Ενα εργο ψυχής, το καταθετω με καποια επιφυλαξη, ως προς τον χρονο, και δεν θελω να παρερμηνευτει
με αυτα που συμβαινουν στην Πατριδα μας, και που αιτια ειναι οι ανικανες κυβερνησεις .....

Νύχτα θα σου δηγηθώ
για τον γιο της άνοιξης
και 'συ στην δική σου γλώσσα
να το πεις στ αηδόνι
τ αηδόνι στην αυγή
και η αυγή στον άνθρωπο
έτσι να μαθευτεί πως χάθηκε
ο γιος της άνοιξης

Νύχτα το παιδί θα σου το πω αηδόνι
πετροχελιδόνι
μην καταλάβουν οι σοφοί
πως μαρτυρώ για το παιδί
και μου σφραγίσουν τη ζωή
σαν το πουλί σαν το παιδί
για να μην βγει η αλήθεια στο σφυρί
και οι σοφοί φανούν φτηνοί.

Όταν τον πρωτάκουσα μιλούσε για τους κεραυνούς,
για μια βροχή, για ένα παράδεισο στη γη.
Μας έκανε να μετανιώσουμε που πολεμήσαμε
που στερήσαμε το χαμόγελο των πονεμένων
που κακοποιήσαμε τη χαρά και αδικήσαμε την δικαιοσύνη.
Μια άλλη φορά μας μίλησε για μια συγκέντρωση ανθρώπων
κι είπε όλοι αυτοί οι μορφωμένοι κα οι σπουδαγμένοι
που μιλάν τη γλώσσα για τη σωτηρία του κόσμου
δεν καταφέρανε να μάθουνε τη γλώσσα των πουλιών,
των λουλουδιών, των αστεριών
που αυτά απλόχερα μιλάνε για αγάπη και για καλοσύνη.
Μας μιλούσε για την ανάμνηση, για την ανάσταση,
τη λευτεριά από τα πάθη των ανθρώπων,
για την ειρήνη που θα ρθει
κι αυτά τα όπλα, τα μαχαίρια, τα σπαθιά,
μας διάβαζε στον Ησαϊα πως θα γίνουν εργαλεία για τη γη,
σκότωσαν τον άνθρωπο που αγαπούσε τα λουλούδια, τα πουλιά
τα περιβόλια και τα δέντρα, τα λουλούδια, τα πουλιά,
αυτά αιστάνθηκαν πιο πικρό το χαμό του.
Γιατί τον σκότωσαν κανείς δεν το ξέρει
αυτό μου είπε η άνοιξη η λυπημένη.
Γιατί τον σκότωσαν κανείς δεν το ξέρει
αυτό μου είπε η άνοιξη η λυπημένη.
Τι τον θέλουμε τον πόλεμο?
Τι τις θέλουμε τις φωνές?
Τι τον θέλουμε τον πόλεμο?
Τι τις θέλουμε τις κραυγές?
Να μαζευτούμε όλοι μαζί
να φωνάξουμε στο θεό μας
να μας φέρει μιαν άνοιξη,
έρχεται η μέρα της κρίσεώς μας
Τι θα πούμε στο Θεό μας?
Έρχεται η μέρα της κρίσεώς μας.
Τι θα πούμε στο Θεό μας?
Πως σκοτώσαμε τον αδελφό μας?
Ποιος να με πιστέψει αδελφέ μου Μιχαλιώ?
Ποιος να με πιστέψει?
Μίλησα για το Θεό, μίλησα γι αγάπη,
μ είπαν ειδωλολάτρη
Ποιος να με πιστέψει αδελφέ μου Μιχαλιώ?
Ποιος να με πιστέψει?
Μίλησα για τη Γραφή
πως δεν έχει πάθη
δε μιλάει για κόκκινους, δε μιλάει για μαύρους,
δε μιλάει για άσπρους
μα ποιος να με πιστέψει αδελφέ μου Μιχαλιώ?
Ποιος να με πιστέψει?
Όταν μίλαγα για το Θεό
με λέγανε προδότη
κι όταν μίλαγα για πόλεμο
με λέγαν πατριώτη.