Ακούτε μουά...

Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά οπού θα γευόμαστε, θα περικαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή και τιμιότη. Αυτά λείπουν απ όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς. Της πρόσοδες της πατρίδας της κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε ῾πηρεσίαν να μπούμεν, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν. Αγοράζομεν πρόσοδες, της τρώμεν όλες. Χρωστούν εις το Ταμείον δεκοχτώ ῾κατομμύρια ο ένας κι ο άλλος· ο Μιχαλάκης Γιατρός πεντακόσες χιλιάδες, ο Τζούχλος τρακόσες, ο Γιωργάκης Νοταράς τρακόσες πενήντα – όλο τέτοιγοι χρωστούνε αυτά. Ο κεντρικός ταμίας ο Φίτζιος – τρακόσες πενήντα του λείπουν από το ταμείον· κι ακόμα δεν κυτάχτηκαν πόσα θα λείψουν ακόμα. Το ίδιο ντογάνες κι άλλα. Τέτοιοι μπαίνουν εις τα πράματα και τέτοιους συντρόφους βάνουν. Δύσκολο είναι ο τίμιος άνθρωπος να κάνη τα χρέη του πατριωτικώς. Οι αγωνισταί οι περισσότεροι και οι χήρες κι αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία – γεμίσαμεν πλήθος πιανοφόρτια και κιθάρες. Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματά τους, λεπτό δεν τους δίνομεν από – κάνουν επέβασιν εις τα πράματά μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον. Πώς θα σωθούμεν εμείς μ’ αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίαν του κόσμου ως άνθρωποι; Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλυτώση από τον μεγάλον γκρεμνόν οπού τρέχομεν να τζακιστούμεν.
................................................
Ακούτε το στρατηγό Μακρυγιάννη. Ο λόγος του δεν είναι ξύλινος, έμαθε να γράφει διότι σιχάθηκε τα γραπτά των ξεπλυμένων γραφιάδων. Τα γραφτά του τα υπερασπίστηκε και με τα όπλα. Τέτοια γραφτά αξίζει τον κόπο να διαβάσει ο κάθε άνθρωπος. Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη.

Όταν έχω κουραστεί υπερβολικά, ψάχνω να βρω κάτι περίεργα ανθρώπινα κόλπα, τέτοια που να μπορέσω έστω λίγο να ξεφύγω από την πίεση.
Άνθρωπος είμαι. Κι από σίδερο να ήμουν, θα λύγιζα...
Αλλά οΧΙΙΙΙΙΙΙΙ.... Δεν το βάζω κάτω. Σκαρφίζομαι απίθανες δικαιολογίες για να συνεχίζω...

Πείτε στον παππού ότι αυτό που θα δει... ΔΕΝ υπάρχει.

Ή, καλύτερα αφήστε τον να νομίζει ότι ... ... ..υπάρχει.

Εγώ αφήνω το Νεαυτό μου να πιστεύει(!) ό,τι του αρέσει...

Κι αφού δε θαυγό απόψε, θα φάω εναυγό και θα βγούμε με τη φαντασία μας να διασκεδάσουμε. Πού θα θέλατε να πάμε; (((((Μη μου πει κανένας για σκυλάδικο και τέτοια γιατί θα πάω στο τζάκι μου και δε θα ρθω. Είναι, ... τι μέρα είναι σήμερα;

Μου πέρασε το σαβατοκύριακο και δεν πήρα χαμπάρι)))))))

Τα δέντρα μιλάνε; Αν μιλούσαν τα δέντρα τι θα μας έλεγαν; Τι θα μας εξιστορούσαν;

Ας βοηθήσουμε τα δέντρα να επικοινωνήσουν με τη διαολοφάρα των ανθρώπων...

Ας τους βάλουμε κρυφά σίδερα μέσα στον κορμό, για να την πατήσει όποιος τολμήσει να πάει με αλισοπρίονο.

Μόνο πόδια δε θα τους βάλουμε. Θα χαλάσει η ισορροπία του (πολιτικού συστήματος αν:
Αν τα δέντρα άρουν τις απαγορεύσεις και περπατήσουν...
Αν τα πρόβατα καταλάβουν τι βιολί βαράνε οι λύκοι (Και τι τρώνε συνήθως...)...
Αν τα τρία γουρουνάκια φύγουν στο δάσος, μακριά από ψησταριές κι ανθρώπους που διασκεδάζουν και πίνουν ( ε, τι θα τρώνε; Κοψίδια θα τρώνε!)...
Αν ο γάιδαρος επιτέλους πατήσει μια γερή κλωτσιά στο πρόσωπο του λύκου. Αληθινή κλωτσιά και χωρίς περιστροφές και κοίτα να δεις τι γράφει κι έτσι...
Αν .... που λέει κι ο Καραγκιόζης. Λέω, ... αν...

Προτείνω λοιπόν για να μην κόψουν τα δέντρα να τους βάλουμε πρόκες κι άλλα τέτοια, ώστε όποιος τολμήσει να πάει να το κόψει... το δέντρο να διαλύσει το αλυσοπρίονο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ρε άμα δεν το κάνω για να σώσω κάποια δέντρα που εχουν βάλει στο μάτι κάποιοι μαλάκες... να μη με λένε Κράνιο.

Δυο δεξιόστροφοι καραγκιόζηδες.
Και οι δυο κοιτάνε δεξιά. Καραδεξιά θα έλεγα.
Δεξιά σημαίνει ασύδωτο κεφάλαιο,
σφάξε με ν' αγιάσω,
"μάνα δε μου κολλάν τα ένσημα",
θα πάρω το σακάκι μου και θα φύγω,
φτώχια καταραμένη,
ο Θεός βοηθός,
γαμώ την ατυχία μου,
ποιος μας καταράστηκε,
μας ματιάσανε,
μας την πέσανε μεγάλε,
η γη είναι επίπεδη,
...
..........
Ας δούμε τους δυο καραγκιόζηδες. Τον ένα θα τονε λέμε αριστερό και τον άλλο δεξιό. Είναι ακριβώς ίδιοι και όμοιοι. Όμως ο δεξιός καραγκιόζης φαίνεται πιο μεγαλόσχημος. Είναι οφθαλμαπάτη. Όποιον κι αν προτιμήσεις φίλε, έναν καραγκιόζο δεξιόστροφο θάχεις πάρει.

Την άλλη φορά μπορεί να δεις να 'ναι πιασμένοι χέρι χέρι (για να σου κάνουνε χουνέρι).
Αριστερά; Αριστερά όπως κοιτάμε; Εντάξει, τώρα το κατάλαβα...

Ακόμα κυνηγάνε τους πραγματικούς οπαδούς του Χριστού....
Οι ίδιοι που δηλώνουν χριστιανοί. Και το γράφουν και στην ταυτότητα.
Το φέρνουν από δω, το φέρνουν από κει, μέχρι ν' αποδείξουν δια της οφθαλμαπάτης ότι υποφέρουν μαζί με το λαό.
Να, να, αδυνατίσανε. Ο Βενιζέλος όταν τονε δούμε ανάποδα είναι αδύνατος...
Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια...
Χαχαχαχααααα......



Τις εικόνες βρήκα στο ... Πώς μας γελούν τα μάτια μας;

Υπόσχεση του Κράνιου (Η υπόσχεση δεν κλείνει σπίτι):Κάποια φορά θα σας μιλήσω για το πως μπορεί το υποκείμενο πειραματόζωο να χάσει τη μπάλα ή και να 'ρχεται γύρω γύρω μέχρι τελικής πτώσεως...

Γιατί κύριε;





- Όλα τα κωλοκάναλα... που .... που παίζουνε με τα τα νεύρα μου ... που να πα να ... που ... που... τσα.. κώνονται τα τα πα πα γαλάκια ... που... που λάω τη ντη λεόραση... στο... στο διά...
- Γιατί κύριε; Γιατί;

[/size][/b]

Όλοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Όταν τα εντοπίζουμε και τα παραδεχόμαστε.

Συνήθως ζούμε μέσα στα λάθη μας, επαναλαμβάνοντάς τα. Όσο τα επαναλαμβάνουμε, μας γίνονται συνήθεια και τρόπος ζωής, γίνονται ανυπέρβλητα.

Ούτε οι συνέπειες των πράξεών διδάσκουν. Αλλιώς θα είχαν κόψει το κάπνισμα οι καπνιστές όλοι.

Τα λάθη είναι δημιουργικά στη μέθοδο "δια της δοκιμής και πλάνης". Όταν δοκιμάζεις και αναλόγως με τ' αποτελέσματα πράττεις. Αυτό έχει γίνει επιστήμη. Λέγεται πειραματική μέθοδος. Στα Μαθηματικά λέγεται "μέθοδος δια της απαγωγής εις άτοπον". Αλλά αν επιμείνεις να μαθαίνεις δοκιμάζοντας και βλέποντας, θα σου τελειώσει η ζωή και δε θα ‘χεις κάνει ούτε την παραμικρή πρόοδο.
Υπάρχει κι αυτό που λέγεται Εμπειρική μέθοδος. Σ’ αυτήν όμως μαθαίνουμε όχι μόνον από τα λάθη αλλά κι από τα σωστά. Στη ζωή το λέμε εμπειρία. Η Εμπειρική μέθοδος όμως δεν είναι επιστήμη. Η Επιστήμη έχει σαν βάση της το πείραμα. Το επιστημονικό πείραμα.
Η Εμπειρική μέθοδος, εκτός του ότι είναι χρονοβόρα, εμπεριέχει κιδνύνους, με σοβαρότερο τον κίνδυνο της γενίκευσης. Λες αυτό έγινε... άρα ... πάντα αυτό θα γίνεται. Μμμμ.... δεν είναι σωστό. Σκέφτηκες ότι μπορεί να γενικεύεις το λάθος συμπέρασμα;
Άλλος κίνδυνος είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων δίχως να έχουν αποκλειστεί άλλες εκδοχές. Τι ωφέλησε τις ντομάτες λες; Εσύ λες ότι είναι το νερό, ο άλλος λέει το χώμα, ο άλλος υποθέτει το λίπασμα, ο άλλος υποψιάζεται το σπόρο, ο παρακεί καταριέται τον ήλιο, ο γείτονας επιμένει ότι φταίει η ατμόσφαιρα, ο άλλος γείτονας μας λέει ότι ..... Ποιο είναι πράγματι το σωστό;



Η καλύτερη μέθοδος είναι η δική μου. Σας κούφανα;;;;;;

Πλάκα κάνω.....

Όχι δεν κάνω πλάκα. Δεν ξέρω αν είναι δική μου εφεύρεση, αλλά εννοώ ότι την εφαρμόζω κατά κόρον...


[/b]

Έτσι κι αλλιώς οι άλλοι είναι πολλοί και θα κάνουν λάθη όσα οι κόκκοι της άμμου της θαλάσσης...
Οι άλλοι κάνουν λάθη πολλά, ο εαυτούλης μου έχει το αλάθητο του Πάπα...
Τα λάθη των αλλωνών δεν έχω καμμιά δυσκολία να τα εντοπίσω παρακολουθώντας τους. Γι αυτό και κυνηγώ τις πληροφορίες. Αν είναι δυνατόν πληροφορίες από πρώτο χέρι. Αλλά και λίγο φθαρμένες να είναι οι πληροφορίες, κάτι μπορώ να κάνω μ’ αυτές.
Τα λάθη των αλλωνών .... κι οδηγήθηκα στην πληροφορία. Η πληροφορία είναι αξία μεγάλη σας λέω.
Η καλύτερη πληροφορία όμως φίλοι μου είναι αυτή που μ’ ενημερώνει για επιστημονικά συμπεράσματα. Πληροφορίες για λάθη και σωστά, έτσι που να είναι πράγματι λάθη και σωστά. Αποτελέσματα πειραμάτων.
Επισημαίνω όμως ότι δε θα γίνουμε κι επιστήμονες εξ’ αποστάσεως... Είναι οξύμωρο. Διότι επιστήμονας είν’ αυτός που επίσταται, στέκεται πάνω ακριβώς από το θέμα του, μέσα στο πρόβλημα, μέσα στη ζωή, όχι μακριά. Εντάξει, ας φοράει γάντια και γαλότσες, ας μη σκάβει με τα χέρια του, αλλά να σκύψει και να ρισκάρει, όχι να συμβουλεύει και να διδάσκει πράγματα που ποτέ του δεν έκανε στη ζωή του.

((((Κι οι επιστήμονες να θυμούνται ότι μέσα στο πείραμα δεν είναι βέβαιο ότι έχουν εισάγει όλες τις παραμέτρους του φυσικού περιβάλλοντος, που αλλάζει στο κάτω κάτω από σημείο σε σημείο στο χώρο και στο χρόνο.... Θα πρέπει να λαβαίνουν υπ’ όψιν τους τις εμπειρίες των ανθρώπων και να βάζουν νερό στο κρασί τους. Γι αυτό πρέπει να κάνουν εφαρμογές στο χωράφι, στη θάλασσα, στο δάσος, στο χώμα, στον αέρα, συνεργαζόμενοι με πραγματικούς κι εμπειρικούς ανθρώπους. Κι ύστερα να βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Και να είναι και μετριόφρονες. Μην επιμένουν στο αλάθητο κι αυτοί, διότι θα τους τραβήξω το αυτί. Άσε που είναι πιθανόν και υστερόβουλοι. Άνθρωποι είναι. Πολυεθνικές είναι πίσω. Τα λεφτά λένε ότι σταυρώσαν το Χριστό, τι να πιστέψω....)))))).

Δώστε φίλοι μου πληροφορίες και γνώσεις που έχετε. Μην τις κρατάτε για εκμετάλλευση ατομική. Δώστε διότι όσα και να δώσετε ποτέ δε θα μπορέσετε να είναι παραπάνω απ’ αυτά που θα πάρετε. Οι άλλοι θα είναι πάντα περισσότεροι από έναν άνθρωπο που είσαστε εσείς, θα δίνουν πάντα πιο πολλά. Σπάστε τις κατεστημένες αντιλήψεις που μας φέρανε στον εικοστό πρώτο αιώνα το μεσαίωνα.


Αφορμή για να γράψω αυτές τις σκέψεις μου εδώ ήταν το υπέροχο στη σύλληψή του θέμα Λάθη( στην καλλιέργεια που δεν θα επαναλάβω
του φίλου μας tsouknidas. Του βγάζω το καπέλο και τον συγχαίρω δημοσίως. Δικαιώνει την ύπαρξη του kalliergo. Στο κάτω κάτω δεν έχουμε εδώ φωστήρες ούτε καρτέλ.