Η ζωη μας...ανεκδοτα

Ανδρίκο? σα πολλά δε μου τάζεις?

Σ' όλα τούτα που σου υπόσχομαι, αν βρεις λεφτά, ....
Τα φιλιά δεν κάνουνε λεφτά μου είπε κάποτε ο μικρός μου γιος..
Τίποτα δεν μου κοστίζουν όλα τούτα...
Και
... το τάξιμο δεν κλείνει σπίτι....

Έλα. Μη μου κλαίς...
Η αγάπη όσο τη μοιράζεις πολλαπλασιάζεται...
Μόνον η Αντραμουπάη θα σκάσει από τη ζήλια της, εκείνη τη ζήλια που θέλω διαρκώς να την τροφοδοτώ.
Εσύ, μόνο να μου στείλεις να φτιάξω τα δόντια μου (Κχχχχχ....) και θα γίνω γεφύρι να περνάς...

Α χαχαχαααααα.....

Κράνιος έγραψε:

DAVIS έγραψε:

DAVIS έγραψε: Εγώ λέω να την κάνω .Στούς δύο τρίτος.............

Ζωήηηηηηηηηη έχχω και κότερο πάμε μια βολτα~~~~?

Ε ΟΧΙ . αΥΤΌ ΠΆΕΙ ΠΟΛΎ.....
χΡΉΣΤΟ ΕΊΣΑΙ ΜΆΡΚΑ Μ' ΈΚΑΨΕς ΜΕΓΆΛΕ....

Ζωή. Σ' αγαπάω καλή μου.
Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ” αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ” αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ” αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ” ήξερα μια ζωή.
Και ν” ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ” αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν” αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ” το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν” αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ” αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ” αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ” αφήνω να σηκωθείς απ” το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ” ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

η παρούσα εξομολόγηση εχει αντιγραφεί εις διπλούν για να καταχωρηθεί στα αποδεικτικά στοιχεία της υπεράσπισης........

δε λεω τιποτα αλλο.....
βέβαια αυτο το "γλύψιμο" δε βοηθαει......
ο αλλος εχει κότερο..... χμμμμμμμμμμμμμ

Πάω τώρα να διεκπεραιώσω μιαν αγγαρεία. Όταν επιστρέψω θα σου απαντήσω κι ύστερα θα ... σκεφτώ...

αααααααχα ειμαι αγγαρεία τώρα? άλλα μου'λεγες χθές

Τι γράφω μωρέ...... καποιος να με συγκρατήσει...... βοήθεια.......
βρε Χρήστο που είσαι και σύ?

Ζωή, η συζήτηση μαζί σου είναι υπέροχη. Επανέρχομαι αλλά ... για να φύγω. Ίσως καταφέρω να κάνω κάποιες δουλειές που με περιμένουν. Λέω ίσως. Θα σε χαιρετίσω μ' ένα πλατύ χαμόγελο.
Αυτό που κάνουμε εδώ, καλά θα ήταν να το κάναμε στον τοίχο της κοινότητας. Στο καφενείο δε θα μπορούσαμε - θα μας την πέφτανε οι γερόλυκοι κι οι φίλες μας και θα χάναμε πεταλιές... Εδώ μόνον ο Κούρκουλος έκανε οχλήσεις. Οι άλλοι κάνανε πάσα σε σένα, σε μένα, ύστερα προφασίστηκαν κάτι επείγον ...
Λοιπόν, αν δε φάω ξύλο από τον Ηλία αυτή τη φορά....
Εκείνο το βιντεάκι που μου χάρισες, ισχύει; (((Χαχαχαχααααα.... )))) Ζωή σ' αγαπάω κι εγώ παρ' όλο που μοιάζω κουασιμόδος. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑχαχαχααααα......
Η ζωή μας έγινε ανέκδοτο σήμερα. Ελπίζω να μην υπερέβην τα εσκαμμένα!

((((Ζωή, δες κοιλιά που κάνουν τα γραφτά μου. Όχι, όχι. Δεν είμαι υπέρβαρος... Τι λέω το κεφάλι μου... Καλύτερα να φύγω γρήγορα κι ανεπιστρεπτί γιατί με βλέπω να με κρεμάει κάποιος κρητίκαρος ...)))))))

http://www.sportygossip.com/sites/default/files/homepage/grandpa_dance_sportygossip.jpg?1348510767

θα συμφωνησω ως προς τον τοπο που διεξυχθει η συζητηση..... αλλα μας παρεσυραν κ.προεδρε.

στο μέλλον στον τοιχο......

(Συγνώμη Ηλία....)

Λοιπόν ξέρω. Με το που θα ξεκινήσω να κάνω το κολπάκι μου θα με μπλοκάρει ο εξυπάκιας από την επιτροπή. Δεν ξέρω γιατί το κάνει. (Μμμμμ.... σου γα... )