Μου το τρώνε τα πουλιά

Ο παππούς μου είχε τρία μικρά αμπέλια σε μια περιοχή που ήταν γεμάτη αμπέλια και την έλεγαν "Στ' αμπέλια". Ο καθένας τότε είχε το δικό του κρασάκι στο κατώι του. Τώρα στην περιοχή αυτή δεν υπάρχουν αμπέλια, έχει γίνει σχεδόν δάσος με βελανιδιές. Τα τρία αυτά αμπέλια ο πατέρας μου αναγκάστηκε να τα παρατήσει εξ αιτίας των ζώων. Μου άφησε τα δύο, απλά χωράφια και γύρω γύρω δάσος.
Ο πατέρας μου είπε κάποτε: Ελάτε όλοι να φυτέψουμε καινούριο αμπέλι. Έτσι κι έγινε. Φράξαμε ένα χωραφάκι ενάμισο στρέμμα και το φυτέψαμε με κλήματα κατευθείαν ήμερο, από ποικιλίες που διάλεξε μόνος του, ντόπιες. Όσο ζούσε το φρόντιζε ο ίδιος. Όλοι βοηθούσαμε. Το αμπέλι μας ένωνε. Κι όλοι πίναμε το υπέροχο κρασάκι που φτιάχνει.
Το αμπελάκι αυτό ο πατέρας το έφτιαξε μακριά από τα παλιά αμπέλια. Όμως και κει συνορεύει με πουρναρόδασος. Διάλεξε το χώμα, την ηλιαφάνεια, την πρόσβαση με δρόμο κτλ. Είναι ξερικό. Και πρόκοψε. Τα καλά του χρόνια έχει βγάλει πέντε τόνους σταφύλι. Τώρα δεν είναι στις καλύτερές του. Τα τελευταία χρόνια δεν είχε την περιποίηση που χρειαζότανε. Έχω σκοπό να το φέρω πάλι στα ίσια του. Κι αν μου πετύχει, αν λύσω το πρόβλημα των ζώων, θα φτιάξω και τα παλιά αμπέλια, τ' αμπέλια του παππού.
Τ' αμπέλι θέλει ιδιαίτερη αγάπη και συναισθήματα, σαν εκείνα που χωρίς να το καταλαβαίνω, είδα να σας μεταδίδω. Αυτά μου διεγείρει το αμπέλι, αυτά μου δίνει, δε θα πλουτίσω σε λεφτά.
Σήμερα ζούμε μια παρακμή, ή μάλλον τις συνέπειες μιας παρακμής, που άρχισε όταν ακόμα κι ο πατέρας μου αναγκάστηκε ν' αφήσει τα παλιά αμπέλια του παππού, αφού όλοι οι άλλοι γύρω τα παράτησαν. Το νερό τρέχει στο ποτάμι, στο Σελινούντα, και τ' αυλάκια είναι χωμένα. Τ' αμπέλια εξαφανίστηκαν, και να σκεφτείτε ότι εκεί ήταν γεμάτη η περιοχή καρποφόρα δέντρα: καστανιές, συκιές, βυσσινιές, κορομηλιές, αχλαδιές, κερασιές, καρυδιές... Και κάτω απ' τ' αυλάκι που είχε γεφυράκια για να το περνάμε, ήταν τα ποτιστικά χωράφια: μηλιές όλων των ειδών, και καλλιέργεια εντατική. Σήμερα εκεί το μεγάλο μονοπάτι το έχουν κάνει δρόμο για αυτοκίνητα. Κάθε χρόνο περνάει το μηχάνημα που καθαρίζει τους αγροτικούς δρόμους και ρίχνει τα χώματα μέσα στ' αυλάκι. Το έχει σχεδόν εξαφανίσει. Τα ποτιστικά έχουν γίνει ξερικά. Όταν όλοι γύρω σου τα παρατήσουν είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσεις μόνος σου.

Είναι φανερό ότι είμαι συναισθηματικός. Είμαι όμως και λογικός. Πρέπει να ανακαλύψουμε πάλι αυτά που είχαμε. Ίσως δεν τα χάσαμε τελείως. Και οικονομικά συμφέρει έτσι να σκεφτούμε και να δράσουμε.

Ε, ας θυμηθούμε και τα παλιά. Και τα τραγουδάκια που μας μάθανε οι προγόνοι μας. Ο παππούς μου κι πατέρας μου δεν ήταν γεωπόνοι. Ήταν λάτρεις της γης. Χωρίς λατρεία, η θεά γη δεν βοηθάει.

Βρωμοστάφυλο, το κλήμα που έχει λύσει τα χέρια των αμπελουργών!
Το αμπέλι του τεμπέλη! .....


Καλησπέρα σε όλους. Τι πάθατε; Πού είστε; ΟΚ! Το αμπέλι είναι εξειδικευμένο θέμα. Και τι! Δεν πρέπει να μιλάμε γι αυτό;
Λοιπόν:Στο χωριό με την περιοχή "Στ΄αμπέλια" που είχε τ' αμπέλια του ο παππούς μου κι ο πατέρας μου, εκεί που είπα όλα έχουν γίνει σχεδόν δάσος, και αμπέλι δεν υπάρχει πουθενά, υπήρχαν χιλιάδες στρέμματα αμπέλια. Από κει κυρίως συγκέντρωναν την παραγωγή που έδινε εκείνα τα χρόνια το περίφημο κρασί "Δεμέστιχα". Ο πατέρας μου έμαθε την τέχνη του αμπελουργού δουλεύοντας σαν κλαδούχος ή εργάτης που ράντιζε με χαλκό, ή εργάτης που καθάριζε τα τεράστια δρύινα βαρέλια. Βαρέλια τόσο μεγάλα που κατέβαινε στο εσωτερικό τους με σκάλα από τον επάνω όροφο, και αφού έξυνε το εσωτερικό με ξύστρες και βούρτσες, έβγαζε τα παλιά κατακάθια και ξύσματα από μια πόρτα που άνοιγε στο πρόσωπο του βαρελιού, με καροτσίνι! Αυτά πριν το 1940. Τότε που ο πατέρας ήταν μικρός. Ύστερα όλα χάθηκαν. Οι μεγάλοι νοικοκυραίοι έφυγαν στο εξωτερικό, τα πούλησαν ή τα παράτησαν. Σαν να έγιναν όλα βιαστικά. Το κρασί "Δεμέστιχα" δεν το έβγαζαν οι νυκοκυραίοι που περιέγραψα. Μια επιχείρηση στο κοντινό χωριό Δεμέστιχα αγόραζε σταφύλια απ' όλη την περιοχή, από παραγωγούς με τους οποίους συνεργαζόταν σταθερά ή όχι. Μιλάμε για την περιοχή που έβγαζε τα προπολεμικά κρασιά «Δεμέστιχα».
Μετά όλα χάθηκαν. Το εργοστάσιο πουλήθηκε. Η φίρμα πουλήθηκε. Όσο σχέση έχω εγώ με τη ΝΑΣΑ έχει πλέον η φίρμα ΔΕΜΕΣΤΙΧΑ με το λευκό κρασί εκείνης της προπολεμικής περιόδου. Είναι τόσο ξεκάθαρο που μπορώ να το γράφω χωρίς φόβο και πάθος. Τα καινούρια αφεντικά αγόρασαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη φίρμα, δεν χρησιμοποίησαν τους ίδιους αμπελώνες κύριοι. Ούτε αμπέλια καλλιέργησαν στην ίδια περιοχή. Δεν ξέρω που έχουν το εργοστάσιο, ίσως στη βιομηχανική ζώνη της Πάτρας, ποσώς μ’ ενδιαφέρει. Μπορεί ακόμα και σήμερα να κυκλοφοράει κρασί με αυτή την επωνυμία, ε και; Τι είναι το κρασί; Συνταγή; Θα τρελαθούμε; Αγοράζουν σταφύλια από τα μπλιγούρια των γεωργικών συναιτερισμών και εφαρμόζουν μια συνταγή να φτιάξουν κρασί;
Μεταξύ μας, έχετε δει τα τελευταία χρόνια πουθενά αυτό το κρασί; Πριν τριάντα χρόνια το έβρισκα. Τώρα δεν το έχω δει για χρόνια.

Έτσι έμαθε ο πατέρας μου την τέχνη του κρασιού. Του αμπελιού και του κρασιού. Λοιπόν; Κι ο παππούς έφτιαχνε τη δική του Δεμέστιχα. Κι ο πατέρας μου. Σήμερα ο πατέρα μου άφησε σε μένα και τον αδερφό μου ένα αμπελάκι ενάμισυ στρέμμα, με δέκα περίπου ποικιλίες κλήματα, απ’ αυτά που έπαιρναν μέρος στο κρασί Δεμέστιχα!

Σήμερα υπάρχουν πολλά κτήματα που φτιάχνουν κρασί από δικά τους σταφύλια. Εύχομαι σε όλους καλή επιτυχία. Και μην εκνευρίζονται. Καλή επιτυχία εννοώ να γράψουν ιστορία αιώνων. Όπως έγραψε το κρασί Δεμέστιχα, όπως έγραψε η Αχάια Κλάους με την μαυροδάφνη.
Και εύχομαι να μην τελειώσει τόσο άδοξα η ιστορία τους όπως ...

Τι είναι άραγε το κρασί; Κατοχυρωμένες ονομασίες; Χε χε χε χε χε χι χι χι .....

Σήμερα δεν έχω τίποτα παρά μόνον τη γνώση ότι το κρασί το φτιάχνει η ποικιλία του αμπελιού. Πριν μια δεκαετία ένας φίλος μου μίλησε για το βρωμοστάφυλο! Άκου βρωμοστάφυλο! Τι είναι το βρωμοστάφυλο;

Βρωμοστάφυλο είναι ένα κλήμα που είναι πολύ ανθεκτικό. Τόσο ανθεκτικό που δεν το πειράζει ωίδιο ή περονόσπορος. Δεν θέλει ράντισμα, δεν θέλει κλάδεμα, δεν θέλει καμία φροντίδα. Έτσι το φυτεύουν και το παρατάνε. Μόνον πάνε και το τρυγάνε! Καλό Ε! Και φτιάχνουν ένα κρασί που βρωμάει. Κρασί που βρωμάει! Καλό Ε! Άμα, λένε , ο νοικοκύρης είναι προκομμένος έχει ένα αμπέλι βρωμοστάφυλο κι ένα άλλο. Το βρωμοστάφυλο, αφού δε χαλάει κάνει μεγάλη παραγωγή, καθαρό σταφύλι, τέλειο! Βάζει λοιπόν κρασί μισό μισό, ή και παραπάνω να είναι βρωμοστάφυλο! Λένε ότι αν δεν είσαι άνθρωπος της περιοχής και να το έχεις συνηθίσει δεν υπάρχει περίπτωση να το πιεις. Τι άλλο να πω;
Ας πω ότι το βρωμοστάφυλο επειδή δεν το πειράζουν αρρώστιες και είναι πολύ ανθεκτικό, είναι πολύ κατάλληλο να πουλάς μούρη ότι έχεις κληματαριά τέλεια. Βλέπουν οι ανίδεοι μια πανέμορφη κληματαριά που δεν έχει ούτε ένα κίτρινο φύλλο, κάτι τέλεια σχηματισμένα σταφύλια, φουλ σταφύλια, η αυλή σου έχει μια πυκνή και πανέμορφη κληματαριά, και λέει: Τι νοικοκύρης! Ο δικός σου είναι φοβερός! Θα έχει τρελαθεί στα ραντίσματα! Σίγουρα ο άνθρωπος είναι ειδήμων!

Βρωμοστάφυλο! Το κλήμα του τεμπέλη! Φτιάχνει το κρασί του τεμπέλη! Την κληματαριά του τεμπέληΓιατί να μην πουλάω το αλογοκάτουρο για μπύρα; Θα είχα κονομήσει! Σε ποια περιοχή το καλλιεργούνε; Να το πούνε διότι δεν εντρέπομαι να το αποκαλύψω αν προκληθώ κύριοι! Κι όταν τους ρωτάς γιατί βρωμάει το κρασί, σου απαντούν ότι έχουν ένα κλήμα που το έχουν σκαλώσει στη βελανιδιά! Η βελανιδιά έχει μυρμήγκια, αυτά που βρωμάνε και τα λένα βρωμούσες ντε!, και την πατήσανε, μύρισε το κρασί από τις βρωμούσες! Ε, τι να κάνουνε, να χύσουν τόσο κρασί; Αμαρτία δεν είναι; Εξάλλου η μυρωδιά όπως λένε συνηθίζετε ! Θα τρελαθώ. Τέλος! Το κόβουμε με το μαχαίρι, μη βλαστημήσω βραδιάτικα.....

Φίλοι μου αμπελουργοί, φίλοι μου φίλοι της γνώσης και της απόλαυσης, φίλοι της θεωρίας που λέει ότι τα αγαθά κόποις κτώνται... καλό σας βράδυ. Λέω και γω οικονομία , όχι ρεμπέτ ασκέρ....

…. ό μεγάλος ..... προταγωνιστής ..... ό ΣΠΟΥΡΓΟΣ !!!!!
Μεγάλο γλέντι κατεβαίνουν απ' τό πεύκο, σύννεφο, καί φεύγουν μόνο όταν φθάνω νά τά πιάσω μέ τό χέρι, ούτε τίς πέτρες φοβούνται.
Ετσι αποφάσισα πήρα τούλι, τόπια, καί φιάξαμαι .... κουνουπιέρα καί σκεπάσαμαι τό αμπελάκι.
Kαλή συνέχεια

Ψάχνοντας και ρωτώντας έμαθα ότι ένας γεωργός που είχε βάλει καλαμπόκι, την πρώτη χρονιά του το φάγανε οι κίσσες, καρακάξες και ασβοί. Τη δεύτερη χρονιά όμως έβαλε ένα "κανόνι" και σώθηκε! Τι είναι το κανόνι; Είναι μια μπουκάλα υγραερίου μ' έναν μηχανισμό επάνω. Ρυθμίζεις κάθε πόση ώρα θέλεις να κάνει μπαμ. Πχ κάθε μισή ώρα κάνει μια έκρηξη σαν ισχυρός πυροβολισμός. Τα πουλιά και τα ζούδια παθαίνουν ταράκουλο!
Φυσικά αυτό το κανόνι δεν μπορείς να το βάλεις σε κατοικημένη περιοχή. Θα ψάξω να το βρω. Αν κάποιος ξέρει κάτι, ας μου απαντήσει. Φέτος, σε διάστημα μιας εβδομάδας μου φάγανε τη μισή σοδειά τα πουλιά! Μέχρι και τα κλήματα είχαν τσακίσει! Πρέπει να έπεσε κοπάδι!

.

Για το καλαμποκι ειδικα προβληματιζομαι και εγω παιδια..
Ειδα ομως ενα σκιαχτρο και λεω να το δοκιμασω..Συγκεκριμενα το ειδα εδω στο δικο μας site αλλα δεν θυμαμαι ποιος φιλος το ειχε σε φωτο.
Ειχε φτιαξει ενα μεγαλο πουλι,σαν γερακι να πουμε,με τα φτερα ανοιχτα και ο στοχος ειναι να φαινεται σαν να πεταει πανω απο το χωραφι..
Αυτο σκεφτηκα να το πετυχω με δυο ψηλα στηριγματα στις δυο ακρες του χωραφιου (που δεν ειναι πανω απο ενα στρεμμα βεβαια) και να τα ενωσω με μια πετονια..
Θα τα κανω αρκετα ψηλα,τρια μετρα ας πουμε...Και σε αυτην την πετονια θα κρεμεται ελευθερα με ενα συρματακι το γερακι..
Ετσι ελπιζω με τον αερα να κινηται αρκετα σε καθε κατευθυνση και αν το κανω απο φελοζολ που ειναι ελαφρο,μπορει να το πετυχω...
Εννοειται οτι θα ειναι αρκετα μεγαλο και αν το βαψω καταλληλα,μπορει να φαινεται και απειλητικο..
Θα ανεβασω φωτο μολις το τελειωσω σε μερικες μερες..Εχουμε χρονο μεχρι να αρχισουν να μεγαλωνουν τα φυτα..

" ... μού τό τρώνε τά πουλιά καί τά ζούδια.." καί όπως πάμε ο Σαχινίδης θά μάς στερήση τό ψωμί καί εκείνα τό κρασί!

Κράνιε, (καί λοιποί φίλοι), σχετικά μέ τό θέμα πού ήνοιξες:
σέ κατανοώ, απολύτως,(καμμιά σχέσι μέ τά ζουζούνια στα μαρούλια!). Σφήκες - σερσέγκια, πουλιά, ασβοί,... έχουν καταντήσει μάστιγα γιά τά απομονωμένα αμπέλια. Μόνον οι χοίροι μάς έλλειπαν... καί ...έχουν φθάσει στό κατώφλι!

Νά σού είπω έν τάχει καί συνοπτικά:
- Ο ασβός είναι τό πιό καταστροφικό, θέλει ένα τρυγοκόφινο γιά νά περιδρομιάση κάθε βράδυ καί θά σπάση καί τά κλήματα! Είναι όμως αντιμετωπίσιμος. Μόνον μέ φράξιμο καί ενισχυμένο πάκτωμα. Τίποτα λιγώτερο, τίποτα περισσότερο, τίποτα άλλο παραπέρα.
- Οι σφήκες καί τά σερσέγκια είναι λιγώτερο απρόβλεπτα καί άν δέν είσαι οικείος μέ τό φυσικό περιβάλλον, δύσκολο έως αδύνατον νά τά αντιμετωπίσης. Μόνον άν πιάσης τίς βασίλισσες, αρχίζοντας από τώρα καί νά καταστρέψης τίς φωλιές τους τό καλοκαίρι (προσοχή μή σέ κάνουν ταβούλι!), θά καταφέρης νά περιορίσης τόν πληθυσμό τους.
- Γιά τά σπουργίτια, ... δέν γνωρίζω τί.
- Τά κοτσύφια, άν δέν τά ξεχταλλαγιάσης μέ κάποια σμπάρα, ...κάνουν τόν μαλ@κα.
- Οι κίσσες, ... , ό,τι καί νά κάνης,(σκιάχτρα, τρόκαλα, κορδέλλες, κανόνι, ...) πολύ γρήγορα τό συνηθίζουν. Είναι όμως πανέξυπνες, (νοήμονες θά έλεγα) καί υπολογίζουν καλά γιά τό ό,τι θά επιχειρήσουν. Εκεί φρόντισε νά τούς εύρης τό κουμπί. Ένας συνδυασμός από υψηλά δίχτυα πού θά τούς κόβουν τήν φόρα, όχι γιά νά μπούν, αλλά νά φύγουν, κορδέλλες πλατιές σέ μεγάλο μήκος τεντωμένες καλά, ώστε στόν αέρα νά κάνουν πανδαιμόνιο, τακτική έφοδος μέ τό δίκανο καί .... κάποιες άλλες ευρηματικές μικρολεπτομέρειες, ίσως περιορίσουν αρκετά τήν αποφασί τους.
- Οι αγριόχοιροι, άν καί φθάνουν στίς αυλές,, δέν προτιμάνε τά καλλιεργημένα. Άν τό επιχειρήσουν θά είναι μόνον μιά φορά καί ολοκληρωτική!

Αλλά, καί σέ όλα, ... ξέχνα τόν Αύγουστο - Σεπτέμβρη γιά διακπές στά νησιά!

Αναφορικά μέ αυτά καί περισσότερα έχουν λεχθή στό:
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΜΠΕΛΙΟΥ ΑΠΟ ΣΦΗΚΕΣ & ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ , στήν
ampelourgos.gr/forums/t/141.aspx
καί στίς επόμενες σελίδες της.

Γιά πιό εξειδικευμένα καί λεπτομέρειες, άν θέλης, επικοινώνησε, ή άφησε ένα τηλέφωνο γιά επικοινωνία.
PALIOS