Βλέπετε διαφορές από τη δεκαετία του '80;

.

fireseaker έγραψε: Πετάει ο γάιδαρος;;;;;;Τι είπες τώρα!!!Δημόσιο!!

Ο τσακ νόρις ξέρει κάποιον που στην οικογένειά του δεν υπάρχει κάποιος που να είναι στο δημόσιο

.

fireseaker έγραψε:

manosdet έγραψε:

fireseaker έγραψε: Πετάει ο γάιδαρος;;;;;;Τι είπες τώρα!!!Δημόσιο!!

Ο τσακ νόρις ξέρει κάποιον που στην οικογένειά του δεν υπάρχει κάποιος που να είναι στο δημόσιο

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!Αυτό ακριβώς!!

Κι όλ' αυτά για να μαζεύουν ψήφους τα κόμματα. Όχι μόνον τα κυβερνητικά. Η δικιά μου αντίληψη είναι ότι όλα τα κόμματα, μα όλα, είχαν μοιράσει τις σφαίρες επιρροής!! Μα, πώς αλλιώς δικαιολογείται να μην μπορείς να πιάσεις δουλειά σ' εργοστάσιο μπύρας αν δεν ήσουν ψηφοφόρος συγκεκριμένου κόμματος, και συγκεκριμένα ... του συγκεκριμένου βουλευτή; Τα γνωρίζουμε όλα όλοι!!
Η ανίκανη και διεφθαρμένη κομματοκρατία επέβαλε την ανικανότητα και τη διαφθορά σ' όλη την κοινωνία. Αν κάποιος πολίτης δεν έμπαινε στη λογική αυτή ήταν ξεγραμμένος. Πρέπει να το παραδεχτούμε για να διορθώσουμε τα πράγματα.
Στα μονοκομματικά καθεστώτα κουμάντο κάνει ένα κόμμα. Στις δημοκρατίες αυτού του τύπου σαν την δική μας κατάντια, κουμάντο κάνανε όλα τα κόμματα. Μέχρι και τα εξωκοινοβουλευτικά.
Θα το λέγαμε δίκαιο αν δεν είχε σαν αποτέλεσμα να αποκτάει ιδιαίτερη αξία το σκύψιμο, το γλύψιμο, και η εντιμότητα, η εργατικότητα, η γνώση, η χρησιμότητα και κάθε πραγματική αξία να μην παίζουν κανένα ρόλο.
Οι αξίες όμως είν' εκείνες που παράγουν πλούτο. Οι αξίες είν' εκείνες που μετράνε στη ζωή. Τ' άλλα είναι φούσκες και ξεφουσκώνουν.
Όλοι έχουμε ακούσει ή και γνωρίζουμε διάφορα τραπεζικά προϊόντα!!!!! Τι προϊόντα ρε μαλάκα;! Η λέξη προϊόν έχει συγκεκριμένη σημασία στη γλώσσα μας! Για την παραγωγή ενός προϊόντος θα πρέπει να καταβάλουμε κόπο, χρόνο, υλικά, χρήμα. Τη φράση "διαφημιστικό προϊόν" την καταλαβαίνω. Το τραπεζικό προϊόν είναι μια πρόταση του τραπεζίτη, ένα κολπάκι. Θα το απέδιδε καλύτερα η λέξη "μηχανή"! Τοκογλυφική μηχανή!!

Αυτά που σας λέω, αν σας φαίνονται κορακίστικα κι άσχετα με το θέμα που συζητάμε, δε θα καταλάβετε την βασική μου πρόταση: Το δημόσιο είναι το αποτέλεσμα μια γενικότερης σήψης!! Και δεν είναι δημόσιος υπάλληλος διάολε ο Κοσκωτάς! Και δεν είναι δημόσιος υπάλληλος ο δικαστικός ο διεφθαρμένος. Και είναι δημόσιος υπάλληλος ο δεσπότης (άκου λέξη!!@), αλλά δεν τονε λένε δημόσιο υπάλληλο. Και είναι δημόσιος υπάλληλος ο εργαζόμενος στη Βουλή αλλά δεν τονε λένε τέτοιο!

Όλα θα καταρρεύσουν. Όχι μόνον εδώ στην Ελλάδα. Διότι απομυθοποιούνται, σαπίζουν, αποκαλύπτονται, γερνούν. Ο Καπιταλισμός καταρρέει. Απ' όλα τα έργα και τις ημέρες του θα μείνουν μερικές γέφυρες κι ελάχιστα μονοπάτια όπου κάποτε ήταν δρόμοι. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν πάντα συνώνυμοι της φτώχειας και της μιζέριας. Και τέτοιοι θα παραμείνουν. Αλλά θα ήταν λάθος μας να εντοπίζουμε εκεί το πρόβλημα της χώρας μας σήμερα. Κάποιοι σήμερα προσπαθούν να μας αποπροσανατολίζουν, να μας διχάζουν. Να κοιτάζουμε γύρω μας για να βρούμε κάποιους για να τους ρίξουμε τ' ανάθεμα. Όμως εγώ έχω ένα αλάνθαστο κριτήριο:

Ανεξάρτητα από το τι έκανε κάποιος ως τώρα, αν έχει στην περίοδο αυτή των τελευταίων 50 χρόνων αποκτήσει πλούτο που δεν μπορεί να τον δικαιολογήσει, αυτό σημαίνει ότι βγήκε ωφελημένος σε βάρος όλων των άλλων, και πρέπει να πληρώσει την κρίση. Κι αν ακόμη τα έχει βγάλει νόμιμα τα κέρδη του, πάλι πρέπει να πληρώσει για να βγούμε από την κρίση. Τόσο απλά.

Λεφτά από κλοπές, απάτες, σωματεμπόριο, παραεμπόριο, ναρκωτικά, χρηματιστήριο, νόμιμα, μαύρα, ... όποιος τα 'χει πρέπει να ξηλωθεί. Τι να ζητήσεις από τον πεινασμένο που μόνο ένα σπίτι μπόρεσε δουλεύοντας μια ζωή να φτιάξει! Να τα σκάσει ο φίλος που τα έχει τα φράγκα, διότι αυτός πάλι θα βγάλει πολλαπλάσια. Και μην απαντήσετε το γνωστό "πάνε τώρα, πετάξανε". Είναι πολλά τα λεφτά. Δεν μπορούν να κρυφτούν.

Αντί να κυνηγάμε τους δημοσίους υπαλλήλους για να βγάλουμε το άχτι μας, να κοιτάξουμε που βρίσκονται τα λεφτά. Ο βήχας κι ο παράς δεν κρύβεται. Πίσω από τα κόμματα κρύβονται οι χορηγοί τους!!@!! Κρύβουν το κεφάλι τους. Ο ποπός τους όμως είναι εκτεθειμένος.

.

Δεν υπερασπίζομαι τους δημοσίους υπαλλήλους. Πλην όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν θ' αλλάξει τίποτα διώχνοντας κακήν κακώς ανθρώπους, πετάγοντάς τους στον δρόμο σήμερα. Ακόμα και να γίνει αξιολόγηση προσωπικού, αυτοί που δε θα θιγούν είναι τα κομματόσκυλα. Οι μηχανισμοί αξιολόγησης θα είναι του κώλου. Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει. Η αλεπού κι ο λύκος θα του τη φέρουν του γαϊδάρου:

Λοιπὸν ὁ λύκος ἤρξατο τοῦ ἐξομολογεῖσθαι,
λέγει• «ἐγὼ καὶ πρόβατα, βόδια καὶ μοσχάρια,
ἐλάφους καὶ γουρούνια καὶ πάντα ὅσα εὕρω
σκοτώνω τα καὶ τρώγω τα καὶ τ' ἄλλα πάλε κρύβω
εἰς τὸ βουνίν, εἰς τὸ κλαδίν, αὔριον πάλε νά 'χω.
Πλὴν ἀνεβαίνω εἰς τὸ βουνὶν ὅποῦ 'ναι τὸ τσημάδι,
καὶ κυλιοῦμαι παρευθὺς καὶ ἐξομολογοῦμαι,
καὶ γίνομαι καλόγερος, τὴν ράχην μου μαυρίζω,
γίνομαι μεγαλόσχημος, ἡγούμενον ὁμοιάζω.
Καὶ μεταγνώθω τὸ κακόν, τὸ πολεμῶ εἰς τὸν κόσμον,
ἄλλον οὐδὲν ἐπίσταμαι ἁμάρτημα νὰ ποίσω.»
Ἀκούσας δὲ ἡ ἀλουποὺ τὴν ἀρετὴν τοσαύτην
ἐθαύμασεν, ἐπαίνεσεν, καὶ ἐσυγχώρησέ τον
καὶ ἐδικαίωσεν αὐτὸν πρὸς τὴν ἐπίγνωσίν του.

Συναξάριον τοῦ τιμημένου γαϊδάρου, στ. 125-138

Επιπλέον, σήμερα αν αυτό ήταν το πρόβλημα, θα το είχαν λύσει, αφήνοντας άθικτο τον ιδιωτικό τομέα. Αντ' αυτού βλέπουμε μια γενική επίθεση εναντίον όλων των εργατικών δικαιωμάτων και κυρίως εκτός δημόσιου τομέα. Αν σ' αυτό δε συμφωνήσουμε, ... ερήμην συζητάμε.
Κοντός ψαλμός αλληλούια. Ό,τι έχει να γίνει θα γίνει. Η κατάρρευση επιτελείται ραγδαία.

.

fireseaker έγραψε: Αναφορικά με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους οι μειώσεις στο μισθό τους δεν έχουν καμία σχέση με τη "σωτηρία" της χώρας. Γίνεται για να γίνουμε Μπαγκλαντές ή Ρουμανία-Βουλγαρία αν προτιμάτε. Να δουλεύουμε για μία και τίποτα ώστε να κερδίζουν κάποιοι ακόμα περισσότερα.

Επειδή λοιπόν δεν υπήρξες δημόσιος υπάλληλος, βλέπεις μόνον την αδικία που γίνεται στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Τέλεια. Ας συμφωνήσουμε λοιπόν: Ο καθένας εξακολουθεί να βλέπει μόνον τα δικά του συμφέροντα. Να τελειώνουμε. Προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός;!
Κι επειδή ο απολυμένος δημόσιος υπάλληλος θα βγει στην αγορά και θα σε ανταγωνιστεί, σε διαβεβαιώνω ότι ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα θα πάει ακόμα πιο κάτω. Όλοι οι άνεργοι θ' ανταγωνιστούν στον ιδιωτικό τομέα.
Μπορεί ν' αφήνεις να εννοηθεί ότι εσύ προσωπικά δε θα έχεις πρόβλημα διότι έχεις προσόντα, γνωριμίες, είσαι άξιος, κτλ. ΟΚ. Σε τέτοιο επίπεδο δε μπορεί να διεξαχθεί δημόσιος διάλογος.
Για να μην τρελαθούμε, ας ρωτήσουμε κι έναν άλλον:

"Μόνον η μια πλευρά μπορεί να κρίνει σε μια υπόθεση, αλλά σαν πλευρά δεν μπορεί να κρίνει. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει στον κόσμο καμιά δυνατότητα κρίσης, παρά μόνον η αναλαμπή της". Φ. Κάφκα
Μας λέει ο μεγάλος αυτός διανοούμενος ότι δεν πρέπει να έχουμε τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να κρίνουμε, πόσο μάλλον να κρίνουμε σωστά (δίκαια). Τότε κι εγώ έχω κάθε δικαίωμα να σκεφτώ ότι απλά κάνουμε αντιπαράθεση απόψεων. Ή σαν τάξεις με διαφορετικά συμφέροντα συγκρουόμαστε. Είμαστε διαφορετικές τάξεις όμως; Έχουμε διαφορετικά συμφέροντα;
Αν έχω απέναντί μου εκπροσώπους της μεγαλοαστικής τάξης πρέπει να πάψω να μιλάω.
Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι μικροί επιχειρηματίες, οι μικροαστοί και η εργατική τάξη όλη, έχουν κοινά συμφέροντα σήμερα. Δεν επιθυμώ να δω τους φτωχούς να τσακώνονται με τους φτωχούς.

Τι σημασία έχει ποιος δουλεύει πιο παραγωγικά ή όχι, όταν τα κέρδη τα καρπώνεται κάποιος κοπρίτης που λέγεται μεγάλος επενδυτής, μεγάλο αφεντικό; Τι νόημα έχει ποιος έκανε λάθος χθες, ποιος έκανε καλύτερες επιλογές, όταν αυτά συμβαίνουν κάτω από τα όρια της φτώχειας; Και μάλιστα ενώ η τεχνολογική πρόοδος είναι τέτοια που οι άνθρωποι θα έπρεπε να μειώνουν το χρόνο εργασίας τους και να αυξάνονται οι αποδοχές τους;
Αυτά μ' απασχολούν, κι όχι άν ο γείτονας ή ο ξάδερφος είχε χωθεί στο δημόσιο για να μπορέσει να επιβιώσει. Και στον ιδιωτικό τομέα υπήρχαν κριτήρια πολιτικά, υπήρχαν και υπάρχουν οι γνωριμίες, τα γλυψίματα, οι λούφες ... Επιτέλους, δεν είναι αυτό το ζητούμενο σήμερα. Δεν είμαστε ποδοσφαιρικές ομάδες για να πλακωνόμαστε εντός κι εκτός γηπέδου. Αλλά και τότε, τα λεφτά και τα κέρδη των ομάδων δεν πάνε σε μας.


Δεν είναι μια κόντρα για την κόντρα η συζήτηση που κάνουμε εδώ. Είναι πολύ φτηνό να χτυπάμε τους δημόσιους υπαλλήλους. Τη στιγμή που έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι αυτοί που μας κυβερνούν έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο κεφάλαιο, στο διάολο τον ίδιο.

.

Ισλανδία: Κήρυξε πτώχευση, αγνόησε ΔΝΤ – ΕΕ και 4 χρόνια μετά βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης!
– 21/02/2012
Το δημοσίευμα αυτό το αφιερώνουμε στον Γιώργο Παπανδρέου και την «παρέα» του, σε όλους όσοι ψήφισαν το Μνημόνιο Ι, στον Λουκά Παπαδήμο και στους 199 βουλευτές που ψήφισαν το Μνημόνιο ΙΙ και στους συν αυτοίς, γνωστά και μη εξαιρετέα, κονδυλοφόρα και μη, «μνημονιακά» «παπαγαλάκια»…


Μπορεί, βέβαια να πρόκειται για μια μικρή χώρα των μόλις 320.000 κατοίκων, πρόκειται όμως για μια χώρα χωρίς βιομηχανία, γεωργία και πλουτοπαραγωγικές πηγές, έχοντας ουσιαστικά μόνο την αλιεία ως κύρια πηγή εσόδων. Και μη βιαστούν οι «εθνοσωτήρες» μας, που μας έχουν «σώσει» επανειλημμένως, να «μιλήσουν» για «ανόμοια» πράγματα διότι τα οικονομικά μεγέθη είναι ποσοστιαίως ανάλογα με τα δικά μας και με την χώρα του «πάγου» να ήταν σε σαφώς χειρότερη θέση από εμάς… Απλά δεν δέχτηκαν την «βοήθεια» του ΔΝΤ και της ΕΕ και 4 χρόνια μετά η χώρα βρίσκεται σε σταθερή ανοδική πορεία, έχει ανάπτυξη 3,1% και περίπου 7% ανεργία!

Του Φάνη Κυριόπουλου

Το 2008 η Ισλανδία πτώχευσε. Δεν απέφυγε δηλαδή αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε εμείς επί δυο χρόνια χωρίς αποτέλεσμα, απ’ ότι φαίνεται. Το χρέος της το 2007, ένα χρόνο πριν τιναχτεί η στον αέρα η οικονομία της, ήταν 900% του ΑΕΠ! Ως φυσιολογική συνέχεια ακολούθησε οικονομική κρίση το 2008 με αποτέλεσμα οι τρεις τράπεζές της να πτωχεύσουν και το νόμισμά της να χάσει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ!

Την ώρα που πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την λήψη δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων…

Την ώρα που Βρετανία και Ολλανδία πρόσφεραν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια…

… Εμφανίστηκαν τα αρπακτικά του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρότειναν να αναλάβουν την… κατάσταση για να «βγάλουν» τη χώρα από το… αδιέξοδο… Άκουσαν, όμως, ένα ηχηρό «Όχι» – χαστούκι στις «κακές» τους «συνήθειες»…

Τον Απρίλιο του 2009 η χώρα προχώρησε σε πρόωρες εκλογές. Έπρεπε να πληρωθούν 3 δις ευρώ. Οι πολίτες αρνήθηκαν να αναλάβουν αυτό το βάρος. Τα πολιτικά κόμματα αναγκάστηκαν να «συμπορευτούν» με την άποψη των πολιτών. Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον σχετικό νόμο και προχώρησε σε δημοψήφισμα.

Οι πιέσεις από όλους τους επίδοξους «σωτήρες» έγιναν αφόρητες.

Ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός αναφέρει: «Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε Κούβα»…

Και όλα αυτά γιατί η χώρα ήταν στον σωστό δρόμο για την ανάκαμψή της, χωρίς την «βοήθεια» των τοκογλύφων…

Τίποτα από τα πιο πάνω δεν πτόησαν τους Ισλανδούς και στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των πολιτών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών…

Είχε ήδη ξεκινήσει η … αντίστροφη μέτρηση και είχε αποκοπεί κάθε «δίοδος» και πεδίο δράσης σε… κοράκια, λαμόγια και τοκογλύφους…


Διαδηλωτές μπροστά από την Βουλή στο Ρέϋκιαβικ, την πρωτεύουσα της Ισλανδίας

Αναβαθμίστηκε από τον οίκο αξιολόγησης «Fitch» στην κατηγορία ΒΒΒ

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά ο οίκος αξιολόγησης «Fitch Ratings» αναβάθμισε κατά μία βαθμίδα την πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας στην κατηγορία ΒΒΒ – για τον μακροπρόθεσμο δανεισμό της, εξέλιξη που επιτρέπει στη χώρα να θεωρείται εφεξής ως αξιόπιστος δανειολήπτης!

«Η επιστροφή της μακροπρόθεσμης αξιολόγησης σε ξένο συνάλλαγμα της Ισλανδίας στην κατηγορία «επενδύσεις» μεταφράζει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί προκειμένου να αποκατασταθεί η μακροοικονομική σταθερότητα στη χώρα, η οποία έφερε επιτυχώς εις πέρας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και για την ανοικοδόμηση της χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας της χώρας», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο οίκος Fitch! Μια νέα σελίδα ανοίγει στην ιστορία του τόπου για τους εθνικά υπερήφανους Ισλανδούς…

Αναδημοσιεύουμε το ιστορικό της πτώχευσης όπως το είχαμε καταγράψει στις αρχές του χρόνου σε δημοσίευμά μας με τίτλο: «Διεφθαρμένα ΜΜΕ – Η σιωπή των… λυκοπροβάτων»!

Δείτε εν συντομία την ιστορία:

«2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα «κηρύσσεται» σε πτώχευση…

2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και δρομολογούνται πρόωρες εκλογές που προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο…

2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο. Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει ότι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία. Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα για την πληρωμή ή όχι του «χρέους» και σαρώνει το ΟΧΙ με 93%των ψήφων!

H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών.

Η Interpol εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.

Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.

Το σώμα αρχίζει την «εργασία» του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.

Τα αποτελέσματα θα πρέπει να επικυρωθούν από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές και η ζωή… συνεχίζεται…

Αυτή, εν ολίγοις, είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης, εκτός εισαγωγικών: Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες! Από τον, με όλη τη σημασία του όρου, κυρίαρχο λαό!»

Να επαναλάβω εδώ πως εις βάρος της χώρας του «πάγου» έχει συνωμοτήσει η συντριπτική πλειοψηφία των διεθνών ΜΜΕ, επιβάλλοντας ένα άτυπο «εμπάργκο» στην ενημέρωση από την χώρα, προφανώς διότι, σύμφωνα με τα αφεντικά τους, πρόκειται για το «κακό» παράδειγμα της Ευρώπης, αφού η «μικρή» Ισλανδία δεν «υποτάχτηκε» στα διεθνή αρπαχτικά και τους πουλημένους κονδυλοφόρους…

Στο επίτευγμα της Ισλανδίας και την αναβάθμισή της αναφέρεται η εφημερίδα «the Telegraph» με εκτενές ρεπορτάζ και με τίτλο «Θρίαμβος για τους Βίκινγκς της Ισλανδίας» που υπογράφει ο επί 30 και πλέον χρόνων οικονομικός συντάκτης Αμβρόσιος Έβανς- Πρίτσαρντ (Ambrose Evans-Pritchard).

Ο Πρίτσαρντ που ξεκινάει το δημοσίευμα με τη φράση «συγχαρητήρια στην Ισλανδία» και κάνει λόγο για την αναβάθμισή της στην κλίμακα ΒΒΒ, μεταξύ άλλων αναφέρει πως η ανεργία (2011) που βρίσκεται στο 7% θα μειωθεί στο 6,1% φέτος και θα φτάσει στο 5,3% μέσα στο 2013, ενώ το έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που ήταν 11,2% το 2010, θα συρρικνωθεί στο 3,4% φέτος και σχεδόν θα εξαφανιστεί τον επόμενο χρόνο…

Κλείνοντας την αναφορά του ο Πρίτσαρντ και αφού αναλύει όλες τις πτυχές του επιτεύγματος της Ισλανδίας, διερωτάται: «Is it now so clear the Iceland will join the EU and the euro? Don’t bet on it».

«Είναι καιρός πλέον για την Ισλανδία να προσχωρήσει στην ΕΕ και στο Ευρώ;», για να απαντήσει ο ίδιος λέγοντας: «Μη στοιχηματίζετε σε αυτό», εννοώντας φυσικά ότι κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να γίνεται…

Το δημοσίευμα κλείνει με μακροσκελή-λεπτομερή αναφορά της «Fitch» στην οποία αναφέρεται πως η Ισλανδία έχει παραμείνει σχετικά ανεπηρέαστη από την οικονομική κρίση της Ευρωζώνης και αν και η ανάπτυξή της αναμένεται να κυμανθεί από 2 έως 2,5% το 2012-13, εν τούτοις η «Fitch» πιστεύει πως η χώρα δεν θα «ξαναγλιστρήσει» στην ύφεση…

Το άρθρο της εφημερίδας «the Telegraph»
February 17th, 2012 22:01
Iceland’s Viking Victory

Ambrose Evans-Pritchard

Ambrose Evans-Pritchard has covered world politics and economics for 30 years, based in Europe, the US, and Latin America. He joined the Telegraph in 1991, serving as Washington correspondent and later Europe correspondent in Brussels. He is now International Business Editor in London. Subscribe to the City Briefing e-mail


Congratulations to Iceland

Fitch has upgraded the country to investment grade BBB – with stable outlook, expecting government debt to peak at 100pc of GDP.

The OECD’s latest forecast said growth will be 2.4pc this year, after 2.9pc in 2011.

Unemployment will fall from 7pc last year to 6.1pc this year and then 5.3pc in 2013.

The current account deficit was 11.2pc in 2010. It will shrink to 3.4pc this year, and will be almost disappear next year.

The strategy of devaluation behind capital controls has rescued the economy. (Yes, I know there is a dispute about exchange controls, but that is a detail.) The country has held its Nordic welfare together and preserved social cohesion. It is slowly prospering again, though private debt weighs heavy.

Nobody is forcing the elected government out of office or appointing technocrats as prime minister. The Althingi sits untrammeled in its island glory, the oldest parliament in the world (930 AD).

The outcome is a vindication of sovereign currencies and national central banks able to respond to shocks.

The contrast with the unemployment catastrophe and debt-deflation spirals across Europe’s arc of depression is by now crystal clear. Those EMU shroud-wavers who persist in arguing that exit from the Europe would be suicidal will have to start coming up with a better argument.

Is it now so clear the Iceland will join the EU and the euro? Don’t bet on it.

Here is the Fitch text:

Ακολουθεί το αναλυτικό κείμενο της «Fitch»…

Πηγή: www.otyposnews.gr/archives/37311


Θέλω να πω ευχαριστώ στο Δημήτρη, τον fireseaker, με τον οποίον έχω εμπλακεί σ' έναν πολύ εποικοδομητικό διάλογο, σ' αυτό εδώ το θέμα. Λέω ευχαριστώ διότι αποδεικνύει με τα γραφτά του ότι δεν έχει ταμπού. Κι εγώ με τη σειρά μου ζητώ συγνώμη αν, χωρίς να το θέλω, ανεβάζω τους τόνους στη συζήτηση. Η αλήθεια είναι ότι ανεβάζω στροφές. Τεσπα.

Δημήτρη, δεν υπερασπίζομαι τον δημόσιο υπάλληλο. Ούτε τον δικάζω. Το δημόσιο έχει φάει τα ψωμιά του όπως το γνωρίσαμε. Το δημόσιο πρέπει ν' αλλάξει τελείως πρόσωπο και ρόλο. Ο δημόσιος υπάλληλος πρέπει να ξεχάσει τελείως αυτά που ήξερε. Το δημόσιο πρέπει να συρρικνωθεί αν το προτιμάς. Όμως...
Όμως αυτή η διόρθωση των κακώς κειμένων δεν πρέπει να γίνει τώρα. Δεν μπορούν και δε θέλουν να την κάνουν αυτοί που κατασκεύασαν αυτό το τέρας. Και δεν πρέπει να το κάνουν. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τη λογική που λέει ότι το καλύτερο φάρμακο για την πιτυρίδα είναι η γκιλοτίνα. Είναι παράνομο, ανήθικο, και κάτι χειρότερο: Επικίνδυνο κάτω απ' αυτές τις συνθήκες. Μη ρίχνεις λάδι στη φωτιά.

Όταν έχουμε πολύ σοβαρότερα προβλήματα, δεν επιλύουμε τις διαφορές μας. Θα βρούμε χρόνο να τα διευθετήσουμε όλα.

Πρέπει να σου θυμίσω ότι η γραφειοκρατία είναι μια ολόκληρη οικονομική θεωρία, συγκεκριμένη, και η οποία κάποτε δούλεψε, τώρα δε δουλεύει. Δεν πρόκειται για το ποιος θα σηκώνει το τηλέφωνο. Πάνω στην γραφειοκρατία έχουν θεμελιωθεί το δημόσιο και η λειτουργία ολόκληρου του οικονομικού οικοδομήματος της χώρας μας.
Το 1952 οι Άγγλοι μας είχαν δώσει ήδη στους Αμερικάνους. Οι Αμερικάνοι έστειλαν τότε κάτι θρασύτατους νεαρούς, κάτι σαν τους τροϊκανούς αλλά πολύ χειρότερους, με σκοπό να φτιάξουν το Ελληνικό Κράτος!! Σε κάθε υπουργείο είχαν γίνει τ’ αφεντικά. Η συμπεριφορά τους ήταν τρομερή. Δεν υπολόγιζαν κανέναν. Πολλοί Έλληνες υπουργοί είχαν φάει μπουνιές κι είχαν πεταχτεί στις σκάλες του υπουργείου τους. Αυτά τα έχω διαβάσει και μου τα έχουν πει και άνθρωποι που βρίσκονταν κοντά στα γεγονότα.
Οι νεαροί Αμερικάνοι, φοιτητές που κάνανε πιθανόν μεταπτυχιακά, φτιάξανε τη δημόσια διοίκηση κατ’ εικόνα της Αμερικάνικης. Μας φορέσανε αμερικάνικα ρούχα και όχι μόνο. Αφού δεν επρόκειτο για τη χώρα τους, έκαναν και τις υπερβολές τους. Δεν έδιναν εξάλλου λόγο σε κανένα.
Το 1952, ο εισηγητής του νομοσχεδίου για το δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα προσπαθεί από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων να πείσει την ... πλειοψηφία! Οι διαμαρτυρίες για τα άρθρα και το πνεύμα του Δ/Υ Κώδικα ήταν τόσο έντονες, ώστε να υποχρεωθεί ο εισηγητής να πει: «Έχετε δίκιο. Δεν μπορώ όμως να κάνω αλλιώς. Αυτή είναι η επιθυμία των συμμάχων μας!» Κι ο κώδικας αυτός ισχύει μέχρι σήμερα μ’ ελάχιστες αλλαγές.

Το δημόσιο είναι μια λυπητερή ιστορία με θύμα όλη τη χώρα. Δεν είναι της παρούσης. Επιμένω. Συντελείται, όπως κι εσύ το λες, ένα έγκλημα πρώτου μεγέθους κατά της Ελλάδας. Μην το περιορίζεις σ’ έναν τομέα.
Για σένα Δημήτρη, και για όλους όσους μας παρακολουθούν με ενδιαφέρον, έβαλα όλα τα προηγούμενα.
Δημήτρη, την καλησπέρα μου. Ανδρέας