Περίφραξη

Η περίφραξη είναι ένα σημαντικό γεγονός για ένα χωράφι, έναν κήπο, μια αυλή κτλ.
Κι ένα σημαντικό έξοδο.
Προσωπικά αντιμετωπίζω το πρόβλημα της περίφραξης στα χωραφάκια που μου άφησε ο πατέρας μου σε χωριό της ορεινής Αχαΐας.
Για πρώτη φορά θα ρωτήσω κι εγώ τους φίλους κι επισκέπτες του kalliergo.
Πώς μπορώ να περιφράξω με οικονομικό τρόπο τα χωράφια μου;
Αλλά και πώς γενικά μπορούμε να περιφράξουμε με οικονομικό τρόπο τον κήπο μας, το οικόπεδο, το λιοστάσι, τον ιδιωτικό μας χώρο.
Επειδή η περίφραξη αποτελεί ένα μεγάλο έξοδο, η οικονομική περίφραξη είναι πολύ σημαντική παράμετρος στις καλλιέργειές μας (ερασιτεχνικές και μη) και στις αποφάσεις μας.
Για όσους δεν έχουν ένα χωράφι, θα μπορούσαν να το δουν σαν μια πιθανή αυριανή τους δραστηριότητα ή επάγγελμα ή και γνώση επιβίωσης.
Ανοίγω αυτό το θέμα, ενώ δεν έχω κάποια αξιόλογη πρόταση. Έγραψα ότι ρωτώ και περιμένω. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχω κι εγώ κάποιες ιδέες στο μυαλό μου. Έχω, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι άξιες λόγου.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων όσους προτείνουν ό,τι κι αν προτείνουν.

Υστερόγραφο: Έχω υπ' όψιν μου χιλιάδες περιφράξεις. Όλες είναι υψηλού κόστους. Δεν μ' ενδιαφέρει η αισθητική πλευρά του πράγματος, αν και η αισθητική για μένα συναρτάται από την οικονομία: Αν η περίφραξη δεν είναι οικονομική, είναι μάλλον αντιαισθητική, δηλαδή κιτσαρία λέω. Το πνεύμα της οικονομίας δίνει το μέτρο. Μη μου προτείνετε σας παρακαλώ τις περιφράξεις που συνεπάγονται πολλά έξοδα κι ένα αποτέλεσμα καθαρά παρακμιακό. Σας λέω ότι μια βίλα μ' όλα τα μπιγλιμπίδια που τη συνοδεύουν συνήθως,όταν πάει ο προκομμένος να την πουλήσει, θα πιάσει τα μισά και λιγότερα από τα λεφτά που έχει ξοδέψει. Αυτό γίνεται διότι κανένας πλην αυτού δε θεωρεί αξίες τις κιτσαρίες του (περίφραξη, μπάρμπεκιου, διαμόρφωση κήπου, στέγαστρα, χρώμα στα κάγκελα ή ό,τι άλλη ιδιοτροπία του νοικοκύρη).
Αξία είναι αυτό που δε μπορεί κάποιος να πει ότι δεν έπρεπε να γίνει, δεν έπρεπε να γίνει έτσι, δε χρειαζότανε και λοιπά.
Θέλω να περιφράξω χωράφια μικρά, στο βουνό, δίπλα στο ποτάμι, σ' έδαφος με μεγάλη κλίση, με περίγραμμα περίπλοκο κτλ. Εδώ μόνον η περίφραξη μετράει, όχι ιδέες για την ομορφιά και την αρχιτεκτονική του τοπίου...
Συγγνώμη για την εκ των υστέρων διευκρίνηση...

Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι έχω συζητήσει με έναν φίλο που ο πατέρας του κάνει περιφράξεις

1)Αν ρίξεις μπετό για την περίφραξη και φαίνεται θες άδεια αν θυμάμαι καλα.Θα ρωτήσω για ποιο σίγουρα για αυτό.Αλλα υπάρχει και τρόπος να ρίξεις και μπετό χωρίς να σε πάρει κανένας χαμπάρι
2)Ότι αγοράσεις μόνος σου το κόστος θα κατέβει τουλάχιστον στο μισό
3)Το πλέγμα είναι στανταρ υλικό δεν υπάρχει παραλλαγή, τώρα τα στειρηγματα του πλέγματος για όσα έχω συζητήσει μαζί του είναι 3 τύποι α: σωλήνα κατά προτημιση ενισχυμένη η ποιο ακριβή εκδοχή βαρεος τύπου-β: σιδερογωνιά 40 η 50mm,αυτά τα δυο υπάρχουν και γαλβάνιζε αν δε θες να βάφεις και η ακριβή εκδοχή αλλά ποιο καλή από πολλές απόψεις είναι το σίδερο τύπου Η η Π

Περισσότερες πληροφορίες ανάλογα με τις απορίες σου θα ρωτώ και θα στα μεταφέρω

Φίλε Αντρέα….. Οικονομική λύση είναι να κάνεις μόνος σου όλες τις εργασίες .
Έχω κάνει μόνος και με λίγη βοήθεια του πατέρα μου περίφραξη σε δυο κομμάτια 14 και 9 στρέμματα σε ορεινά χωράφια με εδάφη παραγωνα και με μεγάλη κλίση.
Είναι όμως φοβερά κουραστικό και χρονοβόρο.
Ακόμη και τους πασσάλους τους κάναμε μόνοι μας.
Κόψαμε καστανιές…..τις διαμορφώσαμε σε πασσάλους ,τις κάψαμε στο σημείο που θα είναι θαμμένοι στο χώμα επειδή έτσι είναι ανθεκτικότεροι και μακραίνει η διάρκεια ζωής και κάναμε την περίφραξη με σήτα ύψους 1,20.
Αυτή η διαδικασία κράτησε πάνω από δυο χρόνια με εργασία όχι όμως σε καθημερινή βάση.
Μου κόστισε μόνον η αγορά της σήτας και τα καύσιμα που χρειάστηκα στο αλυσοπρίονο.
Μπόρεσα και ανταπεξήλθα στις εργασίες επειδή ήμουν 10-12 χρόνια νεότερος.
Σήμερα δεν θα τολμούσα να το κάνω μόνος μου επειδή είναι απίστευτα κουραστικό.
Δεν θα σου το συνιστούσα. παρά μόνον αν νομίζεις πως τα κουράγια και η μέση σου καταλαβαίνεις πως έχουν αντοχές.
Αν πιστεύεις στις αντοχές σου κάνε την αγορά των υλικών μόνος σου και σιγά σιγά κάνε την περίφραξη…….αν όχι ψάξε για εργάτες με μεροκάματο (όχι συνεργεία) και περίφραξε τα χωράφια σου.
Αυτή είναι η άποψη μου.

Και μιλάω για χωράφια που δε συνορεύουν με δάσος, τα όριά τους είναι συγκεκριμένα, δεν έχω διαφορές με τους γείτονες, ... Δε θα επιτρέψω στον εαυτό μου να πάρει άδεια από το ξεφτιλισμένο τροϊκανικό και πουλημένο κράτος...
Εξ' άλλου, αν δε ρίξω μπετά κι άλλα τέτοια, δε χρειάζομαι το νταβατζή το μηχανικό, το νταβατζή κάθε είδους.
Ψάχνω λύσεις όμορφες και πρωτότυπες. Θέλω να μη μπορούν να μπαίνουν οι περίεργοι, οι κυνηγοί, τ' αδέσποτα κοπάδια των παρακμιακών τσομπάνηδων που επιβλέπουν τα κοπάδια τους από το καφενείο του χωριού...
Κι ας μπαίνουν οι λαγοί και οι ασβοί... δικαιωματικά στο τέλος της γραφής.
theodore2 σ' ευχαριστώ. Ελήφθη.
Φίλε μου βοσκέ, Γιώργο, σ' ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας. Ελήφθη όβερ. Καστανιές έ; Κάψιμο; Καλόοοοοοο.....

Γιώργο, τι εννοείς "διαμορφώσαμε"; Μήπως εννοείς ότι σκίσατε τους κορμούς και τους κάνατε καδρόνια για πασσάλους; Έχω πχ μια μουριά με αρκετά χοντρό κορμό και θέλω να την κόψω για το τζάκι. Με βάζεις στην ιδέα να την κάνω πασσάλους...

Ναι Αντρέα ,σκίσαμε τους κορμούς αυτό εννοώ.
Επίσης μπορείς αν θέλεις αντί για κάψιμο να βάλεις πίσσα σ ενα δοχείο να την βράζεις σε σιγανή φωτιά και να βουτάς μέσα τους πασσάλους μέχρι το σημείο που θα είναι θαμμένοι για λίγη ώρα...ισα ισα να ποτίσει το ξύλο με πίσσα.

Ξέχασα να σου πω Αντρέα ότι.
Για να ποτίσει με πίσσα και να έχουν αντοχή το ξύλο πρέπει να έχει στεγνώσει…να είναι ξερό.

Επίσης ψάξε σε παλιές μάντρες/αποθήκες που έχουν εργολάβοι της ΔΕΗ και θα βρεις προς καταστροφή στύλους της ΔΕΗ που μπορείς ν αγοράσεις πολύ πολύ φτηνά και να τους κάνεις πασσάλους.
Αυτοί βέβαια είναι λίγο δύσκολοι στον τεμαχισμό τους επειδή είναι ποτισμένοι με πίσσα και κολλά συχνά η καδένα του αλυσοπρίονου.

δεν ξέρω εάν σε βοηθήσει αλλά θα σου μεταφέρω ότι θυμάμαι από τον παππού μου στην Ήπειρο, που περιέφραξε έναν ελαιώνα 20-25 στρεμμάτων, με μεγάλη κλίση γεγονός που τον ανάγκασε να κάνει και ενδιάμεσα ξερολιθιές για να κρατήσει το χώμα.

ο παππούς μου εκμεταλλεύτηκε το περιβάλλον την Ηπείρου που έχει πολύ πέτρα και λίγο χώμα, και συγκέντρωσε περιμετρικά πέτρες, έφερε και μερικά φορτιά από το βουνό εάν θυμάμαι καλά, και κάθε 2 μέτρα έμπηγε ανάμεσα και σφηνωτά ξύλα που είχε μαζεψει από το κλάδεμα των ελιών, κλαδιά περίπου 5 cm διάμετρο και ύψος διάφορο.

έφτιαξε δηλαδή ένα τοιχάρι με πέτρες στοιβαγμένες και στερεωμένες την μία πάνω στην άλλη, περίπου σε ύψος 50 εκ. και μέσα από εκεί βγαίναν τα κλαδιά από τις ελιές που τα είχε σφηνώσει.

μετά αγόρασε εκείνο το σύρμα περίφραξηςε που κάθε τόσο έχει κάτι μυτερα πράγματα και το άπλωσε στερεώνοντας το στα κλαδιά, σε γραμμές με 30-40 εκ απόσταση μεταξύ τους.

αυτή η κατασκευή διατηρήθηκε για δεκαετίες και χάλασε πολλά χρόνια μετά που ο παππούς μου πέθανε και ο πατέρας μου μόνιμος κάτοικος Αθήνας έδωσε την άδεια σε κάτι γείτονες να βάλουν τα πρόβατα και τα γίδια στον ελαιώνα και αυτά χάλασαν τους τοίχους με τις πέτρες του παππού.

Σ' ευχαριστώ Σωτήρη. Στην κάτω πλευρά ενός χωραφιού που έχει μεγάλη κλίση, ένας τέτοιος φράχτης μπορεί να λειτουργήσει άψογα. Απ' έξω δεν μπορεί να παραβιαστεί εύκολα από ανθρώπους ή ζώα (γίδια, πρόβατα). Υποψιάζομαι ότι η καταστροφή του φράχτη που αναφέρεις έγινε από τους ανθρώπους, αφού μάλιστα είχαν μπει στον ελαιώνα και ήθελαν να βγαίνουν όπου τους ήταν περισσότερο εύκολο. Και η κάτω πλευρά τους ήταν η ευκολότερη. Από μέσα τα κάστρα πέφτουν, ε;
Αλλά υποθέτω και ότι οι φράχτες θέλουν συντήρηση. Όταν ο νοικοκύρης απουσιάζει για μεγάλα διαστήματα, κι ο καλύτερος φράχτης θα παραβιαστεί. Κάπου θα γίνει η αρχή κι όλος θα ξηλωθεί γρήγορα. Ένα χωράφι που έχει ένας αδερφός μου είναι σχεδόν στο σύνολό του φραγμένο με ξερολιθιά (τοίχος σαν αυτόν που περιγράφεις) κι επειδή ποτιζόταν, μέσα στον τοίχο έχουν φυτρώσει τσαπουρνιές. Είναι απαραβίαστο ακόμα και τώρα. Εκεί ο παππούς μας το χειμώνα είχε το σταύλο του και το καλοκαίρι καλλιεργούσε καλαμπόκι και περιβολικά. Ήταν ένας παράδεισος, αλήθεια.
Τώρα το χωράφι αυτό ο αδερφός μου το έχει παρατήσει. Το νοικιάζει σα λιβάδι σ' έναν τσομπάνο αντί πινακίου φακής. Κι ο τσομπάνος φτάνει εκεί αφού περάσει τα όρια τριών χωριών! Άμα πέσει πείνα θ' αναγκαστεί κι αυτός να φυλάει το κοπάδι του να μην το κλέψουν. Τότε ούτε για λιβάδι δε θα του το πουλάει.

Ό,τι κι αν λέω στον αδερφό μου πάει στο βρόντο. Το αυλάκι έχει καταστραφεί εδώ και πολλά χρόνια. Η παρακμή είναι φοβερή. Μου λέει ότι δεν μπορεί να φτιάξει αυτός το αυλάκι και να το συντηρήσει, αφού όλοι οι άλλοι το έχουν παρατήσει.

Έχω λοιπόν πολύ δουλειά να κάνω. Να πείσω, να οργανώσω, να εμπεύσω, να πολεμήσω, να απειλήσω, να φωνάξω...

Αλλά μιλούσαμε για φράχτη. Ξεχάστηκα. Τι να κάνουμε; Η ουσία της κουβέντας που κάνουμε είναι η αξιοποίηση της περιουσίας που έχουμε. Διότι η δημόσια περιουσία πάει κατά διαβόλου, αφού δεν έχουμε αξιοποιήσει τη μικρή μας ιδιωτική περιουσία. Το νερό όμως στο ποτάμι εξακολουθεί να ρέει. Τα χωράφια μας είν' εκεί που ήταν. Αφού οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται, θ' αντλήσω νερό από το ποτάμι και θα ξανακάνω παράδεισο τα χωραφάκια που μου έδωσε ο πατέρας μου. Δεν μπορώ να περιμένω τους άλλους να φτιάξουμε τ' αυλάκια. Αλλά μέσα στο περιβάλλον που θα επιχειρήσω πρέπει να φράξω δυστυχώς....

Σωτήρη, σ' ευχαριστώ και πάλι. Όλους σας ευχαριστώ.

Όταν ο χώμα δεν έχει πέτρες, μπορώ να βάλω κι έτσι τους πασσάλους, ε; Για να μην τσακίσω και τη μέση μου...