Γράψε ένα μικρό ποίημα με αφορμή το πληκτρολόγιο

Ο Σαντιάγκο, ένας ψαράς μοναχικός, θα δώσει τη μεγαλύτερη κι ίσως την τελευταία μάχη του με το μεγάλο ξιφία στα βαθιά νερά. Θα χρησιμοποιήσει τη μαστοριά, το μυαλό και την τέχνη. Τρεις μέρες θα κρατήσει η μάχη κι ο Σαντιάγκο θα νικήσει. `Οταν μπαίνει στο λιμάνι, αργά την τρίτη νύχτα, δίπλα στο βαρκάκι πλέει μονάχα το άσπρο κόκκαλο από το τεράστιο ψάρι που καταβρόχθισαν στη διαδρομή τους οι καρχαρίες.
Ο άνθρωπος μπορεί να καταστρέφεται, ποτέ όμως δε νικιέται !!!
Ενα εξαιρετικό μυθιστόρημα, γραμμένο απο τον Ερνεστ Χέμινγουει....

[/b]

Αφιερωμένο στα τρομερά παιδιά της ομάδας των χαμένων ποιητών. Που αποδεικνύουν ότι ο χρόνος είναι εσωτερικά άπειρος κι ανιστόρητος.



14 Μαΐου 2012. Χαίρομαι Αντιγόνη κι εγώ για τον Ολυμπιακό!
Η τρόικα επιμένει. Κι ο Μιλιώκας τραγουδάει ότι τώρα μας λένε μαλάκες και χαζούς!



Τους φίλους μου ουδεπόποτε ξεχνώ
και πέρασα να πω μια καλησπέρα.
Η μέρα μου πέρασε σα σφαίρα
και μέσα στ’ απόβροχο τ’ αχνό
σκέφτομαι ... τον Φράνκ Σινάτρα.
Καλησπέρα. Καλησπέρα από την Πάτρα.


Εξίσωση διοφαντική κι εκθετική
και ξύλινες κατασκευές του Μάνου.
Ταξίδια είναι τούτα ενός σαμάνου
που ταυτοχρόνως βρίσκεται εδώ κι εκεί!
Σκέφτομαι και το απεχθέστατο χρέος
κι ότι δεν... έχω λύση, παρότι ωραίος.





Φράνσις Σινάτρα (Francis Albert Sinatra, Χομπόκεν, 12 Δεκεμβρίου 1915 — Λος Άντζελες, 14 Μαΐου 1998). Σαν σήμερα πέθανε. Αν ζούσε θα μας έλεγε σε μια αιφνίδια διακοπή κάποιου τραγουδιού του: Τόσα λεφτά αγαπητοί μου Έλληνες πήρατε από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Γιατί αφήσατε τον Παρθενώνα σ’ αυτά τα χάλια;!


Η συζήτηση ξεκίνησε από Κράνιος , στις 198 ημέρες πριν

(Μια σελίδα από την ομάδα: Ο κύκλος των χαμένων ποιητών του kalliergo)

Ο καλός φίλος Δημήτρης (Fireseaker) ανέβασε αυτό το εξαιρετικό βίντεο, το οποίο θα πρότεινα να δείτε ολόκληρο !!!
Εγώ απλά είπα να το συνοδεύσω με λίγους στίχους, έτσι για ενίσχυση……


Χαμόγελο το…..ακριβοθώρητο

Με αυτά με τούτα και με τα άλλα
ποιος να γελάσει έστω μια στάλα;;

Το γέλιο δύσκολα στα χείλη
μοιάζει με το χλωμό καντήλι

Οσοι γελάνε με το ζόρι
όλοι σκυφτοί συνοδοιπόροι

Οσο κι αν η καρδιά πασχίζει
η σκέψη είναι που εμποδίζει

Σκοτούρες τόσες στο κεφάλι
με αυτό το μαύρο μας το χάλι

Για μια στιγμή θες να το σπάσεις
μήπως και τύχει να ησυχάσεις

Μα η ψυχή πολύ βαραίνει
λιγοθυμά, βαριανασαίνει

Χωρίς το γέλιο ο κόσμος μοιάζει
έρημος δρόμος σαν βραδιάζει

Χωρίς το γέλιο η αγάπη
κλεισμένη μέσα στο ντουλάπι

Χωρίς το γέλιο και ελπίδα
ωκεανός χωρίς σανίδα

Χωρίς το γέλιο, το στομάχι
σφίγγει κοντεύει να χαλάσει

Χωρίς το γέλιο η μέρα μοιάζει
σαν άδεια γλάστρα στο περβάζι

Χωρίς το γέλιο στη ζωή μας
λειψή και άδεια η ψυχή μας

Το γέλιο θεραπεία είναι
γέλα κι εσύ μαζί μας μείνε

Το γέλιο τζάμπα, δεν κοστίζει
αυτός που έχει το χαρίζει

Το γέλιο φάρμακο στον πόνο
μεγάλες δόσεις πάρτε μόνο

Αν τύχει κι άλλος το ‘’κολλήσει’’
του γέλιου τη χαρά θα ζήσει

Λόγια μεγάλα θα μου πείτε
μα αν δοκιμάστε θα δείτε !!!



Φόροι για …….γέλια και για κλάματα

Φόροι πολλοί εμπήκανε με χίλιους δύο τρόπους
σε κινητά κι ακίνητα, κινούμενα κι ανθρώπους

Φόρος στο γέλιο έρχεται γι αυτό κρυφά γελάτε
φόρος και στα κηπευτικά που πρόκειται να φάτε

Φόρος στο δάκρυ, στη χαρά, μα φόρος και στη λύπη
Όποιος δεν έχει μετρητά κάλλιο ναι να του λείπει

Το κλάμα έχει εισφορά πρόσεξε μη βουρκώσεις
αν δεν πληρώσεις μετρητοίς, τα δίνεις και σε δόσεις

Έστω και το μειδίαμα θα το φορολογούνε
γι αυτό το νου σας νάχετε μη σας αντιληφθούνε

Τα αστεία να αποφεύγετε γιατί γελούν οι άλλοι
για γέλιο-φοροδιαφυγή, τους παίρνουν το κεφάλι

Για να γελάτε πάει να πει ότι καλοπερνάτε
φτώχεια και κακοπέραση εσείς δεν κουβαλάτε

καραδοκεί ο έφορος χαράτσι να σας βάλει
αφού δεν είναι δίκαιο, πάντα να κλαίνε οι άλλοι

Όποιος σε γέλιο νευρικό ξεσπάσει δίχως λόγο
θα τόνε πάνε αυτόφωρο μπρος στον ποινικολόγο

Μα οι φοροεισπράκτορες δεν ξέρουν να γελούνε
φόροι γι αυτούς είναι άχρηστοι όσοι κι αν μαζευτούνε

Εγώ με γέλιο μπόλικο έχω για να πληρώσω
κλάμα ούτε γραμμάριο δεν πρόκειται να δώσω !!

Πιγκουίνοι έξω απ' το λογιστήριο (απόσπασμα)
[Από το βιβλίο του Χρήστου Οικονόμου "Κάτι θα γίνει, θα δεις]

Όχι είναι πολύ δύσκολο να βρεις αυτό το θείο αχνάρι μέσα σ’ αυτή τη ζωή που περνάμε, μέσα σ’ αυτόν τον χρόνο τον τόσο απνεύματο, αστικό κι ευτυχισμένο, μέσα σ’ αυτά τα αρχιτεκτονικά σχέδια, τις επιχειρήσεις, την πολιτική και τους ανθρώπους! Πως μπορούσα μέσα σ’ έναν τέτοιο κόσμο να μην είμαι ένας λύκος της στέπας, ένας άξεστος ερημίτης, μια που δεν καταλάβαινα κανέναν από τους σκοπούς του και δεν ένιωθα καμιά από τις χαρές του! Δε μπορώ ούτε σ’ ένα θέατρο, ούτε σ’ ένα κινηματογράφο να παραμείνω πολλή ώρα, δε μπορώ να διαβάσω μια εφημερίδα και πολύ σπάνια διαβάζω ένα μοντέρνο βιβλίο· δε μπορώ να καταλάβω ποια όρεξη και ποια χαρά σπρώχνουν τους ανθρώπους στα ταξίδια και τα ξενοδοχεία, στα γεμάτα καφέ-μπαρ με την πνιγερή μουσική και στα μπαρ και τις παραστάσεις βαριετέ των μεγαλουπόλεων, στις εκθέσεις, στους αγώνες αυτοκινήτων, στα γήπεδα και στις διαλέξεις γι’ αυτούς του διψούν για μόρφωση! Όλες αυτές τις χαρές, που θα μπορούσα να τις φτάσω και να επιδιώξω άλλες τόσες, δε μπορώ να τις καταλάβω ούτε συμμετέχω σ’ αυτές. Αντίθετα, αυτό που σε μένα προξενεί τις σπάνιες ώρες της χαράς, αυτό που είναι για μένα ηδονή, βίωμα, έκσταση και εξύψωση, βρίσκεται μόνο στην ποίηση, ενώ στη ζωή φαίνεται να ‘ναι αφύσικο. Και πράγματι, αν ο κόσμος έχει δίκιο, αν αυτή η μουσική στα μπαρ, αυτές οι μαζικές ικανοποιήσεις μέσα στα πλήθη κι αυτός ο αμερικάνικος τρόπος ζωής είναι πράγματα δικαιωμένα, τότε εγώ έχω το άδικο, είμαι τρελός, πραγματικά ένας λύκος της στέπας, όπως συχνά ονόμαζα τον εαυτό μου· είμαι οπωσδήποτε ένα περιπλανώμενο θηρίο, μέσα σ’ έναν ξένο κι ακατανόητο κόσμο, που δε μπορεί πια να βρει την πατρίδα του, την τροφή και τον αέρα του.

Έρμαν Έσσε ''Ο λύκος της στέπας''

Αμάν βρε Χρήστο. ... Σ' ευχαριστώ φίλε μου.
Δεν πειράζει. Μην κάνεις έτσι...
Κι εγώ στα τυπικά δεν είμαι το υπόδειγμα.
Αλλά η φιλία μας δεν είναι τυπική περίπτωση κοινωνικής δικτύωσης νομίζω. Προέκυψε από ουσιώδεις ομοιότητες. Κι εμείς μοιάζουμε. Οπότε χαλάρωσε. Τους φίλους δεν τους ξεχνώ.

Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου αλλά και για τα γνήσια αισθήματά σου. Πήρα και το μήνυμά σου προ ημερών. Κι εγώ έπρεπε να σου πω ευχαριστώ...
Τι πρέπει και τι δεν πρέπει ποτέ δεν το παρακολουθώ...
Μόνο ό,τι μου λέει το μυαλό μου κι η καρδιά μου...
Μην κολλάμε στα τυπικά πια...

Ψωμί

Είχα μιαν ιδέα
για να κάνω κάτι,
ίσως αύριο.

Εδώ είχ’ αφήσει
τρεις τέσσερες λέξεις
σ’ ένα ποτήρι.

Πού πήγαν τα εργαλεία μου;
Ποιος έκανε ψωμί
τους σπόρους των ιδεών μου;...



Κρανίου τόπος....

Δέντρα

Είχα δυο δέντρα φυτέψει
στον κήπο
κι έγιναν δάσος.

Πού πήγαν οι φωνές των πουλιών;
Τις κόψανε ξυλοκόποι
για να πυρωθούν οι καρδιές...


Κρανίου τόπος....