κατερινα γεω Η συζήτηση ξεκίνησε από κατερινα γεω 11 έτη πριν

>>Το σχολείο σκοτώνει

τη δημιουργικότητα

Κι όμως θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Θα μπορούσαν τα σχολεία να μη φτιάχνουν στρατιές αμόρφωτων, θα μπορούσαν οι δάσκαλοι να μην είναι οι πιο ανοργασμικοί άνθρωποι επί γης, θα μπορούσαν οι λέξεις, τα νούμερα και οι κινήσεις, τα αισθήματα να κάνουν κουμπαριές αρμονικές, εξαίσια ζευγαρώματα. Κι όμως θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Θα μπορούσαν οι τάξεις να μη μοιάζουν με κελιά φυλακών, τα θρανία να είχαν σχεδιαστεί από μικρούς Gropius και Kadinsky, θα μπορούσαν εσωτερικές αυλές και κρεμαστοί κήποι να έκαναν παιδικά κι εφηβικά στόματα να χάσκουν από ικανοποίηση κι όχι από ανία. Κι όμως θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Σε μιαν άλλη γη, σε έναν άλλον κόσμο, από κάποιους άλλους ανθρώπους. Γιατί εμείς, γιατί εμείς γαμώτο, αναπόδραστα θα προσπαθούμε να γίνουμε οικονομολόγοι, να δημιουργούμε τίποτα, να ασχολούμαστε με το τίποτα, να καταστρέφουμε τη ζωή μας βάζοντας στη θέση της το τίποτα.

Ο καταπληκτικός εκπαιδευτικός –και δυστυχώς τρανταχτή εξαίρεση- Ken Robinson, δίνει μια 15λεπτη σχεδόν διάλεξη για το πώς θα μπορούσε να είναι η εκπαίδευση. Μη διστάσετε να ξεκινήσετε το βίντεο εξαιτίας του χρόνου του, κάντε το και δε θα χάσετε. Ουσιαστικά θα σας συγκινήσει, θα σας σημαδέψει, θα το θυμάστε για πολύ καιρό.

Ken Robinson: video

Ο Κράνιος ↓

προσθέτει κι άλλον ένα δάσκαλο

Πάουλο Φρέιρε – Η αγωγή του καταπιεζόμενου

Eagainst | 24/03/2012

Στα χέρια του Πάουλο Φρέιρε η μόρφωση είναι άσκηση ελευθερίας, ένα όπλο για κοινωνική αλλαγή, για την καλλιέργεια μιας ταυτότητας που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να αντιλαμβάνονται, να ερμηνεύουν, να κριτικάρουν και τελικά να μεταμορφώνουν τον γύρω τους κόσμο. Το πρόγραμμά του είναι ένα ολοκληρωμένο παιδαγωγικό σύστημα. Δάσκαλοι και μαθητές πρέπει να συγκεντρώνουν την προσοχή τους πάνω στα πραγματικά προβλήματα.

Συνδυάζοντας τη σκέψη και τη δράση θα πρέπει να θέτουν σε λειτουργία την κριτική τους συνείδηση, ώστε να λυτρωθούν από τη δίδυμη υποδούλωση της σιωπής και του μονολόγου. Μ’ αυτό τον τρόπο οδηγούνται σε μια νέα πιο δυναμική αντίληψη της πραγματικότητας.

O Πάουλο Φρέιρε γεννήθηκε το 1921 στο Ρεσίφε της Βραζιλίας. Το 1947 ξεκίνησε να εργάζεται με αναλφάβητους ενήλικες στη Βορειοανατολική Βραζιλία όπου και ανέπτυξε σταδιακά μια ξεχωριστή μέθοδο διδασκαλίας.

Μέχρι το 1964 ήταν καθηγητής της Ιστορίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Ρεσίφε και τη δεκαετία του 1960 ασχολήθηκε με το κίνημα για την αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού. Από το 1962 πραγματοποίησε εκτεταμένα πειράματα με τη μέθοδο του και το κίνημα επεκτάθηκε υπό την αιγίδα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Ο Φρέιρε φυλακίστηκε μετά το πραξικόπημα του 1964 καθώς το νέο καθεστώς θεώρησε τα στοιχεία στη διδασκαλία του ανατρεπτικά. Εμφανίστηκε έπειτα εξόριστος στη Χιλή, όπου η μέθοδος του χρησιμοποιήθηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του ΟΗΕ, ενώ παράλληλα διοργάνωσε σεμινάρια για το έργο του. Το 1969-70 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Κέντρο για τη Μελέτη της Αλλαγής και Κοινωνικής Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.

Στη συνέχεια συμμετείχε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών στη Γενεύη, όπου, το 1970, ανέλαβε μια θέση ως ειδικός σύμβουλος στο Γραφείο Εκπαίδευσης. Κατά τα επόμενα εννέα χρόνια στη θέση αυτή τον ενημέρωσε για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και ξεκίνησε δημοφιλείς δραστηριότητες εκπαίδευσης. Πέθανε το 1997.

Ο Φρανθίσκο ΦΕΡΡΕΡ και το ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

«Η ΕΚΠΑΊΔΕΥΣΗ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΣΉΜΕΡΑ ΔΑΜΆΖΩ , ΕΚΠΑΙΔΕΎΩ , ΕΞΗΜΕΡΏΝΩ. ΈΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΠΟΛΎ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΗ ΙΔΈΑ ΚΑΙ ΘΈΛΗΣΗ , ΝΑ ΚΆΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΝΑ ΣΥΝΗΘΊΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΥΠΑΚΟΉ , ΝΑ ΠΙΣΤΕΎΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΈΦΤΟΝΤΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΏΝΤΑΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΆ ΔΌΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΎΝ . ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΊΞΕΙ ΤΗΝ ΑΥΘΌΡΜΗΤΗ ΑΝΆΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΙΚΑΝΟΤΉΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ , ΔΕΝ ΤΟ ΑΦΉΝΕΙ ΕΛΕΎΘΕΡΟ ΝΑ ΑΝΑΠΤΎΞΕΙ ΤΙΣ ΦΥΣΙΚΈΣ ΤΟΥ ΑΝΆΓΚΕΣ , ΤΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΈΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΈΣ. ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΜΌΝΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΆΛΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΉ ΣΚΈΨΗ ΈΤΣΙ ΏΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΊ ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΌ ΚΑΘΕΣΤΏΣ , ΘΈΛΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΕΙ ΈΝΑ ΆΤΟΜΟ ΣΤΕΝΆ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΈΝΟ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΌ ΜΗΧΑΝΙΣΜΌ. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΆΝΩ ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΊΠΟΤΑ ΆΛΛΟ ΑΠΌ ΈΝΑ ΌΡΓΑΝΟ ΚΑΤΑΠΊΕΣΗΣ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΏΝΤΩΝ. ΑΥΤΟΊ ΔΕ ΘΈΛΗΣΑΝ ΠΟΤΈ ΤΗΝ ΑΝΎΨΩΣΗ ΤΟΥ ΑΤΌΜΟΥ , ΑΛΛΆ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΊΕΣ ΤΟΥ , ΓΙ ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΜΆΤΑΙΟ ΝΑ ΕΛΠΊΖΕΙΣ ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΈΝΑ ΑΠΌ ΗΝ ΕΞΟΥΣΊΑ ΣΧΟΛΕΊΑ»

(ΦΡΑΝΣΊΣΚΟ ΦΕΡΈΡ  1912)

Viva la escuola  moderna

http://www.youtube.com/watch?v=0S0wl4RmG8w

Μαρία Μοντεσσόρι

Μαρία Μοντεσσόρι
"Πρωταρχικός στόχος του μεθοδευμένου περιβάλλοντος είναι, όσο αυτό είναι δυνατό, να καταστήσει το παιδί ανεξάρτητο από τον ενήλικα."




Η Ιταλίδα Μαρία Μοντεσσόρι είναι μια σημαντική φυσιογνωμία του περασμένου αιώνα. Κατόρθωσε δύσκολα πράγματα για μια γυναίκα την εποχή εκείνη. Πήρε το πτυχίο της Ιατρικής το 1896 και ήταν η πρώτη γυναίκα που εξάσκησε την Ιατρική στην Ιταλία.

Δούλεψε για 2 χρόνια με παιδιά που είχαν νοητικά και ψυχικά προβλήματα, εφευρίσκοντας τρόπους να τα διδάξει βασικές δεξιότητες. Στο τέλος κατάφερε αυτά τα παιδιά να δώσουν τις εξετάσεις που έδιναν τα φυσιολογικά παιδιά στο σχολείο. Οι μαθητές της τα πήγαν όχι απλώς το ίδιο καλά αλλά και καλύτερα από τα φυσιολογικά παιδιά. Όταν την ρώτησαν πώς κατάφερε αυτό το θαύμα απάντησε ότι, το πραγματικό θαύμα είναι πώς τα φυσιολογικά παιδιά είχαν κρατηθεί σε τόσο χαμηλό επίπεδο!

Έτσι της ήρθε η ιδέα να εφαρμόσει τις μεθόδους της και σε φυσιολογικά παιδιά. To 1907 έστησε το πρώτο της σχολείο στη Ρώμη και το ονόμασε «Το Σπίτι των Παιδιών» (Casa dei Bambini). Εκεί οι μαθητές της ήταν πάμφτωχα και εγκαταλελειμμένα μικρά παιδιά χωρίς καθόλου τρόπους και μόρφωση. Εφαρμόζοντας τη μέθοδο της, σε σύντομο χρονικό διάστημα τα παιδιά αυτά μεταμορφώθηκαν σε ευγενικά, τακτικά και καθαρά πλάσματα που εργάζονταν με ησυχία, μάθαιναν μόνα τους να γράφουν και να διαβάζουν και να φροντίζουν το χώρο τους.

Από τότε συγκέντρωσε όλα τα βλέμματα πάνω της όσον αφορά την εκπαίδευση και τον εκσυγχρονισμό της. Αφιέρωσε όλη της τη ζωή στα παιδιά και είναι αξιοσημείωτο ότι προτάθηκε 3 φορές για το Νόμπελ Ειρήνης. Έζησε και δίδαξε σε πολλές χώρες του κόσμου και η Μέθοδος της είναι διεθνώς διαδεδομένη. Πέθανε στην Ολλανδία το 1952 σε ηλικία 82 ετών αφήνοντας το γιο της Μάριο άξιο συνεχιστή του έργου της.

Σάμερχιλ Το σχολείο του Α. S. Neill

Ας γνωρίσουμε λίγο το σχολείο  Σάμερχιλ

Το εναλλακτικό σχολείο Το πιο φιλελεύθερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Βρετανίας κινδυνεύει έπειτα από 78 χρόνια να κλείσει. Το βρετανικό υπουργείο Παιδείας είναι αποφασισμένο να του αφαιρέσει την άδεια λειτουργίας αν δεν αλλάξει ορισμένους κανονισμούς. Η διευθύντρια του Σάμερχιλ Zoe Readhead μιλάει στο «Βήμα»



«Το σχολείο μου δεν ήταν όπως τα υπόλοιπα. Εμαθα το γαλλικό φιλί στην ηλικία των 13 ετών από ένα αγόρι από τη Σουηδία, το οποίο ήρθε για το καλοκαιρινό τρίμηνο. Ημουν ευγνώμων για τη μύηση αυτή». Αυτά λέει η Angela Neustatter για το Σάμερχιλ, όπου ως παιδί πέρασε στη δεκαετία του '50 τα καλύτερά της χρόνια. Και τι ιδιαίτερο έκανε, για παράδειγμα; «Κολυμπούσα γυμνή στην πισίνα του σχολείου μαζί με άλλα κορίτσια και αγόρια παρατηρώντας με ενθουσιασμό πώς μεταβάλλονταν τα σώματά μας χρόνο με τον χρόνο». Το 1994 μια έκθεση των επιθεωρητών του υπουργείου Παιδείας επικρίνει το Σάμερχιλ για ανάλογες δραστηριότητες, όπως και για το ότι οι τουαλέτες είναι κοινές για αγόρια και κορίτσια. Τότε τα χειρότερα θα αποφευχθούν για το αντισυμβατικό σχολείο. Από τα τέλη Μαΐου του 1999 όμως έχει αρχίσει αντίστροφη μέτρηση. Νέα ομάδα επιθεωρητών συνέταξε έκθεση-τελεσίγραφο. Αν σε έξι μήνες δεν αλλάξουν κάποια πράγματα, το σχολείο θα διαγραφεί από τη λίστα των ιδιωτικών σχολείων που λειτουργούν νόμιμα.

Η πέτρα του σκανδάλου

Η διευθύντρια του Σάμερχιλ Zoe Readhead εξηγεί προς «Το Βήμα» πώς έχει η κατάσταση: «Εχουμε ξεκινήσει μια νομική διαδικασία προσβολής της απόφασης. Υπολογίζουμε ότι θα διαρκέσει γύρω στους τρεις μήνες. Αν δικαιωθούμε, θα γίνουν διαπραγματεύσεις. Αν χάσουμε, θα προσφύγουμε στο Ανώτατο Δικαστήριο. Είναι μια πολυέξοδη διαδικασία και γι' αυτό κάνουμε και μια εκστρατεία συγκέντρωσης χρημάτων. Αν χρειαστεί, θα οδηγήσουμε την υπόθεση ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».

Ποιο είναι όμως το επίμαχο ζήτημα; Οι επιθεωρητές του υπουργείου επικεντρώνουν τα πυρά τους στο γεγονός της προαιρετικής παρακολούθησης των μαθημάτων. Στην έκθεσή τους αναφέρουν: «Η αιτία όλων των ελαττωμάτων είναι η μη παρακολούθηση των μαθημάτων... Ορισμένοι μαθητές, για παράδειγμα, έχουν εγκαταλείψει εντελώς τα Μαθηματικά για δύο χρονιές». Καταλογίζουν στο διδακτικό προσωπικό ότι δεν έχει κάποιο βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο πλάνο για να αντιμετωπίσει τις συστηματικές απουσίες. «Κατά συνέπεια, για τη μεγάλη πλειονότητα των μαθητών το πρόγραμμα σπουδών τους είναι φτωχό, κατακερματισμένο και ακανόνιστο». Το γενικό συμπέρασμα; «Οι μαθητές αφέθηκαν να μπερδέψουν το αγαθό της προσωπικής ελευθερίας με την οκνηρία». Η Zoe Readhead θεωρεί ότι δεν υπάρχει περιθώριο συμβιβασμού. «Αυτά που απαιτούν είναι αδύνατον να τα κάνουμε, γιατί ουσιαστικά καταργούν τη φιλοσοφία πάνω στην οποία λειτουργεί το Σάμερχιλ. Είτε θα παραμείνει όπως είναι είτε θα κλείσει». Οι παρατηρήσεις του Α. S. Neill που αναφέρονται στα πρώτα βήματα του Σάμερχιλ εξηγούν τον λόγο: «Αρχίζω να συνειδητοποιώ την απόλυτη ελευθερία της εκπαιδευτικής μας αντίληψης. Βλέπω ξεκάθαρα ότι κάθε εξωτερικός καταναγκασμός είναι λανθασμένος, μόνο η εσωτερική προαίρεση έχει αξία. Αν η Μαίρη ή ο Ντέιβιντ θέλουν να τεμπελιάσουν, τότε αυτό είναι απαραίτητο για τις προσωπικότητές τους εκείνη τη στιγμή. Κάθε λεπτό ενός υγιούς παιδιού είναι ένα δημιουργικό λεπτό. Δεν έχει λόγο να περάσει τον χρόνο του χαζεύοντας. Αν πράγματι τεμπελιάζει, τότε σημαίνει ότι το έχει ανάγκη τη συγκεκριμένη στιγμή». Η 16χρονη Σούζαν είναι κατηγορηματική: «Στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν υποχρεωτικά μαθήματα οφείλεται το ότι ανακάλυψα το ενδιαφέρον μου να γίνω ηθοποιός. Το να έχεις τη δυνατότητα να συμμετάσχεις στα μαθήματα που πραγματικά σε ενδιαφέρουν σου δημιουργεί κίνητρα και σου ακονίζει το μυαλό».

Η ελευθερία επιλογής

Το θέμα έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα στη Βρετανία και υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές του Σάμερχιλ. Εκπαιδευτικοί, βουλευτές, δημοσιογράφοι, γονείς. «Εχουμε δημοκρατία κι επομένως πρέπει να έχουμε ελευθερία επιλογής. Οι γονείς αλλά και γενικότερα οι πολίτες δεν θέλουν να τους υπαγορεύουν οι πολιτικοί τέτοιες επιλογές, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι τόσο λανθασμένες!» λέει η Zoe Readhead. Θεωρεί ότι δεν είναι τυχαία η συγκυρία. «Η κυβέρνηση επιχειρεί να δημιουργήσει ένα εντατικό, πιεστικό σχολικό σύστημα. Το Σάμερχιλ με την ίδια του την ύπαρξη αποτελεί μια απειλή για αυτά τα σχέδια».

Υπάρχει ωστόσο και ο αντίλογος. «Πιστεύω ότι κάποιος θα έπρεπε να με είχε βοηθήσει ακαδημαϊκά. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι ήμουν αναλφάβητος όταν έφυγα από εκεί και φυσικά αυτό ήταν σοβαρό μειονέκτημα, αν και έπειτα από μερικά χρόνια έμαθα μόνος μου να διαβάζω και να γράφω». Αυτά υποστηρίζει ο Freer Spreckley, ο οποίος ήταν μαθητής στο Σάμερχιλ. Σήμερα, στα 51 του χρόνια, έχει διευθυντική θέση σε ένα διεθνές κοινωφελές ίδρυμα και είναι ιδιοκτήτης γκαλερί. Η γυναίκα του, η Sally, ήταν δασκάλα στο Σάμερχιλ. Τα τρία παιδιά τους δεν τα έστειλαν στο ίδιο σχολείο. «Μπορούμε να τους μεταδώσουμε τις εμπειρίες μας, δεν χρειάζεται να πάνε και αυτά» λέει ο Spreckley.

Ποιο είναι το Σάμερχιλ

Ο Α. S. Neill γεννήθηκε στη Σκωτία το 1883. Ο πατέρας του ήταν γυμνασιάρχης. Σπούδασε Φιλολογία στο Εδιμβούργο. Το 1921 ιδρύει σε ένα προάστιο της Δρέσδης το Neue Schule (Νέο Σχολείο), το οποίο θα μεταφερθεί σύντομα στην Αυστρία και από το 1927 στην περιοχή Leiston της κομητείας του Suffolk της Αγγλίας. Το Σάμερχιλ, όπως είναι η ονομασία του από τότε, απορρίπτει τα παραδοσιακά εκπαιδευτικά πρότυπα ως αυταρχικά. Δίνει προτεραιότητα στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε σχέση με την ακαδημαϊκή πρόοδο. Αντιμετωπίζει τους μαθητές  οι περισσότεροι από τους οποίους είναι οικότροφοι  ως πρόσωπα ικανά να εξουσιάζουν τη ζωή τους, χωρίς να καταπιέζονται από τους ενηλίκους. Ετσι, δεν στέλνονται έλεγχοι προόδου στους γονείς παρά μόνο αν ζητηθούν και υπό την προϋπόθεση να συμφωνούν οι μαθητές. Κατά τη διάρκεια της ημέρας τα παιδιά μπορούν να πάνε στα μαθήματα ή να παίξουν τένις, να κολυμπήσουν στην πισίνα κτλ. Ωστόσο υπάρχουν κανόνες και περιορισμοί. Για παράδειγμα, εν ώρα μαθήματος δεν επιτρέπεται να βλέπουν τηλεόραση. Επίσης υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες για ύπνο. Οποιος τις παραβιάζει «τιμωρείται» με μισή ώρα κοινωφελούς εργασίας. Αποφάσεις για τα κοινά θέματα λαμβάνονται σε μια εβδομαδιαία συνάντηση. Σε αυτή μετέχουν έχοντας δικαίωμα ψήφου όλοι οι μαθητές και οι δάσκαλοι. Σε αυτήν ψηφίζονται όλοι οι «νόμοι» που αφορούν τη λειτουργία του σχολείου εκτός από ορισμένα ζητήματα, όπως είναι η πρόσληψη και η απόλυση των καθηγητών. Συνήθως προεδρεύει κάποιο από τα μεγαλύτερα παιδιά. Το σχολικό έτος που πέρασε υπήρχαν 61 μαθητές ηλικίας από 10 ως 16 ετών. Από αυτούς μόνο 18 είναι από τη Βρετανία. Οι υπόλοιποι είναι από διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων 14 από τη Γερμανία και 13 από την Ιαπωνία. Τα δίδακτρα είναι περίπου 3.200.000 δρχ. τον χρόνο για κάθε οικότροφο.

περισσΌτερο ΣΑΜΕΡΧΙΛ εδώ