λιπασμα για τοματες?

τελικά πηγα σε εναν γεωπόνο και μου εδωσε κοπρια (συσκευασια σαν να'ναι χώμα). και επειδη εχω ήδη φυτεμένα το εβαλα γυρω γύρω απο τα φυτά μου - ετσι μου είπε. Σε όλα τα φυτά μου στο μποστανάκι μου.
Επειδή δε το γνώριζα , στην επομενη φορά θα κάνω το ίδιο με τη διαφορά οτι θα το ανακατεψω με το χωμα πριν σπείρω.

Πολυ καλα εκανες !! Τωρα λιγη περιποιηση και ...καλη παραγωγη.

τελικά λιγο λιπασμα τι κανει......

αμεσως ολα μου τα λαχανικά εχουν πάρει τα πάνω τους.

Τομάτα: απαιτήσεις καί φυτοπροστασία

- Η τομάτα προτιμά τόπο σχετικά δροσερό, (μέ μεσημεριανό αέρα καί βραδυνό κατεβατό, ή έστω καί έν μέρει απόσκιο), έδαφος περισσότερον συνεκτικό (καί μέ κάποια χωματόπετρα), παρά αμμώδες, βαθειά οργωμένο - ανασκαμμένο καί λιγώτερον φρεζαρισμένο, χώμα περισσότερον ανενεργό , παρά αφρόχωμα, χέρσο- μπαΐρι, παρά εξηντλημένο από καλλιέργειες.
- Ο λάκκος όπου θά (μετα-) φυτεύσετε τό φυτό καλόν είναι νά (ανα-)σκάβεται βαθύς καί ευρύς, (σχεδόν 2/3 γόνατο), ενσωματώνοντας ομοιογενώς στό υπόστρωμα ό,τι ενισχυτικό διατροφής χρησιμοποιείτε (λίπασμα, κοπριά, χουμό).
- Προοδευτικά καί επεκτατικά, μέ κάθε πότισμα (στήν αρχή όσον γίνεται λιγώτερον), ή βροχή, ανασκάβετε καί παραχώνετε τόν λάκκο. Έτσι, μέχρις τίς αρχές τού Ιουλίου, όπου ωριμάζει ο καρπός, αρκούν 2-3 ελαφρά ποτίσματα ή αντίστοιχες περιπτώσεις βροχής. Λάβετε υπ’ όψιν σας ότι μέ τό παράχωμα τού λάκκου ο κορμός θά πετάη αντίστοιχα νεές `ρίζες καί θά εκμεταλλεύεται περισσότερον χώρο.
- Άν χρησιμοποιείτε κοπριά, νά είναι καλά «χωνεμένη». Η λιγώτερο χωνεμένη – αχώνευτη κοπριά δίνει μέν ταχυτέρα ώθησι στό φυτό,αλλά, δημιουργεί καί μεγάλες απαιτήσεις σέ νερό καί ευνοεί τίς μυκητιάσεις. Κοπριά έτους, μόνον τών αλόγων –όνων μπορεί νά χρησιμοποιηθή διακορπιζόμενη επιφανειακά, (καί σάν εδαφοκάλυψις). Σέ καθε άλλη περίπτωσι κοπριάς, προτιμάτε νά τήν `ρίχνετε βαθειά στό αυλάκι καί, αφού τήν παραχώσετε καί τό ποτίσετε, νά τό ανασκάψετε γιά νά ομογενοποιηθή η σύστασις καί επάνω –‘πάνω νά μετα-φυτεύσετε τά φυτά. Άν η κοπριά είναι από κοτερά, (επειδή είναι πολύ όξινη), προτιμώτερο είναι νά καίεται, προηγουμένως, σέ «καμμίνι» σκεπασμένο μέ χώμα - πασπαριά. (Ίσως πάρει καί καμμιά εβδομάδα γιά νά καή). Προσωπική μου εμπειρία είναι ότι η στάχτη αυτή στό υπόστρωμα όπου θά φυτεύσετε τά φυτά, (ίσως λόγω καλίου), εξασφαλίζει μεγαλυτέρα αντοχή καί διάρκεια παραγωγής. Πολοί διατηρούν τήν κοπριά από τά κοτερά σέ βαρέλι μέ νερό, τήν ανακατεύουν καί `ρίχνουν περιοδικά από τό νερό αυτό στά φυτά, (αλλά δέν είναι καί λίγοι εκείνοι πού υπερβάλουν καί τά καίνε ολοκληρωτικά!)
- Αν βάλετε λίπασμα, (θά έλεγα μόνον κατά τήν φύτευσι), προτιμήσετε βασικό, σταδιακής αποδεσμεύσεως, (Προσωπικά `ρίχνω μιά ‘πλοχεριά 16-20 –0 ή 11-15-15 κάθε 6-7 φυτά, δηλαδή, σχεδόν μιά-δυό κουταλιές τού γλυκού ανά λάκκο φυτού καί λίγο πιό ανοικτά). Αποφεύγετε πάντοτε, νά `ρίχνετε επιφανειακά λιπάσματα έναν μήνα πρό τής συλλογής τού καρπού. Επίσης, δέν έχει έννοια νά λιπαίνετε τά φυτά μέ τήν πολλή ζέστη, μάλλον ζημιά θά κάνετε.

Στήν περίπτωσι πού εφαρμόζετε επιφανειακή λίπανσι (μέ νιτρικό ή αμμωνιακό λίπασμα) τά οποία διαλύονται μέ τήν υγρασία (αρκεί τής ατμόφαιρας), λάβετε υπ’ όψιν σας ότι:
- Τό φυτό δημιουργεί ηυξημένες απαιτήσεις σέ νερό καί σέ ανάλογο στάδιο οι καρποί του είναι περισσότερον νερουλιασμένοι, παρ’ ό,τι φαίνονται χυμώδεις.
- Τά νιτρικό λίπασμα (Ν, άζωτο, σέ νιτρική μοφή) είναι αμέσου δράσεως καί, άν εύρη αρκετή υγρασία στό υπέδαφος, ό,τι δέν προλάβει νά αρπάξη τό φυτό, φεύγει ταχύτατα (ως τή θάλασσα!) σέ ελάχιστες ημέρες.
- Τό αμμωνιακό, (Ν σέ αμμωνιακή μορφή), μετατρέπεται πιό σταδιακά μέ τήν υγρασία σέ νιτρική μορφή οπότε καί απορροφάται από τό φυτό. Έτσι, η επίδρασίς του είναι πιό βραδεία καί μακρύτερη, αλλά καί οι συνέπειες στούς καρπούς μπορεί νά είναι περισσότερον παρατεταμένες στόν χρόνο αναλόγως τής υπάρχουσας υγρασίας. (Τούτο είναι περισσότερον σχετικό μέ τά ξερικά αμπέλια πού άν `ρίξης τήν άνοιξη θειική αμμωνία καί δέν βρέξη μετά αρκετά, αλλά βρέξη κατά τήν ωρίμανσι.)
- Σέ κάθε περίπτωσι ποτίσματος - βροχής, εφ’ όσον υπάρχουν εναπομείνασες ποσότητες λιπάσματος, τούτο μεταφέρεται στό φυτό καί τούς καρπούς μέ αποτέλεσμα τήν υποβάθμισι τού καρπού.
- Εδώ παρατίθενται μόνον οι γενικές αρχές, ενώ στό εμπόριο κυκλοφορούν ειδικά λιπάσματα γιά κάθε περίπτωσι. Συμβουλευθείτε καί τούς γεωπόνους «ιατρούς» παρά τούς «φαρμακοποιούς».

Πότισμα καί συντήρισις τών φυτών
- Τό πότισμα θά πρέπη νά είναι ισορρπημένο καί συγκρατημένο.
Τό υπερβολικό πότισμα ξεπλένει τό έδαφος καί ιδιαίτερα τό ενεργό ασβέστιο, τό οποίο παρασύρεται σέ βάθος. Η τομάτα έχει μεγάλη ανάγκη τό ασβέστιο. Έλλειψις ασβεστίου προκαλεί μαύρισμα – σάπισμα στήν βάσι τού καρπού.
Αποφεύγετε τό πότισμα κατά τήν αρχική ανθοφορία, όπως καί 4-5 ημέρες πρίν από τήν συλλογή τού καρπού. Άν τό έδαφος είναι επικλινές, αφήνετε, ανακέφαλα, κάθε 2-3 αυλάκια καί ένα κενό αυλάκι, τό οποίο θά ποτίζετε μόνον αυτό, ώστε τό νερό νά συμπίνη στό υπόστρωμα χωρίς νά δημιουργή επιφανειακή κρούστα. Σέ κάθε περίπτωσι, όταν ποτίζετε, (ή βρέξη), φροντίζετε μετά 1-2 ημέρες νά σκαλίζετε τό ποτισμένο, ή, ακόμη καί πρίν τό πότισμα άν τό έδαφος έχει σκληρύνει αρκετά. Εναλλακτικά, μπορείτε νά ανα-σκάψετε διανοίγοντας βαθύτερα τό αυλάκι καί, αφού τό ποτίσετε, νά τό παραχώσετε μετά. (Τούτο γιά οικονομία τού νερού καί καλύτερη αναπνοή). Ποτέ πότισμα μέ τόν ήλιο, καί σέ περίπτωσι στρές, όχι απότομα, αλλά πολύ λίγο καί σταδιακά έως ότου συνέλθη τό φυτό.

- Εάν κατά τή πρώτη άνθησι, (Μάιος – Ιούνιος), λόγω δροσερού καιρού, ή ένεκεν συγκεκριμένης ποικιλίας, τό φυτό δέση πολύ καρπό, αφαιρέσετε ένα μέρος, (νά μή εξαντληθή τό φυτό εν μέσω καλοκαιριού). Γιά τό φθινόπωρο δέν τίθεται τέτοιο πρόβλημα. Έχετε υπ’ όψιν σας, πάντοτε, νά αναζητάτε τήν χρυσή τομή ισορροπίας ανάμεσα στήν ευρρωστία τής «μάννας» καί τήν απόδοσι σέ «καρπό»).

- Γιά τήν φυτοπροστασία θά συνιστούσα (αντί τών συμβατικών θείου καί χακλκού) ψεκασμό μέ τσάϊ από πολυκόμπι καί πολύ αραιή δόσι βορδιγάλειου πολτού.
Γιά μιά ψεκαστήρα διαλύματος (10-12 κ.): Βράζετε γιά μισή ώρα 1 κ. χλωρό πολυκόμπι (ή 200γρ. ξερό) καί τό αφήνετε κάποιες ώρες νά μουλιάση καί νά παγώση. Όταν θά σουρέσετε τό τσάϊ `ρίξετε καί μιά κοφτή κουταλιά τής σούπας (τό πολύ) έτοιμο σκεύασμα από βορδιγάλειο πολτό τού εμπορίου, (ή αντίστοιχο διάλυμα άν τό φτειάξετε από γαλαζόπετρα καί ασβέστη). Πιό απλά, 0.2-0.25% αντί τής συνήθους, κανονικής - χαμηλής, δόσεως 0.5-0.7 % . Τό πολυκόμπι, αντί τού θείου, ενεργεί περισσότερον προληπτικά καί ισχυροποιητικά, θέλει, όμως επανάληψι κάθε 10-15 ημέρες. Τά αποβρασίδια από τό πολυκόμπι τά σκορπίζετε γύρω στίς `ρίζες. `Ραντίζετε μόνο ή πολύ ενωρίς τό πρωΐ, ή καλύτερα αργά τό απογιοματάκι, ποτέ μέ τήν ζέστη. Γιά τά προληπτικά `ραντίσματα προτιμάτε 3-4 ημέρες πρίν τήν πανσέληνο ή τό περίγειο, ή σέ σελήνη 3-4 ημέρων.
Τό πολυκόμπι θά τό εύρετε σέ όχθες ποταμιών –λαγκαδιών, ή σέ πηγές όπου σπάνε- απλώνουν τά νερά. Είναι σά μικρό πευκάκι τό πολύ ως 1μ. ύψος, συνήθως 30-50 εκ. Τά φύλλα του, ακτινωτά καί κάθετα στό κορμό του είναι σκληρά «σάν τού αλόγου τήν ουρά», (εξ΄ ού καί «αλογοουρά», «ίππουρις»), πλούσια σέ πυρίτιο. Μαζεύεται πρός τό τέλος τού Μάη.

Ως τόσον, σέ περιπτώσεις: ηυξημένης ατμοσφαιρικής υγρασίας – πρωϊνής δροσιάς, έντονης – απότομης αναπτύξεως τού φυτού, (καί κυρίως σέ συνδυασμό λιπάνσεως – κοπριάς καί ποτίσματος), σέ φάσι εξαντλήσεως τού φυτού από τόν καρπό, προβλέπετε νά `ραντίζετε μέ χαλκό (δόσις τό χαμηλώτερο τής κανονικής). Θειάφι (σκόνη): στό άνθος άν πρόκειται γιά ανθόρροια καί συντηριτικά μετά, τό καλοκαίρι. Προσοχή καί στά δύο: όχι «σοφάτισμα»! Άν έχη ζέστη (> 32 β.Κ), `ρίχνετε τό θεάφι χάμω, γιά νά μήν κάψετε τά φύλλα. (έτσι κι αλλοιώς, τό εξατμιζόμενο από τήν ζέστη θείο είναι πού θά σκοτώση τό ωΐδιο). Σέ πιό δροσερό καιρό, αντί χαλκού καί θείου μπορείτε νά `ρίξετε στά φύλλα σκόνη θεοιχαλκίνη.

PALIOS