Κήπος στην Αθήνα ή... εκτός πόλεων

Το ξέρω οτι δεν θα έχω λάδι και βασικά δεν ήταν αυτό το ζητουμενο. Δεν με νοιάζει αυτό μιας και έχουν ελιές οι γονείς μου στην Καλαμάτα και έχω απο εκεί λάδι. Την έβαλα πιο πολύ.... απο λαχτάρα να βάλω κάτι όταν ήταν άδειος ο κήπος. Τότε δεν είχα σκοπό να φυτεύω λαχανικά.
Αυτός ο χώρος είναι στο πίσω μέρος του σπιτιού. Μπροστά δεν μπορώ να τη βάλω γιατί η αυλή είναι τσιμεντωμένη και έχει μόνο 2 παρτερια πλάτους μισού μέτρου. Ετσι λοιπόν δεν έχω που να τη βάλω....
Σκέφτηκα να τη χαρίσω αλλά σε ποιον??? Ολοι μου οι φίλοι μένουν σε πολυκατοικίες.
Αν πάρω μια πολύ μεγάλη γλάστρα και τη βάλω θα αντέξει? Γιατί έχω ακούσει οτι οι ελιές που βλέπουμε έξω στα μαγαζιά σε γλάστρες είναι ειδική ποικιλία για γλάστρα. Ισχύει???

Το διαβασα σε blog, το αντιγράφω, το προσυπογράφω και το μοιράζομαι με την όμορφη παρέα μας.

"...λέω μέσα μου αυθόρμητα και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο σύμπαν που με αξίωσε να ζω μια τέτοια ζωή. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα καλά της κηπουρικής. Η κατανόηση της αξίας της ζωής και των μικρών πραγμάτων που χαρίζουν ευτυχία. Αυτά τα μικρά πράγματα (όπως π.χ. την μαγεία να κόβεις έναν καρπό από ένα φυτό και να τον γεύεσαι) τα έχουν οι περισσότεροι ξεχάσει ζώντας την πολύβουη και όλο τρέξιμο ζωή των πόλεων, μακριά από την φύση και την μαγεία της.Και ξέρετε αλλιώς απορροφούνται τα συστατικά ενός καρπού από έναν οργανισμό που δέχεται τον καρπό αυτόν με ευγνωμοσύνη και ευτυχία και αλλιώς όταν ο καρπός αυτός τρώγεται στα γρήγορα ακούγοντας συγχρόνως τα τελευταία τραγικά γεγονότα στο δελτίο των ειδήσεων, ή συζητώντας όλα όσα μας ταλαιπώρησαν στην διάρκεια της ημέρας…. Στη δεύτερη περίπτωση πέρα από το ότι δεν γίνεται σωστή απορρόφηση των διαφόρων συστατικών, οι τροφές καταναλώνονται και πέπτονται χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε χωρίς έτσι να μπορέσουν να θρέψουν, όπως θα έπρεπε, και την ψυχή μας."

Παρα πολυ πραγματικο μακαρι καποιος να τα αντιλαμβανετε ολα αυτα εφοσον ακομα ειναι νεος .