Ατμοσφαιρική καρέκλα ή τεμπέλικος δρόμος (μουσικό κατώι με παράθυρο στον καράγιαλη)

Είστε στο Παλιό Καλλιεργώ!!

Διατηρούμε αυτό το site μόνον για να έχετε πρόσβαση στο περιεχόμενο του παλιού forum του Καλλιεργώ. Για να μην χαθεί η πληροφορία που έχει συγκεντρωθεί την περίοδο 2010 έως 2019.

Επισκεφθείτε το Νέο Kalliergo.gr

Νέες λειτουργίες, νέες δυνατότητες, νέα εμφάνιση!

Δες Όλες τις Συζητήσεις

Δες Όλες τις Συζητήσεις

Ατμοσφαιρική καρέκλα ή τεμπέλικος δρόμος (μουσικό κατώι με...

Σχετικές Συζητήσεις

ΔΙΑΓΩΝΗΣΜΟΣ Συμφωνω με τον κερκυραιο ο Ηλιας δεν νομιζω ομως να συμφωνει .
3 Απαντήσεις Δημοσιεύτηκε στο Ερασιτεχνες συνταξιουχοι καλλιεργητες
Η ζωη μετα την συνταξη http://mesochora-forum.965000.n3.nabble.com/1963-td1453811.html
18 Απαντήσεις Δημοσιεύτηκε στο Ερασιτεχνες συνταξιουχοι καλλιεργητες
Ανταλλαγή ιδεών και λαχανικών Καλησπέρα, Ηδη και εγώ στην ομάδα έχω ανοίξει μία συζήτηση για δίκτυο εντός του λεκανοπεδίου Αττικής και αναμένω προτάσεις...
3 Απαντήσεις Δημοσιεύτηκε στο ΚΑΛΛΙΕΡΓΩ-ΑΘΗΝΑ

Κράνιος Η συζήτηση ξεκίνησε από Κράνιος 11 έτη πριν

Ίσως έχω εμμονή με κάποια όργανα ή κάποιες φωνές.

Ποιος ξέρει....

Μάλλον έχει να κάνει με την ακοή μου.

Με τη φωνή μου; Όχι. Ούτε με το μάθημα της Ωδικής. Αυτό ήταν για τα ωδικά πτηνά.....

Απαντήσεις

Κράνιος www.youtube.com/watch 11 έτη πριν

Κράνιος www.youtube.com/watch 10 έτη πριν

Κράνιος Όσο κι αν πέρασα δύσκολα στη ζωή μου, πάντα άνοιγα δρόμο, κατάφερνα να ρίχνω φως στις σκοτεινές μου μέρες. Η μουσική με βοήθησε πάρα πολλές φορές...Όσο κι αν πέρασα δύσκολα στη ζωή μου, πάντα άνοιγα δρόμο, κατάφερνα να ρίχνω φως στις σκοτεινές μου μέρες. Η μουσική με βοήθησε πάρα πολλές φορές. Τους Pink Floyd τους απόλαυσα σε κασσέτες, στο στρατόπεδο της Καβύλης στον Έβρο, ένα πολύ δύσκολο χειμώνα. Μέσα στα παιδιά που υπηρετούσανε τη μαμά πατρίδα, είχα βρει καλούς και δυνατούς φίλους, αξέχαστους.
Ούτε το κρύο, ούτε η λάσπη, η κούραση, οι σπαστικοί υπαξιωματικοί, η κακή διατροφή, η απειλή μιας δήθεν επικείμενης σύρραξης πολέμου με τους γειτόνους Τούρκους, το δεκάμηνο να πάρω άδεια, τα ελάχιστα έως καθόλου χρήματα... Τίποτα δε μ' έκανε να το βάλω κάτω.
Ο Κώστας κατέβηκε με μια άδεια αστραπή στον Πειραιά και μας έφερε πολύ μουσική. Μέσα σε αποθήκες ιματισμού, στα μαγειρεία τα βράδια, σε γραφεία, στον όρχο, κρυφά σα να κάναμε κάτι εγκληματικό, ακούγαμε μουσική σιωπηλοί, και πίναμε κάτι κονιάκ που είχαμε κρύψει πριν τα βουτήξουν οι αξιωματικοί, βοήθεια κάποιου συλλόγου από Αθήνα για τους ακρίτες φαντάρους....
Και συζητούσαμε. Για ωραία θέματα. Όχι για τις ερωτικές μας επιτυχίες ή απογοητεύσεις (αυτά τα τρώγαμε στη μάπα στους θαλάμους και στο καψιμί), για επιστήμη μιλούσαμε, για φιλοσοφία, για τεχνολογία, για τέχνες, για επαγγέλματα, για τη ζωή στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ...
Στην παρέα μας ήτανε άνθρωποι από διάφορα στρώματα κοινωνικά, αλλά όλοι τους ωραίοι. Όλοι τους σχεδόν έγραφαν και διάβαζαν, άλλος λίγο άλλος πολύ. Ο καθένας είχε κάτι ξεχωριστό. Όλοι όμως αγαπούσαμε τη μουσική. Και δεν υποφέραμε, και δε μετρούσαμε πόσες μείνανε. Ήταν πολύ μεγάλη η θητεία φίλοι μου, 28 μήνες, ξεχνούσες τελείως πότε παρουσιάστηκες. Όμως καταφέρναμε να κάνουμε τις μέρες μας φωτεινές. Οι πολλοί είχαν αγριευτεί, όσο πάλιωναν μάλιστα γινόντουσαν επιθετικοί ή καταθλιπτικοί. Όμως εμείς είχαμε φτιάξει κάτι σα νησίδα, μια παρέα, μια αλληλοϋποστήριξη, αλλά κυρίως είχαμε δώσει περιεχόμενο σ' εκείνες τις μέρες της ζωής μας. Τη ζήσαμε τη θητεία μας. Δε διαλυθήκαμε.
Η μουσική ήταν μια απόλαυση. Οι συζητήσεις άλλη. Τα ατέλειωτα αστεία μεταξύ μας. Οι ιστορίες κι οι αφηγήσεις. Η ανταλλαγή βιβλίων. Τα κρυμμένα κασετόφωνα κι οι ακροάσεις. Οι στίχοι για τραγούδια που έφτιαχναν κάποιοι. Τα παιδιά που τα ενορχηστρώνανε και μας έκαναν εκπλήξεις. Θυμάμαι που μου ζήτησαν να τους φτιάξω ένα καψουροτράγουδο (χαχαχαχαχααααα....), τους στίχους δηλαδή, το 'φτιαξα, και ... τ' άκουσα την ημέρα των Χριστουγέννων με ορχήστρα ζόρικη, και γελάσαμε πάρα πολύ που βλέπαμε πόσο άρεσε στο ... λαό. Χαχαχααααα..... Είχα ρίξει πολύ νταλκά στους στίχοι, είχαν βάλει και πολύ εισαγωγή τα δυο μπουζούκια, και το ζητούσαν επιμόνως όλοι... Χριστούγεννα στην Καβύλη....

Όταν σε μια άδεια, πήγα σε κάποιο φίλο μου στην Αθήνα, κι έβαλα στο στερεοφωνικό του το βινύλιο Animals, κατάλαβα ότι ο ήχος στο κασετόφωνο είχε τόση διαφορά, όσο η μέρα με τη νύχτα. Όλα στην Καβύλη ήταν διαφορετικά, ήταν φτωχά. Αλλά ήταν και μαγικά γαμώτο. Είχαν μιαν άλλη διάσταση για την παρέα μας.

Όποιος θέλει, ας ακούσει κάτι απ' αυτά που ακούγαμε κι εμείς. Όσοι έχουν βινύλιο και τα παλιά συμπράγκαλα κρατήσει, ας τ' ακούσουν αναλογικά.

www.youtube.com/watch Δείξε περισσότερα 10 έτη πριν

Όσο κι αν πέρασα δύσκολα στη ζωή μου, πάντα άνοιγα δρόμο, κατάφερνα να ρίχνω φως στις σκοτεινές μου μέρες. Η μουσική με βοήθησε πάρα πολλές φορές. Τους Pink Floyd τους απόλαυσα σε κασσέτες, στο στρατόπεδο της Καβύλης στον Έβρο, ένα πολύ δύσκολο χειμώνα. Μέσα στα παιδιά που υπηρετούσανε τη μαμά πατρίδα, είχα βρει καλούς και δυνατούς φίλους, αξέχαστους. 
Ούτε το κρύο, ούτε η λάσπη, η κούραση, οι σπαστικοί υπαξιωματικοί, η κακή διατροφή, η απειλή μιας δήθεν επικείμενης  σύρραξης πολέμου με τους γειτόνους Τούρκους, το δεκάμηνο να πάρω άδεια, τα ελάχιστα έως καθόλου χρήματα... Τίποτα δε μ' έκανε να το βάλω κάτω.
Ο Κώστας κατέβηκε με μια άδεια αστραπή στον Πειραιά και μας έφερε πολύ μουσική. Μέσα σε αποθήκες ιματισμού, στα μαγειρεία τα βράδια, σε γραφεία, στον όρχο, κρυφά σα να κάναμε κάτι εγκληματικό, ακούγαμε μουσική σιωπηλοί, και πίναμε κάτι κονιάκ που είχαμε κρύψει πριν τα βουτήξουν οι αξιωματικοί, βοήθεια κάποιου συλλόγου από Αθήνα για τους ακρίτες φαντάρους.... 
Και συζητούσαμε. Για ωραία θέματα. Όχι για τις ερωτικές μας επιτυχίες ή απογοητεύσεις (αυτά τα τρώγαμε στη μάπα στους θαλάμους και στο καψιμί), για επιστήμη μιλούσαμε, για φιλοσοφία, για τεχνολογία, για τέχνες, για επαγγέλματα, για τη ζωή στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ...
Στην παρέα μας ήτανε άνθρωποι από διάφορα στρώματα κοινωνικά, αλλά όλοι τους ωραίοι. Όλοι τους σχεδόν έγραφαν και διάβαζαν, άλλος λίγο άλλος πολύ. Ο καθένας είχε κάτι ξεχωριστό. Όλοι όμως αγαπούσαμε τη μουσική. Και δεν υποφέραμε, και δε μετρούσαμε πόσες μείνανε. Ήταν πολύ μεγάλη η θητεία φίλοι μου, 28 μήνες, ξεχνούσες τελείως πότε παρουσιάστηκες. Όμως καταφέρναμε να κάνουμε τις μέρες μας φωτεινές. Οι πολλοί είχαν αγριευτεί, όσο πάλιωναν μάλιστα γινόντουσαν επιθετικοί ή καταθλιπτικοί. Όμως εμείς είχαμε φτιάξει κάτι σα νησίδα, μια παρέα, μια αλληλοϋποστήριξη, αλλά κυρίως είχαμε δώσει περιεχόμενο σ' εκείνες τις μέρες της ζωής μας. Τη ζήσαμε τη θητεία μας. Δε διαλυθήκαμε. 
Η μουσική ήταν μια απόλαυση. Οι συζητήσεις άλλη. Τα ατέλειωτα αστεία μεταξύ μας. Οι ιστορίες κι οι αφηγήσεις. Η ανταλλαγή βιβλίων. Τα κρυμμένα κασετόφωνα κι οι ακροάσεις. Οι στίχοι για τραγούδια που έφτιαχναν κάποιοι. Τα παιδιά που τα ενορχηστρώνανε και μας έκαναν εκπλήξεις. Θυμάμαι που μου ζήτησαν να τους φτιάξω ένα καψουροτράγουδο (χαχαχαχαχααααα....), τους στίχους δηλαδή,  το 'φτιαξα, και ... τ' άκουσα την ημέρα των Χριστουγέννων με ορχήστρα ζόρικη, και γελάσαμε πάρα πολύ που βλέπαμε πόσο άρεσε στο ... λαό. Χαχαχααααα..... Είχα ρίξει πολύ νταλκά στους στίχοι, είχαν βάλει και πολύ εισαγωγή τα δυο μπουζούκια, και το ζητούσαν επιμόνως όλοι... Χριστούγεννα στην Καβύλη....

Όταν σε μια άδεια, πήγα σε κάποιο φίλο μου στην Αθήνα, κι έβαλα στο στερεοφωνικό του το βινύλιο Animals, κατάλαβα ότι ο ήχος στο κασετόφωνο είχε τόση διαφορά, όσο η μέρα με τη νύχτα.  Όλα στην Καβύλη ήταν διαφορετικά, ήταν φτωχά. Αλλά ήταν και μαγικά γαμώτο. Είχαν μιαν άλλη διάσταση για την παρέα μας.

Όποιος θέλει, ας ακούσει κάτι απ' αυτά που ακούγαμε κι εμείς. Όσοι έχουν βινύλιο και τα παλιά συμπράγκαλα κρατήσει, ας τ' ακούσουν αναλογικά.

http://www.youtube.com/watch?v=SFUX7tQpte0

Θα πρέπει να είστε μέλος αυτής της ομάδας, πριν μπορέσετε να συμμετέχετε σε αυτή τη συζήτηση.

Είστε στο Παλιό Καλλιεργώ!!

Επισκεφθείτε το Νέο Kalliergo.gr

Αργία μήτηρ πάσης κακίας

Ατμοσφαιρική καρέκλα ή τεμπέλικος δρόμος (μουσικό κατώι με...

Σχετικές Συζητήσεις

Απαντήσεις

Προκειμένου να σας παρέχουμε την καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο, αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies.