Όλοι θέλουν να μας σώσουν!! Έλεος!

Χθες είδα μια ταινία για τον Ελ Γκρέκο. Πολύ καλή. Αλλά σήμερα βρήκα τυχαία μια ταινία που τελικά θα σας προτείνω να δείτε. Βγάζω το καπέλο στους δημιουργούς της.

Το γράμμα μιας πιτσιρίκας που συγκλονίζει


Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που πραγματικά δεν περιγράφονται με λόγια και που σε κάνουν να μη μπορείς να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου. Το γράμμα που ακολουθεί στάλθηκε από μια δασκάλα στα social media και γράφτηκε από ένα μικρό παιδί, που πριν λίγο καιρό έχασε τον πατέρα του με τραγικό τρόπο.

«…Η δασκάλα μας σήμερα, μας ρώτησε πως περάσαμε το καλοκαίρι και όλα τα παιδιά είχαν να της πουν πολύ ωραία πράγματα από τα μέρη που πήγανε διακοπές φέτος, έκτος από κάνα δυο, που οι γονείς τους δεν είχανε λεφτά και δεν πήγανε διακοπές αλλά κάθισαν εδώ και παγαίνανε για μπάνιο με τα πούλμαν του Χαλουλου, με τα οποία πηγαίνει και η γιαγιά μου, όχι για να κάνει μπάνιο αλλά για να κάνει λέει αμμόλουτρα, να της περάσει η μέση της που την πονάει. Εμένα όμως η δασκάλα όταν ήρθε η σειρά μου δεν με ρώτησε γιατί ξέρει, όπως το ξέρουν όλοι στη γειτονιά μου, στου Γκυζη, ότι ο μπαμπάς μου έπεσε το καλοκαίρι από την ταράτσα της πολυκατοικίας μας και έφυγε πολύ-πολύ μακριά, πολύ πιο μακριά από εκεί που μπορούν να φτάσουν τα πούλμαν του Χαλουλου ή οποία άλλα πούλμαν.

Αν όμως με ρωτούσε θα είχα να της πω ένα σωρό πράγματα, γιατί πριν να φύγει ο μπαμπάς μου, μας είχαν κόψει το ρεύμα και η μαμά μαγείρευε τάχα μου στο πετρογκαζι, κάτι φαγητά που τα έφερνε κρυφά από την εκκλησία. Όμως ο χαζούλιακας ο αδελφός μου, που είναι μικρός ακόμα και δεν καταλαβαίνει τι πει να πει να ζητάς ελεημοσύνη, της είπε μια μέρα, γιατί μαμά μαγειρεύεις ξανά το φαγητό, αφού είναι μαγειρευμένο και η μαμά μου έβανε τα κλάματα, επειδή νόμιζε πως ούτε εγώ, ούτε ο αδελφός το είχαμε καταλάβει και νομίζαμε πως τα αγόραζε και τα μαγείρευε από μόνη της, όχι πως στεκότανε στην ουρά να πάρει ένα πιάτο φαί, σαν να ήταν ζητιάνα.

Τότε όμως εγώ έσωσα την κατάσταση και του εξήγησα του χαζού, πως η μαμά δούλευε κάπου σαν μαγείρισσα και πως μαγείρευε εκεί και τα δικά μας φαγητά αλλά επειδή κρύωναν μέχρι να μας τα φέρει, καθόταν και τα ξαναζέσταινε…

Και θα της έλεγα ακόμα της δασκάλας, ότι ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ περήφανος και μορφωμένος άνθρωπος κι όταν αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στο σπίτι της γιαγιάς, επειδή μας έδιωξαν από το δικό μας το σπίτι, δεν μπορούσε να το αντέξει, που η γιαγιά τον κατηγορούσε διαρκώς ότι ήταν ανίκανος και ηλίθιος και τεμπέλης και γιαυτό έπαιρνε ένα από τα λίγα βιβλία που του είχαν απομείνει, αφού μετά που έκλεισε το μαγαζί μας, αναγκάστηκε να τα πουλήσει και πήγαινε στο πάρκο, να διαβάσει ολομόναχος.

Εγώ όμως που τον έβλεπα να γυρίζει αργά το βράδυ κατάκοπος, έπεφτα στην αγκαλιά του και τον παρακαλούσα να μου πει τις ιστορίες που ήξερε να αφηγείται όπως κανένας άλλος και του έλεγα, μπαμπά μην δίνεις σημασία που σε λέει αυτή τεμπέλη, γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλον άνθρωπο που να φέρνει στο σπίτι του τόσες ιστορίες, αντίθετα όλοι οι μπαμπάδες των φιλενάδων μου, βαριούνται ακόμα και να χασμουρηθούν όταν τελειώνουν τα δελτία ειδήσεων.

Όμως κανένας δεν δίνει λεφτά για να ακούει ιστορίες και έτσι ο μπαμπάς μου δεν είχε να πληρώσει το κράτος που του εζήταγε ένα σωρό λεφτά και επιπλέον δεν του έδινε ούτε το ρεύμα, ούτε το νερό που φαίνεται ότι ανήκουν στο κράτος και έτσι ο μπαμπάς μου αναγκάστηκε να έρθει μαζί μας, να μείνουμε όλοι μαζί στη γιαγιά και μπορεί μεν να γλίτωσε από το κράτος, δεν γλίτωσε όμως από τη γιαγιά.

Κι ακόμα θα της έλεγα ότι την ημέρα του δεκαπενταύγουστου που φεύγουν όλοι από την Αθήνα για να πάνε σε κάποια παράλια, ο μπαμπάς μου έφυγε μια και καλή, για να ταξιδέψει στις παράλιες του Θεού, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, όπως βγάζουν οι αλβανίδες στα πούλμαν του Χαλουλου, επειδή μετά έρχονται οι άντρες τους και τις παίρνουν με τα αυτοκίνητα τους.

Και θα της έλεγα επίσης ότι λίγες ημέρες πριν να φύγει ο μπαμπάς μου διάβαζε ένα βιβλίο, που το λένε: «Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι» και από αυτό μου αφηγούνταν ένα σωρό ιστορίες, για παιδιά σαν εμάς, που ζούσαν σε κάποια άλλη χώρα του κόσμου αλλά που κι εκείνα σαν εμάς, άνηκαν σε έναν άλλο θεό, πολύ κατώτερο από τον Χριστουλη, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει τη δύναμη να εξασφαλίσει στα δικά του παιδιά ούτε ένα μπουκάλι γάλα.

Όλα αυτά θα της έλεγα της δασκάλας, αν με ρωτάτε και είμαι βέβαιη ότι θα της φαίνονταν πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα της είπαν τα άλλα παιδιά, που έκαμαν κι αυτό το καλοκαίρι ότι κάμουν συνήθως τα καλοκαιριά όλα τα παιδιά του κόσμου αλλά που δεν τους παίρνει από το μυαλό πως το επόμενο καλοκαίρι ή κάποιο άλλο καλοκαίρι, μπορεί και αυτά να βρεθούν σε μια θέση σαν τη δική μου.

Όμως η δασκάλα δεν με ρώτησε και εγώ δεν της είπα τίποτα.

Αλλά μετά που τελειώσαμε το μάθημα με πήρε παράμερα και με αγκάλιασε, γιατί η δασκάλα μας είναι πολύ τρυφερή και μου είπε ότι ήθελε να μου δείξει κάτι που ήταν μόνο για μένα.

Κατεβήκαμε μαζί στο γραφείο των δασκάλων και εκεί μου έδωσε μια ωραία καινούρια τσάντα που είχε μέσα όλα τα σχολικά είδη και μου εξήγησε ότι αυτά μου τα έκαμαν δώρο οι δάσκαλοι, επειδή ήμουν η πρώτη μαθήτρια της τάξης μου, την περασμένη χρόνια. Εγώ δεν την πίστεψα γιατί ξέρω καλά ότι η δασκάλα μου και οι άλλοι δάσκαλοι ως και η διευθύντρια του σχολειού, που είναι πολύ αυστηρή και της αρέσει το κράτος, με λυπόντουσαν και από λύπηση μου τα χάριζαν.

Γιαυτό γύρισα μετά και της είπα – κυρία άμα τα είχα ανάγκη πραγματικά θα τα έπαιρνα και δεν με πολύ νοιάζει εμένα αν με λυπούνται, ωστόσο να ξέρετε ότι τώρα πια έχουμε αρκετά χρήματα για να αγοράζουμε πράγματα και επιπλέον να πληρώνουμε και το κράτος, που μας ζητεί ολοένα και περισσότερα.

Αυτό της είπα και της γύρισα πίσω την ωραία τσάντα, για να τη δώσει σε κάποιο άλλο παιδί, που ίσως την είχε περισσότερη ανάγκη από μένα.

Φυσικά δεν έκατσα να της εξηγήσω πως μετά που έφυγε ο μπαμπάς μου, η μαμά μου που είναι πολύ όμορφη και τον αγαπούσε παρά-παρα πολύ, ούτε έκλαψε, ούτε παραπονέθηκε, ούτε έβγαλε μια κουβέντα, παρά μάζεψε λίγα πράγματα και αφού μας φίλησε εμένα και τον αδελφό μου, μας είπε ότι θα έφευγε να βρει κάποια δουλεία, για να μην ξανακούσει να της μιλεί η γιαγιά μου έτσι για τον μπαμπά.

Και ενώ ήταν ακόμα στην πόρτα, εμείς ακούσαμε τη γιαγιά που ωρύονταν και της φώναζε – τρελάθηκες μωροί, τι πας να κάνεις?

Όμως η μαμά μου ούτε που γύρισε να της απαντήσει και έκλεισε πίσω της την πόρτα με βρόντο.

Τώρα έρχεται που και που να μας δει και μας λέει πως έχει βρει μια πολύ καλή δουλεία σε μια άλλη πόλη και όποτε μας επισκέπτεται τα χεριά της είναι γεμάτα δώρα.

Λεφτά μας στέλνει συνεχεία και η γιαγιά μας αγοράζει αρκετά πράγματα και βάζει και κάποια στην άκρη, γιατί λέει ότι έτσι όπως πάμε, ούτε ο διάβολος δεν θα βρίσκει δουλεία σε λίγο καιρό.

Ο αδελφός μου ο μπούρδας τη ρώτησε, αν η μαμά είναι πιο έξυπνη από τον διάβολο και γι αυτό βρήκε δουλεία αλλά η γιαγιά έβαλε τα κλάματα και μουρμούρισε πως η μαμά μας αναγκάζεται να κάμει χειρότερα πράγματα κι από τον διάβολο, για να μας στέλνει αυτά τα λεφτά, να πληρώνουμε το κράτος, που είπαμε ότι τα θέλει όλα δικά του και δεν δίνει δεκάρα για το τι αναγκάζεται να κάμει ο κοσμάκης για να τα βρει…

Όχι, δεν της τα είπα αυτά, γιατί δεν μου αρέσει να κουβεντιάζουν τη μαμά μου, άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ ποσό ερωτευμένη ήταν με τον μπαμπά μου και ποσό ξετρελαίνονταν να της αφηγείται και αυτηνής ιστορίες και πολλές νύχτες περίμενε να αποκοιμηθώ εγώ, για να πάρει αυτή τη σειρά της να τον ακούει…

Όμως νομίζω πως η δασκάλα μου τα ξέρει όλα αυτά, όπως τα ξέρουν όλοι στη γειτονιά του Γκύζη και ίσως να ξέρει και περισσότερα από μένα, γιατί όταν της είπα ότι χάρη στη μαμά μου έχουμε αρκετά λεφτά και δεν μου χρειάζεται η τσάντα, γύρισε αλλού το πρόσωπο της και δάκρυσε.

Κι εγώ την τράβηξα από το μανίκι και της είπα – μην κλαις κύρια, γιατί μπορεί ο Χριστός να σταμάτησε στου Γκύζη, εγώ όμως θα συνεχίσω και θα πάω παραπέρα.

Ακόμα και αν είναι να το κάνω σαν τη μαμά μου…»

αυτο το γραμμα που ανεβασες αντιγονη πρεπει να το διαβασει καθε ελληνας καθε ελληνιδα. να φυγει επιτελους το λιπος απο την καρδια η τσιμπλα απο τα ματια η μαρμελαδα απο το μυαλλο. οσον αφορα τους διαφορους καλοζωισμενους γυμνοσαλιαγκες που θελουν να μας σωσουν( που να μην σωσουνε ποτε) και να το διαβασουνε απλα ισως δυσκολευθουνε λιγο να καταπιουνε το σουσι τους..

Θέλουν να ξεπουλήσουν τα πάντα. Κάποιοι εδώ και χρόνια εργάζονται, παζαρεύονται, ανεβοκατεβάζουν τις αξίες, κι αποφαίνονται επί παντός... Πόσο να κάνει όλη η Εθνική Πινακοθήκη; Αρκεί μάγκες μου να πάει σ’ ελληνικά χέρια....

Γράφει κάποιος που δεν ξέρω κι ούτε θέλω να τον μάθω:
Το βρήκα εδώ

..... Σε κάθε περίπτωση η, Δ/ντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, νομίζω βάζει τα πράγματα στις ορθές τους διαστάσεις : Κατ΄ αρχάς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ναΐφ ζωγράφο. Έναν ασπούδαστο και άτεχνο καλλιτέχνη, ο οποίος όμως έχει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία στο έργο του. Γιατί ο Θεόφιλος έκανε συνθέσεις με αξιοθαύμαστο τρόπο, είχε μια ισοτονική αρμονία στα έργα του και μετέφρασε χρωματικά την ελληνική ύπαιθρο με τρόπο που δεν κατόρθωσαν άλλοι ζωγράφοι. Για όλα αυτά τον εκτιμώ πολύ. Και δεν είναι περίεργο που τον λάτρεψε η γενιά του ΄30 αφού αυτός είχε υλοποιήσει τα ιδανικά της, χωρίς φυσικά να το ξέρει. Πρέπει όμως να κρατάμε τα πράγματα στο επίπεδό τους και να τοποθετούμε τους καλλιτέχνες στις σωστές τους διαστάσεις. Να σταματήσουμε να βλέπουμε τον Θεόφιλο δίπλα στον Παρθένη, στον Γύζη ή στον Μόραλη. Αυτό είναι λάθος. Ο Θεόφιλος είναι ο μόνος καλλιτέχνης του οποίου ολόκληρο το έργο έχει κηρυχθεί εθνική πολιτιστική κληρονομιά. Δεν είναι υπερβολή; Μπορείς να κηρύξεις ως πολιτιστική κληρονομιά κάποια έργα, όχι όμως τον καλλιτέχνη. Εκτός κι αν είναι ο Φειδίας. Ο Θεόφιλος ζωγράφιζε παντού, ακόμη και σε μαξιλαράκια. Κηρύσσεις τα μαξιλαράκια πολιτιστική κληρονομιά; Είναι και λίγο αστείο…

- Σήμερα πάντως, στη διεθνή αγορά τέχνης δεν θα είχε καμία θέση. Γιατί η αγορά αυτή κινείται με άλλα κριτήρια και νόμους. Κανείς Ελληνας δεν μπορεί να εισχωρήσει εκεί, ούτε καν οι δικοί μας μεγάλοι. Και ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Στις δημοπρασίες που γίνονται στο Λονδίνο τα ελληνικά έργα πάνε μόνο σε ελληνικά χέρια, ποτέ σε ξένους. (Ιστολόγιο ΕΛΛΑΣ)......

Κράνιος:
Για τον άνθρωπο που έγραψε αυτό το κείμενο δε θέλω να πω τίποτα. Αλλά για την κυρία που διευθύνει την Εθνική Πινακοθήκη θα πω. Τα παρακάτω. Και λίγα λέω.

1. Είναι μια Λαμπράκη. Ε;

2. Λέει το Θεόφιλο ασπούδαστο και άτεχνο. Ωραία, ασπούδαστο. Αλλά άτεχνο;
Εσύ το λες αυτό κυρία Λαμπράκη; Τι εννοείς σπουδές; Ο Βαν Γκογκ είχε σπουδάσει κατά τις πληροφορίες σου; Ο Πικάσσο είχε σπουδάσει; Ο Βερμέερ είχε σπουδάσει εκεί που έψηνε ψωμιά στο φούρνο του; Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος είχε σπουδάσει; Όλοι αυτοί είχαν πτυχία;

3. Άτεχνος ο Θεόφιλος; Και τι εννοείς τέχνη; Γίνεται κάποιος συγγραφέας παίρνοντας το πτυχίο του φιλολόγου; Γίνεται κάποιος ζωγράφος τελειώνοντας τη σχολή καλών τεχνών; Γίνεται κάποιος επιχειρηματίας τελειώνοντας οικονομικές σπουδές; Γίνεται κάποιος άγιος τελειώνοντας θεολογική σχολή;

4. Έγινες εσύ ικανή και αρμόδια να κρίνεις τους καλλιτέχνες καταλαμβάνοντας, δεν ξέρω με ποια κριτήρια, μια θέση στο κράτος, αυτό το κράτος που είναι σε κατάσταση αποσύνθεσης;

5. Τι είναι εθνική κληρονομιά και τι όχι η ψυχή μας το ξέρει. Δε θα μας το πεις εσύ. Ροκανίζεις δημόσιο χρήμα, και μας φτύνεις εντέχνως. Μόνο να φτύνεις ξέρεις. Και να προσβάλλεις. Προσβάλλεις όλους τους Έλληνες μιλώντας με τον απαξιωτικό τρόπο που μιλάς για το Θεόφιλο.

6. Τη γενιά του 30 πώς τη βλέπεις; Και πώς δικαίωσε ο Θεόφιλος τη γενιά του 30; Και πώς το ξέρεις τι ήξερε και τι δεν ήξερε ο Θεόφιλος;

7. Γιατί προτιμάς τον Παρθένη, το Γύζη και τον Μόραλη; Μήπως έχεις βουτήξει κάποια έργα τους και τα ‘χεις καταχωνιάσει ή τα έχεις ήδη πουλήσει σε κάποιους ξένους; Επειδή δεν έχεις κάτι από Θεόφιλο;

8. Όταν μιλάς για το Θεόφιλο με τον απαξιωτικό αυτό τρόπο, εγώ καταλαβαίνω ότι διαπραγματεύεσαι κάποια κομμάτια του Θεόφιλου. Όποιος σου τα δώσει καλά να πάθει ο βλάκας. Πού τα βρήκες κυρία Λαμπράκη και πού σκοπεύεις να τα πουλήσεις; Μάλλον τα βούτηξες, τα πούλησες και τώρα γελάς.

9. Όταν μιλάς για τον Θεόφιλο με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο, εγώ σε βλέπω κατ’ ευθείαν σαν ανίκανη να κατέχεις τη θέση που κατέχεις. Αλλά κι επικίνδυνη. Είσαι ικανή να πουλήσεις όλη τη συλλογή του Θεόφιλου, του Παρθένη, του Γύζη, κι ολωνών μαζί. Μπορείς να πουλήσεις όλη την Εθνική Πινακοθήκη, και μάλλον το ‘χεις κάνει. Μαζί με τους τροϊκανούς τώρα ποιος σας πιάνει...

10. Λες ότι οι Έλληνες καλλιτέχνες δεν πιάνουν τίποτα στη διεθνή αγορά. Τέλεια. Εδώ δεν πιάνει η Ακρόπολη μία, θα πιάσει η Εθνική Πινακοθήκη;... Κάτσε καλά...

11. Στις δημοπρασίες στο Λονδίνο, πού είπες πάνε τα ελληνικά έργα; Σ’ ελληνικά χέρια; Τώρα καταλαβαίνω που θα πάει όλη η δημόσια περιουσία: Σ’ ελληνικά χέρια!!!!!!!!!!!!!

12. Κουφάλες, εδώ έξω υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους δεν μπορείτε να ξεγελάσετε... Κλέφτες, αγιογδύτες, Μαρίες, εκτιμητές του κερατά, δεν είναι νάιφ το μυαλό μας... Κάνετε το λάθος που κάνουν όλοι οι εγκληματίες. Πιστεύετε ότι όλοι οι άλλοι πλην των ομοίων σας είναι ηλίθιοι. Ηλίθια κυρία Μαρία, αντί να πλένεις πιάτα και να πλέκεις σεμέν και καρέ, μου έμαθες και τις τιμές που πιάνουμε στη διεθνή αγορά!

Το είδα δημοσιευμένο στο www.ftiaxno.gr και σίγουρα πρέπει να υπάρχει και εδώ...

Εδώ βλέπουμε δύο σωτήρες που θέλουν να σώσουν έναν παππού.
Δεν ξέρω τι πρόβλημα είχε ο παππούς αυτός. Τώρα ξέρω ότι του έχει χαλάσει το πρόσωπο η ... πόρτα. Αν ζει....

Διότι οι σωτήρες ήταν δύο.

Ο ένας έκανε τη μηχανή. Μπροστά. Θα τονε λέω στο εξής "Μηχανή Θεό".
Παλιά η μηχανή ήταν πίσω. Τώρα μου γίνανε όλα με μπροστινή κίνηση για καλύτερα κρατήματα στις ...στροφές.

Ο άλλος σωτήρας είναι κάτι σαν τον εισπράχτορα. Είναι και δεν είναι σωτήρας. Είναι και δεν είναι Θεός. Ημίθεος ένα πράμα. Θα τονε λέω στο εξής "Διακοσμητικό Θεό".

Ο αρχαίος "Από Μηχανής Θεός" σήμερα δεν είχε ρθει για δουλειά.



Έτσι μας πάνε εμάς τα ηλικιωμένα. Μηχανή Θεός, Διακοσμητικός Θεός, κι ο Από Μηχανής Θεός δε μας θυμάται. Ο Από Μηχανής Θεός είναι μόνο για τις τραγωδίες. Εμείς τα ηλικιωμένα είμαστε στην αρχή, πριν αρχίσει η κανονική τραγωδία. Είμαστε φύρα. Για να καταλάβουν οι ανυποψίαστοι θεατές τι παίζει σήμερα... Θα δουν σήμερα τον ουρανό σφοντύλι. Μια τραγωδία αυτοσχεδιασμού ... των σωτήρων. Έλεος...

Έτσι πάνε την Ελλαδίτσα μας οι αυτόκλητοι, αμετάκλητοι, αναντικατάστατοι. Την πάνε καροτσάκι. Και με ταχύτητα. Διότι έχουν κι άλλους να σώσουν...

Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.
Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.
Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του.
Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990.
Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποιήση)

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύντονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρ ό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.
Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ.
Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.

Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’ όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στόν Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά. Για όποιον θέλει περισσότερη αφύπνιση ας διαβάσει το «σπήλαιο του Πλάτωνα» και θα ξημερώσει ένας καινούριος κόσμος.

Είναι τρελοί όσοι πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη.
Είναι βλάκες όσοι πιστεύουν ότι η Γη είναι κούφια.
Είναι χαζοί όσοι περιμένουν τους Ελ.
Είναι απλώς έμποροι όσοι διαδίδουν προφητείες.
Είναι φυσιολογικοί άνθρωποι όσοι τα διαβάζουν όλα αυτά. Είναι ευφάνταστα μυθιστορήματα, διασκεδαστικά και ίσως προάγουν τη φαντασία μας, που είναι το πλέον χρήσιμο και φτηνό εργαλείο στα δύσκολα.

Αλλά φίλοι μου υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι ούτε τρελοί, ούτε βλάκες, ούτε χαζοί... και ισχυρίζονται, χωρίς να είναι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας κτλ,...
ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι αυξάνουν το διοξείδιο του άνθρακα, κι αυξάνουν έτσι τη θερμοκρασία της Γης!

Είναι οι πλούσιοι πανίβλακες, οι πλούσιοι κοπρίτες που θεωρούν εαυτούς την καλύτερη ράτσα και θέλουν να την περισώσουν.
Αυτό θυμίζει κατευθείαν τους ναζί, το φασισμό, κι όλα τα συμπαραμαρτούντα....

Αυτοί δεν παράγουν διοξείδιο του άνθρακα, διότι δεν τρώνε φασολάδα. Οι Έλληνες - είναι γνωστό τοις πάσι - τρώνε όσπρια και γενικά πρωτεϊνούχα σπόρια ... και βρωμίζουν το περιβάλλον. Δεν μπορεί ν' αναπνεύσουν οι πλούσιοι στην άλλη μεριά του πλανήτη.
Ο δε Κράνιος υποστηρίζει την ελεύθερη βόσκηση των αιγοπροβάτων (δι ευνόητους κατ' αυτόν λόγους) στα βουνά και τους λόφους, και είναι γνωστό πόσο το φουσκί των ζώων αυτών επιβαρύνει την ατμοσφαίρα.
Οι Έλληνες λοιπόν, κατά την ... αφρόκρεμα των φασισταριών αυτών... , πρέπει να λιγοστέψουν σε ανεκτά επίπεδα. Θα κρατήσουμε τους υπάκουους και τους χρήσιμους στα μεγάλα αφεντικά.

Δεν τα λέω εγώ αυτά.
Υποστηρίζουν στα σοβαρά ότι γίναμε πολλοί. Θα ρίξουμε λένε τον κλήρο, να δούμε ποιος θα φαγωθεί.

Για να σώσουν τους ανθρώπους θα πρέπει να τους λιγοστέψουν λένε.
Δείτε το βίντεο. Δεν είναι συνομωσία. Είναι σχέδιο σωτηρίας του ανθώπινου γένους!!

Όποιος μου μιλήσει για τ' ανθρώπινα δικαιώματα πια, θα έχει να κάνει μαζί μου...
Κι από τα ζώα, θα μείνουν μόνον εκείνα που γουστάρουν εκείνοι: Κάτι λυκόσκυλα, κάτι καρχαρίες, πιράνχας, ύαινες, φίδια, σκορπιοί, ...

Φάτε τσάμπα ρεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!