- Δημοσιεύσεις: 369
- Ληφθείσες Ευχαριστίες 565
×
Συζητήσεις για θέματα που δεν έχουν σχέση με τον κήπο ή τις καλλιέργειες.
Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα...
11 Χρόνια 7 Μήνες πριν - 11 Χρόνια 7 Μήνες πριν #15885
από ΣΤΑΥΡΟΣ
Απαντήθηκε από ΣΤΑΥΡΟΣ στο θέμα Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα...
Το οικονομικό θαύμα του Wörgl
Το 1932, εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, η μικρή αυστριακή πόλη Wörgl έγραψε τη δική της σελίδα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Ο τότε δήμαρχος της πόλης, Michael Unterguggenberger, προχώρησε στην έκδοση ενός τοπικού νομίσματος, εφαρμόζοντας τις θεωρίες του Γερμανού οικονομολόγου Silvio Gesell. Έτσι ξεκίνησε το «Θαύμα του Wörgl»...
Το Wörgl ήταν σχετικά μικρό, αλλά ο πληθυσμός του είχε αυξηθεί ραγδαία στις αρχές του 20ου αιώνα. Όταν το κραχ έφτασε στην Ευρώπη, το 1929, ο Michael Unterguggenberger ήταν δημοτικός σύμβουλος. Δύο χρόνια αργότερα, εξελέγη δήμαρχος της πόλης, με έναν μακρύ κατάλογο δημοτικών έργων που φιλοδοξούσε να ολοκληρώσει. Όμως, βρέθηκε σε ένα γενικότερο καθεστώς πενίας και φόβου. Από τους 4.500 κατοίκους του Wörgl, οι 1.500 ήταν άνεργοι και πάνω από 200 οικογένειες απένταρες. Πολλοί άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να ικανοί να δουλέψουν, αλλά ο δήμαρχος μπορούσε να ξοδέψει μόνο 40.000 σελίνια.
Ο Unterguggenberger δεν ήταν ένας συνηθισμένος δήμαρχος. Γεννήθηκε σε μια φτωχή, αγροτική οικογένεια. Όταν μεγάλωσε, έγινε μηχανικός σε σιδηροδρόμους. Η προσωπική του αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης δεν επέτρεψε την επαγγελματική του ανέλιξη: έγινε εκπρόσωπος των εργαζομένων και δεν πήρε ποτέ του προαγωγή. Για τους υπαλλήλους του σιδηροδρομικού δικτύου, εξελίχθηκε στο πρόσωπο που αντιπροσώπευε τους αγώνες τους ενάντια στα συμφέροντα των εργοδοτών. Όλως παραδόξως, ο Unterguggenberger σε όλη του την ζωή επέμενε πως δεν ήταν μαρξιστής.
Αντιμέτωπος με το πρόβλημα και αποφασισμένος να μην το βάλει κάτω, ο Unterguggenberger δεν δαπάνησε τα 40.000 σελίνια του. Αντίθετα, κατέθεσε τα χρήματα με μια τοπική αποταμιευτική τράπεζα,ως εγγύηση, για την έκδοση 40.000 χαρτονομισμάτων Wörgl. Στις 5 Ιουλίου του 1932, συνεδρίασε με τα μέλη της επιτροπής Πρόνοιας και τότε ο δήμαρχος εξήγησε πως, σύμφωνα με τον οικονομολόγο Silvio Gesell στο βιβλίο του «Η Φυσική Τάξη», η αργή κυκλοφορία του χρήματος ήταν ο κύριος λόγος για την άθλια κατάσταση της οικονομίας. Το χρήμα εξαφανιζόταν από τα χέρια των ανθρώπων που εργάζονταν και συσσωρευόταν στα χέρια λίγων, που δεν το επέστρεφαν στην αγορά.
Με αυτή τη λογική, ο Unterguggenberger αντικατέστησε τα σελίνια της Εθνικής Τράπεζας στο Wörgl με νέας μορφής «γραμμάτια». Το δημοτικό συμβούλιο τα εξέδιδε με ονομαστική αξία 1, 5 και 10 σελίνια. Συνολικά, τυπώθηκαν στο Wörgl 32.000 γραμμάτια, τα οποία τέθηκαν όσο πιο γρήγορα γινόταν σε κυκλοφορία.
Στις 31 Ιουλίου του 1932, με τα πρώτα 1.800 σελίνια πληρώθηκαν οι μισθοί των εργαζομένων στο δήμο και ξεκίνησαν τα έργα. Ήδη, η ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος είχε αυξηθεί. Ο δήμαρχος, με στόχο να κάνει το χρήμα να κινείται διαρκώς, έβαλε άλλον έναν όρο στο χρηματοοικονομικό σύστημα της πόλης. Κάθε τέλος του μήνα τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας. Για να μην υποστεί αυτήν την υποτίμηση, ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το ξόδευε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Σε άλλη περίπτωση, όταν ξεκινούσε ο επόμενος μήνας, έπρεπε να αγοράσει ένα είδος «γραμματόσημου», με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας του γραμματίου και να το κολλήσει πάνω του. Το σύστημα λειτουργούσε τόσο καλά, που οι πολίτες πλήρωναν ακόμα και τους φόρους τους, οι οποίοι ήταν υψηλοί, τελείως αδιαμαρτύρητα.
Τους επόμενους 13 μήνες κυκλοφορίας των γραμματίων, ο Unterguggenberger κατάφερε να τελειώσει όλα τα δημοτικά έργα που ήθελε να κάνει. Ανοικοδόμησε μάλιστα καινούρια σπίτια, μια δεξαμενή και μια γέφυρα, στην οποία υπήρχε πινακίδα που υπενθύμιζε ότι «Αυτή η γέφυρα χτίστηκε με δικά μας, Ελεύθερα χρήματα». Όμως το μεγαλύτερο επίτευγμα του συστήματος του Wörgl ήταν ότι κατάφερε να μειώσει στο ελάχιστο τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, που ταλάνιζαν ολόκληρη την Αυστρία.
Μετά την επιτυχία του Wörgl, έξι γειτονικά χωριά αντέγραψαν το σύστημα, ενώ σε ένα από αυτά χτίστηκε δημοτικό κολυμβητήριο με τα πλεονασματικά έσοδα. Ο Γάλλος πρωθυπουργός Eduoard Dalladier, όταν επισκέφτηκε την πόλη, έκανε λόγο για το «θαύμα του Wörgl». Τον Ιανουάριο του 1933, το πείραμα επαναλήφθηκε και στη πόλη της Kirchbuhl, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ο Unterguggenburger συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις και χωριά. Συνολικά, περίπου 200 αυστριακοί δήμοι ενδιαφέρθηκαν να υιοθετήσουν την ιδέα.
«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Οι δρόμοι, γνωστοί για την άθλια κατάσταση τους, ταιριάζουν πια με αυτούς της ιταλικής Autostrade (...) Ποτέ πριν δεν ξανάδα φορολογούμενους να μην διαμαρτύρονται (...) Οι άνθρωποι είναι ενθουσιώδεις με το πείραμα και εκφράζονται με πικρία κατά της Εθνικής Τράπεζας που αντιτίθεται στην έκδοση των νέων χαρτονομισμάτων (...) Το Wörgl έχει γίνει ιερός τόπος για τους μακροοικονομολόγους διάφορων χωρών. Μπορείς να τους αναγνωρίσεις (...) και ο πληθυσμός του Wörgl, υπερήφανος για την φήμη του, τους καλωσορίζει θερμά», γράφει ο μηχανικός Claude Bourdet, επισκέπτης από τη Ζυρίχη.
Οι εξελίξεις δεν ευχαρίστησαν την Κεντρική Τράπεζα , η οποία αποφάσισε να διεκδικήσει το δικαίωμα του μονοπωλίου και να απαγορεύσει άλλου είδους νομίσματα. Η υπόθεσή της δικάστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστρίας, το οποίο τελικά τη δικαίωσε. Παράλληλα, η έκδοση «νομίσματος έκτακτης ανάγκης» κρίθηκε παράνομη. Κάπως έτσι, το πείραμα τελείωσε άδοξα και το Wörgl επέστρεψε γρήγορα σε επίπεδα ανεργίας που έφταναν το 30%.
Η κοινωνική αναταραχή, απόρροια της οικονομικής εξαθλίωσης, εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία και το 1938 πολλοί άνθρωποι εξέφραζαν την ικανοποίησή τους για την πολιτική του Χίτλερ, βλέποντάς τον ως οικονομικό και πολιτικό σωτήρα. Η Αυστρία παραδόθηκε στην ναζιστική Γερμανία χωρίς μάχη. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν στα σκαριά και, μπροστά σε όσα συνέβησαν αργότερα, το πείραμα του Wörgl ξεχάστηκε….
Πηγή : tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/oikonomiko-thayma-toy-woergl
Το 1932, εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, η μικρή αυστριακή πόλη Wörgl έγραψε τη δική της σελίδα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Ο τότε δήμαρχος της πόλης, Michael Unterguggenberger, προχώρησε στην έκδοση ενός τοπικού νομίσματος, εφαρμόζοντας τις θεωρίες του Γερμανού οικονομολόγου Silvio Gesell. Έτσι ξεκίνησε το «Θαύμα του Wörgl»...
Το Wörgl ήταν σχετικά μικρό, αλλά ο πληθυσμός του είχε αυξηθεί ραγδαία στις αρχές του 20ου αιώνα. Όταν το κραχ έφτασε στην Ευρώπη, το 1929, ο Michael Unterguggenberger ήταν δημοτικός σύμβουλος. Δύο χρόνια αργότερα, εξελέγη δήμαρχος της πόλης, με έναν μακρύ κατάλογο δημοτικών έργων που φιλοδοξούσε να ολοκληρώσει. Όμως, βρέθηκε σε ένα γενικότερο καθεστώς πενίας και φόβου. Από τους 4.500 κατοίκους του Wörgl, οι 1.500 ήταν άνεργοι και πάνω από 200 οικογένειες απένταρες. Πολλοί άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να ικανοί να δουλέψουν, αλλά ο δήμαρχος μπορούσε να ξοδέψει μόνο 40.000 σελίνια.
Ο Unterguggenberger δεν ήταν ένας συνηθισμένος δήμαρχος. Γεννήθηκε σε μια φτωχή, αγροτική οικογένεια. Όταν μεγάλωσε, έγινε μηχανικός σε σιδηροδρόμους. Η προσωπική του αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης δεν επέτρεψε την επαγγελματική του ανέλιξη: έγινε εκπρόσωπος των εργαζομένων και δεν πήρε ποτέ του προαγωγή. Για τους υπαλλήλους του σιδηροδρομικού δικτύου, εξελίχθηκε στο πρόσωπο που αντιπροσώπευε τους αγώνες τους ενάντια στα συμφέροντα των εργοδοτών. Όλως παραδόξως, ο Unterguggenberger σε όλη του την ζωή επέμενε πως δεν ήταν μαρξιστής.
Αντιμέτωπος με το πρόβλημα και αποφασισμένος να μην το βάλει κάτω, ο Unterguggenberger δεν δαπάνησε τα 40.000 σελίνια του. Αντίθετα, κατέθεσε τα χρήματα με μια τοπική αποταμιευτική τράπεζα,ως εγγύηση, για την έκδοση 40.000 χαρτονομισμάτων Wörgl. Στις 5 Ιουλίου του 1932, συνεδρίασε με τα μέλη της επιτροπής Πρόνοιας και τότε ο δήμαρχος εξήγησε πως, σύμφωνα με τον οικονομολόγο Silvio Gesell στο βιβλίο του «Η Φυσική Τάξη», η αργή κυκλοφορία του χρήματος ήταν ο κύριος λόγος για την άθλια κατάσταση της οικονομίας. Το χρήμα εξαφανιζόταν από τα χέρια των ανθρώπων που εργάζονταν και συσσωρευόταν στα χέρια λίγων, που δεν το επέστρεφαν στην αγορά.
Με αυτή τη λογική, ο Unterguggenberger αντικατέστησε τα σελίνια της Εθνικής Τράπεζας στο Wörgl με νέας μορφής «γραμμάτια». Το δημοτικό συμβούλιο τα εξέδιδε με ονομαστική αξία 1, 5 και 10 σελίνια. Συνολικά, τυπώθηκαν στο Wörgl 32.000 γραμμάτια, τα οποία τέθηκαν όσο πιο γρήγορα γινόταν σε κυκλοφορία.
Στις 31 Ιουλίου του 1932, με τα πρώτα 1.800 σελίνια πληρώθηκαν οι μισθοί των εργαζομένων στο δήμο και ξεκίνησαν τα έργα. Ήδη, η ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος είχε αυξηθεί. Ο δήμαρχος, με στόχο να κάνει το χρήμα να κινείται διαρκώς, έβαλε άλλον έναν όρο στο χρηματοοικονομικό σύστημα της πόλης. Κάθε τέλος του μήνα τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας. Για να μην υποστεί αυτήν την υποτίμηση, ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το ξόδευε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Σε άλλη περίπτωση, όταν ξεκινούσε ο επόμενος μήνας, έπρεπε να αγοράσει ένα είδος «γραμματόσημου», με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας του γραμματίου και να το κολλήσει πάνω του. Το σύστημα λειτουργούσε τόσο καλά, που οι πολίτες πλήρωναν ακόμα και τους φόρους τους, οι οποίοι ήταν υψηλοί, τελείως αδιαμαρτύρητα.
Τους επόμενους 13 μήνες κυκλοφορίας των γραμματίων, ο Unterguggenberger κατάφερε να τελειώσει όλα τα δημοτικά έργα που ήθελε να κάνει. Ανοικοδόμησε μάλιστα καινούρια σπίτια, μια δεξαμενή και μια γέφυρα, στην οποία υπήρχε πινακίδα που υπενθύμιζε ότι «Αυτή η γέφυρα χτίστηκε με δικά μας, Ελεύθερα χρήματα». Όμως το μεγαλύτερο επίτευγμα του συστήματος του Wörgl ήταν ότι κατάφερε να μειώσει στο ελάχιστο τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, που ταλάνιζαν ολόκληρη την Αυστρία.
Μετά την επιτυχία του Wörgl, έξι γειτονικά χωριά αντέγραψαν το σύστημα, ενώ σε ένα από αυτά χτίστηκε δημοτικό κολυμβητήριο με τα πλεονασματικά έσοδα. Ο Γάλλος πρωθυπουργός Eduoard Dalladier, όταν επισκέφτηκε την πόλη, έκανε λόγο για το «θαύμα του Wörgl». Τον Ιανουάριο του 1933, το πείραμα επαναλήφθηκε και στη πόλη της Kirchbuhl, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ο Unterguggenburger συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις και χωριά. Συνολικά, περίπου 200 αυστριακοί δήμοι ενδιαφέρθηκαν να υιοθετήσουν την ιδέα.
«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Οι δρόμοι, γνωστοί για την άθλια κατάσταση τους, ταιριάζουν πια με αυτούς της ιταλικής Autostrade (...) Ποτέ πριν δεν ξανάδα φορολογούμενους να μην διαμαρτύρονται (...) Οι άνθρωποι είναι ενθουσιώδεις με το πείραμα και εκφράζονται με πικρία κατά της Εθνικής Τράπεζας που αντιτίθεται στην έκδοση των νέων χαρτονομισμάτων (...) Το Wörgl έχει γίνει ιερός τόπος για τους μακροοικονομολόγους διάφορων χωρών. Μπορείς να τους αναγνωρίσεις (...) και ο πληθυσμός του Wörgl, υπερήφανος για την φήμη του, τους καλωσορίζει θερμά», γράφει ο μηχανικός Claude Bourdet, επισκέπτης από τη Ζυρίχη.
Οι εξελίξεις δεν ευχαρίστησαν την Κεντρική Τράπεζα , η οποία αποφάσισε να διεκδικήσει το δικαίωμα του μονοπωλίου και να απαγορεύσει άλλου είδους νομίσματα. Η υπόθεσή της δικάστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστρίας, το οποίο τελικά τη δικαίωσε. Παράλληλα, η έκδοση «νομίσματος έκτακτης ανάγκης» κρίθηκε παράνομη. Κάπως έτσι, το πείραμα τελείωσε άδοξα και το Wörgl επέστρεψε γρήγορα σε επίπεδα ανεργίας που έφταναν το 30%.
Η κοινωνική αναταραχή, απόρροια της οικονομικής εξαθλίωσης, εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία και το 1938 πολλοί άνθρωποι εξέφραζαν την ικανοποίησή τους για την πολιτική του Χίτλερ, βλέποντάς τον ως οικονομικό και πολιτικό σωτήρα. Η Αυστρία παραδόθηκε στην ναζιστική Γερμανία χωρίς μάχη. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν στα σκαριά και, μπροστά σε όσα συνέβησαν αργότερα, το πείραμα του Wörgl ξεχάστηκε….
Πηγή : tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/oikonomiko-thayma-toy-woergl
Παρακαλούμε Σύνδεση για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.
11 Χρόνια 7 Μήνες πριν - 11 Χρόνια 7 Μήνες πριν #16084
από ΣΤΑΥΡΟΣ
Απαντήθηκε από ΣΤΑΥΡΟΣ στο θέμα Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα...
Εικονογραφημένα περιοδικά !!!!!
Ποιος δεν τα θυμάται αλήθεια;;
Όλα σχεδόν τα αγόρια τα διαβάζανε ανελλιπώς κάθε εβδομάδα, και μάλιστα πολλές φορές τα δανείζανε ο ένας στον άλλο ειδικά τα παλιά τεύχη. Όσο για τα κορίτσια, από σπάνια έως ποτέ….
Από τον Μπλέκ μέχρι τον λοχαγό Μάρξ και τον Μικρό Σερίφη ιστορίες γενναίων ηρώων εναντίον των ‘’κακών ‘’ ινδιάνων !!
Στις μάχες βέβαια πάντα ή σχεδόν πάντα κερδίζανε οι καλοί Αμερικανο-Αγγλοσάξωνες, ενώ οι άγριοι ινδιάνοι παθαίνανε πανωλεθρία. Κι εμείς μέσα στην παιδική μας αφέλεια χαιρόμασταν για όλες εκείνες τις λαμπρές νίκες των λευκών εναντίον των κακάσχημων ερυθρόδερμων.
Οι μάχες αυτές βέβαια στην ουσία έναν και μοναδικό σκοπό είχανε. Την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος, είτε αυτό λεγότανε δάση, ποτάμια, ή απέραντες εκτάσεις για εντατική καλλιέργεια και σε …….βάθος χρόνου βέβαια, ανεπανόρθωτη καταστροφή του.
Σχεδόν ποτέ όμως δεν μας μίλησε κανένας για εκείνους τους περίεργους άγριους, αυτούς που πρώτοι κατοικήσανε την Αμερικάνικη ήπειρο, τους ιθαγενείς όπως πλέον συνηθίζουμε να αποκαλούμε.
Ποια ήτανε η φιλοσοφία σκέψης και ο τρόπος ζωής τους ;;Τι πιστεύανε για τους θεούς τον άνθρωπο, τις σχέσεις και την οικογένεια ;;
Ποια ήτανε η σχέση τους με τη φύση, μιας και μέσα εκεί ζούσανε ;;
Σαν είδος υπό εξαφάνιση μπορούν να χαρακτηριστούν οι Ινδιάνοι, μια και 300 περίπου χρόνια βρίσκονται σκλαβωμένοι και κυνηγημένοι από τους λευκούς κατακτητές τους.
Θύματα και αυτοί της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ευρωπαίων, θεωρήθηκαν όπως και οι Αφρικανοί αργότερα πρωτόγονοι και ζώα. Ένας άδικος χαρακτηρισμός, μια και η λέξη πρωτόγονο αναφέρεται σε κάτι μη εξελιγμένο. Αντιθέτως οι Ινδιάνοι είχαν αναπτύξει μεγάλο πολιτισμό, όπως π. χ. Μάγιας, Ίνκας και είχαν αναπτύξει κυρίως τις ανθρώπινες αξίες που είναι αξίες αρκετά σύνθετες και επεξεργασμένες.
Η πρώτη επαφή με τους Ινδιάνους έγινε στις 12 Οκτωβρίου 1492 από το Χριστόφορο Κολόμβο. Μετά από αυτή την επαφή, o αριθμός των πιονιέρων που έφταναν στη νέα ήπειρο αυξάνεται ραγδαία. Η αποστολή ιεραποστόλων από την εκκλησία έγινε λίγο αργότερα, το κακό όμως που έκανε ήταν μεγάλο. Με τη διαστρεβλωμένη προπαγάνδα τους προς τον αμαθή τότε νέο ευρωπαϊκό πληθυσμό, θεώρησαν ότι κάθε υπανάπτυκτη φυλή σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, πρέπει να διοικείται από μια πιο ανεπτυγμένη. Έτσι οι Ινδιάνοι θεωρήθηκαν ικανοί μόνο για δούλοι. αυτό το συμπέρασμα είναι δείγμα του ρατσισμού και του εγωισμού μιας Ευρώπης που εκείνη την εποχή έμπαινε στο δρόμο της πολιτισμικής αναγέννησης.
Όμως αν κανείς ζούσε με τους Ινδιάνους και μάθαινε λίγα για τον τρόπο ζωής τους, σίγουρα θα τους χαρακτήριζε “Χριστιανούς”. Γιατί υπάκουαν στις δέκα εντολές χωρίς να τις έχουν διαβάσει ή να τις έχουν ακούσει στο κήρυγμα κάποιας εκκλησίας. Γιατί ποτέ δεν έλεγαν ψέματα, ούτε σκότωναν χωρίς λόγο άλλο από την τροφή τους και δεν έκλεβαν, και η μεγαλύτερη αμαρτία σε κάθε ινδιάνικη κοινωνία ήταν να μην βοηθήσεις πεινασμένο.
Γι’ αυτό όταν ήρθαν τα πρώτα φύλα Αφρικανών και γνώρισαν και αυτοί την σκλαβιά, όταν δραπέτευαν, έβρισκαν πάντα ασφαλές καταφύγιο στα χωριά των Ινδιάνων.
Το μεγαλύτερο ίσως αίτιο της εξολόθρευσης των Ινδιάνων ήταν η ανάγκη που είχαν οι λευκοί κατακτητές για χρήμα και για νέο έδαφος γόνιμο για να καταπατηθεί και να κατακτηθεί. Ο,τι δεν καταλαβαίνουν οι Ευρωπαίοι το καταστρέφουν και ο,τι ποθούν το παίρνουν με τη βία. Έτσι έγινε και με τη γη των Ινδιάνων και τους ίδιους τους Ινδιάνους. Οι Ινδιάνοι που χρησιμοποιούσαν ο,τι τους προσέφερε η μητέρα, Γη το αξιοποιούσαν, καλλιεργούσαν το έδαφος και έπαιρναν ο,τι ήταν αναγκαίο από αυτό. Δεν έκοβαν δέντρα συχνά παρά έπαιρναν αυτά που είχαν πέσει κάτω ή ήταν πολύ γέρικα. Το κρέας που έτρωγαν ήταν κυρίως από βουβάλια, που η χρήση τους δεν σταμάταγε μόνο σ’ αυτό, γιατί για τους Ινδιάνους το βουβάλι είχε 17 διαφορετικές χρήσεις. Όταν όμως ήρθαν οι λευκοί στην Αμερική, τους έπνιξε η απληστία και έπεσαν πάνω στη γη και στους Ινδιάνους σαν κοράκια.
Τη γη κατάφεραν να την κατακτήσουν και άρχισαν να χτίζουν πάνω στις καλλιέργειες των Ινδιάνων πόλεις, αραίωσαν τα δάση γύρω τους για να χωρέσουν και για να βρουν ξύλα για τα σπίτια. Οι Ινδιάνοι φαίνονταν στους λευκούς εργατικά χέρια και όσοι υπέγραφαν αναγκάζονταν να πάρουν τα όπλα, να αφήσουν τον ειρηνικό χαρακτήρα τους και να γίνουν πολεμιστές. Θέλοντας οι Ευρωπαίοι την Αμερική δική τους άρχισαν ένα μανιακό κυνηγητό των Ινδιάνων που οδήγησε στην καταστροφή 180 και περισσότερων φυλών. Η καταστροφή δεν ήταν μόνο υλική αλλά και πολιτιστική. Καταστράφηκαν πολιτισμοί χιλιάδων χρόνων χωρίς να έχει μείνει τίποτα από την κληρονομιά τους. Η αντίσταση ήταν μικρή από μεριάς των Ινδιάνων, καθώς οι φυλές τους ήταν ως επί το πλείστον ειρηνικές και οι φυλές που ασπάστηκαν την τύχη του πολέμου ήταν μικρές και λίγες. Έτσι οι Ευρωπαίοι παρέλαυναν στη νέα ήπειρο αφήνοντας πίσω τους πτώματα απ’ όπου περνούσαν. Οι λευκοί ποτέ δεν έμαθαν ότι το χρώμα και η γλώσσα δεν κάνουν τη διαφορά και για τους ίδιους λόγους σκότωναν και τους Αφρικανούς, που σε αντίθεση με τους Ινδιάνους δεν είχαν δυνατότητα αντίστασης.
Τα επόμενα χρόνια, μετά την κύρια εγκατάσταση των λευκών στην αμερικανική ήπειρο, οι Ινδιάνοι κατηγορούνται από την εκκλησία ως ασκητές μαγείας και φανατικοί ειδωλολάτρες. Όμως και αυτό ήταν ένα άλλοθι για την απαίδευτη τότε κοινωνία της Ευρώπης, που η μεγάλη και τυφλή πίστη στα λόγια της εκκλησίας και κυρίως ο πουριτανισμός και το δόγμα του “πίστευε και μη ερεύνα” έκανε τον απαίδευτο λαό της Αμερικής να καταδιώξει τους Ινδιάνους σαν δαίμονες.
Οι Ινδιάνοι δεν ήταν φανατικοί ειδωλολάτρες, ούτε ασκητές μαγείας, γιατί πίστευαν στο Θεό και πίστευαν ότι ζούσαν με Αυτόν ανάμεσα στη φύση. Ποτέ δε χρειάστηκε να φτιάξουν ναούς για να Τον λατρέψουν, γιατί έβλεπαν το θεό τους στον ουρανό και τη γη και είχαν για ναούς τις πεδιάδες και τα δάση.
Όσο για τους μαύρους-γιατρούς ή Σαμάνους της φυλής ήταν υπεύθυνοι για τη θεραπεία των αρρώστων, για την ενηλικίωση των νεαρών Ινδιάνων και για τους θαυμάσιους χορούς τους. Το μόνο μυστικιστικό στοιχείο στην κοινωνία των Ινδιάνων ήταν η πίστη τους σε αρχαία πνεύματα, που τα Θεωρούσαν άγια και ο Σαμάν ήξερε πώς να τα καλεί και πώς να τα διώχνει, καλά και κακά. Ανάλογα, οι Ινδιάνοι δεν είχαν δαίμονες πριν τους φέρουν οι λευκοί.
Οι Ευρωπαίοι παραμένουν τυφλοί, δε δέχονται να αντικρίσουν την αλήθεια. Η ματαιοδοξία, η εξιδανίκευση του πλούτου και της δόξας, ο πουριτανισμός που στη νέα ήπειρο μεγαλώνει, τους τυφλώνει και συνεχίζει να είναι η κύρια δύναμη της καταστροφής των ινδιάνικων φυλών. Οι Ινδιάνοι δεν ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό, για τη θρησκεία και την τεχνολογία των λευκών και οι αρχές ικανοποιούνται από την ιδέα αυτή και δικαιολογούν τη γενοκτονία. Για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα η γενοκτονία αυτή, το 1763 στη Μασαχουσέτη, το κεφάλι ή “σκαλπ” ενός Ινδιάνου στοίχιζε 60 δολάρια. Η γενοκτονία των Ινδιάνων οδήγησε όχι μόνο στον αφανισμό του μεγάλου πολιτισμού τους, αλλά και στη διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας με την καταστροφή μεγάλου μέρους γης και ιδιαίτερα στην εξάλειψη των βουβαλιών από τους λευκούς, ώστε να στερήσουν από τους Ινδιάνους την τροφή τους.
Φτάνοντας στο δικό μας αιώνα, από τις 180 φυλές επιβιώνουν σήμερα μόνο 100.000 Ινδιάνοι στη Β. Αμερική, σε συνθήκες απάνθρωπες, σε καταυλισμούς που τους παραχώρησε η αμερικάνικη κυβέρνηση. Υπάρχουν βέβαια και οι Εσκιμώοι στον Καναδά και στη Γροιλανδία, αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι και δεν αποτελούν πια πρόβλημα. Για τους Ινδιάνους τίποτε δεν άλλαξε από τότε που πολεμούσαν στις πεδιάδες. Οι Ευρωπαίοι έγιναν πια Αμερικάνοι και η διακήρυξη για την Ανεξαρτησία έχει πια ξεχαστεί, και σχεδόν κανένας δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Η δουλεία υπάρχει ακόμα στον κόσμο και ας χαρακτηρίζεται αδίκημα. Τα ιδανικά του χρήματος και της κατάκτησης πήραν τα ονόματα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Ο ίδιος ο άνθρωπος παραμένει αδρανής χωρίς να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του και το συνάνθρωπο του, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό ο άνθρωπος δεν πρέπει να μένει στάσιμος. Πρέπει να απαλλαγεί από την ηττοπάθεια και τη μικροψυχία και να αγωνίζεται σήμερα για το παρόν και για ένα μέλλον με ισότητα, ελευθερία, αδελφότητα, ειρήνη, δικαιοσύνη.
Σοφά Λόγια
Τα λόγια τους διατηρούν τη σοφία τους και την διαχρονική τους φιλοσοφία. Συνοδεύουν μια καταγραφή πολιτιστικών, αξιών, πεποιθήσεων και στάσεων ζωής ενός μεγάλου αριθμού Ινδιάνων που έζησαν και βίωσαν τον παραδοσιακό φυλετικό τρόπο ζωής.
Όλα τα πράγματα στον κόσμο είναι δυο. Στο μυαλό μας είμαστε δυο - καλοί και κακοί. Με τα μάτια μας βλέπουμε δυο πράγματα - πράγματα που είναι ωραία και πράγματα που είναι άσχημα... Έχουμε το δεξί χέρι που χτυπάει και κάνει το καλό και το αριστερό χέρι γεμάτο καλοσύνη, κοντά στην καρδιά. Το ένα πόδι μπορεί να μας οδηγήσει σε πονηρό μονοπάτι, το άλλο πόδι μπορεί να μας οδηγήσει σε καλό. Έτσι είναι όλα τα πράγματα δυο, όλα δυο.
Letakots-Lesa Pawnee
Κανείς δεν μπορεί να πουλήσει τη γη πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι.
Crazy Horse Oglala Sioux
Είμαι φτωχός και γυμνός, όμως είμαι ο αρχηγός του έθνους. Δεν θέλουμε πλούτη, όμως θέλουμε να αναθρέψουμε τα παιδιά μας σωστά.
Τα πλούτη δεν θα μας έκαναν καλό. Δεν θα μπορούσαμε να τα πάρουμε στον άλλο κόσμο. Δεν θέλουμε πλούτη. Θέλουμε ειρήνη και αγάπη.
Red Cloud (Makhpiya-luta) - Sioux
Θα αρχίσεις ποτέ να καταλαβαίνεις τη σημασία που έχει το έδαφος κάτω από τα πόδια σου; Από ένα κόκκο άμμου έως ένα μεγάλο βουνό, όλα είναι ιερά. Το χθες και το αύριο υπάρχουν αιώνια σε αυτή την ήπειρο. Εμείς οι ιθαγενείς είμαστε οι φύλακες αυτού του ιερού τόπου.
Peter Blue Cloud, Mohawk
Οι πρόγονοί σας πέρασαν το μεγάλο νερό και προσάραξαν σε αυτό το νησί. Ήταν λίγοι σε νούμερο. Τους λυπηθήκαμε, και κάθισαν ανάμεσά μας.
Τους δώσαμε καλαμπόκι και κρέας. Μας έδωσαν δηλητήριο σαν ανταπόδοση.
Sagoyewatha, Seneca
Ξέρουμε πως τα εδάφη μας έχουν γίνει περισσότερο πολύτιμα. Οι λευκοί σκέπτονται πως δε ξέρουμε την αξία τους αλλά είμαστε λογικοί, η γη είναι αιώνια και τα λίγα αγαθά που παίρνουμε για αυτή σύντομα φθείρονται και φεύγουν.
Canasatego, Onondaga
Τις παλιές ημέρες οι άνθρωποί μας δεν είχαν εκπαίδευση. Όλη η σοφία και η γνώση ερχόταν σε αυτούς από τα όνειρα. Έβαλαν σε δοκιμασία τα όνειρά τους και με αυτόν τον τρόπο έμαθαν την ίδια τους τη δύναμη.
Ojibwa elder
Πηγές
www.pame.gr/istoria/politismoi/indianoi.html#.UWfkdFf6u9E
www.indians.gr
Ποιος δεν τα θυμάται αλήθεια;;
Όλα σχεδόν τα αγόρια τα διαβάζανε ανελλιπώς κάθε εβδομάδα, και μάλιστα πολλές φορές τα δανείζανε ο ένας στον άλλο ειδικά τα παλιά τεύχη. Όσο για τα κορίτσια, από σπάνια έως ποτέ….
Από τον Μπλέκ μέχρι τον λοχαγό Μάρξ και τον Μικρό Σερίφη ιστορίες γενναίων ηρώων εναντίον των ‘’κακών ‘’ ινδιάνων !!
Στις μάχες βέβαια πάντα ή σχεδόν πάντα κερδίζανε οι καλοί Αμερικανο-Αγγλοσάξωνες, ενώ οι άγριοι ινδιάνοι παθαίνανε πανωλεθρία. Κι εμείς μέσα στην παιδική μας αφέλεια χαιρόμασταν για όλες εκείνες τις λαμπρές νίκες των λευκών εναντίον των κακάσχημων ερυθρόδερμων.
Οι μάχες αυτές βέβαια στην ουσία έναν και μοναδικό σκοπό είχανε. Την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος, είτε αυτό λεγότανε δάση, ποτάμια, ή απέραντες εκτάσεις για εντατική καλλιέργεια και σε …….βάθος χρόνου βέβαια, ανεπανόρθωτη καταστροφή του.
Σχεδόν ποτέ όμως δεν μας μίλησε κανένας για εκείνους τους περίεργους άγριους, αυτούς που πρώτοι κατοικήσανε την Αμερικάνικη ήπειρο, τους ιθαγενείς όπως πλέον συνηθίζουμε να αποκαλούμε.
Ποια ήτανε η φιλοσοφία σκέψης και ο τρόπος ζωής τους ;;Τι πιστεύανε για τους θεούς τον άνθρωπο, τις σχέσεις και την οικογένεια ;;
Ποια ήτανε η σχέση τους με τη φύση, μιας και μέσα εκεί ζούσανε ;;
Σαν είδος υπό εξαφάνιση μπορούν να χαρακτηριστούν οι Ινδιάνοι, μια και 300 περίπου χρόνια βρίσκονται σκλαβωμένοι και κυνηγημένοι από τους λευκούς κατακτητές τους.
Θύματα και αυτοί της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ευρωπαίων, θεωρήθηκαν όπως και οι Αφρικανοί αργότερα πρωτόγονοι και ζώα. Ένας άδικος χαρακτηρισμός, μια και η λέξη πρωτόγονο αναφέρεται σε κάτι μη εξελιγμένο. Αντιθέτως οι Ινδιάνοι είχαν αναπτύξει μεγάλο πολιτισμό, όπως π. χ. Μάγιας, Ίνκας και είχαν αναπτύξει κυρίως τις ανθρώπινες αξίες που είναι αξίες αρκετά σύνθετες και επεξεργασμένες.
Η πρώτη επαφή με τους Ινδιάνους έγινε στις 12 Οκτωβρίου 1492 από το Χριστόφορο Κολόμβο. Μετά από αυτή την επαφή, o αριθμός των πιονιέρων που έφταναν στη νέα ήπειρο αυξάνεται ραγδαία. Η αποστολή ιεραποστόλων από την εκκλησία έγινε λίγο αργότερα, το κακό όμως που έκανε ήταν μεγάλο. Με τη διαστρεβλωμένη προπαγάνδα τους προς τον αμαθή τότε νέο ευρωπαϊκό πληθυσμό, θεώρησαν ότι κάθε υπανάπτυκτη φυλή σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, πρέπει να διοικείται από μια πιο ανεπτυγμένη. Έτσι οι Ινδιάνοι θεωρήθηκαν ικανοί μόνο για δούλοι. αυτό το συμπέρασμα είναι δείγμα του ρατσισμού και του εγωισμού μιας Ευρώπης που εκείνη την εποχή έμπαινε στο δρόμο της πολιτισμικής αναγέννησης.
Όμως αν κανείς ζούσε με τους Ινδιάνους και μάθαινε λίγα για τον τρόπο ζωής τους, σίγουρα θα τους χαρακτήριζε “Χριστιανούς”. Γιατί υπάκουαν στις δέκα εντολές χωρίς να τις έχουν διαβάσει ή να τις έχουν ακούσει στο κήρυγμα κάποιας εκκλησίας. Γιατί ποτέ δεν έλεγαν ψέματα, ούτε σκότωναν χωρίς λόγο άλλο από την τροφή τους και δεν έκλεβαν, και η μεγαλύτερη αμαρτία σε κάθε ινδιάνικη κοινωνία ήταν να μην βοηθήσεις πεινασμένο.
Γι’ αυτό όταν ήρθαν τα πρώτα φύλα Αφρικανών και γνώρισαν και αυτοί την σκλαβιά, όταν δραπέτευαν, έβρισκαν πάντα ασφαλές καταφύγιο στα χωριά των Ινδιάνων.
Το μεγαλύτερο ίσως αίτιο της εξολόθρευσης των Ινδιάνων ήταν η ανάγκη που είχαν οι λευκοί κατακτητές για χρήμα και για νέο έδαφος γόνιμο για να καταπατηθεί και να κατακτηθεί. Ο,τι δεν καταλαβαίνουν οι Ευρωπαίοι το καταστρέφουν και ο,τι ποθούν το παίρνουν με τη βία. Έτσι έγινε και με τη γη των Ινδιάνων και τους ίδιους τους Ινδιάνους. Οι Ινδιάνοι που χρησιμοποιούσαν ο,τι τους προσέφερε η μητέρα, Γη το αξιοποιούσαν, καλλιεργούσαν το έδαφος και έπαιρναν ο,τι ήταν αναγκαίο από αυτό. Δεν έκοβαν δέντρα συχνά παρά έπαιρναν αυτά που είχαν πέσει κάτω ή ήταν πολύ γέρικα. Το κρέας που έτρωγαν ήταν κυρίως από βουβάλια, που η χρήση τους δεν σταμάταγε μόνο σ’ αυτό, γιατί για τους Ινδιάνους το βουβάλι είχε 17 διαφορετικές χρήσεις. Όταν όμως ήρθαν οι λευκοί στην Αμερική, τους έπνιξε η απληστία και έπεσαν πάνω στη γη και στους Ινδιάνους σαν κοράκια.
Τη γη κατάφεραν να την κατακτήσουν και άρχισαν να χτίζουν πάνω στις καλλιέργειες των Ινδιάνων πόλεις, αραίωσαν τα δάση γύρω τους για να χωρέσουν και για να βρουν ξύλα για τα σπίτια. Οι Ινδιάνοι φαίνονταν στους λευκούς εργατικά χέρια και όσοι υπέγραφαν αναγκάζονταν να πάρουν τα όπλα, να αφήσουν τον ειρηνικό χαρακτήρα τους και να γίνουν πολεμιστές. Θέλοντας οι Ευρωπαίοι την Αμερική δική τους άρχισαν ένα μανιακό κυνηγητό των Ινδιάνων που οδήγησε στην καταστροφή 180 και περισσότερων φυλών. Η καταστροφή δεν ήταν μόνο υλική αλλά και πολιτιστική. Καταστράφηκαν πολιτισμοί χιλιάδων χρόνων χωρίς να έχει μείνει τίποτα από την κληρονομιά τους. Η αντίσταση ήταν μικρή από μεριάς των Ινδιάνων, καθώς οι φυλές τους ήταν ως επί το πλείστον ειρηνικές και οι φυλές που ασπάστηκαν την τύχη του πολέμου ήταν μικρές και λίγες. Έτσι οι Ευρωπαίοι παρέλαυναν στη νέα ήπειρο αφήνοντας πίσω τους πτώματα απ’ όπου περνούσαν. Οι λευκοί ποτέ δεν έμαθαν ότι το χρώμα και η γλώσσα δεν κάνουν τη διαφορά και για τους ίδιους λόγους σκότωναν και τους Αφρικανούς, που σε αντίθεση με τους Ινδιάνους δεν είχαν δυνατότητα αντίστασης.
Τα επόμενα χρόνια, μετά την κύρια εγκατάσταση των λευκών στην αμερικανική ήπειρο, οι Ινδιάνοι κατηγορούνται από την εκκλησία ως ασκητές μαγείας και φανατικοί ειδωλολάτρες. Όμως και αυτό ήταν ένα άλλοθι για την απαίδευτη τότε κοινωνία της Ευρώπης, που η μεγάλη και τυφλή πίστη στα λόγια της εκκλησίας και κυρίως ο πουριτανισμός και το δόγμα του “πίστευε και μη ερεύνα” έκανε τον απαίδευτο λαό της Αμερικής να καταδιώξει τους Ινδιάνους σαν δαίμονες.
Οι Ινδιάνοι δεν ήταν φανατικοί ειδωλολάτρες, ούτε ασκητές μαγείας, γιατί πίστευαν στο Θεό και πίστευαν ότι ζούσαν με Αυτόν ανάμεσα στη φύση. Ποτέ δε χρειάστηκε να φτιάξουν ναούς για να Τον λατρέψουν, γιατί έβλεπαν το θεό τους στον ουρανό και τη γη και είχαν για ναούς τις πεδιάδες και τα δάση.
Όσο για τους μαύρους-γιατρούς ή Σαμάνους της φυλής ήταν υπεύθυνοι για τη θεραπεία των αρρώστων, για την ενηλικίωση των νεαρών Ινδιάνων και για τους θαυμάσιους χορούς τους. Το μόνο μυστικιστικό στοιχείο στην κοινωνία των Ινδιάνων ήταν η πίστη τους σε αρχαία πνεύματα, που τα Θεωρούσαν άγια και ο Σαμάν ήξερε πώς να τα καλεί και πώς να τα διώχνει, καλά και κακά. Ανάλογα, οι Ινδιάνοι δεν είχαν δαίμονες πριν τους φέρουν οι λευκοί.
Οι Ευρωπαίοι παραμένουν τυφλοί, δε δέχονται να αντικρίσουν την αλήθεια. Η ματαιοδοξία, η εξιδανίκευση του πλούτου και της δόξας, ο πουριτανισμός που στη νέα ήπειρο μεγαλώνει, τους τυφλώνει και συνεχίζει να είναι η κύρια δύναμη της καταστροφής των ινδιάνικων φυλών. Οι Ινδιάνοι δεν ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό, για τη θρησκεία και την τεχνολογία των λευκών και οι αρχές ικανοποιούνται από την ιδέα αυτή και δικαιολογούν τη γενοκτονία. Για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα η γενοκτονία αυτή, το 1763 στη Μασαχουσέτη, το κεφάλι ή “σκαλπ” ενός Ινδιάνου στοίχιζε 60 δολάρια. Η γενοκτονία των Ινδιάνων οδήγησε όχι μόνο στον αφανισμό του μεγάλου πολιτισμού τους, αλλά και στη διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας με την καταστροφή μεγάλου μέρους γης και ιδιαίτερα στην εξάλειψη των βουβαλιών από τους λευκούς, ώστε να στερήσουν από τους Ινδιάνους την τροφή τους.
Φτάνοντας στο δικό μας αιώνα, από τις 180 φυλές επιβιώνουν σήμερα μόνο 100.000 Ινδιάνοι στη Β. Αμερική, σε συνθήκες απάνθρωπες, σε καταυλισμούς που τους παραχώρησε η αμερικάνικη κυβέρνηση. Υπάρχουν βέβαια και οι Εσκιμώοι στον Καναδά και στη Γροιλανδία, αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι και δεν αποτελούν πια πρόβλημα. Για τους Ινδιάνους τίποτε δεν άλλαξε από τότε που πολεμούσαν στις πεδιάδες. Οι Ευρωπαίοι έγιναν πια Αμερικάνοι και η διακήρυξη για την Ανεξαρτησία έχει πια ξεχαστεί, και σχεδόν κανένας δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Η δουλεία υπάρχει ακόμα στον κόσμο και ας χαρακτηρίζεται αδίκημα. Τα ιδανικά του χρήματος και της κατάκτησης πήραν τα ονόματα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Ο ίδιος ο άνθρωπος παραμένει αδρανής χωρίς να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του και το συνάνθρωπο του, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό ο άνθρωπος δεν πρέπει να μένει στάσιμος. Πρέπει να απαλλαγεί από την ηττοπάθεια και τη μικροψυχία και να αγωνίζεται σήμερα για το παρόν και για ένα μέλλον με ισότητα, ελευθερία, αδελφότητα, ειρήνη, δικαιοσύνη.
Σοφά Λόγια
Τα λόγια τους διατηρούν τη σοφία τους και την διαχρονική τους φιλοσοφία. Συνοδεύουν μια καταγραφή πολιτιστικών, αξιών, πεποιθήσεων και στάσεων ζωής ενός μεγάλου αριθμού Ινδιάνων που έζησαν και βίωσαν τον παραδοσιακό φυλετικό τρόπο ζωής.
Όλα τα πράγματα στον κόσμο είναι δυο. Στο μυαλό μας είμαστε δυο - καλοί και κακοί. Με τα μάτια μας βλέπουμε δυο πράγματα - πράγματα που είναι ωραία και πράγματα που είναι άσχημα... Έχουμε το δεξί χέρι που χτυπάει και κάνει το καλό και το αριστερό χέρι γεμάτο καλοσύνη, κοντά στην καρδιά. Το ένα πόδι μπορεί να μας οδηγήσει σε πονηρό μονοπάτι, το άλλο πόδι μπορεί να μας οδηγήσει σε καλό. Έτσι είναι όλα τα πράγματα δυο, όλα δυο.
Letakots-Lesa Pawnee
Κανείς δεν μπορεί να πουλήσει τη γη πάνω στην οποία περπατούν οι άνθρωποι.
Crazy Horse Oglala Sioux
Είμαι φτωχός και γυμνός, όμως είμαι ο αρχηγός του έθνους. Δεν θέλουμε πλούτη, όμως θέλουμε να αναθρέψουμε τα παιδιά μας σωστά.
Τα πλούτη δεν θα μας έκαναν καλό. Δεν θα μπορούσαμε να τα πάρουμε στον άλλο κόσμο. Δεν θέλουμε πλούτη. Θέλουμε ειρήνη και αγάπη.
Red Cloud (Makhpiya-luta) - Sioux
Θα αρχίσεις ποτέ να καταλαβαίνεις τη σημασία που έχει το έδαφος κάτω από τα πόδια σου; Από ένα κόκκο άμμου έως ένα μεγάλο βουνό, όλα είναι ιερά. Το χθες και το αύριο υπάρχουν αιώνια σε αυτή την ήπειρο. Εμείς οι ιθαγενείς είμαστε οι φύλακες αυτού του ιερού τόπου.
Peter Blue Cloud, Mohawk
Οι πρόγονοί σας πέρασαν το μεγάλο νερό και προσάραξαν σε αυτό το νησί. Ήταν λίγοι σε νούμερο. Τους λυπηθήκαμε, και κάθισαν ανάμεσά μας.
Τους δώσαμε καλαμπόκι και κρέας. Μας έδωσαν δηλητήριο σαν ανταπόδοση.
Sagoyewatha, Seneca
Ξέρουμε πως τα εδάφη μας έχουν γίνει περισσότερο πολύτιμα. Οι λευκοί σκέπτονται πως δε ξέρουμε την αξία τους αλλά είμαστε λογικοί, η γη είναι αιώνια και τα λίγα αγαθά που παίρνουμε για αυτή σύντομα φθείρονται και φεύγουν.
Canasatego, Onondaga
Τις παλιές ημέρες οι άνθρωποί μας δεν είχαν εκπαίδευση. Όλη η σοφία και η γνώση ερχόταν σε αυτούς από τα όνειρα. Έβαλαν σε δοκιμασία τα όνειρά τους και με αυτόν τον τρόπο έμαθαν την ίδια τους τη δύναμη.
Ojibwa elder
Πηγές
www.pame.gr/istoria/politismoi/indianoi.html#.UWfkdFf6u9E
www.indians.gr
Παρακαλούμε Σύνδεση για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.
Συντονιστές: ilias
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.637 δευτερόλεπτα