Ένας χρόνος 2019.kalliergo.gr

φιλε μου οταν το διαβασα αυτο δεν μπορεσα να γραψω κατι αμεσως(ουτε και τωρα αλλα τελος παντων)θυμηθηκα ολλα αυτα που ειπες για ολους που ειναι τωρα μακρια μας και ...Ελπιζω γρηγορα να γινουμαι διπλασιοι σε αριθμο βεβαια...Ησουν και θα εισαι για μενα απο τους λιγους καλους φιλους που εχω...

ηλια ,
πρωτα απο ολα σ ευχαριστουμε για αυτη την ομορφη κ τρυφερη καταθεση ψυχης που εκανες, με συγκινησε παρα πολυ. επισης θελω να ζητησω ενα μεγαλο συγνωμη απο ολους κ ιδιαιτερα απο σενα γιατι ενω μπηκα στο σαιτ στις 26 του ιουλιου δεν γνωριζα οτι το καλλιεργω ειχε γενεθλια να ευχηθω κ γω.......... αλλα λενε καλλιο αργα παρα ποτε...... χρονια πολλα καλα κ ομορφα για σενα κ ολους οσους αντιλαμβανονταιι κ ζουνε την ηρεμια την αγαπη κ την μαγεια της φυσης κ της υπαιθρου κ αλλες τοσες ευχες σε ανθρωπους που δεν εχουν ιδεα τι χανουν κ προτιμουν τη ζωη της πολης του στρες κ της ματαιοδοξιας!!!!!!! μηπως καταλαβουν ποτε οτι αυτη η γη που μας αγαπαει κ μας δινει συνεχεια κ απλοχερα εμεις τη "βιαζουμε" καθημερινα κ ασυστολα με την απερισκεψια μας!!!!!! συνεχισε το εργο που κανεις κ μεις θα σε υποστηριζουμε οσο μπορουμε!!!!!! κ ειμαι σιγουρη οτι ο πατερας σου ειναι περηφανος βλεποντας απο κει τι ανθρωπο "καλλιεργησε" εκτος απο τη το χωραφι του!!!!!!!!κ παλι συγχαρητηρια για την ιδεα σου που ομολογουμενως αρχικα δεν ειχα αντιληφθει οτι ειναι δικη σου χαχαχαχαα!!!! ειπαμε καλλιο αργα παρα ποτε!!!!

Χρόνια πολλά στο "καλλιεργώ"!

αιωνία η μνήμη του πατέρα σου, ο Θεός να τον αναπαύει σ'ένα όμορφο μέρος.

όταν η μητέρα μου φύτευε αμυγδαλιές και άλλα δέντρα στο χωράφι μας εγώ με το ζόρι ψιλοσκάλιζα και έφερνα νερό από την απέναντι πηγή για να τα ποτίσουμε. ποτέ δεν κατάλαβα, ούτε ακόμα μπορώ, την αγάπη της για τα δέντρα και τα φυτά. τα βλέπει σαν παιδιά της. έχει την τεχνογνωσία να περιποιηθεί τη γη, ενώ εγώ ακόμα είμαι αλλού. με πολύ μικρά βήματα προσπαθώ να πλησιάσω την αγάπη της. με παρηγορεί η σκέψη ότι η αγάπη δεν είναι κεραυνοβόλα, δεν βλέπεις τη γη και την ερωτεύσαι, αλλά τη φροντίζεις σιγά-σιγά, ακολουθείς τους αργούς ρυθμούς της κι αυτή σε ανταμείβει με τους καρπούς της αλλά και με πολλές περιπέτειες (ζουζούνια, αγριόχορτα κλπ) που σε πλουτίζουν σε γνώση και εμπειρία.

εύχομαι το "καλλιεργώ" να συνεχίσει να μας βοηθάει να καλλιεργούμε!!

χρόνια πολλά στο καλλιεργώ και καλή συνέχεια στην τόσο καλή προσπάθεια Ηλία....εκτιμούμε αφάνταστα τον χρόνο και τον κόπο που αφιερώνεις σε αυτό το μπλόκ και μας δίνεις την ευκαιρία να συζητήσουμε για το αγαπημένο μας θέμα:τα φυτά.....

Αχ... έγραψα ένα κατεβατό προηγουμένως, κατέθεσα την ψυχή μου, και μάλλον κατα λάθος, αντί για "υποβολή" πάτησα το "ακύρωση"...
Δεν τα ξαναγράφω γιατί ήδη έχω φορτηστει πολύ...
Να ευχηθώ ό,τι καλύτερο στο Kalliergo.gr, στον δημιουργό του και βέβαια σε όλα τα μέλη του, που χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε.

Πολύ μέ συγκίνησε τό γραπτό σου καί ειδικά μέ τό ...... πευκάκι !!!!
Μεγάλα .... μνημεία αλλά δυστυχώς ..... σήμερα κάνουναι "γκράφιτι" στά μνημεία !!!
'Αρα ή δέν τούς έμαθα τί είναι τά μνημεία ή δέν είμαι σέ θέση νά τά εκτιμήσω.
Έχω βάλει μία φωτό πού διακρίνετε ένα .... μνημείο !!!
Νά 'σε καλά νά τόν θυμάσαι.

Αισθάνομαι τόσο άσχημα μα και ταυτόχρονα τόσο αμήχανα που μετά από τόσο καιρό που είμαι μέλος στο καλλιεργώ δεν είχα διαβάσει αυτό το θέμα.
Ακριβώς μα ακριβώς τα ίδια βιώματα με σένα Ηλία έχω κι εγώ.
Γονείς που ξεριζώθηκαν μετά την κατοχή από την Νάξο για να έρθουν στην Αθήνα και αφού με αγώνα ανάστησαν την οικογένεια κατάφεραν να φτιάξουν ένα μικρό εξοχικό στο Αλεποχώρι Μεγάρων. Το σπίτι αυτό κληρονόμησα εγώ και αφού έκανα την δική μου οικογένεια ανακάλυψα την μαγεία της γης.
Δυστυχώς οι γονείς δεν ζούνε πιά και ο πατέρας έφυγε πριν 22 χρόνια εκεί στο εξοχικό που τόσο λάτρεψε. Ρίξε όμως μιά ματιά στις φωτιγραφίες που έχω ανεβάσει στο άλμπουμ Αλεποχώρι και δες το πεύκο μνημείο πως στέκεται στη μέση του κήπου.

Σ´ ευχαριστώ Ηλία.......