Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: ποικιλίες

Τα είδη του γένους Citrus ανήκουν στην οικογένεια Rutaceae και στη φυλή Citreae. Όλα τα μέλη της φυλής έχουν χαρακτηριστικό καρπό, το εσπερίδιο που είναι είδος ράγας με χρώμα κίτρινο και ο φλοιός δεν αποσπάται από τη σάρκα. Τα είδη αυτά είναι η λεμονιά, η κιτριά και το βοτρυόκαρπο. Το λεμόνι είναι καλλιεργημένο υβρίδιο που προέρχεται από άγριες ποικιλίες όπως είναι το κίτρο και το μανταρίνι. Η λεμονιά προέρχεται από την κεντρική Ινδία, όπου καλλιεργήθηκαν και τα πρώτα δένδρα.

Η λεμονιά μπορεί να μεγαλώσει μέχρι 6 μέτρα ύψος αλλά συνήθως είναι πιο κοντή. Τα κλαδιά της έχουν αγκάθια, τα φύλλα είναι πράσινα και λαμπερά. Τα άνθη είναι λευκά εξωτερικά, ενώ εσωτερικά τείνουν προς το μωβ.

Εικόνα 1. Ρόδια.

Επιστημονική ονομασία: Punica granatum, οικ. Punicaceae
Κοινή ονομασία: Ροδιά, οικ. Πουνικίδων.

Η ροδιά είναι θάμνος που προέρχεται από την νότιο ή δυτική Ασία, ο οποίος μεταφέρθηκε κατά την αρχαιότητα στο μεσογειακό χώρο όπου και προσαρμόστηκε πολύ καλά. Η παράδοση αναφέρει για τη προέλευση της τα εξής: η αρχαία φοινικική πόλη Punica βρισκόταν στην βόρεια Αφρική όπου οι ρωμαϊκές λεγεώνες κατά τη πορεία τους εναντίον της Καρχηδόνας, τον 3ον αιώνα π.Χ. συνάντησαν για πρώτη φορά στο δρόμο τους φυτά ροδιάς, των οποίων οι καρποί ήταν πλούσιοι.  Αναφέρεται επίσης και στη Παλιά Διαθήκη, με την ονομασία rimmon, όπου θεωρούνταν δένδρο ιερό.

Εικόνα 1. Καρπός μηλιάς.

Η μηλοκαλλιέργεια είναι η τέταρτη σε σημασία μετά από εκείνη της ελιάς, των εσπεριδοειδών και της ροδακινιάς. Η μηλιά έχει πλούσιο ριζικό σύστημα, είναι φυλλοβόλο και φτάνει μέχρι τα 5-12 μέτρα ύψος, ανθίζει την άνοιξη με λευκά άνθη (αρχικά ροζ) και τα φρούτα της ωριμάζουν το φθινόπωρο, με διάμετρο 5-9 εκ. και σπάνια φτάνουν τα 15 εκ.

Εικόνα 2. Άνθος μηλιάς.

Το μήλο βοηθά στη καύση του λίπους, έχει πολύ λίγες θερμίδες και είναι καλό να καταναλώνεται μετά από γεύμα λόγω ότι συντελεί στον μεταβολισμό του οργανισμού και στη γρηγορότερη πέψη.

Εικόνα 1

Επιστημονική ονομασία: Citrus sinensis,  Οικ. Aurantiaceae  ή Hesperideae.

Κοινή ονομασία: Πορτοκαλιά.

Στην οικογένεια αυτή ανήκουν πολλά γνωστά είδη όπως η μανταρινιά, η νεραντζιά, η λεμονιά, το περγαμότο και άλλα.

Για έναν καλλιεργητή ο βασικότερος και ουσιαστικότερος παράγοντας είναι το έδαφος ή το χώμα μέσα στη γλάστρα.

Ας δούμε τα βασικά θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται η πορτοκαλιά.

Καρότα. Πηγή εικόνας

Επιστημονική ονομασία καρότου: Daucus carota, οικ. Umbelliferae.
Καρότο, οικ. Σκιαδανθών.

Περιγραφή του φυτού

Προέρχεται από την Ασία, σήμερα όμως καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο. Το καρότο είναι εδώδιμο είδος που καλλιεργείται ως λαχανικό και  ανήκει στην οικογένεια Apiaceae ή Umbelliferae ( Carrot or Parsley Family), όπως και ο άνηθος, το σέλινο, ο μαϊντανός, το κύμινο και άλλα. Είναι φυτό διετές, δηλαδή, το πρώτο έτος αναπτύσσονται τα βλαστητικά όργανα, ρίζα και φύλλα ενώ την επόμενη βλαστητική περίοδο σχηματίζεται το ανθοφόρο στέλεχος, μεγάλου ύψους με διακλαδώσεις, που θα καρποφορήσει. Ο σπόρος του καρότου είναι μικρός, πλακωτός, με πλευρές αγκαθωτές και χρώματος σταχτί.

Σπόροι καρότου. Οι σπόροι του καρότου είναι πολύ μικροί. Πηγή εικόνας

Το φασόλι ανήκει στο γένος Phaseolus της οικογένειας Leguminosae. Τα διάφορα καλλιεργούμενα είδη φασολιού, σύμφωνα με τη σπουδαιότητά τους, είναι τα εξής:

• Phaseolus vulgaris
• Phaseolus coccineus
• Phaseolus Lunatus
• Phaseolus acutifolius var. lutifolius

Και τα τέσσερα είδη είναι διπλοειδή με 2x=22 χρωματοσώματα.

Είναι φυτό ετήσιο, αν και στην άγρια μορφή του συναντάμε και πολυετείς τύπους.

Η φράουλα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα, ευαίσθητα και άρα ακριβά φρούτα. Τα νέα όμως είναι καλά.

Οι φράουλες είναι ένα σχετικά εύκολο να καλλιεργηθεί φρούτο, που θα ανταμείψει τον ερασιτέχνη καλλιεργητή. Μπορείτε να το καλλιεργήσετε στον κήπο, στο μπαλκόνι ή ακόμη και μέσα στο σπίτι!

Μπορείτε να ξεκινήσετε να καλλιεργείτε τις δικές σας φράουλες ξεκινώντας από σπόρους ή έτοιμα σπορόφυτα που θα βρείτε σε γεωπονικά καταστήματα και φυτώρια.