Ρουλο-καμώματα

Λοιπόν, εντάξει, απηύδησα.
Όλοι έχουν σούπερ κήπους και η μικρή Ρούλα κάθεται και κλαίει.
Σε πείσμα της πόλης, αποφασίζω να μοιράζομαι εδώ τα πενιχρά φυτευτικά καμώματά μου.
Φυλακισμένοι της πόλης, μη σκιάζεστε, αντισταθείτε!

Το μικρό σπορείο μου στις 4/3/2013:


Την ίδια μέρα ...σακουλοποιημένο (μη γελάτε που η σακουλίτσα μου έχει λουλουδάκια -αυτή είχα, αυτή έβαλα... )


Το σπορείο μου σήμερα, κατά τη διάρκεια ..ασκήσεων σκληραγώγησης:


Τα κρεμμυδάκια που δε μασάνε μία:


Η νεο-αποκτηθείσα ρίγανη που κλαίει για λίγο νεράκι (ναι καλέ, εντάξει, θα την ταΐσω το βράδυ -μην παίρνει και πολύ θάρρος) και το θυμάρι:


Και, τέλος, το πιο κοπιαστικό σπανακόρυζο της ζωής μου, τρεις βδομάδες πριν...Τέσσερις ΜΗΝΕΣ μου πήρε να το φτιάξω...Τέσσερις μήνες για δύο πιάτα σπανακόρυζο??? Ρε παιδιά, αυτά τα φυτά ό,τι θέλουν μας κάνουν!


Ήταν και το πιο νόστιμο, όμως...

Ορίστε και λίγα χρώματα:

Η ...κυκλαμινογροθιά μου:


Η κορομηλιά της γειτόνισσας, μια συννεφιασμένη μέρα, κανά 20ήμερο πριν (Της μαρμελάδας το κάκγελο θα γίνει το καλοκαίρι):


Οι διμορφοθήκες μου (για λογοπαίγνιο, έχω μόνο δύο. Χο, χο...):


Close-up γιατί το χρώμα είναι αγαπημένο:


Τον Οκτώβρη, λοιπόν, η μητέρα μου είχε φέρει 4 γαρυφαλλάκια από τον κήπο της, τα οποία τα βάλαμε σ' ένα μικρό ποτηράκι με νερό. Πώς μού 'ρθε μια μέρα, τα πήρα, έκοψα 4-5cm από το κάτω μέρος τους και τα έμπηξα στο χώμα.
...κι αυτά τώρα αποφάσισαν ότι μ' αγαπάνε.


Έτσι, επειδή είναι το καμάρι μου, σας δείχνω και τα νέα φυλλαράκια της σεφλέριας. Την έχω χρόνια, μέσα στο σπίτι. Τώρα έχει γίνει ίσα με το μπόι μου. Έτοιμη για τάμα.


Και, όσοι δεν έχουμε τη δυνατότητα να χαρούμε 2-3 δικά μας δεντράκια, υπάρχουν κι άλλες ...λύσεις (Χο, χο, χοοο...):

Ε όχι και κομπλιμέντα γι' αυτά! Είπαμε! Το μη χείρον βέλτιστον, λένε..

Όσο για τα αναρριχώμενα που λες, το είχα σκεφτεί, αλλά υπάρχουν πολλά προβλήματα:
1) Δεν έχω αρκετό χώμα (ναι, κάποιοι από εμάς δεν έχουν ούτε χώμα...grrr...). Αυτό που προμηθεύτηκα φτάνει ίσα-ίσα για τα λουλουδάκια, λίγες τομάτες, τοματάκια, πιπεριές, μελιτζάνα, αρωματικά, βότανα κι ένα σκασμό βασιλικούς, φυσικά, τους οποίους δεν θέλω να μειώσω, διότι είμαι εθισμένη στις ναπολιταίν. χο, χο, χο...
2) Ο χώρος μου μπορεί να φιλοξενήσει μόνον 1 ή 2 τέτοια φυτά, κι επέλεξα φέτος να βάλω μια κολοκυθιά κι ένα ξυλάγγουρο για να δω τι θα γίνει.
3) Μια φασολιά θα βγάλει ..τι... μισό ορεκτικό; Χο, χο, χο... Ίσως του χρόνου, πάντως, αν δω ότι δεν υπάρχει προκοπή με το κολοκύθι και το ξυλάγγουρο, το ρίξω στο φασόλι.

Αν σου έρθουν κι άλλες ιδέες, πε με...Ε;

Ρούλα με τον χώρο που έχει ο καθένας μας πορεύεται.....
Το θέμα είναι πόσο καλά τον εκμεταλλεύεται.
Εσύ παιδί μου τα πας άριστα. Περιβολάρισσα του μπαλκονιού.
Όλοι μας νομίζω κάτι έχουμε να ζηλέψουμε από τα Ρουλο-καμώματα.
Εγώ για παράδειγμα ζήλεψα πολύ τις διμορφοθήκες σου....

ΥΓ:Τα φυτάκια σου είναι πολύ μικρά για να τα σκληραγωγείς.
Τουλάχιστον βάλτους ένα δίχτυ σκίασης.

Ευχαριστώ, Μάνο!
Έχεις δίκιο για τη σκληραγώγηση. Αλλά τα καψόνια στα φυτάκια τα κάνω απ' την αρχή της ζωής τους... Νομίζω ότι τους αρέσει, να πω την αλήθεια.

Αλάνια θα τα κάνω λέμεεε!

Roula έγραψε: Ευχαριστώ, Μάνο!
Έχεις δίκιο για τη σκληραγώγηση. Αλλά τα καψόνια στα φυτάκια τα κάνω απ' την αρχή της ζωής τους... Νομίζω ότι τους αρέσει, να πω την αλήθεια.

Αλάνια θα τα κάνω λέμεεε!

Ναι αλλά τα σποράκια που σου έδωσα εγώ τα είχα καλομαθημένα και μου έκαναν τα χατήρια....
Κοίτα να τα δω μια μέρα φυτά μεγάλα και να μου κάνουν παράπονα.
Που πήγες και μας έδωσες στην άσπλαχνη κλπ κλπ......
χαχαχαχαχαχα

Χοχοχο!!! Βρε μη σκιάζεσαι, λέω..! Καλομαθημένα, ε; Καλέ... γκέι σπόρους μού 'δωσες;;;

Άντρο με αλητάμπουρες θα το κάνω το σπορείο..!

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα άκου γκέι σπόρους.
Απλά είναι λίγο μαμόθρεφτοι.

Καλά το πάς Ρούλα................!!!!
Γκέι σπόρους σου έδωσε ο εν Χριστώ Αδελφός........μην σκιάζεσαι.....κάντους να γίνουν άντρες.....καλά το πάς σου λέω!!!!
Πέρα από την πλάκα,η προσπάθεια σου είναι επαινετή!!!
Η προσφορά μου είναι να σου διαθέσω ένα κομμάτι από τον τον κήπο μου,να παίζεις,να βγάλεις τα απωθημένα σου,να σε βλέπουμε,και να τρώμε κανα κοντοσούβλι μετα ακράτου οίνου.................................
συνέχισε........................

Μετά μεγίστης χαράς, ΔόμβΙε!!
Και, δε μου λες, μήπως, λέω μήήήπως θα μπορούσαμε να βάλουμε σε κείνο το κοντοσούβλι και λίγη από τη φρέκσια ριγανίτσα που δεν με βάσταξε η ψυχή και την πότισα νωρίτερα απ' το βράδυ που έλεγα και αναστήθηκε;
Χο, χο, χο... Το παίζω σκληρή, αλλά του χεριού τους μ' έχουν τ' άτιμα!

Η ρίγανη σηκώθηκε! Θαύμα! Θαύμα!