Βλέπετε διαφορές από τη δεκαετία του '80;

Απλά θεϊκό!

Ηλία βιντεάρα πολύ γέλιο! Πραγματικά εύχομαι να μπορούσα και εγώ να αντιδράσω σαν τον Ψάλτη.

Υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται. Είναι τα γνωστά υποζύγια. Ένα τέτοιο ήμουν κι εγώ. Μια μέρα...
Μια μέρα πήγα να θεωρήσω το βιβλιάριο υγείας μου. Βρήκα μια ουρά μέχρι κάτω στις σκάλες. Ύστερα από 3 ώρες αναμονής έφτασα στην πόρτα. Κι ακούω το διάλογο:
-Δεν μπορώ κυρία μου να σας το θεωρήσω. Πρέπει να έρθει ο ίδιος ο δάσκαλος για θεώρηση του βιβλιαρίου του.
-Μα είμαι η γυναίκα του! Δεν μπορεί να έρθει. Δουλεύει σ' ένα σχολείο μονοθέσιο. Αν έρθει, την ημέρα εκείνη θ' αναγκαστεί να κλείσει το σχολείο.
-Τι σχολείο είπατε; Τι 'ν' αυτό;!
-Είναι σε χωριό.
-Να πάρει άδεια από την υπηρεσία του. Φύγετε σας παρακαλώ.
-Μα, δεν μπορεί να κλείσει το σχολείο του ο δάσκαλος για ένα τέτοιο απλό θέμα! Πάρτε εσείς τηλέφωνο στην υπηρεσία του ή όπου αλλού θέλετε.
-Ο επόμενος. Δε θα με τρελάνετε.
Η σύζυγος του δασκάλου έφυγε. Με το κεφάλι κάτω. Ένας γέρος, ακαθορίστου ζωδίου, κοτσανάτος και κορδωτός, άρχισε να γελάει και να ειρωνεύεται το δάσκαλο και τη γυναίκα του, και σε συγχορδία με τους γύρω του να χασκογελά!
Βγήκα από τη σειρά μου και πήγα κοντά του. Αφού τον ξέχεσα για την απαράδεχτη συμπεριφορά του, κι αφού το βούλωσε, γύρισα στη θέση μου, μονολογώντας για την απαράδεχτη κατάσταση της διοίκησης του ελληνικού δημοσίου. Τι επακολούθησε;
Τα στυλά, οι σφραγίδες ... πήρανε φωτιά. Σε χρόνο dt τέλειωσαν όλοι που βρίσκονταν μπροστά από μένα! Φτάνω στην υπάλληλο, τη βλέπω κίτρινη από το φόβο της! Της χαμογελώ, της δίνω το βιβλιάριο, το θεωρεί, μου το δίνει, μου χαμογελάει έκπληκτη σχεδόν για την ευγένειά μου, και με ρωτά:
-Αυτό το ρόπαλο, γιατί το 'χετε μαζί σας;!
-Α, είναι μια ματσόλα. Την αγόρασα πριν έρθω εδώ. Μου άρεσε, και θα τη βάλω πάνω από το τζάκι μου. Αλλά και μπορεί να μου χρειαστεί. Εργαλείο είναι. Δείτε πόσο όμορφο είναι το ξύλο που την έχουν φτιάξει!
-Όλοι νομίσαμε ότι ήρθατε να μας ... κοπανήσετε! Μα... είναι τόσο τρομακτικό αυτό! Γιατί δεν το βάζατε σε μια τσάντα και το κρατάτε έτσι στα χέρια σας;
-Μα, το εργαστήριο του μικροξυλουργού δεν είχε τσάντα που να χωράει η ματσόλα.
Χαχαχαααααα.........
Οι άλλοι πίσω άρχισαν να μου διαμαρτύρονται τότε:
-Ώχ, τώρα που είπες την αλήθεια άνθρωπέ μου, δε θα τελειώσουμε ποτέ! Σε λίγο θα μας πουν είναι ώρα για σχόλασμα! Τι τόθελες και τόλεγες!
Τότε, αγρίεψα πάλι, γύρισα προς την υπάλληλο και της έριξα ένα κανονικό ξεχέσιμο - της το χρώσταγα - για τη συμπεριφορά της στη γυναίκα του δασκάλου!

Τα θυμήθηκα αυτά. Μου τα θύμισε η υπέροχη σκηνή που πόσταρε ο Ηλίας! Δέκα φορές την είδα! Τη σκέφτομαι και γελάω...

.

Όντως σε σχέση με το 80 είμαστε αρκετά χρόνια μπροστά αλλά σε σχέση με άλλες χώρες είμαστε αιώνες πίσω δυστυχώς....

.

Μα, θέλω να πω ότι γενικώς ο δημόσιος υπάλληλος είναι ένας πεινάλας, ένας σκλάβος, που συνήθως η δημόσια διοίκηση του ζητά να μην κάνει τίποτα. Ή του λένε να κουβαλάει πέτρες σαν τον Σίσυφο.
Ο δημόσιος υπάλληλος που θέλει να κάνει τη δουλειά του τραβάει του Χριστού τα πάθη. Και γίνεται και περίγελος του κόσμου όλου!!!
Τόσα χρόνια μιλάνε για το πρόβλημα του δημοσίου! Το πρόβλημα είναι της δημόσιας διοίκησης.
Η δημόσια διοίκηση βρωμάει!!! Και πώς να διατάξει ο προϊστάμενος που έχει τον κώλο του εκτεθειμένο; Ο τεμπέλης, ο κλέφτης, ο μιζαδόρος, ο γελοίος, ο ανίκανος, το κομματόσκυλο, ο ημέτερος ... ήταν το χαϊδεμένο παιδί της κυβέρνησης! Αφού δεν ήξερε ούτε ήθελε να κάνει κάτι στην υπηρεσία, ας ... είναι στην καρέκλα του δ/ντή, του προϊσταμένου, του Γενικού Δ/ντή, και πάει λέγοντας!...
Το 'χω ξαναγράψει. Ο δημόσιος υπάλληλος είναι επιπλέον εκτεθειμένος στους .. συναδέλφους του: Ποιος είσαι ρε κουφάλα που θέλεις να φτιάξεις εσύ τα κακώς κείμενα!!! Δεν σ' αρέσει που αράζουμε;;;!!! Άντε και ...!
Αν όμως το δημόσιο υπάλληλο τονε διατάξει μια κεντρική διοίκηση με την απειλή της απόλυσης ... άμα την καταγγελία; Θα του φύγει το κάτουρο κατά την αγοραία έκφραση του φυσικού δικαίου!!

Στην Πάτρα, ένας αντιδήμαρχους (ουάου!!!) υπεύθυνους για τον τομέα της καθαριότητας (?) πριν αρκετά χρόνια, σταμάτησε με την οδηγό του (Ουάου!!!!) σε μια πλατεία. Πάει και ξυπνάει έναν εργάτη της καθαριότητας, που δούλευε στην πλατεία. Κοιμόταν στο παγκάκι και το ροχαλητό ενοχλούσε τους περιοίκους. Μάλιστα ο αντιδήμαρχους χρησιμοποίησε και αργκό, τη γλώσσα που είχε μάθει από μικρός (και από τον Κουτσόγιωργα, τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, και πλείστους άλλους!!!) και προκάλεσε τον ... άνθρωπο! Μη γελάτε! Μπορεί κάθε μέρα να κοιμόταν, όμως εκείνη τη φορά μπορεί να είχε πράγματι ... πυρετό!
Το αποτέλεσμα ήταν ... ν' ακούσει όλη η γειτονιά τ' άπλυτα του αντιδήμαρχους!!!, ν' ακούσει τα βλαστήμια και τα εξ' αμάξης, και το ωραιότερο: Να φάει τις κατακεφαλιές του και να τονε κουβαλάνε σηκωτό οι μπράβοι του κι οι ... οδηγοί του!!
Καλά να πάθει ο πούστης!! Λέει το λέει ο λόγος!!!! Αααααα!!!
Ο εργάτης αυτός σύντομα προήχθη σε προϊστάμενο!!!!!!
Ο αντιδήμαρχους αντίχριστους ... προήχθη κι αυτός: Έγινε Νομάρχης!!!! Έγινε, δεν τον εξέλεξαν διάολε!!! Διότι αν γινότανε έτσι Νομάρχης κάποιος ...
Συγνώμη. Μου έρχεται εμετός. Θα ποστάρω τώρα, πριν το μετανοιώσω...
Ο αντιδήμαρχους Νομάρχους έγινε γνωστός ανά το πανελλήνιο για τα δώρα από μια προϊσταμένους βρώμους της πολεοδομίους, που πλούτισε από το λάδι, με εκβιασμούς κτλ.
Ένα πρωί Κυριακή, ένα φορτηγό στην Ακτή Δυμαίων τουμπάρισε κι έκλεισε ο δρόμος: Μετέφερε σωλήνες ....
Έκλεβε για λογαριασμό του Νομάρχους!!!! Τα πήγαινε στο μαγαζί του!!!! Έκλεβε την Υπηρεσία Ύδρευσης Αποχεύτευσης .... κάνοντας τη μεταφορά! Τα κλωπιμαία τα πήγαινε στον αδερφό, κάτι τέτοιο, του Νομάρχους.

Καλά δεν τό 'φαγε το ξύλο του στην ... πλατεία;!
Είναι δημόσια διοίκηση αυτή; Στου διουούλους ούλους! ξΦτου!

.