H ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ
Σχετικές Συζητήσεις
-
Ηεπιτυχία ωφείλεται στην θυσία του εγώ.
0 Απαντήσεις Δημοσιεύτηκε στο ΚΑΛΛΙΕΡΓΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
-
ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΟΥΔΑ
https://www.youtube.com/watch?v=l-wWoofPkEc
47 Απαντήσεις Δημοσιεύτηκε στο Αργία μήτηρ πάσης κακίας
-
Μηχανή αναζήτησης μουσικής - Ευχαριστούμε Ζωρζ - Αφιέρωμα στον Omar Faruk
Σε ευχαριστουμε για την αφιερωση και ειδικα ο Γιωργος!
Μια εποχη ειχα παθιαστει με την μουσικη του Τον εχω δει ζωντανα δυο φορες. Η πρωτη και...
3 Απαντήσεις Δημοσιεύτηκε στο Αργία μήτηρ πάσης κακίας
Ο συγγραφέας Χρήστος Ρήγας γεννήθηκε το 1934 στη Μηλίτσα Μεσσηνίας και από το 1958 κατοικεί στην Αθήνα. Εργάστηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, από το 1976 μέχρι το 1989. Από το 1990 έχει αφιερώσει όλο το χρόνο του στην μελέτη της ιστορίας σε σχέση με τον απλό πολίτη. Θέλησε να μάθει αν υπήρξε κάποια περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας όπου ο απλός πολίτης να μην ήταν τόσο πολύ υποβαθμισμένος πολιτικά και κοινωνικά όσο σήμερα. Θέλησε να μάθει αν λειτούργησε ποτέ η δημοκρατία με τον ορισμό που δίνει η ίδια η λέξη (Δημοκρατία=εξουσία των πολιτών) ή ήταν πάντα μια λέξη κενή περιεχομένου που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για παραπλάνηση των λαών.
Αποτέλεσμα της έρευνας αυτής είναι τα τρία βιβλία του, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Έλευσις.
1. "Η Δημοκρατία του εφιάλτη: Η εξουσία των πολιτών", 2008
2. "Για μια σύγχρονη παγκόσια δημοκρατία: Στην παντοδυναμία της αγοράς να αντιταχτεί, η παντοδυναμία της κοινωνίας", 2010
3. "Η πορεία της ανθρωπότητας: Τι αφηγείται ένας γέρος δάσκαλος", 2011
Ο Χρήστος Γ. Ρήγας, στα βιβλία του, δεν αρκέστηκε να μας πει τι γράφει η ιστορία, αλλά γιατί τα γράφει έτσι και όχι αλλιώτικα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΗΓΑΣ video
«Εσείς το λέτε κρίση, εγώ το λέω καμπινέ που κάθε λίγο βουλώνει. Όλοι χέζουν, κανείς δε σκουπίζει, κι όλους τους πιάνει απελπισία για το ποιος θα βρεθεί να τον ξεβουλώσει. Και στο φινάλε, κάποιοι βρίσκονται. Όχι βέβαια οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, ούτε τα αδίσταχτα κόμματα, ούτε οι ξοφλημένες ιδεολογίες· προπάντων όχι οι πολλοί, με τα παχιά τα λόγια, που θορυβούν και εισπράττουν. Αλλά οι λίγοι, αυτοί που χωρίς να τους βλέπει κανείς, δίνουν ένα χέρι στο συνάνθρωπο· αυτοί που χωρίς να καταστρώνουν αναμορφωτικά προγράμματα, σκύβουν το κεφάλι και δουλεύουν. Αυτοί οι λίγοι είναι τα αραιά κεριά μες στο σκοτάδι, όταν το φως αργεί πολύ να φανεί.»
Ντίνος Χριστιανόπουλος