Aς μιλησουν τα τραγουδια μας

Αφιερωμένο στις δυνατές γυναικείες οντότητες που μας δίνουν τα πάντα, εξαγοράζοντας το δικαίωμα να μας τυρανούν, τέτοια πλάσματα που γενήκαμε οι άντρες: Μια ζωή παιδιά.
Χρόνια πολλά.

Είν' ένας λαός που τον μποδίζουν να βαδίζει
Είν' ένας λαός που τον αλυσοδένουνε.....

Πρώτος παθητικός ή δίφωνος ήχος

Με φλόμωσε στα ψέματα και τώρα τα μπαλώνει
και μου ‘πρηξε τα ούμπαλα, μου τα ‘κανε μπαλόνι

Με πήγαινε στη λαϊκή να τρώω σάπια μήλα
κι η πλάτη μου προσκέφαλο να μοιάζω με γκαμήλα

Να ζω με στο Λος Άτζελε το δράμα του Μπουκόφσκι
για εκατό δολάρια να με καταναλώσκει

Και μου ‘γινε διχτάτορας στη μπλάτη μου δυνάστης
γι αυτό κι εγώ την έκανα στη χώρα μετανάστης

Να με φωνάζει ποιητή ζωγράφο πειναλέο
κι εγώ για τη μαυρίλα μου να γράφω και να λέω

Ήμουνα τσουρόμαγκας μετρούσα νοματαίος
κι απολιφάδι έγινα και με φωνάζει τέως

Καλύτερα ρε μάγκα μου στο δρόμο συγραφέας
παρά με κείνη Πίνδαρος αρχαίος και Ορφέας

Μπορούσε και να μ’ έτρωγε μια μέρα σα μαινάδα
για το κολοπουκάμισο για μια μακαρονάδα

Αυτά. Γελάω για να μην κλάψω. Μιλάω για να μη μουγκαθώ σαν ένανε που λένε που έπεσε από μια μηλιά κι έχασε τη μιλιά του για ... σαράντα (ακριβώς) μέρες. Λένε ότι είναι καλύτερα να πέσεις από μουριά. Κι αν είναι να σε κουτουλήσει κριάρι, καλύτερα να πηδήξεις στο γκρεμό. Χαχαχααααα...... Αλλά ο πόνος δεν μου περνάει.
Κάτι με κόβει βαθιά, κάτι αγχέμαχο κυρίες και κύριοι. Κάτι που κόβει εκ του σύνεγγυς. Άγχος ε γιατρέ μου; Αυτό είναι;





Νας νας νας Μπαλαμό. Τρέξε τρέξε να σωθείς Μπαλαμό. Φύγετε Μπαλαμοί σαν τα πουλιά που διαισθάνονται το τσουνάμι και την καταιγίδα.... Πιάστε τα υψώματα. Πάτε βόρια. Εκεί ψηλά σας περιμένει η μαμά, η αγία, η μάνα των πολέμων, η Ευρώπη. Άνοιξε λένε και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης εκείνα με τους φούρνους. Ελένη Βιτάλη, πες τους να φύγουν προς άλλη κατεύθυνση καλή μου. Πάνε κατευτείαν στο χτικιό....
Πάνε κατευτείαν στο θάνατο...
Ε .... μήπως τους είπανε ότι στην ... άλλη ζωή επιτέλους θα ζήσουν;

Ανατολική Μεσόγειος, μουσική από τα κατάβαθα της ιστορίας των απλών ανθρώπων. Δεν είναι γιορτή σήμερα αν θυμάμαι καλά. Δεν έχω και κανένα λόγο να σηκωθώ και να χορέψω. Αλλά θα το κάνω....

Από τα πολλά που μού 'χεις καμωμένα
δε σε θέλω πια, δε σε θέλω πια.
Τα σωθικά μου τα 'χεις μαυρισμένα...
δε σε θέλω πια, σε βαρέθηκα....

... και μέσα στο Γεντί Κουλέ κοπέλα θ' αγαπήσω....