο μα και σκέψεις και ανησυχίες για τον κόσμο που ζούμε.
Ένα ζωντανό ‘’μελλίσι’’ οπου όλοι αφήνουν την προσφορά τους –μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία - με τελικό σκοπό την βελτίωση της ίδιας της ζωής μας, ειδικά αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, που περισσότερο για επιβίωση πρόκειται.
Τα ανεξάρτητα κινήματα αρχίζουν σιγά σιγά να δείχνουν τον δρόμο της άμεσης διαχείρισης των αγαθών, πανάρχαιας διαδικασίας που τώρα ξανά ο επαναπροσδιορισμός της γίνεται επιτακτική ανάγκη.
Αγαθό βέβαια με άλλη έννοια και μάλιστα πολύ σημαντικό είναι το μυαλό και η ψυχή μας που τόσα χρόνια οι κάθε λογής πολιτικάντηδες, κομπογιαννίτες γιατροί της ψυχικής μας υγείας, εκμεταλλευτές της ματαιοδοξίας μας πολλές φορές, κατάφεραν να μας πείσουν ότι χωρίς τη δική τους βοήθεια θα είμαστε χαμένοι.
Μην τους πιστεύετε !!!
Να γίνετε εσείς οι διαχειριστές του εαυτού σας !!!


Η φύση πολλές φορές διδάσκει με τον τρόπο της:
Δεν βιάζεται
Δεν μισεί
Δεν εκδικείται.
Δεν απογοητεύεται
Δείχνει έμπρακτα την ευγνωμοσύνη της σε όσους τη σέβονται και τη φροντίζουν.

Ο καθένας - ακόμα κι ένα μικρό φυτό - που μια σταλιά ψυχικής δύναμης μπορεί να δώσει ας την καταθέσει με όποιο τρόπο αυτός νομίζει έστω και δανεική, αφού θα του δοθεί από τους άλλους όταν θα το έχει ανάγκη !!!!

Θα μπορούσε να είναι ένα νέο κίνημα :
ΚΚΚ( ή 3Κ) Κίνημα Κουράγιου Καλλιεργητών

Απόκαμα να σκέφτομαι !!
Το άδειο μου κεφάλι χωρίς μυαλό πλέον. Ποιά άλλη λύση να σκεφτώ για τούτα που με βρήκανε;;
Από το στύψε στύψε του μυαλού αισθάνομαι πως μου στριψε στ’ αλήθεια !!!
Τρομάζω να το σκέφτομαι, αλλά μια τρέλα μουρχεται ώρες ώρες !!
Ζηλεύω μερικά από της φύσης τα πλάσματα όπως την αρκούδα και το φίδι που για μήνες είναι ναρκωμένα μέσα στο καταχείμωνο κι ούτε φαί, ούτε σκοτούρες, έγνοια καμιά.
Ένα πρωινό το πήρα απόφαση. Θα γίνω κι εγώ σαν το φίδι, μόνο που θα μείνω εκεί ώσπου να πεθάνω!!! Μια πέτρα στο δάσος θα πάω να βρω, θα μπω από κάτω κι έτσι θα γλυτώσω !!! Το μόνο που θέλω νάναι βαριά μην τύχει και το μετανιώσω και πίσω γυρίσω, δεν θέλω !!!
Σήκωσα λοιπόν την πέτρα, από κάτω μπήκα κι έτσι ησύχασα μια για πάντα από τούτη τη μαύρη ζωή μου.
Ο καιρός περνούσε. Μόνο τον ήχο της καρδιάς μου ένοιωθα κι αυτόν όλο και πιο αδύναμο μέρα τη μέρα. Ένα πρωινό ενόχληση παράξενη αισθάνθηκα στην πλάτη μου χωμένος καθώς ήμουν κάτω από τη θεόρατη χορταριασμένη πέτρα
Ένα μικρό φυτό, μισό ρίζα μισό βλαστός που από σπόρο περσινό γεννήθηκε, σαν νεογνό πάλευε να ανέβει στο φώς του ήλιου.
-Τι κάνεις εδώ πέρα ;; με ρώτησε γεμάτο απορία.
-Είπα να απαλλαγώ από τη μαύρη μου ζωή που άλλο δεν την αντέχω, απάντησα με δυσκολία καθώς η πέτρα βάραινε όλη μου την ύπαρξη, μα και λιγάκι ενοχλημένος από τον απρόσμενο επισκέπτη.
-Δηλαδή θα μείνεις εδώ στα σκοτεινά όλη σου τη ζήση;; συνέχισε το μικρό φυτό.
-Θα μείνω ωσότου να ξεψυχήσω, είπα με κοφτή φωνή.
-Παράξενο πλάσμα είσαι, μου λέει. Εμείς αιώνες τώρα λαχτάρα μεγάλη έχουμε έξω στη ζωή, στο φώς και στους ανθρώπους να βρεθούμε κι εσύ που εκεί πάνω ζούσες, ήρθες εδώ να κρυφτείς από την ίδια σου τη ζωή;; . Δεν φανταζόμουνα πως οι άνθρωποι είναι τόσο δειλοί.
Για λίγο μείναμε κι οι δυό αμίλητοι, ώσπου κάποια στιγμή γυρίζει και μου λέει:
-Σήκω κι ετοιμάσου να ρθεις μαζί μου.
-Εγώ;; αποκλείεται !! Άλλο δεν άντεξε το μυαλό μου και παρά να τρελαθώ καλύτερα θάνατο ήσυχο να έχω εδώ πέρα, αφού τέτοια ζωή τι να την κάνω;;
-Θαρρείς πως και για μένα ητανε εύκολος ο δρόμος να φθάσω ως εδώ;; Άμα σου πω τι έχω τραβήξει θα τρομάξεις. Μήνες τώρα στο παγωμένο χώμα προσπαθώ να ανοίξω δρόμο……και συνέχισε :
-Ο κόσμος όλος είναι εκεί πάνω, άνθρωποι, ζώα, φυτά και ότι άλλο του σύμπαντος και του Θεού δημιούργημα. Όλες οι χαρές οι πίκρες, τα καλά και τα άσχημα. Το γέλιο η αγάπη, οι μυρωδιές οι εικόνες και τα συναισθήματα εκεί πάνω θα τα βρεις. Η ζωή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή μονάχα δρόμος. Εδώ κάτω τι έχεις πέρα από κρύο, υγρασία, μοναξιά και θάνατο;;

Αυτό το μικρό φυτό είχε ένα βλέμμα άδολο μα κι ένα πείσμα διαολεμένο που δύσκολα μπορούσε κάποιος να αντισταθεί.
-Δεν φεύγω αν δεν έρθεις κι εσύ μαζί πάει και τελείωσε !! Ποιος θα με καμαρώνει άμα μεγαλώσω;; ποιος τα άνθη μου θα χαίρεται;; τον νόστιμο καρπό μου ποιος θα δοκιμάζει;; ποιος τους απογόνους μου έγνοια θάχει να φροντίζει;;
Οι κουβέντες του τα φύλλα της καρδιάς μου αγγίξανε ομολογώ και κάπως σαν μια αχτίνα φωτός να μπήκε στη μαύρη ψυχή μου. Όμως πώς να μετακινηθώ από δώ κάτω με τέτοια ασήκωτη πέτρα ;;
Με κινήσεις αργές άρχισα να ξύνω το χώμα στα πλαϊνά της πέτρας με τα ίδια μου τα χέρια.
Λίγο λίγο το μικρό φυτό κι εγώ παρέα βρεθήκαμε να σκάβουμε το βρεγμένο χώμα που ακόμα πιο βρεγμένο το έκανε ο ιδρώτας που έσταζε από το κατακόκκινο μου πρόσωπο.
Ένα πρόσωπο που έλαμπε από λαχτάρα για ζωή !!

Απλά υπέροχο.......
Σταύρο σ' ευχαριστούμε.

Σταυροοοοοοο τι αριστουργημα ειναι αυτο τι να πω αφωνη εμεινα απλως ειμαι τυχερη που σας γνωρισα αυτο τιποτα αλλο .

Όπως κατάφερε να ψελλίσει, είχε μαζί του ένα σλιπινγκ μπαγκ και έτρωγε χιόνι. Πώς να τα κατάφερε να ζήσει δυο μήνες χωρίς τροφή; Μήπως είναι κάποια πλάκα που μας κάνουν; Μήπως Σταύρο πρόκειται να ζούμε κάπως έτσι στο μέλλον; Τρώγοντας μόνο χιόνι; Γι αυτό πέφτει φέτος με τη σέσουλα! Μήπως το χιόνι είναι το μάνα εξ' ουρανού;

Όποιος βάλει κάτω το κεφάλι του αυτόν τον καιρό την έβαψε. Αν αντέξει, να το ξέρει, θα 'ρθει η Άνοιξη. Και την Άνοιξη, ως γνωστόν, τα χιόνια αρχίζουν να λιώνουν. Τότε θα έχει να λέει στα παιδιά του και στα εγγόνια του πώς την εβγαλε καθαρή πέφτοντας σε χειμερία νάρκη.