Η πραγματικότητα...

Οργή! Οργή! Οργή!
Αυτό είναι το αίσθημα που με διακατέχει.

• Μαθαίνουμε ότι κορυφαίοι υπουργοί δε γνώριζαν τη ψήφιζαν.
• Μαθαίνουμε ότι βουλευτές ψηφίζουν τα πάντα σε επιτροπές, χωρίς να ξέρουν τι συζητείται και ποιο είναι το διακύβευμα.
• Δεν υπάρχει κανένα αναπτυξιακό μέτρο.
• Το δημόσιο είναι διαλυμένο. Όσοι έχουν μείνει, δεν ξέρουν τι κάνουν.
• Βλέπω γύρω μου εξαθλίωση. Άστεγοι. Άνθρωποι τρελαμένοι. Άνθρωποι χωρίς ελπίδα.
• Βλέπω τους νέους ανθρώπους απογοητευμένους. Χωρίς ελπίδα για το μέλλον. Προδομένους.
• Βλέπω νόμο περί ευθύνης υπουργών.
• Βλέπω νομικίστικα παιχνίδια που αθωώνουν ενόχους.
• Βλέπω καμία διάθεση για αλλαγή. Απασχολούμενοι λίγο ή καθόλου αμείβονται πλουσιοπάροχα, σταθερά και θεσμικά. Οι πραγματικά εργαζόμενοι είναι απροστάτευτοι.
• Βλέπω κέρινα, ανέκφραστα πρόσωπα να προσπαθούν να με πείσουν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος.
• Βλέπω τη Γερμανία να μας χρωστά απίστευτα δις από πολεμικές αποζημιώσεις και κανείς να μην το χρησιμοποιεί ως αντιστάθμισμα.
• Βλέπω παντού λαθραίους ξένους. Ξένους, μαύρους, άσπρους, κίτρινους να πωλούν εντελώς παράνομα και ανεξέλεγκτα τα πάντα. Κι όμως ο νόμος υπάρχει μόνο για αυτόν που είναι νόμιμος και πασχίζει να επιβιώσει.
• Βλέπω τα ίδια λαμόγια να κάνουν business as usual, να μην κόβουν αποδείξεις, να χρωστούν εκατομμύρια και να έχουν ακόμη και τηλεοπτικές εκπομπές.
• Βλέπω τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ να είναι στην Κόστα Ρίκα ενώ κρίνεται η μοίρα της χώρας.
• Βλέπω τον αδερφό του να λέει ραγιάδες τους βουλευτές και αυτοί να μην αντιδρούν.
• Βλέπω την εγκληματικότητα να αυξάνει ραγδαία.
• Βλέπω νέους χαμένους, χωρίς καθοδήγηση, χωρίς να ξέρουν ποιοι είναι, που πάνε και γιατί αξίζει να παλέψουν.
• Ακούω πολλές φωνές διαμαρτυρίας. Διασπασμένες σε κινήματα, οργανώσεις, μικρο-κόμματα.
• Βλέπω τον κόσμο να ξυπνά, να σηκώνεται από τον καναπέ και να αρνείται το ξεπούλημα.
• Βλέπω τον κόσμο να ζητά την τιμωρία των υπευθύνων!

Ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον!
Έρχεται!
Είμαι σίγουρος!

Ρήγα Φεραίε σε σε κράζω



Μουσικη Στιχοι Μικης Θεοδωρακης

Ρήγα Φεραίε σε σε κράζω.
Από την Αυστραλία στον Καναδά
κι από τη Γερμανία στην Τασκένδη,
σε φυλακές, σε βουνά και σε νησιά,
διασκορπισμένοι οι Έλληνες.

Διονύσιε Σολωμέ σε σε κράζω.
Κρατούμενοι και κρατούντες,
δέροντες και δερόμενοι,
διατάσσοντες και διατασσόμενοι,
τρομοκρατούντες και τρομοκρατούμενοι,
κατέχοντες και κατεχόμενοι,
διηρημένοι οι Έλληνες.

Αντρέα Κάλβε σε σε κράζω.
Λαμπερότατος ο ήλιος απορεί,
απορούν τα βουνά και τα έλατα,
οι ακρογιαλιές και τ' αηδόνια,
λίκνο ομορφιάς και μέτρου η πατρίς μου,
σήμερα τόπος θανάτου.

Κωστή Παλαμά σε σε κράζω.
Ποτέ άλλοτε τόσο φως δεν έγινε σκότος,
τόση ανδρεία φόβος,
τόση αδυναμία η δύναμη,
τόσοι ήρωες μαρμάρινες προτομές,
πατρίς του Διγενή και του Διάκου η πατρίς μου,
σήμερα χώρα υποτελών.

Νίκο Καζαντζάκη σε σε κράζω.
Κι όμως αν λησμονούν οι θνητοί
που μιλούν ακόμα τη γλώσσα του Ανδρούτσου,
η μνήμη κατοικεί πίσω από τα σίδερα και τις σκοπιές,
η μνήμη κατοικεί μέσα στα ληθάρια,
φωλιάζει στα κίτρινα φύλα
που σκεπάζουν το κορμί σου Ελλάδα.

Άγγελε Σικελιανέ σε σε κράζω.
Η ψυχή της πατρίδας μου είσ' εσύ πολύμορφο ποτάμι,
τυφλό από το αίμα, κουφό από το δόγκο,
ανήμπορο από το μέγα μίσος και τη μεγάλη αγάπη,
που εξίσου εξουσιάζουν την ψυχή σου.
Η ψυχή της πατρίδας μου είναι
δυο χειροπέδες σφιγμένες σε δυο ποτάμια,
δυο βουνά δεμένα με σκοινιά
στον πάγκο της ταράτσας,
ο Αργίτικος κάμπος φουσκωμένος από το μαστίγιο
και ο Όλυμπος κρεμασμένος πισθάγκωνα
από το κατάρτι του αεροπλανοφόρου για να ομολογήσει.
Η ψυχή της πατρίδας μου είναι αυτός ο σπόρος
π' άπλωσε ρίζες πάνω στο βράχο.
Είσ' εσύ μάνα, γυναίκα, κόρη,
που αγναντεύεις τη θάλασσα και τα βουνά
και κρυφόβαφεις μ' αίμα
τα κόκκινα αβγά της Αναστάσεως
που εγκυμονούν οι καιροί και οι άντρες.
Αν ποτές να 'ρθει στη δύστυχη χώρα μου,
Πάσχα Ελλήνων.

Άγνωστε Ποιητή σε σε κράζω.

Ο μεγάλος αυτός Έλληνας, ο Μίκης Θεοδωράκης, φωνάζει στον Άγνωστο Ποιητή. Κι εγώ ακούγοντας την κατεβασιά και το βουητό και το σεισμό που φτάνει, ενώνω τη φωνή μου μ' όλους σας αδέρφια μου.

Η Στέλλα βρήκε τούτο το υπέροχο βίντεο για την Ελλάδα. Από τον τοίχο της κοινότητας του kalliergo το βγάζω Στέλλα μου εδώ. Ναι, Ηλία, είμαι αισιόδοξος κι εγώ. Το πιο πυκνό σκοτάδι της νύχτας είναι λίγο πριν το γλυκοχάραμα. Μην απελπίζεται κανείς. Και κανένας να μη μένει μόνος του αυτόν τον καιρό. Απλώστε το χέρι σας στο διπλανό σας.

ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΝ ΣΤΗ ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

h farma ton zoon-George Orwell-1.pdf
‘’Και να θυμάστε σύντροφοι, πως δεν πρέπει ποτέ να χάνετε το κουράγιο σας. Κανένα επιχείρημα δεν πρέπει να σας παραπλανήσει. Μην ακούτε ποτέ όταν σας λένε πως ο άνθρωπος και τα ζώα έχουν κοινά συμφέροντα, πως η ευμάρεια του ενός εξασφαλίζει και την ευμάρεια των άλλων. Είναι όλα ψέματα. Ο άνθρωπος δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα κανενός, παρά μόνο του εαυτού του. Κι ανάμεσα σε μας τα ζώα ας υπάρξει απόλυτη ενότητα, απόλυτη συντροφικότητα στον αγώνα μας. Όλοι οι άνθρωποι είναι εχθροί. Όλα τα ζώα είναι σύντροφοι.’’

Όταν ο Όργουελ έπινε τον καφέ του σε επαρχιακό καφενεδάκι της Αγγλίας πέρασε από μπροστά του ένα θεόρατο άλογο που το κατηύθυνε ένα θρασύ μικροσκοπικό πιτσιρίκι. Ο Όργουελ έμεινε κατάπληκτος από την αφέλεια του τεράστιου ζώου που δεχόταν τη βίαιη συμπεριφορά του πιτσιρίκου χωρίς την παραμικρή αντίδραση, πέρα από το δεδομένο της υποταγής. Η παθητική απάθεια του αλόγου και η πρωτόγονη, στα πλαίσια του αυτονόητου, εξουσιαστική ισχύς του πιτσιρίκου σε συνδυασμό με την απολύτως αντίστροφη πραγματικότητα, από άποψη μεγέθους και δύναμης παιδιού κι αλόγου, έθεσαν στον Όργουελ δύο ερωτήματα: «Πώς είναι δυνατό το άλογο να αποδέχεται την τυραννία του πιτσιρίκου;» και «τι θα γινόταν αν το άλογο σταματούσε να υπακούει;»
Κάπως έτσι λέει ο μύθος ότι γεννήθηκε η ιδέα του βιβλίου «Η Φάρμα των ζώων», βιβλίο που έκανε παγκοσμίως διάσημο τον Όργουελ και που αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν του. Η «Φάρμα των ζώων» είναι ίσως δημοφιλέστερη κι από το «1984».
Ο μύθος του βιβλίου γνωστός. Τα ζώα μιας φάρμας επαναστατούν, διώχνουν από το κτήμα τον αγρότη δυνάστη κι εγκαθιδρύουν τη δική τους λαϊκή εξουσία. Διαχειριστές της εξουσίας είναι τα γουρούνια που είναι πιο έξυπνα και πιο μορφωμένα από τα άλλα ζώα, φυσικά με τις επευφημίες του ζωικού πλήθους,
κι εδώ ακριβώς αρχίζει ο μύθος. Το θέμα δηλαδή δεν είναι η ανατροπή του δυνάστη, κάτι που συμβαίνει σχετικά γρήγορα, αλλά το τι έπεται. Πώς δηλαδή γίνεται η διαχείριση της εξουσίας που οφείλει να εκφράσει τις λαϊκές μάζες και που γεννήθηκε άμεσα από αυτές, αφού δεν είναι καν αποτέλεσμα εκλογών, με τις αναπόφευκτες αλλοιώσεις ή συμβιβασμούς που εμπεριέχουν, αλλά προϊόν άμεσης κι ομόφωνης επαναστατικής πράξης, απολύτως συνειδητής που δεν αφήνει κανένα περιθώριο παραχωρήσεων ή παρεξηγήσεων. Ο Όργουελ προεκτείνοντας, θα έλεγε κανείς τους μύθους του Αισώπου, παρουσιάζει το πολιτικό παραμύθι των προδομένων επαναστάσεων. Τα γουρούνια σιγά – σιγά αποκτούν την αλαζονεία της εξουσίας, διαχωρίζονται από το πλήθος και υπερασπίζονται τα δικά τους συμφέροντα που πλέον δεν έχουν καμία σχέση με τα ιδεώδη της επανάστασης που δήθεν εκπροσωπούν.

Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Το βιβλίο

Κρίμα που δεν κατάφερα να σας στείλω το βιβλίο. Αξίζει να το διαβάσετε για είναι διαχρονικότερο απο ποτέ !!!

Η οργή κατακλύζει κάθε Έλληνα κι εμένα μαζί.
Δυστυχώς ζούμε μία κατάσταση καθημερινής τρομοκρατίας και φυσικό επόμενο είναι να τιθασευτεί με αυτόν τον τρόπο ένας περήφανος λαός.
Η επανάσταση δεν γίνεται γιατί η πολυθρόνα είναι πολύ αναπαυτική και ο νεοέλληνας δεν θέλει να την αποχωριστεί.
Πάνω σ' αυτό βασίζονται οι πολιτικοί και διακορεύουν μέρα με την μέρα κεκτημένα δικαιώματα που με αίμα αποκτήθηκαν αιώνες πριν.
Μα έχω την αίσθηση πως δεν θα τους περάσει και σύντομα θα στηθεί νέο Γουδή και όλοι αυτοί που σήμερα νομίζουν ότι είναι επιβήτορες θα λογοδοτήσουν σε ασήμαντους ποπολάρους που ο οίκτος θα είναι λέξη ασήμαντη γι αυτούς.

Τέλος θέλω να πω κάτι που διάβασα πρόσφατα:
Όσο καλά ή άσχημα κι αν είναι τα πράγματα ένα είναι σίγουρο.
Θα αλλάξουν

‎1 Φεβρουαρίου ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ,ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΗΝΥΜΑ. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ....ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΗ-ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΡΕΥΜΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ. Το "απαγόν" ή σβήσιμο είναι άλλη μία μοναδική μορφή διαμαρτυρίας που χρησιμοποίησαν τον Σεπτέμβριο του 2002 οι αργεντινοί καταναλωτές για να ακυρώσουν τις αυξήσεις στο ρεύμα και σε άλλα κοινωνικά αγαθά κοινής ωφέλειας. Εσβησαν ταυτόχρονα τα φώτα για ένα τέταρτο σε όλη τη χώρα! Τη βύθισαν στο σκοτάδι και
ανάγκασαν κυβέρνηση και εταιρείες σε άτακτη υποχώρηση.

Στελλα έγραψε: ‎1 Φεβρουαρίου ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ,ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΗΝΥΜΑ. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ....ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΗ-ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΡΕΥΜΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ. Το "απαγόν" ή σβήσιμο είναι άλλη μία μοναδική μορφή διαμαρτυρίας που χρησιμοποίησαν τον Σεπτέμβριο του 2002 οι αργεντινοί καταναλωτές για να ακυρώσουν τις αυξήσεις στο ρεύμα και σε άλλα κοινωνικά αγαθά κοινής ωφέλειας. Εσβησαν ταυτόχρονα τα φώτα για ένα τέταρτο σε όλη τη χώρα! Τη βύθισαν στο σκοτάδι και
ανάγκασαν κυβέρνηση και εταιρείες σε άτακτη υποχώρηση.

Στέλλα, τώρα το είδα! Το ποστάρω και το κοινοποιώ όπου μπορώ. Τώρα! Φίλοι μου, να στείλουμε το μήνυμα. Μην το υποτιμήσετε. Κάντε το. Κοινοποιήστε το. Πάρτε τηλεφωνο όλους τους γνωστούς σας. Ειδοποιήστε τους όλους με κάθε τρόπο. Τώρα το είδα. Χθες ήμουν άρρωστος αιφνιδίως. Θα είχα βγάλει χαρτιά να τα ρίχνω στους δρόμους! Κάντε το τώρα. Πείτε με τον τρόπο αυτό τη γνώμη σας. Βυθίστε συμβολικά έστω, τη χώρα στο σκοτάδι.
Τώρα!!!

www.thebest.gr/news/index/viewStory/110686

Εδω ο κοσμος πειναει και καποιες βουλευτινες προκαλουν.....

www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=121186&catID=77

και ενα θεμα που μας καιει σαν ανθρωπους....

www.enikos.gr/society/9573,Oi_astegoi_sth_voylh.html