Ουδέν κακό αμιγές καλού...

Κακή μέρα σήμερα, για μένα.
Πολλές αναποδιές, από πολλά μέτωπα, όλα μαζί.
Είπα να πάω στις ντομάτες μου να φρεσκάρω λίγο το μυαλό μου.
Κι εκεί που τις έπιανα, τις χάιδευα, τις κοίταζα, τι να δω πάλι! Σε δυο τόσες δα τομάτες, τσουπ! Νατη πάλι η μαύρη κηλίδα. Κι άλλη έλλειψη ασβεστίου; Πάλι;!; Μετά από τόσα;
Κι άλλη αναποδιά σήμερα;

Παίρνω βοήθεια από το forum. Παίρνω και ένα ψαλίδι. Παίρνω και μια βαθιά ανάσα και τις απομακρύνω από το φυτό.

Πονάει η ψυχή μου όταν το κάνω αυτό. Είναι τόσο μικρές και τόσο όμορφες, νιώθω σαν να αποκεφαλίζω μωρό...

Είναι για το καλό του φυτού, σκέφτομαι. Και κάπως ανασαίνω.

Τις παίρνω μέσα, κάθομαι στο γραφείο μου, τις κοιτάζω. Σαν αεράκι αρρωστημένο ήρθε η σκέψη στο μυαλό μου: παίρνω ένα μαχαίρι, τις κατατομώ.



Καινούρια εικόνα για μένα, από ένα τόσο δα τοματάκι που το προσέχεις σαν το παιδί σου. Και κάπως αναθαρρώ. Είχε δίκιο όταν το έγραφε...Τροφή για την ψυχή είναι τελικά, και μόνον δευτερευόντως για το σώμα.

Ουδέν κακό αμιγές καλού.

Πέραν των ευχών μου για την ταχεία και πλήρη ανάρρωση των φυτών σου. …..και επειδή μου άρεσε ο τρόπος που χειρίστηκες και αποτύπωσες την σκέψη σου στο κείμενο, θέλω απλά να εκφράσω.... τα συγχαρητήρια μου!!!

Με την αγαπη που περιβαλεις τα φυτα σου ενα ειναι σιγουρο θα σου το ανταποδωσουν πολλαπλασια ...μην σταματας με καποιες μικρες ατυχιες συμβαινουν ακομα και στους ποιο εμπειρους .....να στεκεσε στις καλες στιγμες οταν θα κοβεις τους ζουμερους καρπους που θα σου δεινουν τα φυτα σου .