Ιώδης σήψη

Ασθένεια πολύ διαδεδομένη σε όλες τις περιοχές που καλλιεργούνται τεύτλα και σε κάθε τύπο εδάφους. Η αντιμετώπισή της θεωρείται απαραίτητη διότι ο μύκητας εξακολουθεί να αναπτύσσεται πάνω στα φυτά και μετά τη συγκομιδή μολύνοντας πολύ γρήγορα γειτονικές ρίζες και προκαλώντας σημαντικές απώλειες λόγω σήψης.

Συμπτώματα

Η ασθένεια εξελίσσεται αργά μέσα στην καλλιεργητική περίοδο. Τα συμπτώματα εκδηλώνονται με μαρασμό του φυλλώματος. Στον αγρό εμφανίζονται στρογγυλές κηλίδες προσβεβλημένων φυτών, που είναι ορατές κυρίως στη διάρκεια περιόδων ξηρασίας.

Επάνω στην επιφάνεια της ρίζας παρατηρούμε ιώδεις επιφανειακές κηλίδες περισσότερο ή λιγότερο εκτεταμένες, που αποτελούνται από ένα πλέγμα λεπτών ινών (μυκήλιο) και οι οποίες ξεκινούν από το κάτω τμήμα της ρίζας.

Κάτω από τις κηλίδες αυτές προχωρεί η σήψη των ιστών. Σε σοβαρές προσβολές η ρίζα καταστρέφεται ολοκληρωτικά.

Παθογόνο - Συνθήκες ανάπτυξης

Η ασθένεια οφείλεται στο μύκητα Helicobasidium purpureum, με ατελή μορφή Rhizoctonia violaceae. Είναι μύκητας εδάφους και διαιωνίζεται χάρις σε ειδικά όργανα, μικρά πεπλατυσμένα σωματίδια πολύ ανθεκτικά, που ονομάζονται σκληρώτια. Η διατήρηση μέσα στο έδαφος είναι εξασφαλισμένη για 7 τουλάχιστον χρόνια. Όταν οι συνθήκες γίνουν ευνοϊκές, ο μύκητας αναπτύσσεται στην επιφάνεια και έπειτα στο εσωτερικό της ρίζας του τεύτλου. Διαδίδεται μέσα στο έδαφος από το ένα φυτό στο άλλο. Η εξέλιξη της ασθένειας είναι αργή και σπάνια καταλήγει στο θάνατο του φυτού. Πολύ συχνά η ασθένεια γίνεται αντιληπτή στη συγκομιδή. Ο μύκητας προσβάλλει και άλλα φυτά, όπως μηδική, λούπινο και πατάτα. Κακή δομή, συμπίεση του εδάφους και διαδοχή ευαίσθητων στο μύκητα καλλιεργειών είναι οι κύριες συνθήκες που ευνοούν τη διάδοση της ασθένειας.

Αντιμετώπιση

Συνιστώνται να εφαρμόζονται απολυμαντικά εδάφους, καθώς και καλλιεργητικά μέτρα τα οποία αποσκοπούν στη βελτίωση της εδαφικής δομής.

Πηγή

www.bayercropscience.gr