Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: δελφοί

Επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω ένα προσωπικό βίωμα.

Γύρω στο 2000 δίδασκα σε μία σχολή το χειρισμό ενός προγράμματος.

Απέναντί μου είχα νέους ηλικίας 18 έως 20 χρονών που ουσιαστικά μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο.

Πως το φέρνει λοιπόν η κουβέντα σε ένα μάθημα και αναφέρομαι με τρεμάμενη από συγκίνηση φωνή, στο “Ω ξειν', αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι” (Ξένε διαβάτη μήνυσε στους Σπαρτιάτες, πως είμαστε 'δω πεσμένοι πιστοί στα δικά τους προστάγματα).

Καμία αντίδραση από τα παιδιά... Με κοιτούν σαν ούφο. Λες και τους είπα “δγηγηδση φδσηδση  δσηδσθη δσιθδιθ ιδθιθ διθδσιθ δσθι”.