Δάφνη Απόλλωνος (Βάγια) σε ζαρτινιέρες

Καλησπέρα

θέλω να βάλω στα κάγκελα του μπαλκονιού μου μια σειρά από ζαρντινιέρες με δάφνη, με σκοπό να καλύψουν όλο το ύψος του κάγκελου μέχρι την κουπαστή. Νομίζω ότι σε ζαρντινιέρα μήκους 80 cm δύο ρίζες είναι καλά, οι οποίες με το κατάλληλο κλάδεμα θα φουντώσουν στο πλάι και θα καλύψουν όλο το χώρο.
Το ερώτημα είναι ποιές είναι οι κατάλληλες διαστάσεις (ύψος και πλάτος) που πρέπει να έχει η ζαρντινιέρα; Στο εμπόρια κυκλοφορούν ζαρντινιέρες μήκους 80 cm σε δύο διαστάσεις που θεωρώ ότι μπορεί να κάνουν :
1η: υψος: 20cm και πλάτος :25cm (κόστος 8 € + λιγότερο χώμα)
2η: υψος: 35cm και πλάτος :45cm (κόστος 13 € + περισσότερο χώμα)

Ποιά πρoτήνετε για καταλληλότερη;
Σε ένα φυτόριο μου πρότειναν τη δεύτερη (και την ακριβότερη), ενώ ενώ σε αυτό το video: http://vimeo.com/40815141 βλέπω ότι χρησιμοποιεί την πρώτη.
Λάβετε υπόψη σας ότι θα χρειαστώ 8 ζαρντινιέρες οπότε η διαφορά χρημάτων δεν είναι μικρή. Απ την άλλη με ποια από τις δύο διαστάσεις θα γίνει καλύτερη δουλειά;


Ευχαριστώ

Αγαπητέ georz , συζητάς - ερωτάς γιά τίς ζαρτινιέρες -γλάστρες πού θά βάλης τίς δάφνες (βαγιές) στό μπαλκόνι σου. Από τήν πλευρά μου, τί θά σού έλεγα:
Γιά τίς γλάστρες βάλε ό,τι βολεύεσαι.
Γιά τά φυτά, ... προτίμησε άλλο τι, εκτός από βαγιές! Νομίζεις ότι θά σού παρέχουν ομορφιά, μά ... δέν διαθέτουν κανένα πλεονέκτημα τά φυτά αυτά σέ τέτοιου είδους "καλλιέργειες". Γιά νά είμαι πιό ακριβής, όταν τά συγκρίνω μέ τά αυτοφυή στό φυσικό τους περιβάλλον, τά λυπάμαι! Καί επειδή καί άλλοι, κατά καιρούς, συζητούν γιά τέτοια φυτά, νά γίνω πιό ξεκάθαρος:.

Τά φυτά (όχι τού εσωτερικού χώρου) κατά κανόνα θέλουν ήλιο. Άλλα προτιμούν πιό δροσερό περιβάλλον, άλλα εκμεταλλεύονται καί τό πιό ξηρό μέρος, ενώ κάποια άλλα δέν συμβιβάζονται εύκολα σέ συγκατοίκησι. Οι αυτοφυείς βαγιές προτιμούν νά φυτρώσουν σέ τόπο περισσότερον καθαρό, παρθένο θά έλεγα, νά ισκιάζεται σημαντικά κατά τόν περισσότερο χρόνο, αλλά καί μέ τό πρόσθετο χαρακτηριστικό τής σημαντικής δροσιάς (καί όχι κατ’ ανάγκην υγρασίας). Η δροσιά αυτή θά πρέπη νά εξασφαλίζεται είτε από συγκεκριμένα `ρεύματα αέρος (συνήθως ψυχρό βραδυνό κατεβατό), ή από ΄ρεοντα ύδατα, ή, ως συνηθέστερον από αναδυόμενη δροσιά από τό υπόστρωμα τού εδάφους.
Έτσι, οι βαγιές προτιμούν περισσότερον τίς απόκρημνες όχθες σκιερών λαγκαδιών, ασχέτως μέ τό άν έχουν νερό τό καλοκαίρι, αλλά μέ τό βασικό χαρακτηριστικό τής επικρατούσης δροσιάς.
Γιατί σού τό λέγω τούτο; Διότι η βαγιά δέν θά φυτρώση ποτέ σέ ανοιχτό τόπο, όπως όλα σχεδόν τά άλλα δένδρα, ποτέ σέ ανοιχτό χωράφι! Είναι κατά τι λιγώτερο απαιτητική σέ μοναξιά απ’ ό,τι ο μελιός, αλλά περισσότερον σέ σκιά καί σέ δροσιά.
Καί όμως τά φυτά εκείνα, ακόμη καί κολλημένα στό γκρεμνά, είναι υπέρτερα σέ ζωντάνια καί σέ άρωμα από τίς «καλλιεργούμενες» βαγιές, (υποθέτω ότι πρόκειται γιά κάποιον κλώνο στά τελευταία). Τόσον, πού θά σού επαναλάβω ότι λυπάμαι νά τά βλέπω καλλιεργούμενα, μέ περίσσειο χώμα, νερό, φαΐ, αλλά, ... χωρίς δροσιά!

PALIOS