χλωρή λιπανση σε ελαιώνα

καλησπερα στο ομορφο site σας.Νεος στην κοινοτητα σας θα ηθελα τα φωτα σας για το τι ειναι καλυτερο ψυχανθες για χλωρη λιπανση σε ελιες.δεν εχω χρησιμοποιησει ποτε λιπασμα συμβατικο. οτο κανουν απο μονες τους .Αλλα νομιζω πως πρεπει να κανω κατι γιατι τις βλεπω αρκετα αδυναμες ευχαριστω

Κατ΄αρχήν, αγαπητέ Spartakos, κάποιες παρατηρήσεις, (όχι καί ήσσονος σημασίας... ) :
- Εκτιμώ πιό σχετική τήν ενότητα γιά τό θέμα τούτο τήν:
2019.kalliergo.gr/forum/6-elies.html καί όχι τήν παρούσα όπως τίθεται.
- Ο καθένας, όταν ερωτά κάτι γιά τό οποίο ενδιαφέρεται, φροντίζει νά έχη κάνει μιά επισκόπησι τού ό,τινος σχετικού έχει λεχθή. Διαφορετικά καί ο δυνάμενος νά σού απαντήση είτε θά περιμένη νά τό ψάξης, ή θά πρέπη νά επαναλαμβάνη τά όποια ήδη λεχθέντα. Η γνώσις, ή συμβουλή άν θέλης, θά πρέπη νά είναι συσσωρευτική καί όχι νά επαναλαμβάνομε, ή νά αναπαράγομε τά σημειωμένα.
- Οι νέοι καί λιγώτερον έμπειροι, στίς απαντήσεις τους δέν είναι καί τόσον κατατοπιστικοί καί πλήρεις. Σαφώς καί δέν μπορείς νά τούς χαρακτηρήσης γιά τούτο. Αλλά, στίς ερωτήσεις τους οφείλουν τού’λάχιστον νά δίνουν μέ σαφήνεια καί πληρότητα ό,τι δεδομένα – παράγοντες - χαρακτηρίζουν τό περιβάλλον τού προβλήματός τους. Άλλως, ο υποψήφιος πού θά ήθελε νά σέ βοηθήση καλείται είτε νά γράψη ολόκληρη έκθεσι, ή νά περιορισθή μαντεύοντας τά δεδομένα σου, ... καί ... άν σού ‘κάτση’.

Επί τού συγκεκριμένου, λέγεις: « ... θα ηθελα τα φωτα σας για το τι ειναι καλυτερο ψυχανθες για χλωρη λιπανση σε ελιες.δεν εχω χρησιμοποιησει ποτε λιπασμα συμβατικο. οτο κανουν απο μονες τους .Αλλα νομιζω πως πρεπει να κανω κατι γιατι τις βλεπω αρκετα αδυναμες...»
Δέν μάς λέγεις άν πρόκειται γιά ελιές πυκνής συστάσεως, (‘λιοστάσι), ή αραιής, πόσον μεγάλες, ή ποίας περίπου ηλικίας, άν τό χωράφι βόσκεται από ζώα, ή άν τό φρεζάρης, ...κ.λ.π.

Στήν ανωτέρω ενότητα καί στό θέμα ΦΥΤΕΜΑ ΕΛΙΑΣ , υπάρχει καί σχετική παράγραφος μέ τήν «Διατροφή – Λίπανσις:» τής ελιάς.
Πέρα απ’ αυτά, η ‘περπατημένη’, ή τό πλέον σύνηθες γιά τήν ενισχυτική χλωρή λίπανσι, ... θά σού επαναλάβω τήν περίπτωσι χρήσεως – σποράς τού χωραφιού μέ βίκο.

Καί σέ τούτο, νά διευκρινίσω:
- Δέν χρειάζεται νά σπείρης τό χωράφι σου, (υποθέτω τό ‘λιοστάσι), μέ βίκο ως εάν επρόκειτο νά τό θερίσης. Δέν χρειάζεται δηλαδή νά τό οργώσης μέ αλέτρια, ή μέ φρέζα. - - Τό πιό ανέξοδο (καί εξ ίσου αποτελεσματικό γιά τόν σκοπό σου) είναι νά δια-σπείρης τόν βίκο τό καλοκαίρι, Ιούλιο – Αύγουστο, στό ‘πρόσωπο’ όπως λέμε, δηλαδή χωρίς νά οργώσης τίποτα. Αυτό έχει τό πλεονέκτημα νά φυτρώση ο βίκος άμεσα μέ τίς πρώτες φθινοπωρινές βροχές καί νά καθηλώση τά άλλα χορτάρια. Υπάρχει ένα μικρό `ρίσκο σέ τούτο τό εγχείρημα σέ περιοχές όπου διακόπτονται οι φθινοπωρινές βροχές πού θά τόν συντηρήσουν από πλευράς απαιτουμένης υγρασίας γιά τήν ανάπτυξί του.
- Η δύτερη επιλογή είναι νά σπείρης τόν βίκο στήν εποχή γενικά τής σποράς καλλιεργώντας τό χωράφι μέ καλλιεργητή (σκαλιστήρια) καί όχι μέ φρέζα.
- Ο βίκος έχει τό μεινέκτημα ότι είναι ευαίσθητος στόν πολύ παγετό καί στό χιόνι. Μπορεί καί νά ‘καή’, ιδίως άν είναι πολύ ανεπτυγμένος. Ο βίκος επίσης, (όπως καί τά άλλα ψυχανθή), θέλει καί μιά περίοδο νά έχη ζεστάνει ο καιρός, νά έχη λίγο αναπτυχθή, γιά νά λειτουργήση ως αζωτοδεσμευτικό.
- Τόν βίκο τόν ενσωματώνεις, τόν Μάρτη, φρεζάροντάς τον, ή βάζεις τά ζώα, εκεί, νά τόν βοσκήσουν.
- Χωράφι πού έσπειρες μέ βίκο, θά πρέπη νά περάσουν 3-4 χρόνια γιά νά επαναλάβης τό ίδιο.

Άν τό έδαφος είναι πολύ πετρώδες καί αβαθές, ασύμφορο νά τό καλλιεργήσης, τότε η καλύτερη επιλογή είναι νά `ρίξης λούπινο τόν Νοέμβρη, (πάντοτε στό ‘πρόσωπο’) καί νά βοσκήσης μερικώς τό φύλλωμα τόν Φλεβάρη –Μάρτη καί τόν καρπό του τό καλοκαίρι.
Τέλος, υπάρχει καί τό μπιζέλι, γιά τό οποίο όμως δέν κατέχω σχετική εμπειρία, ή γνώσι.
PALIOS

Καλησπέρα. Κατάλληλα ψυχανθή για χλωρή λίπανση στην καλλιέργεια της ελιάς είναι ο βίκος, το μπιζέλι, το λούπινο, η φακή και το τριφύλλι.

Ό,τι καί νά ‘πής ...... , ή, μήπως πρέπει νά τό πής αλλοιώς; ...

Νά διευκρινίσω κάποια πρακτικά πράγματα, εδώ, στήν βελτίωσι γενικά τού εδάφους καί τής θρέψεως τής ελιάς.
Η χλωρή λίπανσις είναι μιά τεχνική. Προϋποθέτει πλούσια χορτώδη βλάστησι, καί κατά προτίμησι ψυχανθών, η οποία θά ενσωματωθή στό έδαφος μέ φρεζάρισμα. Άμεσα, ή πολύ βραχυχρόνια θά έχη τά ανάλογα θετικά αποτελέσματα. Ιδίως άν τό κάνετε στήν χρονιά πού τό δένδρο δέν έχει προσανατολισθή γιά καπροφορία, αλλά στήν ανάκαμψη τής βλαστήσεώς του, οπότε καί τό δυναμικό πού θά συγκεντρώση θά έχη αποτέλεσμα στήν καπροφορία τής επομένης.
Όμως, ... φρεζάρατε τό τριφύλλι –τόν βίκο – τό λούπινο ... , τήν μιά χρονιά. Τήν επομένη τί θά κάνετε; Θά σπείρετε πάλι ψυχανθή; χαμένος θά πάη καί ο σπόρος..., ενώ τά χόρτα όλο καί θά τρανώνουν. Δέν μπορείτε νά σπέρνεται συνέχεια ψυχανθή. Ο βίκος – τό λούπινο, γιά παράδειγμα, τήν 1η χρονιά θά στοιχειώσουν καί τήν επομένη θά είναι κακεχτικά καί θά πνιγούν από τά χόρτα! Μπορείτε νά τά εναλλάξετε, αλλά καί πάλιν μέ μειωμένη αποτελεσματικότητα. Εάν επιλέξετε νά φρεζάρετε τήν χορτώδη βλάστησι κάθε χρόνο, πέρα από τό οικονομικό κόστος, κινδυνεύετε νά δημιουργήσετε ένα ‘νεκρό’ κατεστραμένο επιφανειακό έδαφος, όπου ελάχιστα καί συγκεκριμένα χόρτα θά φυτρώνουν! Τό καλοκαίρι θά έχετε ένα αφράτο χώμα καί γιά τήν συγκράτησι τής υγρασίας, αλλά καί τόν χειμώνα θά βουλιάζετε από τό νεροπλάγγιασμα! Τότε, μετά από κάποια χρόνια θά οδηγηθήτε στήν, εκ τών πραγμάτων, χρήσι συμβατικών λιπασμάτων γιά τήν υποβοήθησι τών δένδρων σας.
Σαφώς, καί κατά διαστήματα, μιά σπορά μέ ψυχανθή ακολουθούμενη από μιά χλωρή λίπανσι θά έχη πολύ θετικά αποτελέσματα. Στά μεσοδιαστήματα όμως, συνταχθείτε καί πράττετε σύμφωνα μέ τούς νόμους πού προβλέπει η φύσις γιά τήν ανακύκλωσι τής φυσικής ύλης, τήν αλληλοδιαδοχή καί τήν συμβίωσι, γιά τήν θρέψι τών φυτών της.

Γιά τό αγριτρίφυλλο είπα σχετικά στό φύτεμα ελιάς. Γιά τόν βίκο καί τό λούπινο έκανα λόγο προηγουμένως. Γιά τήν φακή καί καί τό μπιζέλι, επειδή δέν έχω κάποια εφαρμογή γιά τόν σκοπό αυτόν, δέν είπα τίποτα. Καί εσείς πού τά υποδεικνύετε, ... δέν λέγετε τίποτα παραπάνω. Τί νά υποθέσω; Ότι αναφέρεσθε σέ μιάν σας επειρία από εφαρμογή; ή ότι αναπαράγετε ό,τι έχετε διαβάσει – ακούσει;
Τό μείζον πού θά ημπορούσα νά είπω γιά τά δύο τελευταία:
Η φακή δέν θά μπορεί νά αναπτυχθή σπαρμένη στό ‘πρόσωπο’, μέσα στά χορτάρια, όπως ο βίκος καί τό λούπινο. Ως εκ τούτου θά πρέπη, είτε νά τήν σπείρης σέ οργωμένο, ή/καί τό έδαφος – τό χώμα νά είναι τέτοια ώστε νά μπορεί νά επικρατήση καί νά αναπτυχθή, π.χ, όπως στήν Σαντορίνη.
Γιά τό μπιζέλι, (άν καί ως τέτοια εφαρμογή δέν έχω ιδέα), τό ξέρω μόνον ως αγριομπίζελο πού διατηρείται σέ συγκεκριμένα (πολύ φτενά καί στράγγια) εδάφη καί συνυπάρχει μόνον μαζί μέ άλλη χορτώδη καί θαμνώδη βλάστησι.

Επίσης, γιά τόν σπόρο τους:
Αρχικά, γιά όλα θά χρειασθή σπόρος, εκτός από τό αγριοτρίφυλλο. Τό τελευταίο ενυπάρχει σέ όλα σχεδόν τά εδάφη, μορεί νά παραμένη γιά 10ετίες (ή καί 100ετίες) μέσα στήν γή καί όταν εύρη τίς κατάλληλες συνθήκες, (αέρα – ήλιο – νά μήν τό πνίγουν άλλα – νά μή φρεζάρεται), τότε εξαπλώνεται ταχύτατα, δέν εξαντλείται, ακόμα καί καλύτερα όσον ο τόπος βόσκεται κανονικά, ή οργώνεται μέ αλέτρι, ή μέ καλλιεργητή. Μπορείτε νά προσέξετε ακόμη καί σέ πλατείες πόλεων, όπου παραμελείται η συντήρησις τού γκαζόν, τότε, αρχίζει νά γεμίζη από τό ‘ζιζάνιο!’ αγριοτρίφυλλο.
Τά υπόλοιπα, άν καταστραφούν (φρέζα, βόσκησις) πρίν πέση ο σπόρος τους στήν γή, εξαντλούνται άμεσα. Αλλά ακόμη καί άν πέση, τό ‘διηνεκές’ τής αναπαρωγής τους περιορίζεται μέ τά χρόνια ως καί ουσιαστικό μηδενισμό. Μόνον τό λούπινο καί τό αγριομπίζελο, σέ πολύ συγκερκριμένες τοποθεσίες, (π.χ. σέ πολύ φτενό έδαφος), μπορούν νά αναπαράγονται από μόνα τους γιά πολλά χρόνια.

Έτσι, όποια επιλογή κάνετε, υπολογίσετε όχι μόνον τό άμεσο γιά τά φυτά σας, αλλά καί τό μεσο-μακροχρόνιο γιά τήν ισορροπία καί τήν συντήρησι τού συστήματος, αλλά καί τής τσέπης σας.
PALIOS

επειδή είμαι πολύ νέος στο επάγγελμα του ελαιοκαλλιεργητή ήθελα να ρωτήσω;.. αν βάλω τα πρόβατα και βοσκήσουν το βίκο αρχές μαρτίου δε χρειάζεται να κάνω φρέζα ? να τον αφήσω να ξεραθεί μόνος?σας ευχαριστώ εκ των προτέρων..