Έβρεξε Βατράχια στη Σερβία!
Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από όταν έφτασε στα χέρια μου μία είδηση τόσο αλλόκοτη που αποτέλεσε το έναυσμα για την έρευνα που προηγήθηκε τη συγγραφή αυτού του κειμένου.
Ένα φύλλο της εφημερίδας Blic του Βελιγραδίου (07/06/2005) ήταν αρκετό ώστε να ταρακουνήσει για ακόμα μία φορά την τόσο καταπονημένη λογική μου.
«Σε μία πόλη στη βορειοδυτική Σερβία έβρεξε χιλιάδες μικροσκοπικούς βατράχους!» ανέφερε το δημοσίευμα και συνέχιζε «ισχυροί άνεμοι μετέφεραν πυκνά σύννεφα πάνω από το Odzaci, 120 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Βελιγραδίου, το απόγευμα της Κυριακής. Αντί όμως να φέρουν βροχή, εξαπέλυσαν με τη μορφή βροχής μικροσκοπικά αμφίβια».
Το περιστατικό δεν θα μπορούσε να μην γίνει αντιληπτό από τους κατοίκους του Odzaci: «Είδα αμέτρητα βατράχια να πέφτουν από τον ουρανό», αναφέρει ο Aleksandar Ciric.
Τα εν λόγω βατράχια ήταν τελείως διαφορετικά από ότι τα συνηθισμένα που υπάρχουν στην περιοχή, ενώ όχι μόνο επέζησαν από την πτώση αλλά άρχισαν και να κινούνται τριγύρω σε αναζήτηση νερού. «Δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο φαινόμενο» ανέφερε στην Blic η Slavisa Ignjatovic, κλιματολόγος που ζει στο Βελιγράδι, για να συμπληρώσει έπειτα:
«Ένας άνεμος, παρόμοιος με έναν ανεμοστρόβιλο, μπορεί να παρασύρει μαζί του οτιδήποτε είναι αρκετά ελαφρύ ώστε να αποκολληθεί από το έδαφος… Συνήθως, αυτό που παρασύρεται είναι απλή σκόνη, όμως κάποιες φορές μπορεί να είναι και μεγαλύτερα αντικείμενα».

Ροζ Βατράχια Έπεσαν από τον Ουρανό!
Ανάλογο περιστατικό συνέβη μόλις λίγες δεκαετίες πριν, στο Gloucestershire του Stroud. Σχετική αναφορά υπάρχει στην Daily Mirror (28/10/1987), βασισμένη στη μαρτυρία μίας ανώνυμης ηλικιωμένης από την περιοχή.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το δημοσίευμα, η γηραιά κυρία είχε ενημερώσει το Gloucestershire Trust for Nature Conservancy (GTNC) ότι «μικροσκοπικά βατράχια με ροζ χρώμα» έπεσαν κατά τη διάρκεια έντονης βροχής πριν λίγες ημέρες.
Η Daily Mirror προσθέτει: «Προσγειώνονταν πάνω στις ομπρέλες και τα πεζοδρόμια κατά εκατοντάδες και πηδούσαν μακριά έως τα διπλανά ρέματα και τους κήπους».
Ο φυσιοδίφης Ian Darling του GTNC δήλωσε: «Δεν ζύγιζαν περισσότερο από μερικές ούγιες και ήταν ακίνδυνα». Ενώ για την ροζ τους εμφάνιση εξήγησε: «Πιθανόν τα βατράχια είναι ένα είδος albino και το χρώμα τους προκύπτει εξαιτίας του αίματός που φαίνεται διαμέσου του χλωμού τους δέρματος».
Παρόμοια ροζ βατράχια, σύμφωνα με την εφημερίδα, είχαν βρεθεί και στο γειτονικό Cirencester δύο εβδομάδες πριν, την περίοδο που η Βρετανία γέμισε με τη «σκόνη της Σαχάρα» (άμμο από την ομώνυμη έρημο που μεταφέρθηκε μέσω ανέμων).
Μάλιστα, το GTNC ερεύνησε με κάθε σοβαρότητα την πιθανότητα οι βάτραχοι να έφτασαν μαζί της. Στις αρχές Φεβρουαρίου 1988, τελικά, το GTNC κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μικροσκοπικοί βάτραχοι ήταν όντως από ερημώδη περιοχή, πιθανόν από τη Σαχάρα, και ότι το ροζ χρώμα ήταν αποτέλεσμα κάποιου είδους καμουφλάζ για το αμμώδες περιβάλλον τους.

Βροχή από Κομμάτια Πάγου;
Οι ουρανοί όμως δεν κρύβουν μόνο αμφίβια, αλλά και μεγαλύτερα, πολλές φορές επικίνδυνα αντικείμενα. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν τα παρακάτω δημοσιεύματα..
Στις 11 Μαρτίου 1978, στις 10:30 το πρωί, εργάτες που δούλευαν στις εκτάσεις του Becquerel, δίπλα στο Abbeville της Γαλλίας, άκουσαν έναν σφυριχτό ήχο που οδήγησε σε μία δυνατή έκρηξη, όπως όταν πέφτει μία οβίδα.
Ακολουθώντας τον ήχο, ανακάλυψαν έναν μικρό κρατήρα που περιείχε μεγάλο κομμάτι πάγου 25 κιλά! Ο πάγος, παρά την έντονη ζέστη που επικρατούσε στην περιοχή, έμεινε ανέπαφος για παραπάνω από μία ώρα, όπως αναφέρουν οι εφημερίδες Liberation του Παρισιού και Le Soir του Βελγίου.
Παρόμοια περίπτωση δημοσιεύτηκε στην Sunday Express (21/06/1981). Ένα πρωινό του Ιουνίου, στο Wirral του Cheshire, η Mary Nickson, 95 ετών τότε, σκούπιζε το χαλί της κρεβατοκάμαρας της όταν μία τρομακτική σύγκρουση ταρακούνησε το σπίτι και την πέταξε κάτω στο πάτωμα.
Όταν σηκώθηκε για να δει το σημείο της σύγκρουσης αντίκρισε μία τρύπα στο σημείο όπου πριν λίγες στιγμές στεκόταν. Στο εσωτερικό της υπήρχε ένα κομμάτι πάγου στο μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου περιτριγυρισμένη από μικρότερα κομμάτια.
Η αστυνομία πήρε τον πάγο για περαιτέρω ανάλυση από όπου προέκυψε ότι αποτελούταν από καφέ, ζάχαρη και απορρυπαντικό!
Στις Daily Telegraph και Daily Star (25/06/1981), και στην Sunday Express, στις 10 Ιουλίου του ιδίου έτους, αναφέρθηκαν τα παρακάτω: Στις 24 Ιουνίου, στην Anerley του Kent, ένα κομμάτι πάγου άνοιξε τρύπα στο ταβάνι μίας οικίας στην Stembridge Road, στο νότιο Λονδίνο, την ώρα που ο Philip και η Kay Wells έβλεπαν τηλεόραση στον κάτω όροφο.
Η Kay Wells έσωσε ότι μπορούσε από τον πάγο, ένα ακανόνιστο κομμάτι μεσαίου βάρους, το οποίο και κράτησε στο ψυγείο της. Όπως αργότερα είπε ήταν «ελαφρώς άχρωμο» και πίστευε ότι το κομμάτι έπεσε από κάποιο αεροπλάνο και ότι «πιθανόν να ήταν καφές».
Θα μπορούσε να είναι έτσι; Οποιαδήποτε απάντηση μοιάζει αδιάφορη καθώς τα παραπάνω περιστατικά ουσιαστικά μας δείχνουν ότι από τον ουρανό μπορεί να πέσει οτιδήποτε, ακόμα και αντικείμενα που ούτε καν έχουμε φανταστεί!

Βροχή από Κατεψυγμένες Πάπιες!
Και αν οι ροζ βάτραχοι και τα κομμάτια πάγου αποτελούν αλλόκοτα αντικείμενα για να πέσουν από τον ουρανό, τότε αλήθεια πως μπορεί να αισθάνθηκαν κάποιοι άνθρωποι όταν είδαν να βρέχει.. κατεψυγμένες πάπιες;
Το περιστατικό αυτό έλαβε χώρα στην πόλη Stuttgart του Arkansas, όπου πλήθος από κατεψυγμένες πάπιες έπεσαν από τον ουρανό! Οι αρχικές εκτιμήσεις μιλούσαν για ένα σμήνος που πιάστηκε σε ανεμοστρόβιλο, ο οποίος τους ανέβασε σε μεγάλο υψόμετρο όπου και πάγωσαν λόγω χαμηλών θερμοκρασιών.
Αν και τα κατεψυγμένα ζώα που έπεσαν ήταν πολλά, εντούτοις διασώθηκαν λιγοστά αποδεικτικά στοιχεία, μιας και όπως αναφέρουν οι εφημερίδες Daily Express (6/12/1973) και Daily Mall (8/12/1973) πολλοί κάτοικοι της πόλης τα χρησιμοποίησαν στο βραδινό τους τραπέζι!
Παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα και στο Ullapool της Σκωτίας, αλλά και στη Νορβηγία, όπου όμως οι πάπιες μετά από σύντομο χρονικό διάστημα ξεπάγωσαν και πέταξαν μακριά (Daily Express, 24/01/1974).

Ψάρια από τον Ουρανό!
Και ο κατάλογος των παράξενων βροχών συνεχίζει να μεγαλώνει, μοιάζοντας να μην έχει τέλος και περιέχοντας τα πιο αλλόκοτα αντικείμενα..
Ο A.D. Ellmers και η γυναίκα του βρίσκονταν στο δρόμο προς την California, όταν μικροσκοπικά ψάρια άρχισαν να πέφτουν ολόγυρα τους. Τα ψάρια είχαν μήκος 5 εκατοστά και ανήκαν σε σπάνιο είδος, που προστατευόταν 3 χιλιόμετρα μακριά (Boston Globe: 24/08/1984, Die Welt: 25/08/1984 και Portland Press Herald: 31/08/ 1984).
Παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα το πρωινό της 19ης Δεκεμβρίου του ιδίου έτους, όταν οδηγοί στον αυτοκινητόδρομο Santa Monica, δίπλα από το Chenshaw Boulevard του Los Angeles, συνάντησαν μία μεγάλη καταιγίδα και «ξαφνικά ψάρια και ζωντανά καβούρια εμφανίστηκαν στην άκρη του δρόμου».

Λεφτά εξ Ουρανού!
Εκτός όμως από τις παραπάνω περιπτώσεις, όπου τα αντικείμενα που έπεσαν ήταν μηδαμινής ή μικρής αξίας, υπάρχουν και δεκάδες αναφορές που κάνουν λόγω για βροχή.. χρημάτων.
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που έλαβε χώρα στην εκκλησία St Elisabeth του Reddish, μεταξύ Manchester και Stockport.
Το πρωί της 28ης Μαΐου 1981, ένα νεαρό κορίτσι υποστήριξε ότι είδε ένα νόμισμα (50 pounds) να πέφτει μπροστά της «από το πουθενά» καθώς περπατούσε στην αυλή της εκκλησίας.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας αρκετά νομίσματα, άλλα χάλκινα και αλλά ασημένια, βρέθηκαν από παιδιά στην αυλή του ναού, αλλά και από τον ίδιο τον ιερέα της εκκλησίας, Rev Graham Marshall.
Οι έρευνες απέκλεισαν αμέσως την περίπτωση φάρσας, μιας και οι τοίχοι που περιφράζουν την αυλή είναι ιδιαίτερα ψηλοί για να πετάξει κάποιος περαστικός νομίσματα στο εσωτερικό της, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις εμφανίστηκαν ταυτόχρονα πολλά νομίσματα μαζί, γεγονός που αποκλείει την περίπτωση να έπεσαν από κάποιο πουλί (το οποίο είτε θα τα είχε περάσει για τροφή είτε θα είχαν κολλήσει στο φτέρωμα του).
Τέλος, ο Marshall παρατήρησε ότι μερικά νομίσματα ήταν καρφωμένα στο έδαφος με τις άκρες τους, κάτι που όταν προσπάθησε να κάνει ο ίδιος πετώντας ένα πλήθος από νομίσματα στον αέρα κανένα δεν καρφώθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο στο έδαφος. Με αυτό το «πείραμα» συμπέρανε ότι τα νομίσματα πρέπει να έπεσαν από πολύ μεγάλο ύψος, εφόσον κατάφεραν να καρφωθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο στο έδαφος.
Το περιστατικό αναφέρθηκε στην Stockport Express στις 4 Ιουνίου του 1981, κάτι που ενισχύει την εγκυρότητα των αναφερθέντων πληροφοριών. Επίσης, παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα και στο Gorky της Ρωσίας, (17/10/1940) όταν χιλιάδες kopecks (ρωσικά νομίσματα) έπεσαν στο έδαφος κατά τη διάρκεια μίας καταιγίδας..

Ντους με Νομίσματα
«Και καλά ρε Περιστερίδη», ίσως σκεφτείτε δικαιολογημένα, «το παραπάνω περιστατικό αποδεικνύει ότι πέφτουν χρήματα από τον ουρανό; Μπορώ να σου δώσω χιλιάδες πιθανές εξηγήσεις!»
Συμφωνώ ότι έτσι είναι, μιας και προσωπικά κατάφερα να σκεφτώ τουλάχιστον μία ντουζίνα λογικές ερμηνείες για τα παραπάνω περιστατικά. Κάτι όμως που δεν κατάφερα να κάνω για τα παρακάτω..
Τις μαρτυρίες που ακολουθούν τις συνάντησα σε σχετικό δημοσίευμα του People (23/11/1989): «Νομίσματα πέφτουν συνεχώς πάνω μου από τον ουρανό εδώ και έξι χρόνια», αναφέρει ο Albert Williamson, 71 ετών, κάτοικος του Ramsgate του Kent.
Σε παρόμοιο κλίμα είναι και οι δηλώσεις της Kim Moody, 22 ετών, γείτονα του Williamson, η οποία είδε δεκάδες νομίσματα να πέφτουν πάνω της καθώς περίμενε σε μία στάση λεωφορείου.
«Ήρθαν από το πουθενά!» δήλωσε αργότερα. «Παρατηρούσα έξω από το παράθυρο, ενώ ταυτόχρονα ο φίλος μου έβλεπε τον ουρανό. Κοιτούσαμε όλο και περισσότερα νομίσματα να πέφτουν στη γη, όμως δεν καταφέραμε να δούμε από πού έρχονταν».
Ανάλογο περιστατικό εντόπισα και στο Examiner, σε ένα αντίτυπο της 9ης Ιανουαρίου 1990, το οποίο ανέφερε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δύο άνθρωποι βρέθηκαν στο μέσο μίας βροχής νομισμάτων!
Εν έτη 1981, η Sophie Gough, 42 ετών, και ο άντρας της David επισκέφτηκαν το νεκροταφείο της εκκλησίας St Mary κάπου στην Αγγλία όταν νομίσματα έπεσαν στους ώμους και στα πόδια τους.
Τα νομίσματα χρονολογούνταν μεταξύ 1902-1953 και δεν βρίσκονταν πλέον σε χρήση, ενώ ήταν ζεστά παρά της χαμηλές θερμοκρασίες που εκείνη τη νύχτα επικρατούσαν. Τέλος, σύμφωνα πάντα με το εν λόγω δημοσίευμα, η εκκλησία ήταν κλειδωμένη και κανένα αεροπλάνο δεν πετούσε στην περιοχή τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Το ξέρω, οι παραπάνω βροχές μοιάζουν βγαλμένες από έναν κυριολεκτικό «άλλο» κόσμο και ως εκ τούτου η λογική μας αδυνατεί να τις αποδεχτεί. Οπότε, θα ήταν συνετό να σταματήσουμε και να επιστρέψουμε στην δική μας πραγματικότητα μελετώντας μία περίπτωση «συνηθισμένη» σχετικά με… υπερατλαντικούς ταξιδιώτες σαλιγκάρια!

Σαλιγκάρια Ταξιδεύουν Πάνω από τον Ατλαντικό
Το άρθρο που εντόπισα στην εφημερίδα Ακρόπολη (29/01/2006) ίσως να μην συνδέεται άμεσα με το ζήτημα των παράξενων βροχών, εντούτοις μπορεί να δώσει απαντήσεις σε κάποια από αυτά τα παράλογα περιστατικά.
Σύμφωνα λοιπόν με την εν λόγω αναφορά, «χερσαία ευρωπαϊκά σαλιγκάρια κατάφεραν να ταξιδέψουν από την Ευρώπη μέχρι ένα σύμπλεγμα απομονωμένων νησιών στη μέση του Ατλαντικού, προσκολλημένα σε αποδημητικά πουλιά!»
Μάλιστα, το παραπάνω συμπέρασμα στηρίχθηκε σε αποτελέσματα γενετικών αναλύσεων που δημοσιεύτηκαν πρώτιστα στο περιοδικό Nature και τα οποία αναιρούν παλαιότερες και βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις σχετικά με την ύπαρξη σαλιγκαριών στα νησιά Τρίσταν ντα Κούνα που βρίσκονται μεταξύ των κρατών της Νότιας Αφρικής και της Βραζιλίας.
Έτσι, σύμφωνα με ότι έως σήμερα ήταν γνωστό, τα 8 είδη σαλιγκαριών που ζούνε στα συγκεκριμένα νησιά θεωρούνταν ενδημικό είδος αυτών και καταχωρήθηκαν στο γένος Tristania.
Όμως, πρόσφατες γενετικές αναλύσεις απέδειξαν πως τα συγκεκριμένα σαλιγκάρια ανήκουν στο ίδιο γένος με τα ευρωπαϊκά σαλιγκάρια Balea. Επίσης, θεωρείτε αδύνατο να έφτασαν στα Τριστάν ντα Κούνα ως λαθρεπιβάτες σε πλοία μιας και έως το 1816 τα νησιά δεν είχαν μόνιμους κατοίκους, ενώ το χρονικό διάστημα των 8 ετών (από το 1816 που έφτασαν οι πρώτοι κάτοικοι έως το 1824 που ανακαλύφθηκαν τα 8 διαφορετικά είδη) είναι εξαιρετικά μικρό ώστε ένα γένος σαλιγκαριών να διαφοροποιηθεί σε 8 είδη.
Επομένως, τι συμβαίνει; Σύμφωνα με τον Dr Richard Price και τους συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, «τα σαλιγκάρια Balea πέταξαν στα νησιά προσκολλημένα στα πόδια πτηνών. Τα Balea αποδεικνύεται ότι ταξίδεψαν από την Ευρώπη στις Αζόρες και από εκεί μέχρι τα νησιά Τριστάν ντα Κούνα, μια διαδρομή 9.000 χιλιομέτρων!»
Αυτά συμβαίνουν στον πραγματικό μας κόσμο! Και το αλλόκοτο αυτό περιστατικό δεν σταματάει εδώ, μιας και κρύβει μία ακόμα, περισσότερο εντυπωσιακή πτυχή: ένα από αυτά τα 8 είδη που αναπτύχθηκαν στα νησιά πρόσφατα κατάφερε να επιστρέψει στην Ευρώπη!

Πετάει ο Λαγός Λοιπόν;
Και νομίζω ότι πλέον ήρθε η ώρα να απαντήσουμε στην αρχική μας ερώτηση που αρχικά φάνταζε πραγματικά παράλογη: «Πετάει λοιπόν ο λαγός;»
Και θα σας απαντήσω: «Όχι μόνο πετάει, αλλά μπορεί να φτάσει σε υψόμετρο έως και στα 550 μέτρα»! Αυτό τουλάχιστον υπαινίσσεται το παρακάτω περιστατικό που δημοσιεύτηκε αρχικά στο Wired News (23/09/2005).
Το Feather Identification Laboratory του Smithsonian Institution στις αρχές του 2005 έλαβε ιστούς από πουλιά που συγκρούστηκαν με κάποιο αεροπλάνο, για περαιτέρω ανάλυση. Το αιματηρό αυτό φαινόμενο σύγκρουσης πουλιών με αεροπλάνα ονομάζεται snarge και όπως αναφέρει η διευθυντής του εν λόγω εργαστηρίου, Carla Dove, οι συγκρούσεις αυτές δεν αφορούν μόνο πουλιά..
«Μας έχουν σταλεί και δείγματα που αποδείχθηκαν ότι ανήκαν σε βατράχους, χελώνες, φίδια. Μάλιστα, μία φορά μας είχαν σταλεί δείγματα από γάτα που συγκρούστηκε με αεροπλάνο σε εξαιρετικά μεγάλο υψόμετρο. Μία άλλη μέρα, στείλαμε για ανάλυση DNA ένα δείγμα στο εργαστήριο που αποδείχθηκε ότι ανήκε σε έναν λαγό! Πώς να εξηγήσουμε τώρα στην FFA ότι ένα από τα αεροπλάνα της συγκρούστηκε με λαγό στα 550 μέτρα;»