Γιατι να συμβαινει..

Ειναι αληθεια οτι αν για λιγο ξεφυγουμε στο διαλογο ειμαστε"κατα υποψια" αγενεις και ολα οσα εχουμε γραψει πανε κατα διαολου.
Αμαν ρε παιδια ! Συζητηση κανουμε !
Εχουμε μεταξυ μας οικονομικες συναλλαγες ή αλλες δοσοληψιες
για να πεταμε βελη ? Δεν αναφερομαι προσωπικα.
Ειναι σκεψεις μου και μπορει να απευθυνομαι σε φιλους,γειτονες,υπαλληλους της εφοριας,απεργους εργαζομενους,στα παιδια μου, ακομα και στον εαυτο μου.
Αυτο που θα πω ισχυει για ολα τα μελη της κοινοτητας που ειμαστε εγγεγραμενοι..
Αν δεν μπορει καποιος λογω ιδιοσυγκρασιας,ειναι ανυπομονος,νευρικος,απαιτητικος με την εννοια να επιβαλλει τη γνωμη του στους αλλους,ειναι προτιμοτερο να ασχολειται με το κυριαρχο αντικειμενο, δηλαδη τις καλλιεργειες.
Ο Ηλιας το εχει εκφρασει και ειναι δικαιο.
Δεν ηρθαμε εδω ουτε για τσιπουρα ουτε για πολιτικες και αλλες φιλοσοφικες συζητησεις.Αν αυτα τα επιτρεπει ο διαχειριστης ειναι δικαιωμα του.
Στη θεση του,δεν ξερω,μαλλον ειμαι πιο αυστηρος,αν εβλεπα να συμβαινουν παρατραγουδα..Στο ιντερνετ υπαρχει θεση για καθε ειδους ανησυχιες.
Αφου λοιπον συμβαινει αυτο ειμαστε υποχρεωμενοι να σεβαστουμε την ανοχη που μας δινει.Πολλες φορες,εχω σκεφτει,να απεχω απο ολες τις συζητησεις και να ασχολουμαι αποκλειστικα με τα ζαρζαβατικα μου.
Και ο λογος ειναι οτι καθε φορα .. κατι θα σκασει εν αιθρια.Συχνα απογοητευομαι και συμπεραινω οτι αυτη η χωρα δεν φτιανει με τιποτα.Εχει γινει βαρετο.
Ημουνα νιος και γερασα και επιμενω για τα ιδια και τα ιδια..
Καποτε διαβαζω και παρακολουθω τους καλογηρους στα μοναστηρια και "θαυμαζω"την ηρεμια τους,ενω παραλληλα εχω αντιθετα συναισθηματα.
Και συμπεριλαμβανω στη λιστα και αλλους δογματικους περιφερομενους μεσα και εξω απο την κοινωνια.
Κατοπιν σκεφτομαι,μηπως θα ηταν ωφελιμοτερο να ειναι διπλα στον κοσμο να βοηθησουν πρακτικα ?
Υπαρχουν ανεργοι,αναπηροι,γεροντες μονοι που χρειαζονται καποιος να τους δωσει ενα χαπι κι ενα πιατο φαϊ,τοξικομανεις που θελουν καθοδηγηση,παιδια που τα εχουν εγκαταλειψει οι γονεις τους.
Εκανες "κατι" απο ολα αυτα σημερα και αυριο ή αναλωνεσαι στις ατελειωτες ευχολογιες και λειτουργιες ή τις απανωτες μετανοιες για το "βρωμικο" παρελθον σου και την καθαρση,σε μια πνευματικη επικοινωνια με τη φαντασια σου ?
Και αν η απουσια σου και η σιωπη σου δεν ενοχλει κανενα εχεις τον απολυτο σεβασμο μας.Αλλα αν εισαι θρασυς και δινεις οδηγιες στους αλλους ?
Εισαι ενας θεωρητικος και η μοναδικη πραχτικη αξια που εχεις ειναι η εγωπαθης βοηθεια προς τον εαυτο σου,τις πνευματικες και βιολογικες σου αναγκες και προφανως χρειαζεσαι την βοηθεια της ψυχαναλυσης.
Αλλα και αυτο ειναι πολυ δυσκολο αν οχι ματαιο, γιατι η εσωστρεφεια σου εχει κανει ενα τοιχος τοσο συμπαγες,που για να πεσει θα πρεπει να παρουμε φορα να χτυπαμε ολοι μαζι ή να σε αφησουμε στην ονειρικη ησυχια σου. .
Μια βοηθεια σε αυτον που εχει αναγκη ?..
Ασφαλως δεν απευθυνομαι σε ολους. Μην παρεξηγηθω,γιατι ξερω οτι δεν ειναι δυσκολο να συμβει.
Υπαρχουν μοναχοι και αλλα μελη της κοινωνιας που βοηθουν με καθε τροπο. Αυτο που εχουμε να κανουμε ειναι να διαλεξουμε.
Θα κλειστουμε στον εαυτο μας για να αναπαυσουμε την ψυχη μας ή θα λαβουμε τη θεια κοινωνια βοηθωντας ο ενας τον αλλον.
Ειναι ομως και τα δυο αποδεκτα σε μια δημοκρατικη κοινοτητα.Αν διαλεξουμε την εσωστρεφεια τοτε αυστηρα δεν θα ενοχλουμε τους αλλους.
Αν ρωτησετε την γνωμη μου,θα "μεταλαβω"οπως νομιζω εγω ο χριστιανος,με την συμμετοχη μου στις κοινες διαδικασιες και αναφορες που με καλουν.
Κατα την ταπεινη μου γνωμη, αυτο ειναι δημοκρατια και σοσιαλισμος και "εισητηριο για τον παραδεισο"..Τωρα..Μπορει να γινει με πολλους τροπους.
Ενας απο ολους ειναι και ο διαλογος.Γι αυτο τα απολυταρχικα καθεστωτα με οποια μορφη εχουν, δηλαδη την ακραια δεξια ή αριστερη αποκλειουν εξ αρχης και απροκαλυπτα τον διαλογο.
Ενας θα μιλαει και οι αλλοι θ' ακουνε.
Υπαρχουν ομως και συγκαλυμμενες μορφες που καταπιεζουν τον διαλογο.
Η παραλογη αξιοσυνη του αλλου να εισαι στο μετρο της δικης του σκεψης.Δεν γινεται να εχουμε ολοι τις ιδιες αποψεις, ουτε και ειναι απολυτο να συμφωνουμε μεταξυ μας.
Η αδιαφορια του για οσα εκφραζεις και το αλαζονικο ενδιαφερον του για οσα εκεινος λεει.
Σιγουρα θα υπαρχουν και αλλες μασκαρεμενες τακτικες.Η ουσια ειναι οτι αν υπαρχει σεβασμος ολα αυτα αναιρουνται.
Και μετα την προτροπη του φιλου μου του Σταυρου,μετα τον σεβασμο στον συνανθρωπο ερχεται η αγαπη.
"Η αγάπη, λεει ο Εριχ Φρομ, είναι ενεργητική δύναμη μέσα στον άνθρωπο. Είναι μια δύναμη που γκρεμίζει τους τοίχους που χωρίζουν τον άνθρωπο από το συνάνθρωπο και τον ενώνει με τους άλλους. Η αγάπη του δίνει τη δύναμη να ξεπεράσει το συναίσθημα της απομόνωσης και του χωρισμού, κι ωστόσο του επιτρέπει να είναι ο εαυτός του, να διατηρεί την ακεραιότητά του". sinefo.heavenforum.org/t1370-topic

Εχουμε προβληματα αυτην την εποχη και εκλογες..
Γιαυτο ο Ηλιας ειναι τοσο υπομονετικος μαζι μας...
Ποσο δικιο εχεις αδελφε μου...Και ποσο κουραγιο που συνεχιζεις να προσπαθεις....
Εγω κουραστικα...Σωστα ειπες..Ολοι κατι θελουμε να πουμε, να ακουσουμε κανενας..
Αυτο το καταλαβα πολυ καιρο πριν..Το ενοιωσα καλλιτερα να το πω..Και σταματησα..
Μερικες κουβεντες και μερικες αραδες...και παλι με το ζορι..Ετσι, για την τιμη των οπλων που λενε...
Εχω αρχισει να ανησυχω..να ανησυχω που απογοητευτικα και που διαπιστωσα οτι δεν μπορω να κανω τιποτα για κατι καλλιτερο...
Και λεω οτι ανησυχω γιατι νομιζω πως οταν καποιος αρχισει και σκεφτεται και νοιωθει ετσι, δεν εχει πια καμια ελπιδα...Και εγω δεν θελω να το πιστεψω αυτο..
Μηπως να με δει και κανενας γιατρος..;;
Γιατι τελευταια εχω αρχισει και να βριζω..Βριζω στις ειδησεις στην τηλεοραση, βριζω τους σπηκερ των ποδοσφαιρικων μεταδοσεων, βριζω στο αυτοκινητο στο δρομο, βριζω μονος μου..τις περισσοτερες φορες απο μεσα μου,αλλα και δυνατα οταν δεν με ακουει κανενας..
Σιγουρα χρειαζεται ειδικος...
Αλλα που να τον βρεις...Δεν διαφερουν και πολυ απο τους πολιτικους...Και αυτοι ορκιζονται να ειναι υπηρετες του ανθρωπου και της κοινωνιας, και τελικα κοιταζουν να σου παρουν και το βρακι...Και παλι βριζω...
Στειλαμε και μεις βλεπεις ολα τα βοδια μας να γινουν γιατροι στις σοβιετικες δημοκρατιες με τοσα ευρω ωστε να ειμαστε σιγουροι οτι θα μας φερουν το διπλωμα να καμαρωνουμε στους γειτονες και να αποκατασταθει το παιδι....
Και το παιδι αποκαταστηθηκε,ναναι καλα,εμας ομως τους αρπαγμενους ποιος θα μας κανει καλα..;;

Τι

Συμβαίνει διότι ,έτσι ικανοποιούμε τη ματαιοδοξία μας (πρώτος εγώ) σχεδόν σαν αυτιστικοί.... γυρνάει η σελίδα .....και κανείς δεν θυμάται τι γράφτηκε,..... ακόμη κι εμείς οι ίδιοι δεν θυμόμαστε πολλές φορές ούτε τα δικά μας.