Λαγάνες...

Μπράβο για όλες τις παρασκευές λαγάνας αλλά κυρίως για το ότι τις αναρτήσατε κι έτσι μας κανατε να τις γευτούμε οι υπόλοιποι (έστω οπτικά). Πάντα τέτοια.

Μόλις διαβασα το παρακάτω και σας το μεταφέρω:
Ουρές δεκάδων μέτρων σχηματίζονταν κάθε Καθαρή Δευτέρα από το πρωί, έξω από τον φούρνο του ‘Τραντέρου’. Εκεί έβγαινε με μαεστρία και τεχνική η καλύτερη λαγάνα του κόσμου. Σήμερα δεν υπάρχει πια, ούτε ο φούρνος, ούτε φυσικά και η λαγάνα του. Ο κύριος Καλογερίδης, συνταξιούχος εδώ και πολλά χρόνια, μας είπε το μεγάλο μυστικό:
την έχω δώσει τη συνταγή σε πολλούς φουρνάρηδες, αλλά κανένας δεν την πέτυχε, γιατί θέλει τρία ζυμώματα! Σήμερα όλοι ζυμώνουν μια φορά και μετά στο... φούρνο. Η συνταγή είναι απλή, αλλά η τεχνική κάνει τη διαφορά…

Να και οι δικές μου!Γίνανε λεπτές πολύ αλλά νόστιμες!Για πρώτη φορά τις φάγαμε ήδη!

Και βεβαίως πολλές συνταγές και παρασκευές λαγάνας αναρτήθηκαν απο κάποιους καλούς μας φίλους οπότε άλλη μια συνταγή δεν θα είχε νόημα.
Η ιστορία όμως της λαγάνας ίσως παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον.............
Η ιστορία της λαγάνας
(Δημοσιεύθηκε στο αριθ.182 τεύχος της"Βοϊακής γής",Μάρτιος-Απρίλιος 2003)

Το παραδοσιακό έθιμο της λαγάνας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο νηστίσιμο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Με αφορ­μή λοιπόν αυτή την ιδιαίτερη μέρα ας γνωρίσουμε αναλυτικότε­ρα την ιστορία της, που χάνεται στους αιώνες.

Η λαγάνα είναι άζυμος άρτος ,δηλ. παρασκευάζεται χωρίς προζύμι. Τέτοιος άρτος πρόχειρος εχρησιμοποιήθη από τους Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό την αρχηγία του Μωυσή. Έκτοτε επιβαλλόταν από το Μωσαικό Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.

Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο Αριστοφάνης στις "Εκκλησιάζουσες" λέει "Λαγάνα πέττεται" δηλ ."Λαγάνες γίνονται". Ο δε Οράτιος στα κείμενά του αναφέρει τη λαγάνα ως "Το γλύκισμα των φτωχών". Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη Δευτέρα της Σαρακοστής. Η ονομασία της "Καθαρά" προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής, να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως "ημέρα κάθαρσης". Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο και έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και λαγάνα.

Από την Καθαρά Δευτέρα προετοιμάζεται ο άνθρωπος μετά τις εορτές και την καλοφαγία των Απόκρεων, να καθαρίσει την ψυχή και το σώμα του για να φτάσει στο τέρμα δηλ. στο Πάσχα και να αναστηθεί ξανά με την Ανάσταση του Κυρίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λαγάνα που έχει το σχή­μα της "κυρα-Σαρακοστής",που παριστάνει μια μακριά γυναίκα που έχει ένα σταυρό στο κεφάλι, δεν έχει στόμα γιατί είναι όλο νηστεία.Τα χέρια της είναι σταυρωμένα για τις προσευχές, έχει επτά πόδια που συμβολίζουν τις επτά εβδομάδες της νηστείας. Έθιμο που συνηθιζόταν για να μετρούν το χρόνο κατά την περίοδο της Σαρακοστής ήταν κάθε Σάββατο να κόβουν το ένα πόδι και το τελευταίο το έκοβαν το Μ.Σάββατο όπου το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε ήταν ο τυχερός της επόμενης χρονιάς.

Η νόστιμη και λαχταριστή για όλους μας λαγάνα είναι ένα προιόν άξιο σεβασμού και με πραγματική πλούσια ιστορία, θα είναι μεγάλη απώλεια για τις επερχόμενες γενεές να ξεχάσουν τις παραδόσεις μας, να ξεχάσουν τις παλιές σαρακοστιανές μυρουδιές. Οι αρτοποιοί της γειτονιάς πιστοί στις παραδόσεις μας παρασκευάζουν την Καθαρά Δευτέρα τη λαγάνα συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση του εθίμου, ώστε οι νέες γενεές να έχουν την ευκαιρία να ακούσουν, να μυρίσουν και να γευτούν τη Σαρακοστή γιατί οι Σαρακοστιανές μυρωδιές είναι έμμεσοι φορείς μιας βαθιάς πνευματικότητας.

.

Καλησπέρα και καλή Σαρακοστή....
Για δεύτερη χρονιά οι σπιτικές μας λαγάνες έγιναν ανάρπαστες.
Δημήτρη ακολούθησα την συμβουλή σου φέτος και έβαλα και ταχίνι.
3 λαγάνες και δεν έφτασαν.........





Άντε και του χρόνου με το καλό.......

Εύγε φίλε Μάνο χρυσοχέρη!!!

voskos έγραψε: Εύγε φίλε Μάνο χρυσοχέρη!!!

Σε μερικά χρόνια θα λέω.
Τόσα χρόνια φούρναρης έχω ψήσει...............

manosdet έγραψε:

voskos έγραψε: Εύγε φίλε Μάνο χρυσοχέρη!!!

Σε μερικά χρόνια θα λέω.
Τόσα χρόνια φούρναρης έχω ψήσει...............

ευχομαι να μπορουμε να το λέμε και να μην βρεθουμε (ως χώρα) στο σημειο σε -μερικά χρόνια -να μην εχουμε αλευρι.

Μεχρι εδω έφτασε η μυρωδια της λαγανας σου ...... Μανο και καλοψημενη και τραγανη φαινετε !!!!!!!!!!
Ευγε φουρναρη ...

Φέτος δεν πρόλαβα να βγάλω φωτογραφίες.

Τρεις (3) λαγάνες και εξαφανίστηκαν σε χρόνο dt.
Πολύ νόστιμες και ναι είχαν τη γεύση λαγάνας.
Με ταχίνι, αντί για λάδι όπως είπε και ο fireseaker.

Άντε και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να ξαναφτιάξουμε.

Υ.Γ.
Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια οι "λαγάνες" από το φούρνο της γειτονιάς είναι η καθημερινή ζύμη σε σχήμα λαγάνας.