κοτες...... ηρθε η ωρα για σφαξιμο.... τώρα?

Πήγε αδικοχαμένος; Δε νομίζω Γιάννη. Έτσι φτιάξαμε το σπίτι κι είναι το. Τι να τονε κάναμε;

Ένας φίλος δάσκαλος που δούλευε σε κάποιο χωριουδάκι, μας κάλεσε και φάγαμε έναν κόκορα τέτοιο κάποτε. Η ... πεθερά του ( πεθερόπληκτος γαρ ) του το ξέκοψε: "Μη βάλεις αυτό το βρώμικο πράμα στο ψυγείο του σπιτιού!". Η γυναίκα του ήταν κι αυτή τοιαύτης βλακείας. Τον έδωσε σε κάποιο φίλο μας λοιπόν και μάζεψε τους καλύτερους σαρκοφάγους εκλεκτούς του φίλους (μπορούσα να λείπω και τον ξεκοκκαλίσαμε....

Μας είπε και την ιστορία:
Ήταν μεσημέρι, δύο η ώρα, σκόλασε κι έβαλε μπροστά το μηχανάκι του να φύγει. Στα δέκα χιλιόμετρα θα τον περίμεναν άλλοι συνάδελφοί του με αυτοκίνητο για να φύγουν για Πάτρα. Η γραία τονε φωνάζει:
-Δάσκαλε, ο Γιάννης μου είπε να σου δώσω αυτόν τον κόκκορα....
Κρατούσε στα χέρια της έναν κοκορίγκο με δεμένα τα πόδια (με σύρμα!)...
-Μα, ... τι πράγματα είν' αυτά. Ζήτησα εγώ ποτέ δώρα; Δεν ξέρετε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτώ δώρα από τους γονείς των μαθητών μου;...
-Δάσκαλε μη με βασανίσεις. Άμα δεν τονε πάρεις τον κόκορα, ο Γιάννης θα με μαυρίσει στο ξύλο...
Ο Γιάννης ήταν ο γιος της. Στο σχολείο είχε μια θράκα παιδιά. Ήταν αγριάνθρωπος, αλλά εντάξει σε όλα του. Αλλά τη μάνα του... Τι, αυτή θα κάνει κουμάντο στο σπίτι του; Τούρκος μιλάμε.
Τι να κάνει τώρα ο δάσκαλος; Της λέει:
-Μα δεν το καταλαβαίνετε; Να περάσω μπροστά από τόσες αυλές με τον κόκορα δεμένο στη σέλα μου; Να με συζητάνε όλα τα χρόνια; Στο κάτω κάτω απαγορεύεται να δέχομαι δώρα...
Με τα πολλά... του λέει:
-Περίμενε. Πέντε λεπτά θα κάνω.
Στην αυλή της είχε ένα λεβέτι απάνω σε μια μεγάλη πυρωστιά. Έπλενε η μαύρη σε μια σκάφη, κι είχε νερό καυτό στο λεβέτι....
Πότε τον έσφαξε, πότε τονε μάδησε, πότε τονε καθάρισε, έτοιμος σε πέντε λεπτά...
Φτάνοντας στο σημείο συνάντησης με τους άλλους συναδέλφους του, κάνει το βλάκα, ανοίγει το καπό και τονε βάζει πίσω, μπαίνει,... τι έγινε ρε; Όλα εντάξει. Και γιατι άργησες; Μου βγήκε η αλυσίδα, σόρυ. Σ' ένα χιλιόμετρο σταματάει ο άλλος, πάει πίσω, βγάζει τον κόκορα και τον επιδεικνύει στους άλλους με γέλια και σχόλια που αρμόζανε... Ήτανε και νέος ο δάσκαλος, ... έγινε της τρελής...
Αφού τονε σκάσανε αποφάσισε να τους πει ένα ψέμα: Ότι τον κόκορα τον πήγαινε σ' ένα σπίτι, εκεί που του είχανε πει και καλά. Αγγαρεία έκανε λέει... Οι άλλοι δεν το πιστέψανε, αλλά αυτός επέμεινε...
Έτσι οι δάσκαλοι ... την πατήσανε! Κανένας δεν προσεκλήθη στο τσιμπούσι...

Αιωνία τους η μνήμη Γιάννη.. Τα ζα προσφέρουν το γάλα τους, το μαλλί τους, αλλά το κρέας τους είναι το πολυτιμότερο....
Ο κοκορίγκος έχει σκληρό κρέας. Οι πεθερούλες καλά κάνουνε και ... δεν τονε τρώνε...

οριστε τι εγραψε ο αδερφούλης μου για μας οταν του ειπαμε οτι σφάξαμε τον κοκκορα και τη κότα:

Γνωστος κρητικος της περιοχης του ................, που εχει απασχολησει και στο παρελθον τις αρχες –μετα απο καταγγελιες των χορτοφαγικων ενωσεων και των ζωοφιλικων οργανωσεων- εκτύπησε παλι προσφατα στην περιοχη των ..............., στερωντας τη ζωη στον πατριαρχη του κοτετσιου του και της λευκης συντροφου του.
Συμφωνα με πηγες, εισηλθε στην κατοικια του προαναφερθεντος κοκκορα, αρπαξε αυτον και την συντροφο του, και παρα την αγωνιωδη αμυνα των θυματων, τα εσυρε εκτος της οικιας των και αδιαφορωντας για τις απεγνωσμενες κραυγες τους για ελεος, προχωρησε στο αποτροπαιο εργο του.
Με αποκεφαλισμο φερεται να σκοτωσε τα αδυναμα θυματα του, μπροστα στα εντρομα ματια των υπολοιπων κοτοπουλων, που μεσα στην αθωοτητα τους, αδυνατουσαν να καταλαβουν το νοημα αυτης της σφαγης.
Συμφωνα παντα με ανωνυμες πηγες που απο φοβο δεν αποκαλυπτουν την ταυτοτητα τους, το αναισθητο κτηνος δεν ικανοποιηθηκε απο τη σφαγη αυτη καθεαυτη, αλλα συνεχισε βεβηλωνοντας τις σωρους των νεκρων αποσπωντας πτερα και πιπουλα, πιθανως για να παρουσιασει τους φονους ως επιθεση αλεπους και να απομακρυνει απο πανω του τις υποψιες.
Βιολογοι-ψυχαναλυτες απο την οργανωση Προστασιας των Δικαιωματων των Ζωων, εξεταζουν τις υπολοιπες κοτες που βιωσαν τη σφαγη καθως εχει διασαλευθει η ψυχικη τους υγεια, με μεγαλη πιθανοτητα να κλονιστει η υγεια τους λογω του στρες και να πικρισει το κρεας τους.
Καθως τα αψυχα σωματα των δολοφονημενων δεν εχουν βρεθει ακομα, οι αρμοδιες αρχες χτενιζουν τη γυρω περιοχη, ψαχνοντας σε φουρνους και καταψυκτες προκειμενου να βρουν τα απαραιτητα στοιχεια για να στοιχειοθετηθουν κατηγοριες.
Αν και ο γραφων πιθανολογει οτι ειναι πολυ αργα (τα στοιχεια μπορει ηδη αν χωνευονται με σαλτσα και κρασακι) υπαρχουν ελπιδες να γινει ταυτοποιηση του DNA των θυματων απο κοκκαλα που τυχον βρεθουν.
Δυστυχως ομως, ισως και τα κοκκαλα να μην βρεθουν ποτε, καθως την κατοικια του δραστη προστατευει ενας θηριωδης και δολοφονικα εκπαιδευμενος σκυλος, ο οποιος μπορει να ειναι κι ο τελευταιος που ειδε τα κοκκαλα των σφαγιασθεντων.
Καθως οι οργανωσεις και οι αρχες στενευουν τον κλοιο τους γυρω απο τον αιμοσταγη δραστη, οι αρχες φοβουνται οτι αυτος μπορει να προβει σε πραξεις απελπισιας και να σφαξει και αλλες κοτες.
Για αυτο το λογο παρακαλειται οποιος γνωριζει κατι σχετικα με την υποθεση, οσο μικρο κι αν ειναι αυτο –ενα μεζεδακι ας πουμε- να το γνωστοποιησει στους αρμοδιους ωστε να σταματησουν οι αρχες τον υπευθυνο, πριν οι σφαγες παρουν διαστασεις επιδημιας.

πέθανα στο γέλιο.....