Όλοι θέλουν να μας σώσουν!! Έλεος!

Κράνιος έγραψε:

Ανήκομεν εις τους ... Αρειανούς;

[/b]

Μια συνοπτική εξιστόριση του πουλάω κι αγοράζω τους λαούς που είναι έτοιμοι να σκύψουν

[/size][/b]


Ένα παράδειγμα είναι η Κύπρος. Kατά την Eποχή του Xαλκού (2500-1050 π.X.) η Kύπρος ήταν ξακουστή για την παραγωγή χαλκού και το ίδιο το όνομά της προέρχεται από την αρχαϊκή λέξη για το μέταλλο αυτό. Κύπρα έλεγε ο παππούς μου κάτι τσοκάνια επικαλυμμένα με αρκετό χαλκό που έβγαζαν έναν υπέροχο ήχο. Τα φόραγε στους τράγους (ήταν βαριά) κι είχαν έναν υπέροχο ήχο. Τα λένε και κυπριά. Για να ρίξουμε μια ματιά στην περιπέτεια αυτού του νησιού...


1) Ας ξεκινήσουμε από τον Ισαάκιο τον Κομνηνό. Το 1185 εξεργέθηκε εναντίον της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας της Κύπρου.

2) Έξι χρόνια μετά, το 1191, δυνάμεις της Τρίτης Σταυροφορίας υπό το βασιλιά Ριχάρδο της Αγγλίας κατέκτησαν το νησί και τον εκθρόνισαν.

3) Ο Ριχάρδος τη δίνει στους Ιππότες Ναΐτες.

4) Οι Ναΐτες την επέστρεψαν πάλι στο Ριχάρδο ύστερα από εξέγερση των Κυπρίων.

5) Ένα χρόνο μετά ο Ριχάρδος, το 1192, την πούλησε την Κύπρο στον Γκυ ντε Λουζινιάν, τον πρώην βασιλιά της Ιερουσαλήμ! Αυτός είχε προλάβει να γίνει και βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, είχε προλάβει να γίνει και πρώην βασιλιάς, είχε και λεφτά ν’ αγοράσει ένα ολόκληρο νησί, την Κύπρο! Ήταν Γάλλος με καταγωγή από το Πουατού της Γαλλίας. ( Οι φίλοι μας οι Γάλλοι !)

6) Αυτός λοιπόν ο νέος ιδιοκτήτης, ο Γκυ, ο πρώην βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, (για σταυροφόρους μιλάμε), την είχε την Κύπρο της πλάκας, και γι αυτό την έδωσε στον αδερφό του τον Αίμερυ. Ο Αίμερυ έγινε βασιλιάς της Κύπρου το 1196. Κατέληξε λοιπόν η Κύπρος, μέσα σε 11 χρόνια σε Γάλλους.


Η διαδρομή που ακολούθησε είναι
Ισαάκιος Κομνηνός – Ριχάρδος – Ναΐτες –Ριχάρδος- Γκυ ντε Λουζινιάν- Αίμερυ


Σ’ όλες αυτές τις μεταβιβάσεις του ακινήτου που λέγεται Κύπρος, μια φορά έγινε επίσημη πώληση. Τις άλλες φορές έγινε τράμπα και πανοτίμι.

Από τον προδότη τον Κομνηνό, που ήθελε και καλά να γίνει αυτοκράτορας του Βυζαντίου, κι από το πείσμα του έγινε αυτοκράτορας της Κύπρου, ξεκίνησαν μια σειρά γεγονότων που δεν έχουν τελειώσει ακόμα.

Ακολούθησαν Γενουάτες,

Ενετοί (με βαρύτατους φόρους),

Τούρκοι (Έγδαραν ζωντανό, και γέμισαν το δέρμα του με άχυρο, τον Ενενό Διοικητή της Αμμοχώστου Μαρκαντώνιο Βραγαδίνο. Η Λευκωσία έκλεισε συμφωνία παράδοσης – δε θα πείραζαν κανένα. Οι Τούρκοι κατέσφαξαν και λεηλάτησαν την πόλη). Εξισλαμισμός, και ..

το 1878, παρασκηνιακά, Ο Βενιαμίν Ντισραέλι, πρωθυπουργός της Βρετανίας, πήρε από το Σουλτάνο την Κύπρο, με αντάλλαγμα την προστασία της Τουρκίας από την Τσαρική Ρωσία και διπλωματική υποστήριξη.

Ας σταματήσουμε εδώ.

Θέλω να πω ότι ακόμα η Κύπρος δεν έχει τελειώσει τις περιπέτειές της!


Το συμπέρασμα που βγάζω αβίαστα είναι ότι Ο Ισαάκιος Κομνηνός πήρε στο λαιμό του την Κύπρο για ... χιλιετίες. Και πρέπει να υπογραμμίσω το ρόλο των Ευρωπαίων. Σύμμαχοι είναι αυτοί ή φίδια στον κόρφο μας;

Τώρα μπορεί να καταλάβει κάποιος τι σημαίνει αυτό που έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το διαβόητο «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Δεν ανήκομεν εις την Ανατολήν, ανήκομεν εις την Δύσιν! Ούτε πόρνες να είμασταν...

Τώρα, στα 2012, ανήκομεν εις τα χαρέμια της Γερμανίας; Εις τα χαρέμια της Αμέρικα; Εις τα χαρέμια των Γάλλων; Πού στο γέρο διάολο ανήκομεν;
Θα ρωτήσομεν την Τσατσάν....

Αυτά έγραψα πριν δέκα μήνες περίπου. Για την Κύπρο. Για να δείξω πόσο κακό μπορεί να κάνει ένας Κομνηνός, ειδικά αν το μικρό του όνομα είναι Ισαάκιος. Όχι Ισαάκ, Ισαάκιος. Όχι Γιώργος, Γιωργάκης. Όχι άνθρωπος. Ο διάολος μεταμορφωμένος σε καλοκάγαθο πλάσμα, που κάνει ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου του κόμματος με μόνο υποψήφιο τον εαυτό του. Που τρέχει μόνος του και φτάνει πρώτος. Λες κι αν έφτανε τελευταίος θα μπορούσαμε να το διαπιστώσουμε.... Αυτός ο τυπάκος που δεν ξέρει από πού κλάνει η κότα, αυτός με το χέρι "ψόφιο ψάρι". Δις έβγαλε για να μας πουλήσει.
Ε, τώρα τι λέτε; Ολόκληρη Κύπρος (μισή, τέσπα), δε βρέθηκε ένας Ι σ α άκιος;
Βρέθηκαν πολλοί είπατε;
Γιατί να διαφωνήσουμε....

Έχουμε κι άλλες δουλειές. Μη μου κάνετε το κεφάλι κύπρο ... Ας πάμε τα βιολογικά μας ρολόγια μια ώρα μπροστά από σήμερα. Κατά διαταγήν του πολυσυχαμένου μας πασά. Μπρρρρρρρρρρρρ.... Ούρτ....... Όλοι ένα βήμα μπροστά λέμε... Όλοι μια ώρα μπροστά. Στο μέλλον.....
Τα τελευταία νέα που σας έχω είναι ότι οι Γάλλοι βρήκαν την ιδιόχειρη διαθήκη του βασιλιά Καρόλου, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει οι σύμμαχοι της Γαλλίας να δεχτούν την επιθυμία των Γάλλων και ειδικά του Αστερίξ, Οβελίξ, Πανοραμίξ κτλ, και όλοι μαζί να πάμε πιο βόρεια, ... ε... πιο μπροστά την έναρξη του έτους.
Το μέτρο θα εφαρμοστεί από της πρώτης πρωινής της αύριον,
από την 1ην Απριλίου του σωτηρίου έτους 2013
και θα τύχει δοκιμαστικής εφαρμογής
στην Ελλάδα.
Εξ αιτίας του ονόματος Κάρολος.
Από αύριο λοιπόν ... εννέα μήνες μπροστά η Ελλάδα.
Αύριο θα έχουμε Πρωτοχρονιά του 2014.
Για να βγούμε πιο γρήγορα από την κρίση, ο Σαμαράς το δέχτηκε ασμένως.
Δώρα πρωτοχρονιάτικα αύριο θα δεχτούμε και θα προσφέρουμε.
Σύμφωνα με τα φράγκικα εθίματα και παραδόσεις....
Το εννιάμηνο κούρεμα το δεχτήκαμε κατόπιν διαπραγματεύσεων και διαβουλεύσεων και μονομερών υποχωρήσεων εκ μέρους μας, για να το περάσουμε σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα και τέτοια...

Θέατρο γίναμε. Θέατρο επιχειρήσεων .....

Όχι αυτός της Αγγλίας

Αυτός. Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας

manosdet έγραψε: www.catastroika.com/


Εδώ υπάρχει ένα άκρως ενδιαφέρον βίντεο.
Ξέρω θα μου πείτε είναι μεγάλο αλλά αξίζει να το δει κάθε Έλληνας.

Ο φασισμός είν' εδώ. Και λέγεται εκποίηση (φιλελευθερισμός και τρίχες κατσαρές) δημόσιας περιουσίας.
Μας ήρθε από κάτι οικονομολόγους στο Σικάγο. Πέρασε πρώτα από πολλές χώρες. Σα χολέρα.
Πριν να φτάσει σε μας, πέρασε από τους παλιούς της φίλους, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκεί συνάντησε τους Γερμανούς.

Ποιος έγραψε " Αν ήμουν δικτάτωρ θα.... " ; Τι κι αν είναι βραβευμένος κι έχει περγαμηνές; Είναι ένας φασίστας από τούτη τη νέα φουρνιά, τη ρετουσαρισμένη. Και κουβαλάει βόμβες ίδιες μ' εκείνες του Χίτλερ. Όλες οι βόμβες είναι φασισμός. Κι όχι μόνον οι βόμβες.
Αυτός μας λέει τι πρέπει και τι δεν πρέπει για την Κύπρο.

fireseaker έγραψε: Κρούγκμαν: Ναι, η Κύπρος πρέπει να φύγει από το ευρώ

«Αν ήμουν δικτάτωρ, θα κρατούσα κλειστές τράπεζες μέχρι να φύγει η Κύπρος από το ευρώ» γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν στην στήλη του στους New York Times.

Με αυτόν τον κατηγορηματικό τρόπο ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν παίρνει σαφή θέση για το κυπριακό πρόβλημα μέσα από τη στήλη του στους New York Times, ξεκαθαρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο απαντά σε ένα κάλεσμα αναγνώστη του που του ζήτησε να πάρει θέση, χωρίς να σκεφτεί τι είναι πολιτικά εφικτό.

Η λογική του Κρούγκμαν είναι απλή: μένοντας στο ευρώ με δεδομένες όλες τις νέες παρεμβάσεις και συνθήκες, η Κύπρος θα καταδικαστεί σε μία ύφεση η οποία θα διαρκέσει χρόνια, ακριβώς σε μία περίοδο κατά την οποία η οικονομία της αποπειράται να μετατραπεί σε εξαγωγική, με φόντο και την αξιοποίηση των κοιτασμάτων μελλοντικά

Μία έξοδος από το ευρώ, αντίθετα, θα της επέτρεπε, με παράλληλη υποτίμηση του νομίσματός της, να ανοικοδομήσει την οικονομία της.

Ο ίδιος προσθέτει: Το προϊόν που εξήγε η Κύπρος τόσα χρόνια ήταν τραπεζικές υπηρεσίες και τουρισμός. Το πρώτο κατέρρευσε ήδη και από μόνο του αυτό φέρνει ύφεση.

Την ίδια στιγμή η τρόικα αξιώνει νέα μέτρα λιτότητας, παρόλο που η Κύπρος παρουσιάζει δημοσιονομικά πρωτογενές πλεόνασμα, προ τόκων δηλαδή.

«Δεν θα με εξέπληττε μία πτώση της τάξης του 20% στο ΑΕΠ», λέει χαρακτηριστικά ο Κρούγκμαν.

Ποιο είναι λοιπόν το μονοπάτι; Η ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος και η ανάδειξη και άλλων άμεσα - ενδεχομένως του αγροτικού τομέα. Μία υποτίμηση λ.χ. θα έφερνε ιδιαίτερα ελκυστικά τουριστικά πακέτα από Βρετανία, υποστηρίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος.

Στο ερώτημα αν είναι εφικτή η έξοδος από το ευρώ, ο Κρούγκμαν απαντά με ένα ευφυολόγημα: «Αν ήμουν δικτάτωρ, θα κρατούσα κλειστές τις τράπεζες όσο χρειάζεται για να προετοιμαστούν για το νέο νόμισμα!».

www.kathimerini.gr

Γιατί "μίλησε" ο κ. Προβόπουλος
Του Γιάννη Αγγέλη

Η είδηση χθες δεν ήταν τόσο το τι ανακοίνωσε ο διοικητής της ΤτΕ, κ. Γ. Προβόπουλος - αν και υπήρξαν “μηνύματα” στα λεγόμενά του - αλλά το ότι έκρινε αναγκαίο “να μιλήσει και να εξηγήσει” αυτό που συμβαίνει.

Και είχε τους λόγους του.

Ο βασικός λόγος ήταν ότι έπρεπε να διαβεβαιώσει ως ΤτΕ αλλά και ως ΕΚΤ, τους καταθέτες που έφεραν μετά τον Ιούνιο του 2012 πίσω (από τα “στρώματα” και από το εξωτερικό) στις τράπεζες περί τα 19 δισ. ευρώ, ότι δεν κινδυνεύουν και δεν χρειάζεται... να τα ξαναβγάλουν, παρά τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο.

Ήταν “πειστικός” λένε όσοι τον άκουσαν, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί και στα “γκισέ” των τραπεζών και τα ΑΤMs το επόμενο δίμηνο...

Ο δεύτερος λόγος είχε να κάνει με μία πολύ ευαίσθητη “ισορροπία” εμπιστοσύνης ή ανεμπιστοσύνης -εξαρτάται από την μεριά που το βλέπει κανείς- που υπάρχει στην Ελλάδα μεταξύ πολιτικών και κοινοτικών αρχών, όσο αφορά τις “δεσμεύσεις” και τις υποσχέσεις τους προς αυτούς που υφίστανται τις συνέπειες του μνημονίου εδώ και τρία χρόνια.

Και αυτή η εμπιστοσύνη μετριέται αυτή την στιγμή με την στάθμη των καταθέσεων που, προς το παρόν, δύο εβδομάδες μετά το κυπριακό “ατύχημα”, συγκρατείται στα 165 δισ. ευρώ περίπου.

Αυτή στάθμη είναι που επιτρέπει ακόμα στο καράβι να επιπλέει χωρίς να χτυπάει ξέρες...

Το στοιχείο αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο γιατί είναι αρκετοί αυτοί που στο οικονομικό επιτελείο αντιμετωπίζουν την στάθμη αυτή όχι σαν το σωσίβιο που έχει επιτρέψει την αποφυγή “ατυχήματος”, αλλά σαν “λίπος” από το οποίο στο αμέσως επόμενο διάστημα, μπορούν να κλείσουν “μαύρες τρύπες” που δημιουργούνται σε πολλούς τομείς της κυβερνητικής πολιτικής.

Στην “ισορροπία” αυτή ο διοικητής της ΤτΕ συμμετέχει εκπροσωπώντας όχι απλά την ΤτΕ αλλά και την ΕΚΤ.

Και εδώ είναι το τρίτο στοιχείο που πρέπει να επισημάνει κανείς ειδικά λόγω της συγκυρίας: Ο κ. Προβόπουλος τάχθηκε ανοικτά κατά της όποιας σκέψης για αναστροφή της διαδικασίας συγχώνευσης της Εθνικής με την Eurobank.

Και αυτό μόλις τρία 24ωρα πριν από το Συμβούλιο της ΕΚΤ στο οποίο είναι εκ των πραγμάτων δεδομένο ότι θα αξιολογηθεί η κατάσταση μετά τις αποφάσεις για τις κυπριακές τράπεζες.

Με άλλα λόγια, αν κάποια μέλη της τρόικας -λέγε με ΔΝΤ- επιμένουν να αφήνουν ανοικτό το θέμα αναστροφής της συγχώνευσης, η ΕΚΤ επιμένει ότι αυτή πρέπει να ολοκληρωθεί και μάλιστα γρήγορα…

Αυτό το “μήνυμα” ήταν αρκετά καθαρό από πλευράς διοικητή της ΤτΕ.

Μένει όμως να δούμε τις επόμενες εβδομάδες το ποιος κάνει τελικά “κουμάντο” στην τρόικα, η Κομισιόν και η ΕΚΤ ή το ΔΝΤ;

Αυτή είναι η απάντηση Κύπριου φοιτητή στο άρθρο του Αλκίνοου Ιωαννίδη
...δημοσιεύτηκε στο περιοδικό LifO.


Αγαπητέ Αλκίνοε,

Είμαι 24χρονος Κύπριος φοιτητής στην Αθήνα, όπως υπήρξες κάποτε κι εσύ. Αποτελούσες ανέκαθεν για μένα αξιόλογη προσωπικότητα. Παρακολουθώ από κοντά την πορεία σου ως μουσικού, και με προσοχή διαβάζω τους προβληματισμούς και τις απόψεις σου όπως τις διατυπώνεις σε συνεντεύξεις και άρθρα, καλή ώρα. Το τελευταίο σου άρθρο με τίτλο "Ελεύθεροι Κατακτημένοι", με προβλημάτισε έντονα κι αφού το διάβασα αρκετές φορές, αποφάσισα δημόσια να εκθέσω κάποιες παρατηρήσεις μου στα όσα λες.

Γενικά ομιλούντες, βρήκα το άρθρο σου σε μεγάλο βαθμό χαμένο στην αοριστία, συχνά αντιφατικό και επικίνδυνα βυθισμένο σ' έναν άκρατο ρομαντισμό. Θα εξηγήσω αναλυτικά τι εννοώ. Κατ' αρχάς ολόκληρο το άρθρο διαχέεται από τη νοσταλγία ενός απολεσθέντος όμορφου και βαθιά ανθρώπινου παρελθόντος, που έρχεται σε αντίφαση με ένα πεζό, απρόσωπο και στιγματισμένο από την παντοδυναμία του χρήματος παρόν. Αναφέρεσαι σε "τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων", όπου "αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ό,τι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα". Αναφέρεσαι σε ψεύτικους γάμους, χωρίς "από καρδιάς ευχή", χωρίς "αινίγματα". Λες ότι "αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο", "τον έρωτα με το στριπτιτζάδικο". Και παραθέτεις μιαν όμορφη ειλικρινή ιστορία, όπου παιδάκι πήγες κι έπαιξες τύμπανο στην κερκίδα της αντίπαλης ομάδας.

Θα συμφωνήσω πως ναι, κάναμε το χρήμα αφεντικό, αφεθήκαμε στον νεοπλουτισμό και στο αρχοντοχωριατιλίκι, αλλά γιατί αυτή η υπερβολή, αυτή η ισοπέδωση, αυτή η εύκολη απλούστευση των πάντων; Ποιος ο λόγος να καταφεύγεις σε ένα εξιδανικευμένο παρελθόν και να ξορκίζεις ένα δαιμονοποιημένο παρόν; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι οι παππούδες μας ήταν πιο ανθρώπινοι από εμάς; Ότι οι καλημέρες τους ήταν αληθινές κι ότι υπήρχε ανάμεσά τους αλληλεγγύη; Οι κοινωνίες αλλάζουν. Η ανθρώπινη φύση όχι. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία. Στα χωριά δεν τρωγόντουσαν μεταξύ τους; Δεν ζηλεύαν; Δεν σκοτώνονταν για τα χωράφια και τις περιουσίες τους; Κι οι γάμοι τους, επειδή είχαν όμορφα γλέντια (που στο μυαλό μας περιβάλλονται από ένα νοσταλγικό φαντασιακό περίβλημα) πάει να πει πως ήταν πιο αγαπητικοί και πιο ουσιαστικοί; Πόσοι γάμοι συμφωνήθηκαν από τα πεθερικά πριν καν γεννηθεί το ζευγάρι; Πόσοι άντρες ξυλοκοπούσαν τις γυναίκες τους ή τις είχαν σαν δούλες; Ποιος σου μίλησε γι' αυτές τις αγγελικά πλασμένες κοινωνίες, γεμάτες αγνούς κι άγιους ανθρώπους; Όσο για την ειλικρινή κι όμορφη ιστορία των παιδικών σου χρόνων, όσο κι αν είναι αληθινή και συγκινητική, αφορά εσένα και τον παιδικό κόσμο σου. Να σου θυμίσω ότι τον ίδιο ακριβώς καιρό, οι μεγάλοι – χωρισμένοι σε μακαριακούς και γριβικούς - βγάζαν πιστόλια και πυροβολούσαν τον αδερφό τους που ήταν στην αντίπερα όχθη της παράνοιας. Αλλά και με το παρόν; Γιατί τόσο μίσος; Μήπως οι Κύπριοι σήμερα δεν συγκινούνται με τους ωραίους στίχους; Ξεχνάς ποια γενιά σε αγάπησε και σε ανάδειξε; Εσένα και τα τραγούδια σου; Μιλάς για ψεύτικους γάμους. Δε θα 'λεγα όχι. Αλλά δεν μπορείς να με πείσεις πως δεν υπάρχει σήμερα αγάπη. Ή ότι υπάρχει λιγότερη από παλιά. Λες κι είναι η αγάπη ποσότητα χημική που μετριέται στον αέρα.

Η γενιά σου κι η γενιά μας, πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία μετά από αιώνες, έρχεται αντιμέτωπη τόσο απροκάλυπτα με τα συναισθήματά της. Είναι αυτό που λες "της λείπουν τα αινίγματα"; Ίσως. Έτσι, όμως, συχνά γίνεται πιο ειλικρινής, πιο συνειδητή και πιο ουσιαστική. Δεν είναι το (όμορφο ή ξενέρωτο) γλέντι που κάνει το γάμο, όπως ακριβώς δεν είναι το ράσο που κάνει τον παπά. Γίνεσαι, στ' αλήθεια, πολύ άδικος όταν λες πως ο έρωτας αντικαταστάθηκε από το στριπτιζάδικο, αν και – ομολογώ – λεκτικά κάνεις ωραία αντίθεση και πείθεις. Ναι, μας λείπει η ποίηση στην καθημερινότητα, μας λείπει η αίσθηση της ομορφιάς. Ναι, φερόμαστε δουλοπρεπώς σε κουλτούρες που δεν μας πάνε και δεν τις κοιτάμε στα ίσα από κόμπλεξ κατωτερότητας. Αλλά, προς Θεού, η επιστροφή στην ιδέα ενός ανύπαρκτου παρελθόντος δεν είναι λύση. Η επιστροφή στο παρελθόν είναι ακριβώς αυτό: πισωγύρισμα. Μου φαίνεται πως έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σ' ένα ωραιοποιημένο παρελθόν, επειδή φοβόμαστε ν' αντιμετωπίσουμε το ατελές της ανθρώπινης μας φύσης. Αποφεύγουμε να μάθουμε την πραγματικότητά του, ακριβώς επειδή μας αρέσει να φαντασιωνόμαστε και να ελπίζουμε σ' ένα παρομοίως τέλειο μέλλον. Ακροβατούμε από τη μιαν αυταπάτη στην άλλη, ενώ στα χέρια μας κρατούμε ένα παρόν που πρέπει να μας φανεί ολότελα σιχαμερό, ώστε να το μισήσουμε, να το εξοβελίσουμε και να πορευθούμε καθαροί στο φωτεινό μέλλον, που φωταγωγείται απ' το υπέροχο παρελθόν.

Η ανασφάλεια μάς οδηγεί στην απλούστευση. Και πού καταλήγουμε; Σ' ένα φαύλο κύκλο απογοητεύσεων, σ' ένα οδοιπορικό παλινδρομήσεων, γιατί το τέλειο που ονειρευτήκαμε παραμένει πάντα άπιαστο. Και κάπως έτσι κατρακυλάμε πάλι στη διαφθορά σαν να 'ναι η μοίρα μας. Στη συνέχεια προχωράς σ' ένα εγκώμιο του "όχι", που έδωσε, λες, "νόημα στη δημοκρατία", που για λίγο θύμισε πως "οι εκπρόσωποι εκπροσωπούν πράγματι". Λες, κάνοντας μάλλον ηρωικούς συνειρμούς, πως δημιουργεί "προηγούμενο", πως "σηματοδοτεί, καθορίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό", πως με λίγα λόγια γράφει ιστορία. Καμαρώνεις που αυτό το "όχι" περιφρόνησε τους "λογικούς λογιστές" και λέχθηκε "ενστικτωδώς", "χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική".

Πάλι θα διαφωνήσω. Αυτό ακριβώς που μας λείπει είναι ο καθαρός νους, η λογική, η κριτική σκέψη, η σοβαρότητα. Κι αυτό που θα πρέπει ν' αποβάλουμε είναι ακριβώς τις ενστικτώδεις παρορμήσεις, τις σπασμωδικότητες, τον ακατάσχετο συναισθηματισμό και τον παραλογισμό που τον συνοδεύει. Ναι, οι εκπροσώποι για μια στιγμή εκπροσώπησαν πράγματι: Εκπροσώπησαν τον λαό τους που δεν ερευνά πριν αποφασίσει, που δεν έχει καθαρή πολιτική σκέψη, που ακόμα ψηφίζει με κριτήριο το επώνυμό του. Σκεφτήκαν σοβαρά πριν ορθώσουν περήφανα το ανάστημά τους; Μελέτησαν τα ενδεχόμενα; Βρήκαν εναλλακτικές λύσεις; Αν όχι, τότε το "όχι" τους θα μείνει στην ιστορία μάλλον σαν ηλίθιο παρά σαν ηρωικό. Δεν ξέρω από πότε το ελληνικό φρόνημα συνδυάστηκε μ' αυτή τη συναισθηματικά φορτισμένη παρορμητικότητα. Να σου θυμίσω μόνο πως οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι έβαλαν τις βάσεις του ορθού λόγου κι η δημοκρατία τους βασιζόταν στην ελεύθερη σκέψη και το διάλογο, κι όχι στις ψευτοπαληκαριές. Κι οι εθνικοί απελευθερωτικοί αγώνες, είτε του '21 είτε του '55 – '59, πέτυχαν όχι επειδή βασίστηκαν στη νεανική "ελληνική" τρέλα των αγωνιστών, αλλά γιατί υπήρχαν κάποια μυαλά πίσω που οργανώναν με καθαρή σκέψη και σύνεση, και κατεύθυναν αυτή την τρέλα.

Μου φαίνεται τόσο αντιφατικό να λες: "Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει "plan B". Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης (...) μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς "Όχι"." Είναι σαν να λες: "Αυτοί οι άνθρωποι ήταν παράλογοι. Κι όμως είπαν ένα παράλογο όχι!" Μα βέβαια, αφού ήταν παράλογοι. Τέλος, πάλι αυτή η τόσο αλλόκοτη τάση υπερβολής που δεν ξέρω, αλήθεια, από πού πηγάζει και πού αποσκοπεί – αν αποσκοπεί κάπου. Και μαζί της η αντιφατικότητα: "Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. (...) Και φοβόμαστε. (...) Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε... Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε." Εμείς δεν είμαστε "οι αρχοντοχωριάτες, οι απρόσωποι, οι γυμνοί, οι υποταγμένοι, οι εξαρτημένοι, οι ανέραστοι, οι ανίεροι"; Πώς στο τέλος καταλήξαμε τόσο σκληραγωγημένοι, τόσο ηρωικοί; Και τελοσπάντων, αλήθεια, πότε πεινάσαμε; Πότε κρυώσαμε χρόνια (!); Εμείς; Ποτέ. Ούτε η γενιά μου, ούτε η γενιά σου, ούτε η προηγούμενη γενιά. Τι παρηγοριά είναι αυτή απ' το παρελθόν – πάλι – φερμένη; Αν η ιστορία του τόπου μας και των προγόνων μας είναι στοιχειωμένη από κατακτήσεις και πόνο πα' να πει είμαστε κι εμείς έτοιμοι ή, ακόμα χειρότερα, μοιρολατρικά καταδικασμένοι να μπορούμε να υπομείνουμε πόνο; Όχι. Για άλλη μια φορά το πίσω κοίταγμα δεν είναι λύση. Είναι μάλλον καταδίκη. Λοιπόν; Να ποιο είναι το αληθινό πρόσωπο που καλούμαστε να κοιτάξουμε στον καθρέφτη κι είναι τρομακτικά αληθινό: το πρόσωπο της ευάλωτης ανθρώπινης φύσης μας.

"Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου", όπως λες. Κι η ευάλωτη φύση μας μαθαίνει πια ότι δεν μπορεί να τρέφεται με μύθους κι απολυτοποιήσεις. Τα λεφτά είναι μέσο. Απ' τα πιο ισχυρά μέσα για την ευτυχία μας. Δεν είναι όμως από μόνο του ευτυχία. Πλέον δεν θα μπορούμε να καυχιόμαστε για τη λιμουζίνα και τη σπιταρόνα μας: ξέρουμε πια πόσο εύκολα χάνονται αυτοκίνητα και σπίτια. Δεν μπορούμε, όμως, ούτε να προσφεύγουμε σε παρελθοντικές φαντασιώσεις και γεννήματα του συναισθηματισμού. Να σου θυμίσω άλλωστε – κι αυτό θα σε τρομάξει – πως αυτή ακριβώς η εξιδανίκευση του παρελθόντος και της ιδέας του είναι που τρέφει τους "βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ' έξω κι από μέσα»" που τόσο αποστρέφεσαι. Η καταφυγή στο μύθο δεν είναι λύση. Τη λύση δεν τη δίνει η άγνοια και η φαντασία, αλλά η αλήθεια και η γνώση – ή έστω η γνώση της άγνοιας. Ας γίνουμε πιο συνετοί. Ας μάθουμε ν' ακούμε, να διασταυρώνουμε απόψεις, να σχηματίζουμε άποψη, ν' αναζητούμε την αλήθεια. Η αίσθηση της αδυναμίας ας μην μας φέρει κοντά λόγω κοινού μίσους και αγανάκτησης προς ορατούς κι αόρατους εχθρούς, αλλά λόγω ταπείνωσης και συμπόνιας. Το πλήγμα ας μας κάνει πιο σώφρονες, όχι φαντασιόπληκτους και τσαμπουκάδες.

Με εκτίμηση, Σοφοκλής Παπαδόπουλος

ΔΝΤ: Κουρέψτε χρέος ή καταθέσεις
Μυρίζει ναυάγιο σήμερα στο Μαξίμου. Προσπάθειες να αναπεμφθεί το θέμα στο Eurogroup

Δημοσιεύθηκε: 07 Απριλίου 2013, 09:41 , Τελευταία Ενημέρωση: 07/04/2013, 10:41

www.sofokleousin.gr/archives/129675.html

Υπαρχει κανεις Χανιωτης να μας το επιβεβαιωσει????
www.news-cobra.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6786.html

!

Φτω απάνου, φτω τα γένια μου....
Φτω κάτου, φτω τ' ......

Σ' αυτό το διάλογο με θέμα " Όλοι θέλουν να μας σώσουν" γινόταν κάποτε ωραίος διάλογος. Ο καθένας διατύπωνε τη γνώμη του με σεβασμό στους άλλους. Κι ας πήγαινε κόντρα σ' όλους.
Τι έχει γίνει τώρα;
Τι έχει γίνει και περάσατε όλοι σας σε παράλληλους μονολόγους, σ' ευχαριστώ και σε χάου ντου γιου ντου;

Τhanks

Μα ο ανθρωπος δινει μαχες κατα των εχθρων της δημοκρατιας σε καθε εκπομπη.
Ειναι μαχητης της δικαιοσυνης και της αξιοκρατιας.
Γιαυτο και μονοπωλει την εκπομπη,μην νομισετε οτι το κανει απο κομπλεξ η τιποτα αλλο.
Ακρως προοδευτικο ατομο με κουλτουρα και αποψη για ολα.
Αν αφηνε και τον Σερβετα να λεει και κανενα αστειο,ισως και να βλεπαμε την εκπομπη του.

Της αγίας Αγρανάπαυσης
Του ΣΠΥΡΟΥ ΦΡΕΜΕΝΤΙΤΗ

Κι όμως, ο παράδεισος είναι εδώ. Στις νήσους Κυρά Παναγιά και Σκάντζουρα (κοντά στην Αλόννησο) τη Σκόπελο και τη Χαλκιδική.


Το μοναστήρι της Κυρά Παναγιάς στο ομώνυμο νησί των Σποράδων, που ανήκει στην αγιορείτικη μονή Μεγίστης Λαύρας Εκεί όπου τέσσερα από τα μεγαλύτερα μοναστήρια του Αγίου Ορους έδειξαν το επιχειρηματικό τους «δαιμόνιο», αλλά και τις ισχυρές τους διασυνδέσεις με την εξουσία, εντάσσοντας μεγάλες εκτάσεις γης σε κοινοτικά προγράμματα. Τι αποκόμισαν; Αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Πρόκειται για την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, που μόλις πρόσφατα εισέπραξε 1,2 εκατ. ευρώ. Τη Μονή Αγίου Διονυσίου, που έβαλε στα ταμεία της 848.418 ευρώ, τη γνώριμη Μονή Βατοπεδίου που εισέπραξε 527.390 ευρώ και, τέλος, τη Μονή Ξενοφώντος με 269.218 ευρώ.

Τα χρήματα προέρχονται από το πρόγραμμα «Μακροχρόνιας Παύσης Γεωργικών Γαιών» (πρόκειται για την αγρανάπαυση), στο οποίο εντάχτηκαν τα μοναστήρια από το 1997. Βασικός όρος του ήταν να παύσουν οι συγκεκριμένες εκτάσεις να χρησιμοποιούνται ως βοσκοτόπια ώστε να αναπτυχθεί το φυσικό περιβάλλον και να δημιουργηθεί «οικοπάρκο, πόλος έλξης αγροτικού, οικολογικού, εκπαιδευτικού, επιστημονικού τουρισμού».

Η υπόθεση της επιδοτούμενης αγρανάπαυσης, μέχρι να «περπατήσει» από το 1997 έως σήμερα, πέρασε από σαράντα κύματα, με τα «οικοπάρκα» να φυτρώνουν σαν μανιτάρια σε όλη την επικράτεια από εταιρείες, ιδιωτικές ή δημοτικές, και συνεταιρισμούς πάσης φύσεως... Από κοντά και τα μοναστήρια, που θέλησαν να εντάξουν πάνω από 200.000 στρέμματα στο πρόγραμμα, ώστε να βάλουν στα ταμεία τους «ξεκούραστα» κοινοτικό χρήμα.

Τα πρώτα χρόνια η μία καταγγελία διαδεχόταν την άλλη. Αυτοκτόνησε μάλιστα και ο διευθυντής Γεωργίας στα Γιάννενα, αφήνοντας ιδιόχειρο σημείωμα ότι «με έφαγαν τα οικοπάρκα». Παρενέβησαν η Δικαιοσύνη, το ΣΔΟΕ, ακόμη και η κοινοτική επιτροπή κατά της απάτης. Τελικώς, συστάθηκε ειδική επιτροπή στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για να ελέγξει μία προς μία όλες τις περιπτώσεις ένταξης περιοχών στο πρόγραμμα.

Βόσκουν μέσα σε αρχαία

Η κατάληξη ήταν ότι από τις 35 περιπτώσεις μόνο οι 14 παρέμειναν.

Οι υπόλοιπες «απεντάχθησαν» διότι, σύμφωνα και με τον πρώην υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Αλ. Κοντό, «οι δικαιούχοι ήταν εταιρείες που είχαν συσταθεί αποκλειστικά και μόνο για την είσπραξη κοινοτικών ενισχύσεων». Λεπτομέρεια: Παρέμειναν όλες οι εκτάσεις των μοναστηριών!

1 Τα νησάκια Κυρά Παναγιά και Σκάντζουρα, που ανήκουν στη Μονή Μεγίστης Λαύρας, έχουν «συνεισφέρει» 12.100 στρέμματα στο πρόγραμμα αγρανάπαυσης και σύμφωνα με στοιχεία του ΟΠΕΚΕΠΕ σ' αυτά αντιστοιχούν τα περισσότερα χρήματα από τις κοινοτικές επιδοτήσεις.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το νησάκι Κυρά Παναγιά, που φαίνεται ότι έχει μετεξελιχθεί στο νησί... των επιδοτήσεων! Οι μοναχοί κατά καιρούς έχουν ζητήσει να ενταχθούν σε διάφορα προγράμματα, από την κατασκευή συστημάτων πυροπροστασίας και τη βιολογική κτηνοτροφία, μέχρι για συστήματα αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού... για να ξεδιψούν τα ζώα που βόσκουν στην περιοχή.

*Το νησί, συνολικής έκτασης 25.000 στρεμμάτων, έχει κηρυχθεί από το υπουργείο Πολιτισμού αρχαιολογικός χώρος και απαγορεύεται οποιαδήποτε αγροτική δραστηριότητα. Στο πρόγραμμα της αγρανάπαυσης, όμως, έχουν ενταχθεί 7.000 στρέμματα.

* Ωστόσο, υπάρχει και κτηνοτροφική μονάδα, στην οποία τη μονή εκπροσωπεί ο μοναχός Ονούφριος. Διαθέτει 2.400 κατσίκια, «ελευθέρας βοσκής» και έχει ενταχθεί σε άλλο ευρωπαϊκό πρόγραμμα (!), βιολογικής κτηνοτροφίας. Και όλα αυτά με τη συνδρομή του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που σπρώχνει «θερμά» το θέμα, παρά τις αντιρρήσεις του υπουργείου Πολιτισμού.

*Στον ογκώδη φάκελο που σχηματίστηκε μετά την αυτοψία της αρχαιολογικής υπηρεσίας περιέχονται φωτογραφίες που επιβεβαιώνουν ότι «παρατηρήθηκαν πολυάριθμες αίγες να βόσκουν ανεξέλεγκτα σε όλο το νησί (!), προκαλώντας ανεπανόρθωτες ζημιές, τόσο στο φυσικό περιβάλλον όσο και στους αρχαιολογικούς χώρους».

*Τα ίδια διαπίστωσε σε έγγραφό του το Νοέμβριο του 2008 και ο δασάρχης Σκοπέλου. Οτι, δηλαδή, «η βόσκηση στην Κυρά Παναγιά είναι συνεχής όλο το χρόνο και ελεύθερη σε όλη την έκταση του νησιού».

*Ομως, από πέρυσι το καλοκαίρι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης πίεζε, μέσω του νομικού συμβούλου του κράτους Χρ. Μπότσιου, τον πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Θεσσαλίας για την "τακτοποίηση" του θέματος. Σε έγγραφό του αναφέρει ότι «συνηγορεί θερμά υπέρ της κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης».

Δηλαδή, στην Κυρά Παναγιά και το πρόγραμμα αγρανάπαυσης τρέχει κανονικά αλλά και τα γίδια... είναι χορτάτα από άλλο κοινοτικό πρόγραμμα!

*Η υπόθεση είναι τώρα στη Δικαιοσύνη έπειτα από μηνυτήρια αναφορά της ΙΓ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων του Βόλου.

2 Η νήσος Σκάντζουρα, έκτασης 5.100 στρεμάτων, είναι όλη ενταγμένη στην αγρανάπαυση.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν μισθωμένο για περίπου 900 ευρώ ετησίως στην οικογένεια Αγάλου (κτηνοτρόφοι από την Αλόννησο) ο οποίοι βοσκούσαν εκεί περίπου 450 γίδια.

Και γίδια και επιδότηση

* Οι καλόγεροι τους απέβαλαν για να εντάξουν το νησί στο πρόγραμμα και να εισπράττουν κονδύλια περίπου 100.000 ευρώ ετησίως! «Στο νησί, όμως, σήμερα, και το γνωρίζει ο καλόγερος από το Αγιο Ορος, εξακολουθούν να βόσκουν γίδια και να αναπαράγονται, αφού όταν φύγαμε δεν μπορούσαμε να τα μαζέψουμε όλα», μας αναφέρει ο κτηνοτρόφος Γ. Αγάλος.

3 Στη Σκόπελο, στη θέση «Παλούκι», έχει ενταχτεί στο πρόγραμμα δασική έκταση 2.500 στρεμμάτων που διαχειρίζεται ως διακατεχόμενη η Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Ορους.

* Ποια είναι η εικόνα της περιοχής, η οποία πρέπει να βρίσκεται σε αγρανάπαυση; «Η έκταση είναι ανοικτή και προσβάσιμη στους κτηνοτρόφους για βόσκηση», μας λέει ο Κων. Μπετσάνης, πρόεδρος των κτηνοτρόφων Σκοπέλου. «Κάποιοι, μάλιστα, πληρώνουν στον καλόγερο 600 ευρώ το χρόνο για να έχουν το δικαίωμα βοσκής».

4 Στη Χαλκιδική, στη Μεταμόρφωση Ορμυλίας και στο Καλαμίτσι Συκιάς η Μονή Διονυσίου έχει εντάξει στο πρόγραμμα 8.500 στρέμματα, αποκτώντας δικαίωμα στις επιδοτήσεις.

* Ο έλεγχος, όμως, της Νομαρχίας Χαλκιδικής, το Δεκέμβριο του 2008, έδειξε ότι σε περίπου 3.500 στρέμματα συνεχίζεται η βόσκηση. «Ενημερώσαμε τον ΟΠΕ ΚΕΠΕ για να πράξει τα δέοντα», μας είπε ο Δημ. Τζιριτζής, αντινομάρχης Χαλκιδικής. «Κανονικά η Μονή πρέπει να αποβληθεί από το πρόγραμμα και να επιστρέψει τις κοινοτικές επιδοτήσεις που έλαβε».

* Οταν απευθυνθήκαμε στον ΟΠΕΚΕΠΕ ο πρόεδρός του Ξ. Βεργίνης μάς είπε ότι «προέβη στις πληρωμές φακέλων δικαιούχων το 2007 μετά από διαβεβαιώσεις των νομαρχιών ότι έχουν διεξαχθεί όλοι οι έλεγχοι». Ο νομάρχης Μαγνησίας Απ. Παπατόλιας διαβεβαιώνει ότι θα στείλει, αύριο κιόλας, επιτροπή για έλεγχο στις νήσους Κυρά Παναγιά και Σκάντζουρα...

www.enet.gr/?i=news.el.article&id=49576

Δικό μου σχόλιο: Αγρανάπαυση είναι άλλο πράγμα. Αυτό εδώ είναι προγράμματα για πλήρη απαξίωση καλλιεργήσιμων εδαφών. Προγ-ράμματα για τη γούνα μας δηλαδή. Κι από πάνω οι επιδοτήσεις μου θυμίζουν τις λίρες που ρίχνανε οι Άγγλοι στους Έλληνες για να φαγωθούν μεταξύ τους (εμφύλιος). Οι παπούληδες όμως μπροστάρηδες. Κύριε ελέησον.
Αγρανάπαυση: ονομάζεται η προσωρινή διακοπή της καλλιέργειας ενός αγρού για να αποκτήσει ξανά την παραγωγικότητα του. Συνήθως διαρκεί ένα χρόνο και εξαρτάται από το είδος του εδάφους και τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν. Η αγρανάπαυση είναι περισσότερο αναγκαία στους αγρούς που εφαρμόζεται εντατική μονοκαλλιέργεια που έχει ως αποτέλεσμα την «κατανάλωση» των θρεπτικών συστατικών του εδάφους. Πηγή: Βικιπαίδεια