Το ξύλινο αλιευτικό σκάφος "Αθανάσιος Γ" προστέθηκε στην μεγάλη λίστα των "θυμάτων" του εκσυχρονισμού και του εξευρωπαϊσμού της χώρας μας. Οι νόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης δυστυχώς δεν δίνουν το δικαίωμα στον ιδιοκτήτη να αποσύρει την άδεια αλιείας του σκάφους και να αλλάξει την χρήση του αλλά τον υποχρεώνουν να καταστρέψει ολοσχερώς το σκάφος. Σκάφη που μεγάλωσαν γενιές και οικογένειες διαλύονται και μαζί τους χάνεται η ναυτική παράδοση της Ελλάδας. Η αλυσίδα που μας ενώνει με το παρελθόν του λαού μας και μας κρατάει για να μην χαθούμε στην δίνη της παγκοσμιοποίησης, αποδυναμώνεται κάθε φορά που ένα τέτοιο σκάφος καταστρέφεται. Πολλές θα ήταν οι χρήσεις που θα μπορούσε να υπηρετήσει το "Αθανάσιος Γ" αν δεν ήταν απαραίτητη η καταστροφή του. Πόσο χρήσιμο θα ήταν να μετατρεπόταν αυτό το σκάφος σε επισκέψιμο για το κοινό ώστε να μπορούν να μαθαίνουν μικροί και μεγάλοι, λεπτομέρειες για την δύσκολη ζωή των ψαράδων των νησιών μας ? Η μήπως δεν θα ήταν μοναδική εμπειρία για τους ξένους τουρίστες της χώρας μας να δουν από κοντά ακόμα και να κάνουν βόλτα με ένα παραδοσιακό καραβόσκαρο σαν το "Αθανάσιος Γ" ? Δυστυχώς οι άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά υπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους και όχι του λαού μας για αυτό και τα εγκλήματα κατά της παράδοσης μας θα συνεχίζονται μέχρι να σβηστεί ολοκληρωτικά, εκτός αν έστω και αργά καταλάβουμε ποιο είναι τελικά το συμφέρον μας και παλέψουμε για αυτό. Μέχρι τότε σκάφη σαν το "Αθανάσιος Γ" από την Λυγιά της Λευκάδας θα οδηγούνται στην καταστροφή.