Πεντοζάλης από Ασκομαντούρα με τον Δαμιανό Βασιλάκη και συνοδεία του Εμμανουήλ Λιαπάκη ... Η Ασκομαντούρα είναι παλαιότατο πνευστό κρητικό μουσικό όργανο. Κουβαλά μέσα του την ψυχή της Κρήτης και με τον επιβλητικό του ήχο μαγεύει τα αυτιά των ακροατών και προκαλεί δέος, ξυπνώντας αρχέγονα συναισθήματα. Πρόκειται για ένα όργανο υπό εξαφάνιση, λίγοι είναι πλέον οι υπάρχοντες παίκτες ασκομαντούρας, όπως λίγες είναι και οι αναφορές, οι ηχογραφήσεις και οι φωτογραφίες. Η παρακμή φαίνεται να ξεκίνησε μεταπολεμικά, όταν με την εξέλιξη της τεχνολογίας και τον εξευρωπαϊσμό της μουσικής, αυτό το άκρως παραδοσιακό μουσικό όργανο άρχισε σιγά - σιγά να εκτοπίζεται. Η ασκομαντούρα είναι απόγονος του άσκαυλου, ενός αρχαιότατου πνευστού μουσικού οργάνου για το οποίο υπάρχει αναφορά στη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη. Ο μεγαλύτερος κωμικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας σύγκρινε μάλιστα τον ήχο που βγάζει ο άσκαυλος, όργανο - σύμβολο της ιερής μέθεξης, με αυτόν που κάνουν οι μέλισσες. Στην Κρήτη το όργανο φαίνεται πως ήταν πολύ διαδεδομένο μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Χαρακτηριζόταν ως μουσικό ποιμενικό όργανο καθώς η χρήση του ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στην Κρητική ύπαιθρο. Η σταδιακή παρακμή της φαίνεται πως ξεκίνησε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για την γκάιντα, πνευστό όργανο συγγενικό της ασκομαντούρας, είναι δεδομένη στην Ευρώπη. Το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα όπου, στις νησιωτικές κυρίως περιοχές, όλο και περισσότεροι νέοι ανακαλύπτουν τη μαγεία της τσαμπούνας, η οποία ανακτά τη θέση της στην παραδοσιακή μουσική. Στην Κρήτη, η συντήρηση και η ανάδειξη της ασκομαντούρας συναντά δυσκολίες, καθώς οι εναπομείναντες παίκτες της είναι ελάχιστοι. Ελπιδοφόρο όμως είναι το γεγονός ότι γίνονται προσπάθειες να συμμετάσχει το όργανο αυτό στη δισκογραφία και να γίνει ευρέως γνωστό. Οι λίγοι νέοι ασκομαντουρίστες προσπαθούν να αναμοχλεύσουν το ενδιαφέρον για το σπουδαίο αυτό όργανο και να βοηθήσουν στη διάδοσή του παρακινώντας τους ακόμα νεότερους να ασχοληθούν με την εκμάθησή του...