Τα σταφύλια της οργής
Ενα βιβλιο που μιλα για μια αλλη οικονομικη κριση εκεινη του μεσοπολεμου που γενησε φτωχια ανεργια ρατσισμο και ελπιδα.Απαισιοδοξο βιβλιο.Τελειωνει με μια νεα κοπελλα που εχει χασει το παιδι της και με το γαλα της δινει ζωη σε εναν ετοιμοθανατο εργατη.
Προφητικο βιβλιο στα προθυρα του καταστροφικου Β παγκοσμιου πολεμου ειναι απο τα αντιπροσωπευτικα δειγματα του ρεαλισμου στην λογοτεχνια.Μια εργατικη ταξη προλεταριοποιημενη που γυρνα σαν τους Ρομα με ολα τα υπαρχοντα της σε ενα διαλυμενο φορτηγο, που μιλα μια εκδοχη της Αγγλικης γλωσσας (μην ξεχναμε την πολυεθνικη συσταση του Αμερικανικου κρατους και μαλιστα πολυ περισσοτερο στις αρχες του περασμενου αιωνα)εκδοχη που ο Σταινμπεκ κρατα στους διαλογους καταγραφωντας φωνητικα οσα λενε.Ειναι εκει που το μεταφρασμενο βιβλιο χανει ενα μεγαλο κομματι της γοητειας του πρωτοτυπου που μπορειτε να κατεβασετε ελευθερα εδω.Εξ αλλου και ο ιδιος ο Σταινμπεκ ειχε Γερμανο Ιρλανδικη καταγωγη.
Η περιληψη που καταγραφεται στην προσκληση δεν ανταποκρινεται καθολου στο βιβλιο.Δεν φταιει η ξηρασια που ξεσπιτωνονται εκατομμυρια χρεωμενοι αγροτες απο τις τραπεζες για να παρουν οι μεγαλες εταιρειες την γη. Η ξηρασια ειναι το εργαλειο που χρησιμοποιει το μεγαλο κεφαλαιο στα χρονια της υφεσης για να παρει για ενα κομματι ψωμι την ιδιοκτησια των μικροιδιοκτητων να ριξει τα μεροκαματα στην αγροτικη παραγωγη και να ξαναχτισει νεες οικονομικες και κοινωνικες δομες που θα του επιτρεψουν να διατηρησει τα κερδη του. Κατι σαν αυτο που γινεται σημερα στη χωρα μας.
Ο Σταινμπεκ δεν ηταν κανενας ευκαταστατος συγγραφεας.Μαλιστα αναγκαστηκε να διακοψει τις σπουδες του στη λογοτεχνια για να δουλεψει.Το βιβλιο αυτο δεν εγινε αποδεκτο χωρις αντιδρασεις πολυ περισσοτερο μαλιστα σε μια εποχη που η ΕΣΣΔ εχτιζε ενα μυθο πρωτυπο για το καθεστως της, εναν μυθο οστοσω που ενεπνεε την εργατικη ταξη σε ολο τον κοσμο και τρομαζε τους καπιταλιστες.Ακομα το βιβλιο εθιγε θεματα ταμπου για την Αμερικανικη κοινωνια και τους δικους της μυθους οπως η εξαθλιωση της εργατικης ταξης και ο ακραιος ρατσισμος κατα των προλεταριοποιημενων εργατικων στρωματων (κατι σαν αυτο με τους Ρομα σημερα στις δικες μας κοινωνιες)
Ο Στάινμπεκ ακολούθησε το κύμα της επιτυχίας με Τα Σταφύλια της Οργής (1939), βασισμένο σε άρθρα που είχε δημοσιεύσει σε εφημερίδα στο Σαν Φραντσίσκο. Το μυθιστόρημα θα θεωρούνταν από πολλούς το καλύτερο έργο του. Κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ το 1940, ενώ έγινε περίφημη ταινία σε σκηνοθεσία Τζον Φορντ, με πρωταγωνιστή τον Χένρι Φόντα ως Τομ Τζόουντ, ο οποίος προτάθηκε για όσκαρ για αυτή την ερμηνεία του.
Η επιτυχία του Τα Σταφύλια της Οργής δεν στερήθηκε αμφισβητήσεων, καθώς οι φιλελεύθερες πολιτικές απόψεις του Στάινμπεκ, η απεικόνιση της αρνητικής πλευράς του καπιταλισμού και η μυθική επανερμηνεία των ιστορικών γεγονότων των μεταναστεύσεων εξαιτίας του Dust Bowl οδήγησαν σε αντιδράσεις εναντίον του συγγραφέα, ιδιαίτερα στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Πράγματι, υποστηρίζοντας ότι το βιβλίο ήταν και άσεμνο και παραπλανητικό σχετικά με τις συνθήκες στην επαρχία, το Συμβούλιο της επαρχίας Κερν απαγόρευσε το βιβλίο από τα δημόσια σχολεία καιβιβλιοθήκες της επαρχίας τον Αύγουστο του 1939. Αυτή η απαγόρευση ίσχυε μέχρι τον Ιανουάριο του 1941. Σχετικά με αυτές τις αντιρρήσεις, ο Στάινμπεκ έγραψε, “Η δυσφήμισή μου εκεί έξω από τους μεγάλους γαιοκτήμονες και τραπεζίτες είναι αρκετά κακή. Το τελευταίο είναι μια φήμη από αυτούς ότι οι κάτοικοι της Οκλαχόμα με μισούν και έχουν απειλήσει να με σκοτώσουν επειδή λέω ψέματα γι’ αυτούς. Είμαι τρομοκρατημένος με την αυξανόμενη οργή από αυτό το καταραμένο πράγμα. Έχει ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο, εννοώ ένα είδος υστερίας αναπτύσσεται για το βιβλίο και αυτό δεν είναι καθόλου υγιές.”
Το βιβλίο σίγουρα είναι καλύτερο από την ταινία.
Η ταινία είναι για τους λάτρεις του σινεμά.