Όταν ακούω νύχτα τη βροχή
Δεν κλείνουν με τίποτα τα μάτια
Θυμάμαι όταν έφευγες εσύ
Και γίνονται τα στήθια μου κομμάτια

Έκλαιγε μαζί μου κι ο Θεός
Τη νύχτα που με άφηνες γλυκιά μου
Και ένιωθα στα στήθια μου κενό
Κλαίγαμε παρέα στο στενό
Ο Βροχή ο βοριάς μες τη νύχτα
Κι η καρδιά μου

Όταν ακούω νύχτα τη βροχή
Πονάω σαν αγρίμι λαβωμένο
Θυμάμαι τη γλυκιά σου τη μορφή
Να χάνεται στη νύχτα και πεθαίνω